Morgunblaðið - 13.01.2020, Side 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 13. JANÚAR 2020
✝ Edda KolbrúnÞorgeirsdóttir
fæddist í Hafnar-
firði 27. september
1942. Hún lést á
Sólvangi í Hafnar-
firði 5. janúar 2020.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Þor-
geir Sigurðsson, f.
1902, d. 1972, og
Katrín Markús-
dóttir, f. 1900, d.
1967. Systkini Eddu voru Mark-
ús Benjamín, f. 1924, d. 1984, Jó-
hanna Sigríður, f. 1954, d. 2000,
Sveinfríður Alda, f. 1929, d.
1989, Gestheiður Þuríður, f.
1931 og Ingibjörg Kristín, f.
1935.
Edda giftist 18. febrúar 1961
eftirlifandi eiginmanni sínum,
Karli Friðriki Ingvarssyni, f. 11.
júní 1938.
Börn þeirra eru:
1. Sigrún, f. 2. október 1960,
maki Örn Haukur Magnússon.
Börn þeirra eru
Guðjón Karl, Sylvía
og Matthías Karl.
Þau eiga 4 barna-
börn.
2. Sjöfn, f. 15.
maí 1962, maki
Haukur Hauksson.
Börn þeirra eru
Bryndís, Edda,
Agnes og Jóna. Þau
eiga 4 barnabörn.
3. Hildur, f. 29.
apríl 1967, maki Pálmar Óli
Magnússon. Börn þeirra eru
Smári, Þóra Gréta og Rakel. Þau
eiga 3 barnabörn.
4. Elín Edda Karlsdóttir, f. 31.
desember 1978, maki William
Thomas Boomer.
Edda og Kalli bjuggu öll sín
hjúskaparár í Hafnarfirði, lengst
af á Suðurbraut 8 í Hafnarfirði.
Edda verður jarðsungin frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 13.
janúar 2020, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Þegar daginn tók að lengja eft-
ir langan og dimman vetur
kvaddi hún Edda vinkona okkar
eftir löng og erfið veikindi.
Við kynntumst í Barnaskóla
Hafnarfjarðar, vorum alltaf í
sama bekk. Eftir fullnaðarpróf
1955 sóttum við um inngöngu í
Kvennó og komumst allar inn.
Það var upphafið að ævilangri
vináttu okkar þriggja.
Ekki voru liðnar nema nokkr-
ar vikur af skólaárinu þegar
Edda veiktist af mænuveiki sem
þá var að ganga. Þetta hafði áhrif
á skólagöngu hennar og heilsu-
far.
Ung kynntist hún stóru ástinni
í lífi sínu, honum Kalla. Hjóna-
band þeirra hefur í hartnær sex-
tíu ár einkennst af væntumþykju
og virðingu. Edda minntist oft á
það hve heppin hún hefði verið að
eignast slíkan mann. Þau eiga
miklu barnaláni að fagna, eign-
uðust fjórar dætur, 10 barnabörn
og barnabarnabörnin eru orðin
11. Fátt veitti henni meiri gleði
en að fylgjast með stóra barna-
hópnum sínum þroskast og
dafna. Fjölskyldan var henni allt.
Edda var einstaklega hlý og
elskuleg, alltaf boðin og búin til
að rétta hjálparhönd, hvort sem
um var að ræða barnapössun eða
aðstoð við peysuprjón. Hún hafði
gott skopskyn, sagði skemmti-
lega frá og gat verið hrókur alls
fagnaðar.
Við vorum ekki nema rúmlega
tvítugar þegar við stofnuðum
saman saumaklúbb ásamt nokkr-
um ungum konum til þess að læra
hver af annarri eins og „almenni-
legar húsmæður“ gerðu í þá
daga. Það var mikið saumað og
prjónað en þó ennþá meira spjall-
að og hlegið.
Nú hefur fækkað í sauma-
klúbbnum okkar.
Síðustu mánuðirnir voru Eddu
erfiðir, en þá var gott að eiga um-
hyggjusama fjölskyldu sem um-
vafði hana ást og hlýju þar til yfir
lauk.
Við sendum Kalla, Sigrúnu,
Sjöfn, Hildi og Elínu Eddu inni-
legar samúðarkveðjur.
Minningin um góða vinkonu
lifir.
Ásdís Sveinsdóttir,
Kristín Guðmundsdóttir.
Edda Kolbrún
Þorgeirsdóttir
✝ Sigríður Helgafæddist í
Borgarnesi 29.
október 1957. Hún
lést á Brákarhlíð í
Borgarnesi 3. jan-
úar 2020.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Sig-
urður B. Guð-
brandsson, f. 3.
ágúst 1923, d. 15.
janúar 2008, og
Helga Þorkelsdóttir, f. 24. des-
ember 1923, d. 7. október 2003.
Systur Sigríðar Helgu eru:
1) Ásta, f. 11. febrúar 1949, d.
2. janúar 2018. Maki Halldór
Brynjúlfsson, f. 20. júní 1943,
d. 18. október 2007. Synir
þeirra eru Sigurður, f. 1970, og
Brynjúlfur, f. 1974. 2) Sig-
þrúður, f. 9. október 1952.
Börn hennar eru Erla Helga, f.
1971, Gunnar, f.
1977, og Elín Eir,
f. 1979.
Sigríður Helga
ólst upp í Borgar-
nesi og eftir hefð-
bundna skóla-
göngu stundaði
hún nám einn vet-
ur við Húsmæðra-
skólann á Laugar-
vatni. Hún starfaði
lengst af við skrif-
stofu- og þjónustustörf, bæði í
Reykjavík um tíma og í
Borgarnesi þar sem hún bjó
nær alla sína tíð. Síðustu fimm-
tán ár starfaði hún sem skóla-
ritari við Grunnskólann í
Borgarnesi.
Útför Sigríðar Helgu verður
gerð frá Borgarneskirkju í
dag, 13. janúar 2020, og hefst
athöfnin klukkan 14.
Elsku besta frænka. Með
miklu þakklæti í hjarta kveðj-
um við þig með bæninni sem þú
kenndir okkur. Mamma lofaði
þér að við yrðum sterk saman,
við munum halda utan um hana
og hún utan um okkur. Þú held-
ur svo utan um okkur öll eins
og alltaf. Minningarnar ylja og
við elskum þig.
Faðir vor, þú sem ert á himnum.
Helgist þitt nafn,
til komi þitt ríki,
verði þinn vilji, svo á jörðu sem á
himni.
Gef oss í dag vort daglegt brauð,
og fyrirgef oss vorar skuldir,
svo sem vér og fyrirgefum vorum
skuldunautum.
Eigi leið þú oss í freistni, heldur
frelsa oss frá illu.
Því að þitt er ríkið,
mátturinn og dýrðin
að eilífu. Amen.
Birgir Elís, Unnur Elva,
Heimir Smári, Sigþrúður
og Lena Margrét.
Elsku besta frænka mín sem
fallin er frá alltof snemma. Þú
varst okkur svo dýrmæt og
mikilvæg og það svo mikið
reiðarslag þegar veikindi gerðu
vart við sig fyrir tveimur árum.
Á svo brothættum tíma í lífi
okkar litlu fjölskyldunnar frá
Borgarnesi. En samstiga geng-
um við áfram og þú sýndir því-
líkan baráttuhug og ætlaðir
ekki að láta undan þessum ill-
víga sjúkdómi. Þú varst engri
lík og við munum passa upp á
allt og alla eins og þú baðst um
og hlutverkið þitt uppi á himn-
um verður ekkert lítið, að fylgj-
ast með okkur öllum og vernda.
Það sagðist þú ætla að gera og
það veitti þér ró.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt, sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson)
Hvíldu í friði, þín
Elín Eir.
Í dag kveð ég yndislega vin-
konu og sambýliskonu til u.þ.b.
15 ára. Sigga Helga var búsett
á neðri hæðinni í húsinu okkar
á Gunnlaugsgötu í Borgarnesi.
Betri nágranna var ekki hægt
að hugsa sér. Traustið og
snyrtimennskan sem Sigga bjó
yfir var mér og minni fjöl-
skyldu ómetanlegt.
Sigga var alltaf boðin og búin
þegar við þurftum á að halda.
Sérstaklega vil ég nefna þegar
ég átti hundinn minn hann
Mola. Sigga opnaði heimili sitt
fyrir honum og veitti hlýju og
umhyggju, hvenær sem okkur
vantaði pössun fyrir hann.
Enda naut Moli sín vel hjá
elsku Siggu eins og allir sem til
hennar komu. Sama gerði hún
við börn mín og barnabörn. Það
er ekki sjálfgefið að eiga svo
góðan vin og nágranna og þess
nutum við fjölskyldan.
Elsku Sigga mín. Ég kveð
þig með söknuð í hjarta og vona
að þér líði betur núna.
Þakka þér fyrir
að vera bara þú,
staðföst í vináttu,
óþreytandi í gæsku.
(Jane Swan)
Guðný Sigríður
Gunnarsdóttir (Sirrý).
Í dag kveðjum við góðan
samstarfsfélaga og góða vin-
konu, hana Siggu Helgu. Sigga
Helga var gædd mörgum góð-
um kostum. Hún vann sem rit-
ari við skólann frá 2005 og hef-
ur því átt hlutdeild í mörgum
nemendum. Sigga mætti á
morgnana kl. hálfátta til að
taka á móti hringingum og
nemendum. Þessir morgnar eru
eftirminnilegir þeim sem mættu
á sama tíma og nutu samvista
með kaffibolla í næði. Hún var
alltaf tilbúin að aðstoða alla og
auk sinna föstu starfa vann hún
hér ýmis verk sem enginn gerði
sér grein fyrir en við urðum
óneitanlega vör við þegar hún
fór frá.
Nemendur leituðu mikið til
Siggu riddara eða Siggu yddara
en þeir yngstu rugluðust stund-
um á starfsheitinu. Hún tók
þeim með hlýju og umvafði þá
ást og umhyggju eins og henni
einni var lagið. Hún fylgdist
með nemendum löngu eftir að
þeir voru hættir í grunnskól-
anum og sagði fréttir af þeim
og gladdist yfir velgengni
þeirra sem og annarra.
Sigga Helga setti sér mark-
mið og þeim ætlaði hún svo
sannarlega að ná t.d. þegar hún
neitaði að gefast upp fyrr en
hún var búin að sjá nýju
gluggana heima hjá sér sem
henni tókst og sá tími sem hún
átti heima hjá sér undir það síð-
asta gaf henni mikið.
Við dáðumst að þrautseigju
hennar, baráttuvilja og lífs-
gleði. Það var eftirtektarvert
hvað hún var alltaf lífsglöð og
smitaði út frá sér þakklæti og
jákvæðni. Hún tókst á við sjúk-
dóm sinn af einstöku æðruleysi
og hélt alltaf til hinstu stundar í
vonina með bjartsýnina að
vopni.
Vinnan var Siggu mjög mikil-
væg og lagði hún mikla áherslu
á að mæta til vinnu eftir að hún
veiktist, enda var hún hjá okk-
ur nánast til loka. Þegar hún
gat ekki lengur stundað vinnu
fylgdist hún með út um eldhús-
gluggann sinn þar sem hún sá
krakkana úti í leik í frímínút-
um. Einnig kom hún reglulega í
heimsókn meðan heilsan leyfði,
bæði til að hitta samstarfsfólkið
og nemendur ásamt því að hún
fylgdist vel með allri þeirri upp-
byggingu sem átti sér stað hér
innan skólans.
Skólinn átti svo sannarlega
stóran hlut í hennar lífi. Henni
þótti vænt um okkur öll hér í
skólanum og okkur um hana,
má segja að við höfum verið
hennar önnur fjölskylda, alla-
vega leið okkur þannig.
Starfsfólk Grunnskólans í
Borgarnesi sendir ættingjum
og vinum Siggu Helgu innilegar
samúðarkveðjur. Megi góður
Guð og fallegar minningar um
Siggu Helgu gefa þeim styrk í
sorginni. Guð blessi minningu
okkar kæru Siggu Helgu.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Fyrir hönd starfsfólks
Grunnskólans í Borgarnesi,
Júlía Guðjónsdóttir,
skólastjóri.
Sigríður Helga
Sigurðardóttir
✝ Anna Val-gerður fæddist
á Felli í Mýrdal 12.
ágúst 1929. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Grund
19. desember 2019.
Foreldrar hennar
voru Gissur Giss-
urarson bóndi og
Gróa Sveinsdóttir
húsfreyja. Þau
voru bændur í Sel-
koti undir Austur-Eyjafjöllum
og þar ólst Anna Valgerður
upp. Systkini hennar: Svanhvít,
Guðfinna, látin, Erna Stefanía,
látin, Kolbeinn og Þóra Hjör-
dís.
Eiginmaður Önnu Valgerðar
var Ingvar Einarsson, umdæm-
isstjóri hjá Símanum, f. 28. júlí
1926, d. 17. mars 1997. Börn
þeirra eru: 1) Jóna, f. 13.9.
1952, hennar maður er Sig-
urður Ingvar Grímsson. Þau
eiga þrjú börn og tólf barna-
börn. 2) Ingunn, f. 14.1. 1954,
hennar maður er
Alan Ford. Þau
eiga fjögur börn
og átta barnabörn.
3) Örn Ingi, f. 7.5.
1957, hans kona er
Kristjana Ragn-
arsdóttir. Þau eiga
fimm börn, þrettán
barnabörn og tvö
barnabarnabörn. 4)
Einar, f. 16.9.
1961, hans kona er
Kristín Rut Haraldsdóttir. Þau
eiga tvö börn og tvö barna-
börn. 5) Hrefna, f. 17.6. 1966,
hennar maður er Þórarinn
Gísli Guðmundsson. Þau eiga
sjö börn og eitt barnabarn.
Fyrir átti Ingvar son, Ingvar
Grétar.
Anna Valgerður var hús-
móðir fyrstu árin í búskap en
seinni árin vann hún á gæslu-
velli hjá Kópavogsbæ.
Útförin fer fram frá Kópa-
vogskirkju í dag, 13. janúar
2020, klukkan 13.
Elsku amma, mig langar að
þakka þér fyrir allar góðu stund-
irnar. Það koma upp í hugann
margar minningar þegar komið
er að því að kveðja. Margar þess-
ar minningar tengjast ferðalög-
um með þér og afa. Ferðir stór-
fjölskyldunnar í Vaglaskóg sem
eru mér minnisstæðar og svo
ferð fjölskyldunnar með þér og
afa til Washington og Flórída.
Mín fyrsta minning af þér
amma var þegar ég var hjá þér á
róló í Kópavogi, það var alltaf
mjög gaman þar og sérstaklega
þegar ég fékk að fara heim með
þér eftir róló. Það var ævintýri
að fara yfir holtið til að fara heim
til þín og afa á Hraunbrautina.
Þar fékk maður líka alltaf eitt-
hvað gott að borða, brauð með
miklu smjöri var að sjálfsögðu á
boðstólum. Það rifjast upp svo
margar góðar minningar frá
Hraunbrautinni og úr Grímsnes-
inu, þær eru mér dýrmætar
amma.
Þú varst mikill dýravinur og
ég man hvað hundarnir voru
hrifnir af þér, þú varst dugleg að
lauma að þeim bita. Ég man að
hundarnir lögðu stundum á sig
töluvert ferðalag til að komast til
þín, bæði Kolur og Monsa hurfu
stundum og fundust svo í góðu
yfirlæti hjá þér.
Ég man eftir sögunum þínum
frá Selkoti, ég tengdi vel við þær
eftir að hafa verið þar í sveit í
nokkur sumur. Þú hafðir einstakt
lag á dýrum og sagðir okkur frá
því hvað þér fannst erfitt að sjá á
eftir dýrunum þegar þeirra tími
var kominn.
Þegar Petra kom inn í líf mitt
tókst þú einstaklega vel á móti
henni, þú þekktir vel til hennar
fólks og það var mjög gaman að
koma í heimsókn til þín, þú gast
sagt Petru fullt af sögum af
hennar fólki og varst svo áhuga-
söm um hvernig allt gengi hjá
okkur.
Allt er geymt
allt er á vísum stað
engu gleymt,
ekkert er fullþakkað.
(Oddný Kristjánsdóttir)
Ég kveð þig amma mína með
sorg, en senn gleði, í hjarta. Takk
amma mín fyrir góðu stundirnar
og allar góðu minningarnar.
Ingvar Arnarson.
Það er sumarið 1984. Ég
hringi bjöllunni á Hraunbraut-
inni og mér er hleypt inn. Efst í
stiganum er Anna, hallar sér
fram og segir: „Sæl ... en Inga er
ekki hér.“ Við Inga lærðum sam-
an hjúkrun en þarna var ég að
koma til Einars bróður hennar
sem eitthvað hafði ruglast á því
hvenær foreldrar hans kæmu
heim úr utanlandsferð sinni.
„Hann er að horfa á sjónvarpið
hér inni hjá pabba sínum, komdu
bara inn,“ og þannig kynntist ég
tilvonandi tengdaforeldum mín-
um, inni í sjónvarpsherbergi sát-
um við öll fjögur og horfðum
örugglega á einhverja spennu-
mynd eins og við áttum svo oft
eftir að gera.
Ég bjó hjá þeim í eitt ár á
meðan ég lauk ljósmæðranámi
mínu og við Einar keyptum okk-
ar fyrstu íbúð. Okkur var öllum
vel til vina og áttum margar
ánægjustundir í gegnum árin.
Eftir fráfall Inga reyndum við að
vera Önnu eins hjálpleg og við
gátum. Hún aðstoðaði okkur líka
með börnin, þau fengu að vera
hjá ömmu Önnu á róló, labba yfir
holtið, fá rúgbrauð með bestu
kæfu sem hún gerði og oftar en
ekki endaði fjölskyldan í kjöt-
súpu sem Anna var snillingur í að
matbúa.
Anna kom með okkur í nokkr-
ar utanlandsferðir, bæði með og
án barna okkar. Hún var einstak-
lega góður ferðafélagi í þessum
ferðum. Sumarbústaðurinn var
henni líka mjög kær og þar voru
margar góðar samverustundir.
Eftir því sem heilsu hennar
hrakaði átti hún erfiðara með að
koma heim til okkar þar sem
tröppurnar eru ansi margar. Þá
breyttum við því að í stað þess að
hún kæmi til okkar fórum við
annaðhvort með mat til hennar
eða fórum í bíltúra og fundum
kaffihús og matsölustaði þar sem
aðgengið var þægilegt. Henni
fannst reyndar alveg ótrúlega
gott þegar við keyptum kjúkling
og franskar kartöflur í Nóatúni
og borðuðum saman í Gjábakk-
anum.
Anna flutti úr Gjábakkanum
vestur á Grund þar sem hún var
síðustu ár. Henni leið mjög vel
þar og starfsfólkið yndislegt.
Hún náði þeim merka áfanga að
verða níræð síðastliðið sumar og
úr varð hálfgert ættarmót þegar
afmælisveisla var haldin á
Grund. Heilsunni hrakaði jafnt
og þétt og við fundum að hún var
orðin mjög þreytt og tilbúin að
kveðja þetta jarðlíf. Við trúum
því að nú séu þau Ingi sameinuð í
Sumarlandinu.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Með þessum orðum kveð ég
þig, elsku Anna, og þakka fyrir
allar samverustundirnar sem við
áttum í gegnum tíðina.
Betri tengdamóður hefði ég
ekki getað óskað mér. Far þú í
friði og Guð geymi þig.
Kristín Rut Haraldsdóttir.
Anna Valgerður
Gissurardóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ELÍSABET Á. MÖLLER,
lést föstudaginn 10. janúar á
hjúkrunarheimilinu Mörk.
Útförin auglýst síðar.
Árni Möller Signý Pálsdóttir
Helga Möller Hafliði Halldórsson
Jóhann og Eiður
Maggý Helga, Gunnar og Elísabet
og langömmubörn