Morgunblaðið - 16.01.2020, Blaðsíða 49

MINNINGAR 49
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. JANÚAR 2020
✝ Knútur Bjarna-son fæddist á
Grenivík 9. mars
1930. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Skógarbæ 1. janúar
2020.
Foreldrar hans
voru Bjarni Áskels-
son, fæddur 30. jan-
úar 1900, d. 25. jan-
úar 1965 og Jakob-
ína Sigrún Vil-
hjálmsdóttir, fædd 24. júlí 1904, d.
7. nóvember 1975. Bræður Knúts
voru 1) Áskell Vilhjálmur, f. 17.
desember 1932, d. 21. mars 2011.
2) Grímur , f. 4. desember 1936.
Eiginkona Knúts Bjarnasonar
er Bryndís Stefánsdóttir f. 15.
október 1934. Börn þeirra eru; 1)
Stefanía dómritari, f. 1959.
Eiginmaður Ólafur Helgi Árna-
son vélstjóri, f. 1958. Börn þeirra
eru Brynjar, f. 1982, Ingibjörg, f.
á ýmsum skipum á síldveiðum og
vertíðum til 1957. Eignaðist þá 8
tonna bát með öðrum og gerði
hann út frá Grenivík til 1959. Fór
síðan sem stýrimaður á Oddgeir
ÞH 222 hjá útgerðarfélaginu
Gjögri og var síðan skipstjóri þar
frá 1967 til ársloka 1974. Skip-
stjóri á Verði ÞH 4 frá áramótum
1975 til maíloka það ár. Hóf störf
hjá Reykjavíkurhöfn 1975 og var
þar til sjötugs. Fyrstu árin var
hann á dráttarbátnum Magna og
í framhaldi við hafnarvörslu.
Samhliða því gerði hann út trillu,
Brand RE 99, og stundaði grá-
sleppuveiðar öll vor og einnig
var róið með línu á haustin. Hann
hætti útgerð á 73. ári og seldi bát
og búnað. Á sama tíma eignuðust
þau hjónin landskika fyrir austan
fjall og var það hugðarefnið síð-
ustu ár á meðan heilsa leyfði. Síð-
asta hálfa árið bjó Knútur á
hjúkrunarheimilinu Skógarbæ.
Útför Knúts fer fram í Hafnar-
fjarðarkirkju í dag, 16. janúar
2020, og hefst athöfnin klukkan
13.
1989, maki Ólafur
Böðvar Ágústsson,
f. 1984, og eiga þau
Daníel Myrkva og
Matthías Werner.
Jón Bjarni, f. 1995,
unnusta Jóhanna
Vigdís Pétursdóttir,
f. 1996. 2) Knútur
verktaki, f. 1961,
kvæntist Sigríði
Marteinsdóttur f.
1957, sonur Sindri
Fannar. Þau skildu; í sambúð
með Elenu Orlovu, f. 1964, og
hennar sonur Georg Orlov, f.
2001. 3) Bjarni, f. 1977, maki Pál-
mey Magnúsdóttir, f. 1981, og
þeirra synir eru Bergur Fáfnir
og Nökkvi Fenrir.
Knútur ólst upp á Grenivík og
fór síðan í Stýrimannaskólann í
Reykjavík og lauk fiskimanna-
prófi 1953. Var fyrst á smábátum
frá Grenivík 1943-1945 og síðan
Kæri afi minn, þá er komið að
kveðjustund. Þegar ég hugsa um
þær minningar sem við höfum átt
saman standa hæst ferðirnar á
trillunni og í verbúðinni. Við fór-
um iðulega niður á bryggju þegar
ég var í heimsókn þar sem ég fékk
að skoða heiminn frá nýju og
spennandi sjónarhorni. Ég veit
ekki hvort amma og mamma vissu
það en það var ekki nóg með að ég
fékk að vera með á trillunni, held-
ur fékk ég jafnvel að stýra henni
og sitja ofan á stýrishúsinu á með-
an þú sást um vélina. Svo kíktum
við í verbúðina þar sem ég fékk að
leika mér að hrognunum, kreista
þau á milli fingranna og skoða hin
ýmsu furðuverur sem komu í net-
ið. Við áttum líka margar stundir í
sumarbústaðnum þar sem ég fékk
að smíða, mála og hjálpa til að vild
– svo lengi sem ég passaði mig á
sýkjunum. Svo gæddum við okkur
á afabrauði úr boxinu, samloku úr
hvítu brauði og rúgbrauði smurðu
með smjöri og osti. Enn í dag
þekki ég engan annan sem leggur
sér slíkt til munns! Heima var
alltaf rólegt, ég man ekki eftir því
að hafa heyrt þig hækka róminn
við nokkurn mann og ég held að
það sé eitthvað sem ég hef reynt
að tileinka mér í eigin uppeldi og
fjölskyldulífi. Hjá ykkur ömmu
fékk ég grásleppu, grjónagraut
og heimaþurrkaðan harðfisk og
við eyddum tímanum niðri í bíl-
skúr við öngla og net eða börðum
harðfisk. Þegar ég fór svo að full-
orðnast og það fór að draga úr þér
kynntist ég þér á nýjan hátt. Þá
tók ég meira eftir sérviskunni og
sveitamanninum sem þú hefur
alltaf verið. Ég fór að vinna við að
sinna eldra fólki sem mér fannst
gaman og gefandi. En þegar þú,
minn eigin afi, varst orðinn eins
og þeir sem ég hafði sinnt í
vinnunni vissi ég ekki alveg
hvernig ég átti að vera. Í vinnunni
var allt öðruvísi að sinna því fólki
sem var farið að gleyma sjálfu sér
og öðrum, ég gat alltaf spjallað við
það og átt með því notalegar
stundir. En það var einhver
feimni gagnvart því þegar það
snéri að þér. Þegar þú hættir að
geta talað um daginn og veginn
dró ég mig til hlés, en þú mundir
eftir skipunum. Þegar ég hafði
ekkert að segja tók Ólafur eigin-
maður minn við og þið rædduð um
skipin og skoðuðuð umferðina og
mér leið eins og hann væri fram-
lenging af mér. Þið náðuð þið
saman með öðrum hætti og mér
leið vel við það. Í lokin var það
léttir að þú skyldir fá að fara því
af tvennu illu er hvíldin betri en að
vita ekki af sjálfum sér. Ég er
ekki sorgmædd nú þegar við
kveðjumst í hinsta sinn, heldur
glöð í hjarta með fullt af minn-
ingum. Ég hefði ekki getað hugs-
að mér betri afa.
Ingibjörg Ólafsdóttir.
Í dag er til moldar borinn góður
vinur minn, Knútur Bjarnason
skipstjóri, fæddur og uppalinn á
Grenivík í Höfðahverfi. Þrátt fyrir
að við Knútur værum fæddir og
aldir upp í sama sveitarfélaginu
vissum við lítið hvor af öðrum fyrr
en leiðir okkar lágu saman um
borð í Oddgeiri ÞH-220 haustið
1963 þar sem hann gegndi starfi
stýrimanns en ég vélstjóra. Af
sjálfu leiðir að störf okkar lágu
saman á margan hátt m.a. þegar
kom að vélrænum veiðibúnaði
skipsins.
Oddgeir var einn hinna svoköll-
uðu vertíðarbáta sem stunduðu
nótaveiði yfir sumarið og fram
undir jól og síðan netaveiði frá
áramótum og fram í maí.
Um miðjan sjöunda áratuginn
var mikil síldveiði á svæði um 40-
80 sjómílur austur af landinu sem
var nefnt Rauðatorgið vegna þess
að þarna var að veiðum mikill
fjöldi rússneskra reknetaveiði-
skipa. Þrátt fyrir að síldveiði í nót
og reknet fari illa saman stunduðu
íslensku skipin nótaveiði á sama
svæði og þau rússnesku sem
leiddi oft til vandræða þegar búið
var að kasta og skipið rak með
nótina út á bólin sem halda rek-
netunum uppi. Ef það gerðist var
næsta víst að nótin rifnaði. Allt
kapp var því lagt á að sökkva ból-
unum, sem var gert með því að
skjóta á flotið í þeim bæði með
riffli og haglabyssu en oftar en
ekki nægði það ekki, þá datt
Knúti í hug það snjallræði að festa
beittan hníf á langa bambusstöng
og skera með honum göt á bólin.
Þennan búnað kölluðum við at-
geir. Það verður að segjast eins
og er að Knútur gat verið býsna
svipfastur þegar atgeirnum var
brugðið og hafði þá allt yfirbragð
þeirra fornkappa sem beittu
vopninu til forna en með honum
bjargaðist margt kastið.
Á fiskveiðum getur margt
gengið á , stroffur og tóg af hinum
ýmsu stærðum og gerðum
hrökkva í sundur og til þess að
sem minnst röskun verði á veið-
unum þarf að hafa hraðar hendur
við að lagfæra það sem úr lagi fer
hverju sinni. Á meðan við Knútur
vorum saman til sjós man ég ekki
til þess að hann ætti ekki á lager
þau sérgerðu tóg og stroffur sem
aflaga fóru í það og það sinnið og
því einfalt að skipta um án þess að
dýrmætur veiðitími tapaðist. Þrátt
fyrir að Knútur væri alvörugefinn
í fasi og trúlega ekki allra eins og
sagt er var hann einstaklega þægi-
legur í allri umgengni og hafði það
sem kallað er góða nærveru. Hann
var góður félagi umtalsgóður og
lagði ekki öðrum illt til. Mér finnst
ég geta lýst honum sem gegnheil-
um manni af gamla skólanum sem
aldrei mátti vamm sitt vita í smáu
sem stóru. Hann var orðheldinn,
munnlegt samkomulag af hans
vörum var ekki síðra en fest á blað.
Með Knúti er genginn drengur
góður sem sinnti starfi sínu hvert
sem það var af dugnaði, trú-
mennsku og jákvæðni, hafði bæt-
andi áhrif hvar sem hann kom.
Kæri félagi, bestu þakkir fyrir
samstarið og góða ferð og farsæla
landtöku í sumarlandinu eilífa.
Eftirlifandi eiginkonu og öðr-
um nákomnum vottum við hjónin
samúð okkar.
Guðrún og Helgi Laxdal.
Knútur Bjarnason
✝ Lilja Sigurðar-dóttir fæddist
á Akureyri 27. apr-
íl 1947. Hún lést 7.
janúar 2020.
Lilja var sjöunda
í röðinni af níu
systkinum. Hún
ólst upp á Jökli í
Eyjafjarðarsveit.
Foreldrar hennar
voru Unnur Pálma-
dóttir, f. 26.8.
1912, d. 19.10. 1975 og Sig-
urður Sigurðsson bóndi, f.
12.11. 1910, d. 22.4. 1976.
Systkini Lilju í aldursröð: 1)
Baldur Ingimar, f. 21. febrúar
1932, d. 9.4. 2019. 2) Jónína, f.
27. febrúar 1934. 3) Sigrún, f.
28. janúar 1936, d. 9. október
2018. 4) Fjóla Kristín, f. 11.
ágúst 1939, d. 12. desember
2004. 5) Halla Valgerður, f. 14.
október 1944. 6) Pálmi, f. 24.
Corrine Einarsson og börnum.
Barnsfaðir Lilju er Kristján
Þorberg Jónsson, f. 29. maí
1948. Barn þeirra er Birgir
Ægir, f. 14. febrúar 1968. Maki
hans er Hlín Albertsdóttir, f.
27. janúar 1972. Börn þeirra
Birgitta Bjarnadóttir, f. 21. maí
1994 og Oddný Lilja, f. 28. jan-
úar 2003.
Maki (óg.) Lilju er Trausti
Brekkan Hjaltason, f. 20.
september 1947. Börn Lilju og
Trausta eru:
1) Hermann Páll, f. 30. júlí
1975. Börn Hermanns eru: a)
Karin Eva, f. 25. júlí 1995, b)
Stella Líf, f. 5. nóvember 2009,
c) Skarphéðinn Freyr, f. 12.
september 2012 og d) Sigurdís
Freyja, f. 4. febrúar 2015.
2) Sigurður Trausti, f. 14.
september 1982. Maki Kolbrún
Ýr Einarsdóttir, f. 18. ágúst
1983. Börn þeirra eru: a)
Rökkvi Þór Brekkan, f. 4. júlí
2015, d. 24. ágúst 2015 og b)
Urður Ýr Brekkan, f. 5. októ-
ber 2017.
Útförin fer fram frá
Lágafellskirkju í dag, 16. jan-
úar 2020, klukkan 13.
september 1945. 8)
Kristinn Gunnar, f.
22. september
1948. 9) Valgeir
Guðmundur, f. 25.
janúar 1952.
Lilja fluttist til
Reykjavíkur í
kringum 1965 og
starfaði á Hvíta-
bandinu. Lengst af
bjó hún í Mosfells-
bæ og starfaði
meðal annars í Kaupfélaginu og
við umönnunarstörf. Einnig tók
hún þátt í kvenfélagsstörfum í
Mosfellsbæ og söng um tíma
með kórnum við Lágafells-
kirkju.
Stærsti hluti ævi Lilju fór í
að ala upp syni sína . Einnig
tóku þau Trausti að sér fóstur-
son sem heitir Tómas Pétur
Einarsson, hann er nú búsettur
í Kanada ásamt konu sinni
Elsku Lilja, tengdamóðir mín,
er nú farin frá okkur. Síðustu ár-
in voru erfið Lilju en hún tókst á
við erfiðleikana með stolti og
skemmtilegri þrjósku eins og
henni einni var lagið. Alzheimer
er ljótur sjúkdómur sem hefur
áhrif á alla fjölskylduna en með
samheldni gekk þetta upp.
Þakkir fyrir það.
Ég minnist Lilju með hlýju,
húmor og þakklæti. Fyrir allt
það sem hún var og gerði fyrir
mig, Sigga og börnin okkar.
Ég kynntist Lilju í lok sumars
2006, nánar tiltekið á menning-
arnótt þegar yngsti sonurinn
hafði fangað hjartað mitt og boð-
ið mér heim. Ekki fór betur en
svo að hann var lyklalaus og
skildi mig eftir við útidyrnar á
meðan hann hljóp eftir aukalykl-
unum. Á meðan ég beið þarna í
kuldanum um miðja nótt opnaði
Lilja dyrnar og spurði hvert er-
indi mitt væri. Ég sagðist vera í
fylgd Sigga svo hún spurði þá
hvort ég vildi ekki koma inn og fá
kaffi og kleinu. „Nei takk, ég bíð
bara eftir honum,“ svaraði ég
ósköp skömmustuleg og hélt að
hún færi. En nei, hún stóð sem
fastast. Þarna stóðum við saman
í þögninni, ég eldrauð í framan
og það mátti sjá hláturinn glitra í
augum Lilju.
Eftir þessi fyrstu kynni varð
mér ljóst að þarna var kona með
mikinn húmor, síðar kynntist ég
því að hún tengdamamma mín
var einnig hörkutól og já kannski
svolítið þrjósk! Enda eiginleikar
sem gott er að hafa þegar maður
elur upp strákaher. En jafnframt
var hún hjartahlý og skildi
flækjustig ástarinnar. Það sýndi
sig einna best í litlum atvikum
eins og í eitt skiptið sem við
keyrðum Sigga upp á flugvöll þar
sem hann átti flug til Kaup-
mannahafnar, en á þeim tima
vorum við í fjarsambandi.
Þegar við kvöddum Sigga á
flugvellinum sneri Lilja sér að
mér, tók lófa minn og fyllti hann
af volgum hundraðköllum sem
hún hafði geymt í hendi sér alla
Reykjanesbrautina. „Taktu þinn
tíma vina mín“ sagði hún og
blikkaði mig. Hún vissi að ég var
ástfangin og átti erfitt með að
kveðja strákinn sem ég var svo
skotin í.
Elsku Lilja. Ég læt þessi
minningabrot duga í bili. Þakka
þér fyrir að taka á móti mér í fjöl-
skylduna með hlýju og húmor.
Takk fyrir kaffið og kleinurnar.
Horfin ertu héðan vina kæra
hnigin ertu nú í svefninn væra.
Sofðu vært uns sólin fagra skín
á sælulandi gleðin aldrei dvín.
(Lilja Guðmundsdóttir)
Elsku Trausti, Siggi minn,
Hemmi, Biggi, Tommi, Hlín,
Corrine og börn, hlýjar kveðjur
til ykkar.
Þín tengdadóttir,
Kolbrún Ýr.
Einstakur er orð sem notað er þegar
lýsa á því sem engu öðru er líkt, faðm-
lagi eða sólarlagi eða manni sem veitir
ástúð með brosi eða vinsemd.
Einstakur lýsir fólki sem stjórnast af
rödd síns hjarta og hefur í huga hjörtu
annarra.
Einstakur á við þá sem eru dáðir og
dýrmætir og hverra skarð verður aldrei
fyllt.
Einstakur er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez)
Í dag kveð ég hana Lilju vin-
konu mína með miklum trega og
söknuði. Hún kom inn í líf mitt og
fjölskyldu minnar fyrir rúmum
20 árum. Hún kom til að hugsa
um móður mína þegar hún var
orðin öldruð, blind og þurfti
umönnun á meðan ég var í vinnu.
Lilja mín, þú varst ávallt svo
hress og góð við gömlu konuna.
Þið urðuð mjög góðar vinkonur
og spjölluðuð mikið saman, mun
hún nú örugglega taka vel á móti
þér.
Síðustu ár hafa verið þér og
fjölskyldu þinni erfið, mín kæra
vinkona. Það hefur tekið mikið á
að horfa á þig smám saman
hverfa frá veruleikanum, þú sem
alltaf varst svo lifandi í öllu sem
þú tókst þér fyrir hendur. Lilja
mín, þú varst svo listhneigð og
flink í höndunum, það sýndi sig
þegar við fórum saman á málara-
námskeið hvað þú varst flink með
pensilinn. Þú sást líka alls staðar
eitthvað sem hægt var að nota og
varst fljót að fylla vasana af stein-
um, litlum trjágreinum og öðru
góssi sem þú notaðir í kort og
önnur listaverk. Það sem við átt-
um góðar stundir saman við
þessa iðju. Já mín kæra, nú eru
allar þessar góðu stundir okkar
orðnar að ljúfri minningu sem ég
geymi hjá mér. Mikið þótti mér
vænt um hvað þú þekktir mig
þegar ég kom til þín fyrir jólin
þrátt fyrir að þú værir orðin svo
mikið veik.
Elsku Lilja mín, að leiðarlok-
um þakka ég þér alla þína miklu
umhyggju við mig og mína og bið
fyrir því að þú fáir góða heim-
komu í sumarlandið, mín kæra
vinkona. Hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Við áttum hér saman svo indæla
stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson)
Elsku Trausti og fjölskylda,
þið eigið alla mína samúð og megi
góður guð styrkja ykkur í sorg-
inni.
Elín Magnúsdóttir (Ella).
Lilja
Sigurðardóttir
Harpa Heimisdóttir
s. 842 0204
Brynja Gunnarsdóttir
s. 821 2045
Kirkjulundur 19 | 210 Garðabær
s. 842 0204 | www.harpautfor.isSálm. 6.3
biblian.is
Líkna mér, Drottinn,
því að ég er
magnþrota,
lækna mig, Drottinn,
því að bein mín
tærast af ótta.
Ástkær bróðir minn og vinur,
MAGNÚS ÓSKARSSON,
fyrrverandi kennari á Hvanneyri,
Bræðratungu 15, Kópavogi,
lést 28. desember.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju
miðvikudaginn 22. janúar klukkan 13.
Guðmundur Óskarsson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ELISABETH RICHTER,
Hömrum,
lést þriðjudaginn 14. janúar á hjúkrunar-
heimilinu Hömrum.
Útför verður auglýst síðar.
Svend Richter Björg Yrsa Bjarnadóttir
Anna Gerður Richter Örn Ármann Jónsson
barnabörn og barnabarnabörn