Morgunblaðið - 13.01.2020, Blaðsíða 28

28 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 13. JANÚAR 2020
Hólshraun 3 · 220Hafnarfjörður · Símar: 555-1810, 565-1810 · Netfang: veislulist@veislulist.is · www.veislulist.is
Skútan
Sjá verð og verðdæmi
á heimasíðu okkar
www.veislulist.is
Fagnaðir
Næst þegar þið þurfið pinnamat, smurt brauð eða tertur
fyrir útskriftina eða annan mannfagnað, hafðu þá
samband og fáðu tilboð í sal okkar og veitingarnar þínar.
PINNAMATUR
Veislur eru
okkar list!
Bjóðum uppá fjölda tegundapinnamats og tapasrétta
Pinna- og tapasréttir
eru afgreiddir á
einnota fötum,
klárt fyrir veisluborðið.
VIÐTAL
Silja Björk Huldudóttir
silja@mbl.is
„Þetta er performans fyrir stórt svið
þar sem við erum meðal annars að
leika okkur með það að vera á stóru
sviði í gömlu leikhúsi,“ segir Sigurður
Arent Jónsson, sviðslistamaður og
einn fimm höfunda myndræna sviðs-
verksins Eyður sem sviðslistahópur-
inn Marmarabörn (Marble Crowd)
frumsýnir á Stóra sviði Þjóðleikhúss-
ins á miðvikudag kl. 19.30. Meðhöf-
undar Sigurðar eru danslistakon-
urnar Katrín Gunnarsdóttir, Saga
Sigurðardóttir og Védís Kjartans-
dóttir og myndlistarmaðurinn Krist-
inn Guðmundsson, en Igor Dobricic
er dramatúrg. Tónlistin, bæði útsetn-
ingar og flutningur, er í höndum
Gunnars Karels Mássonar. Sviðs-
mynd og búninga hannar Guðný
Hrund Sigurðardóttir, vídeó gerir
Guðmundur Úlfarsson og lýsingu
hannar Halldór Örn Óskarsson.
Samsköpun lykilatriði
Eyður er önnur sýning Marmara-
barna, en fyrsta sýning þeirra,
Moving Mountains, var tilnefnd til
gagnrýnendaverðlauna evrópska
tímaritsins Tanz 2017 og Grímuverð-
launanna 2019 í flokknum danshöf-
undur ársins. Spurð um tilurð hóps-
ins rifjar Sigurður upp að Saga
Sigurðardóttir hafi hóað þátttak-
endum saman fyrir nokkrum árum til
að dansa í verkum hennar sem nefn-
ast Scape of Grace (2013) og Preda-
tor (2014). „Þegar þeim verkefnum
lauk vildum við endilega halda áfram
að vinna saman þannig að við
ákváðum að breyta vinnufyrirkomu-
laginu og vinna sýningar í meiri sam-
sköpun,“ segir Sigurður og áréttar að
samsköpun hafi reyndar verið áber-
andi undir listrænni forystu Sögu.
„Hópurinn small svo vel saman og
því vildum við gera fleiri sýningar.
Dýnamíkin í hópnum er góð að því
leyti að við erum gagnrýnin á hvert
annað en gefum hvert öðru líka rými
til að anda. Við búum yfir fjöl-
breyttum hæfileikum, komum úr
leiklist, danslist og myndlist auk
þess sem hæfileikaríkt tónlistarfólk
kemur að sköpuninni,“ segir Sig-
urður sem sjálfur útskrifaðist frá
Konunglega skoska listaháskól-
anum í Glasgow árið 2010 í sam-
tímasviðslistum. „Reynslan hefur
kennt okkur að góðir hlutir gerast
oft hægt. Við erum því afar afslöpp-
uð gagnvart sköpunarferlinu og
leyfum því að taka þann tíma sem
þarf án þess að vera að flýta okkur.
Við höfum ólíka listræna sýn á hlut-
ina en reynum að leyfa öllum rödd-
um að heyrast, hvort heldur er á
fundum eða í spunanum á sviðinu,“
segir Sigurður og tekur fram að
mikið traust og virk hlustun sé ein-
kennandi í hópnum.
Innblásin af plastumræðunni
Aðspurður segir Sigurður að Eyð-
ur fjalli um fimm strandaglópa sem
ranki við sér á eyðieyju einhvers
staðar milli raunheima og skáld-
skapar. „Í framandlegu vistkerfi
reyna strandaglóparnir að endur-
skapa heiminn eftir minni. Á meðan
leikmennina rekur á milli raunveru-
legra og ímyndaðra kringumstæðna
birtast þeim sýnir á flökti milli for-
tíðar og framtíðar,“ segir Sigurður
og tekur fram að leikmyndin öll sé
samsett úr plasti og áréttar að efnivið-
urinn sem hópurinn vinni með hverju
sinni leiði þau áfram í rannsókn sinni.
„Í uppfærslum okkar blandast
danslistin og myndlistin saman. Við
fyllum upp í rýmið með ýmsum hætti
með líkömum okkar. Auk þess sem
við vinnum alltaf rannsókn með
ákveðinn efnivið sem leiðir okkur að
ákveðnum söguþræði. Í Moving
Mountains unnum við með reipi en
núna erum við að vinna með plast,“
segir Sigurður og tekur fram að sviðs-
listahópurinn sé innblásinn af um-
ræðu samtímans um plast og plast-
notkun.
„Við erum auðvitað ekkert að finna
upp hjólið. Ég held samt að við séum
að bjóða upp á eitthvað sem er öðru-
vísi í núverandi umhverfi. Þannig hafa
ýmsir hönnuðir haft samband við okk-
ur og fundist einstaklega áhugavert
hvernig við vinnum út frá efniviðnum
og látum hlutina segja sína sögu. Við
byrjum á því að finna hráefni eða efni-
við sem okkur finnst gaman að vinna
með og í gegnum hann komumst við
að einhverri sammannlegri sögu,“
segir Sigurður, en plastið sem þau
fengu til afnota eru meðal annars
netadræsur, plaststrangar og gamlar
plastflöskur.
Merking ekki fengin fyrir fram
„Í verkinu vinnum við með eyjuna
sem sögulegt minni og menningarlega
vísun,“ segir Sigurður og rifjar upp að
meðal þess sem veitt hafi þeim inn-
blástur sé saga af austurrískri konu
sem fyrir hundrað árum flutti til Gala-
pagoseyja. „Á þeim tíma voru eyjar
náttúruleg nýlenda sem kallaði á að
fólk flyttist þangað til að eigna sér
þær. Hún lýsti því yfir að hún væri
keisaraynja af Galapagoseyjum þrátt
fyrir að þau væru aðeins tvo til þrjú
sem byggju á eyjunum. Það er ýmis-
legt sem við höfum fundið í rannsókn
okkar sem við notum í verkinu. Síðan
erum við líka óhrædd við að búa til
eitthvað sem er fallegt og á heima á
sviði og þurfum ekki endilega að vera
með fyrirvara um ákveðna merkingu.
Við viljum frekar fara með áhorf-
endur í leiðangur með okkur sem gef-
ur færi á að við uppgötvum eitthvað
saman,“ segir Sigurður og tekur fram
að þótt sýningar hópsins séu að því
leyti opnar til túlkunar sé engu að síð-
ur alltaf undirliggjandi skýr saga.
„Við beitum sviðshreyfingum og
sviðsmyndinni og einstaka sinnum
orðum til að búa til myndir. Markmið
okkar er að skapa háleita upplifun
með því að leika okkur með tæknina.
Við hugsum ekki verkið fyrir ein-
hvern afmarkaðan hóp heldur er
markmið okkar að sem flestir geti
notið sýningarinnar.“
Skrópar til að skapa
Eins og áður sagði lauk Sigurður
námi frá Glasgow, en síðustu árin
hefur hann verið búsettur í Svíþjóð
þar sem eiginkona hans, Hallgerður
Hallgrímsdóttir myndlistarkona, var
í meistaranámi, en þau fluttu nýverið
heim til Íslands að námi loknu. „Með-
an ég var enn í námi var ég fenginn til
að koma fram í ýmsum dansverkum
og í framhaldinu kynntist ég síðan
svissneska leikstjóranum og tón-
listarmanninum Thom Luz, sem er
eitt af stóru nöfnunum í Sviss. Hann
er mjög öflugur og skemmtilegur
listamaður sem kemur miklu í verk,“
segir Sigurður, sem tekið hefur þátt í
tveimur sýningum Luz, þeirra á
meðal Girl from the Fog Machine
Factory.
„Okkur var boðið með Girl from
the Fog Machine Factory á Feneyja-
tvíæringinn 2018 og að sýna á The-
atertreffen í fyrra, en sýningin var
valin ein af tíu bestu sýningum
þýskumælandi svæðisins það árið,“
segir Sigurður sem sýna mun sýn-
inguna í Kína næsta haust. „Ef Girl
from the Fog Machine Factory verð-
ur jafn vinsæl og fyrri sýningar Luz
get ég búist við því að þurfa að
skreppa nokkrum sinnum á ári næstu
árin til að sýna hana víðs vegar um
heiminn,“ segir Sigurður og tekur
fram að það sé vissulega örlítið
snúnara að fara í sýningarferðir frá
Íslandi en Svíþjóð. „Ég var til dæmis
að fara að sýna í Antwerpen í desem-
ber og það vildi þannig til að búið var
að gefa út appelsínugula viðvörun
fyrir allt landið daginn sem ég átti að
fljúga. Ég þurfti því að flýta ferðinni
um einn dag til að ná sýningunni og
það rétt slapp,“ segir Sigurður, sem
hóf meistaranám í sviðslistum við
Listaháskóla Íslands í haust. „Námið
leggst mjög vel í mig, enda frábærir
fyrirlesarar og skemmtilegur bekk-
ur. Ég hafði lengi ætlað mér að fara
aftur í skóla til að ögra sjálfum mér,
fá innblástur og kynnast nýjum lista-
mönnum,“ segir Sigurður og tekur
fram að hann hafi síðustu vikur þurft
að skrópa í skólanum til að geta skap-
að sýninguna sem frumsýnd verður á
miðvikudag.
Morgunblaðið/Eggert
Plastheimur „Síðan erum við líka óhrædd við að búa til eitthvað sem er fallegt og á heima á sviði og þurfum ekki endilega að vera með fyrirvara um
ákveðna merkingu,“ segir Sigurður Arent Jónsson, einn höfunda verksins Eyður sem Marmarabörn frumsýna í Þjóðleikhúsinu á miðvikudaginn kemur.
„Performans fyrir stórt svið“
 Sviðslistahópurinn Marmarabörn frumsýnir Eyður á Stóra sviði Þjóðleikhússins á miðvikudag
 „Viljum fara með áhorfendur í leiðangur sem gefur færi á að við uppgötvum eitthvað saman“