Morgunblaðið - 20.02.2020, Blaðsíða 46

46 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. FEBRÚAR 2020
✝ Ólöf IngibjörgHaraldsdóttir
fæddist 8. júlí 1931
á Seyðisfirði. Hún
andaðist á hjúkr-
unarheimilinu
Fossheimum á Sel-
fossi 8. febrúar
2020.
Foreldrar Ólafar
voru Haraldur Jó-
hannesson vél-
stjóri, f. 22.10.
1903 á Eyrarbakka, d. 24.6.
1982, og Kristín Sveinsdóttir,
húsfreyja og saumakona, f.
18.2. 1905 í Viðfirði, d. 23.11.
1991.
Alsystkini Ólafar eru Elín
Sveindís, f. 23.11. 1929, d. 29.3.
2019, Óli Andri, f. 19.1. 1933, d.
27.8. 2009, Hreinn, f. 9.6. 1935,
d. 10.8. 1985, Þórfríður Soffía,
f. 22.2. 1937, Rósa, f. 27.6.
1938, Guðrún Elísabet Kjerúlf,
f. 6.10. 1939, Jóhannes, f. 14.6.
1942, og Guðríður, f. 22.4.
1944. Hálfsystir samfeðra er
Klara Sinkowits, f. 3.7. 1927, d.
8.7. 2015.
Þann 4. júní 1952 giftist Ólöf
Þórarni Sigurjónssyni, bústjóra
og alþingismanni, f. 26. júlí
Ólöf ólst upp á Seyðisfirði og
lauk þar skyldunámi. Að ferm-
ingu lokinni fluttist fjölskyldan
í Kópavog. Eftir það vann hún
ýmis störf, mest verslunarstörf.
Einnig stundaði hún fimleika
hjá fimleikadeild Ármanns.
Ólöf stundaði nám við Hús-
stjórnarskóla Árnýjar Filippus-
ardóttur í Hveragerði veturinn
1951-1952.
Vorið 1952 hófu Ólöf og Þór-
arinn búskap í Laugardælum,
þar sem hún gerðist ráðskona
og hann bústjóri við tilraunabú
Búnaðarsambands Suðurlands.
Hún starfaði um árabil sem
ráðskona og sinnti jafnframt
erilsömu húsmóðurstarfi á
gestkvæmu heimili. Seinna
leysti hún af ráðskonur þegar á
þurfti að halda. Til margra ára
starfaði hún á haustin hjá Slát-
urfélagi Suðurlands. Í rúma
fjóra áratugi sá hún um að
halda Laugardælakirkju
hreinni.
Ólöf var kvenfélagskona og
tók virkan þátt í starfi Kven-
félags Hraungerðishrepps. Hún
var formaður um árabil og
gerð að heiðursfélaga þess 22.
febrúar 2011.
Ólöf bjó í Laugardælum til
ársins 2015 er hún flutti á
hjúkrunarheimilið Fossheima á
Selfossi.
Útför Ólafar verður gerð frá
Selfosskirkju í dag, 20. febrúar
2020, og hefst athöfnin kl. 13.
1923, d. 20. júlí
2012. Foreldrar
hans voru Sigurjón
Árnason, f. 1891, d.
1986, og Sigríður
Kristjánsdóttir, f.
1884, d. 1941.
Börn Ólafar og
Þórarins eru: 1)
Sigríður, f. 1953,
gift Óla Sverri Sig-
urjónssyni, f. 1953.
Börn þeirra eru
Ólöf Inga, f. 1980 og Þórarinn,
f. 1984. 2) Haraldur, f. 1954,
kvæntur Þóreyju Axelsdóttur,
f. 1949. Dætur þeirra eru Ólöf,
f. 1982, og Dóra, f. 1988. Dóttir
Þóreyjar er Svanhildur, f. 1970.
3) Kristín, f. 1956, gift Garðari
Sverrissyni, f. 1959. Dóttir
þeirra er Þorgerður Guðrún, f.
1990. Sonur Garðars er Sverr-
ir, f. 1984. 4) Sigurjón, f. 1960,
d. 1961. 5) Sigurjón Þór, f.
1962, d. 1964. 6) Ólafur Þór, f.
1965, kvæntur Malin Widars-
son, f. 1969. Börn þeirra eru
Elín Linnea, f. 1993, Anton Þór,
f. 1996, Hanna Kristín, f. 1998,
og Einar Árni, f. 2003. Barna-
barnabörn Ólafar eru tíu tals-
ins.
Ég mun ætíð varðveita minn-
inguna um góðmennsku ömmu
Ólafar og yl. Manns beið ávallt
öryggi og hlýja í ömmubæ og
þar var aldrei asi né þannig að
illa stæði á. Alltaf gat maður
kíkt inn í mjólkurglas, bakkelsi
og góða sögu.
Það hryggir mig einmitt að
hugsa til þess að ég fái ekki
tækifæri til að heyra hana segja
mér eina sögu aftur. Heyra hana
lýsa því hversu svekkt hún var
þegar afi klippti hvítu englak-
rullurnar af pabba rétt fyrir
myndatöku eða hvernig þvagið
undan kúnum skvettist framan í
þær þegar hún og vinnukonurn-
ar voru að safna því í fötu til að
þvo hárið upp úr. Hún hafði svo
einstakt lag á því að segja sögur
með innlifun og tilfinningu, rétt
eins og þær væru í hvert skipti
nýskeðar.
Ég væri svo til í að fá eitt enn
tækifæri til að setjast niður með
henni yfir kaffibolla og læra allt
um lífsskeið þessarar mögnuðu
konu, því með árunum átta ég
mig betur á því hversu áhuga-
verða tíma hún og afi gengu í
gegnum og hvílíkt ofurtvíeyki
þau hafa verið. Úr litlu byggðu
þau upp bú í Laugardælum með
slíkum glæsibrag að litið var upp
til á landsvísu og fólk minnist
síns tíma með þeim sem blóm-
legra og gleðilegra ára. Ég er
viss um að þær sögur sem manni
hafa verið sagðar eru bara rétt
toppurinn á ísjaka ævintýralegra
atvika og afreka þeirra beggja.
Amma var alltaf góð við okkur
barnabörnin og hafði mikið gam-
an af börnum. Meira að segja í
seinni tíð þegar veikindin höfðu
tekið yfir sá maður hvernig hún
ljómaði af gleði og góðmennsku
þegar lítið fólk var nálægt. Hún
var líka oft með fullt hús af
börnum því við barnabörnin vor-
um ósjaldan saman hjá henni;
inni í sólhúsi að leika, lita eða
spila. Hún hafði lag á að safna
fjölskyldunni saman til sín og er
það henni og afa að þakka
hversu náin við barnabörnin
þeirra erum í dag.
Hjá ömmu Ólöfu var alltaf allt
svo fallegt og vel tilhaft í minn-
ingunni. Ég stóð stundum með
stjörnur í augunum yfir öllum
þeim gullum sem mér fannst
hún og afi eiga. Hvort sem það
voru vasar, styttur, púðar, stól-
ar, málverk, bækur, skart eða
skeiðar. Amma átti allt fallegast
og maður laumaðist í ófáar
skúffur og skot til að geta dáðst
að gersemunum. Hún átti líka
alltaf eitthvað gott inni í búrinu
og beið maður oft spenntur yfir
því að sjá hvað amma bæri fram
með mjólkinni þann daginn. Í
mínum huga hélt hún heimili þar
sem hægt hefði verið að taka á
móti drottningunni á hverjum
degi.
Elsku amma, takk fyrir dýr-
mætar stundir sem nú virðast
reyndar hafa verið alltof fáar.
Ég kveð þig í þeirri vitneskju að
gott fólk tekur á móti þér hinu-
megin og tek með mér inn í lífið
þitt góða fordæmi að gestrisni,
góðmennsku og myndarskap. Og
ef ég eignast einhvern tímann
garð þá mun ég planta þar rósa-
runna í þína minningu, því þú
verður jú alltaf rauðasta rósin.
Nú falleg rós oss frá er fallin.
Í friði kannar hún nýjan stað.
En minning hennar hér eftir eirir
og fölnar aldrei né fellir blað.
Dóra Haraldsdóttir.
Elsku amma.
Um hugann streyma ótal
minningar og tilfinningar sem
erfitt er að koma í orð.
Hlýi faðmurinn þinn. Hlýju
hendurnar þínar sem yljuðu
köldu fingrunum mína. Enni þitt
við enni mitt þegar við stungum
saman nefjum, nöfnurnar.
Alúðin. Gestrisnin. Rausnar-
skapurinn. Velvildin í minn garð.
Stúturinn sem þú settir á
munninn til að kyssa mig og
setja á þig varalit. Smjattið þitt,
purrið þitt þegar þér var kalt,
hvernig þú skelltir þér á lær.
Hvernig þú skræktir þegar afi
eða pabbi klipu þig. Hvernig þú
kipptist öll við þegar þér brá, og
hvað þú hlóst að öllu saman, eða
fussaðir.
Ilmurinn í eldhúsinu. Söngur-
inn í hrærivélinni. Smellurinn í
kaffikönnunni. Sötrið þegar þú
dreyptir á kaffibollanum þínum.
Skríkjandi hláturinn þinn og
sögustundirnar. Kökuilmurinn,
steikarilmurinn, snarkið í pönn-
unni...
Ilmurinn af rósunum þínum,
begóníunum, blómaleiðangrarn-
ir, stjúpurnar, morgunfrúrnar.
Lyktin úr ryksugunni, prílið
upp á hillur og skápa til að
þurrka af, sápulyktin, fægilykt-
in, klingið í silfrinu, skvampið í
vaskinum, tifið í klukkunni og
skrjáfið í spilunum þegar þú
lagðir kapal, söngurinn í útvarp-
inu.
Hvernig þú leist upp úr lestr-
inum, uppskriftabókunum, út-
saumnum og yfir gleraugun þeg-
ar ég kom, hvernig gleðin
færðist yfir andlit þér.
Mikið er gott að sjá þig!
Elsku nabban mín.
Elsku nabban mín, amma
mín.
Mín tár eru þín tár. Megi þau
skola burt sorg og þraut.
Þín nafna,
Ólöf Haraldsdóttir.
Heimili ömmu í Laugardælum
var nær alltaf blómum prýtt og
ilmaði af heimalöguðum mat og
bakkelsi. Hún var lítið fyrir að
hafa sig í frammi en gat verið
bráðskemmtileg og hnyttin í til-
svörum. Hún var lengstum hús-
móðir á stóru heimili og eftir að
hafa dvalið hjá henni gæti maður
næstum sagt að maður sé hús-
mæðraskólagenginn. Hjá henni
fékk maður góðan undirbúning í
alls kyns heimilisstörfum. Lærði
að matreiða, leggja á borð, sulta,
pússa silfur, þvo þvotta, strauja,
setja niður kartöflur og passa að
ungarnir í trjánum yrðu ekki
„fjandans kettinum“ að bráð.
Hvergi hefur mér liðið betur
en í sveitinni hjá ömmu og afa,
umvafin ást og kærleika. Það er
dýrmætt að hafa átt samastað
hjá þeim og eiga þaðan sínar
ljúfustu minningar.
Þorgerður Guðrún
Garðarsdóttir.
Ólöf fæddist árið 1931 í Blá-
húsi á Seyðisfirði, í húsi Elínar
langömmu og Jóhannesar lang-
afa. Bláhús var kannski ekki há-
reistasta hús kaupstaðarins en
þar var alla tíð rúm fyrir alla.
Foreldrar Ólafar, þau Haraldur
og Kristín, bjuggu á Seyðisfirði
fyrstu búskaparár sín en fluttust
árið 1936 í Fjarðarsel þar sem
afi var vélstjóri. Ólöf var næst-
elst níu systkina en fór mjög ung
að árum að bera ábyrgð á barna-
hópnum og víst er að það hefur
verið ærinn starfi. Leiksvæði
barnanna í Fjarðarseli voru
lyngbrekkur, árbakkar og áin.
Systkinin voru áræðin og úr-
ræðagóð og það munu víst vera
ófá skiptin sem Ólöf dró bræður
sína á þurrt land eftir misheppn-
aðar tilraunir þeirra að ganga á
vatni. Ólöf giftist Þórarni Sig-
urjónssyni árið 1952 og í fram-
haldi tóku þau við rekstri til-
raunabúsins í Laugardælum.
Alla jafna var fjölmennt í
Laugardælum, þar bjuggu syst-
ur Ólafar, þær Rósa og Þórfríð-
ur, auk Einars og Klöru og
starfsmanna tilraunabúsins. Í
þessu fjölskyldusamfélagi ól-
umst við upp, samtals 26 börn,
við mikið frjálsræði og umburð-
arlyndi.
Heimili þeirra Ólafar og Þór-
arins stóð opið fyrir öllum og all-
ir voru velkomnir. Umhyggju-
semi frænku okkar var mikil og
alla tíð var sterkur strengur á
milli systkinanna og fjölskyldna
þeirra sem voru tíðir gestir í
Laugardælum. Þegar eitthvert
barnanna veiktist þá kom hún
gjarnan í heimsókn með góð-
gæti, t.d. sínalkó og lakkrísrör
sem hafði ótrúlega jákvæð áhrif
á heilsufarið og eins átti hún til
að koma með gúbbífiska svaml-
andi um í sultukrukku til að
stytta sjúklingum stundir.
Reyndar var það nú svo að eftir
því sem heilsa sjúklinganna fór
batnandi fór heilsufari gúbbí-
fiskanna í þeirra umsjón veru-
lega hrakandi.
Þegar við börnin í Laugar-
dælum vorum bólusett var
gjarnan komið saman á heimili
þeirra Ólafar og Þórarins. Það
voru skrautlegar samkomur í
minningunni. Við sem vissum
hvað var í aðsigi reyndum að
sæta færi og fela okkur undir
rúmum eða á bak við gardínur
til að losna undan Bjarna gamla
lækni sem með sínar „stórgri-
pasprautur og nálar“ var
kannski ekki sá laghentasti að
meðhöndla nálar og börn. Þá var
nú gott að eiga góða að þegar
barnaskarinn háskælandi tókst á
við þetta mikla áfall en frænka
okkar var tilbúin með kakó og
köku og opinn faðm handa öllum
sem á þurftu að halda.
Seinni árin þegar okkar börn
fóru um hlaðið að hitta Laug-
ardælabændur kom Ólöf gjarnan
út á tröppur að spjalla og nesta
mannskapinn með einhverju
góðgæti. Heimili hennar stóð öll-
um opið og alltaf var tími til að
taka móti gestum og ræða málin.
Gestrisni hennar var mikil og
hún hafði einlægan áhuga á vel-
ferð fjölskyldunnar. Hún var
góðviljuð og frændrækin en gat
verið hnyttin í tilsvörum og
kunni alveg að koma fyrir sig
orði en það var alltaf gefandi og
ánægjulegt að vera í návist
hennar.
Ólöf var akkeri í lífi systkina
sinna og áhrifavaldur. Hún bjó í
Laugardælum í tæp 65 ár og
minning um hana og Þórarin er
samofin staðnum. Hún var mik-
ilsvirt kona sem við bræður
minnumst með miklum hlýhug.
Blessuð sé minning hennar.
Meira: mbl.is/andlat
Haraldur og
Ólafur Jónssynir.
Ólöf Ingibjörg
Haraldsdóttir
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Við önnumst alla þætti undirbúnings og
framkvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbús-
skiptin. Við þjónum með virðingu og umhyggju
að leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Ellert Ingason,
umsjón sálmaskrár
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Þökkum innilega samúð og hlýhug við
andlát og útför yndislegrar móður, ömmu
og langömmu,
SIGRÚN HERMANNSDÓTTIR
hjúkrunarfræðings.
Sérstakar þakkir til starfsfólksins
á hjúkrunarheimilinu Sóltúni fyrir umönnun síðustu ára.
Guðný Bjarnadóttir
Einar Bjarnason
Hermann Bjarnason
Stefanía Sigríður Bjarnadóttir
Guðríður Bjarnadóttir
Okkar ástkæra
ÞÓRUNN A. SVEINBJARNARDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
Aflagranda 40, Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum við Hringbraut
sunnudaginn 9. febrúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Landspítalans við Hringbraut,
deild 11E, fyrir frábæra umönnun.
Elín G. Sveinbjarnardóttir
Katrín Gunnarsdóttir Bjarki Jóhannesson
og fjölskyldur
Systir mín, mágkona og móðursystir,
GUÐLAUG GUNNARSDÓTTIR,
Lalla,
lést 14. febrúar.
Útför hennar fer fram frá Digraneskirkju
mánudaginn 2. mars klukkan 13.
Þóra Gunnarsdóttir Sigurjón Ari Sigurjónsson
og fjölskylda
Elsku sonur okkar, bróðir og mágur,
GUÐJÓN INGI SIGURÐARSON
Safamýri 95, Reykjavík,
lést fimmtudaginn 13. febrúar.
Útförin verður frá Grafarvogskirkju
mánudaginn 24. febrúar klukkan 15.
Blóm og kransar vinsamlegast afþökkuð en þeir sem vilja
minnast hans láti Lauf, félag flogaveikra, njóta þess.
Halldóra Kristín Guðjónsd. Sigurður Sigurðarson
Sara Diljá Sigurðardóttir Gísli Gautason
Giulia Mirante
Okkar ástkæri
ÁSTÞÓR RUNÓLFSSON
húsasmíðameistari,
Þúfuseli 2,
lést sunnudaginn 2. febrúar.
Útför Ástþórs fer fram föstudaginn
28. febrúar frá Seljakirkju klukkan 13.
Blóm og kransar vinsamlegast afþökkuð en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Ljósið, endurhæfingu fyrir
krabbameinsgreinda.
Ingunn Jóna Óskarsdóttir
Hildur Ástþórsdóttir Jóhann Ólafur Jónsson
Guðmundur Már Ástþórsson Dagný Alda Steinsdóttir
Hlín Ástþórsdóttir Hrafnkell Marinósson
Hulda Ástþórsdóttir Aðalsteinn Guðmannsson
Runólfur Þór Ástþórsson Heiðrún Ólöf Jónsdóttir
Silja Ástþórsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn