Morgunblaðið - Sunnudagur - 01.02.2020, Blaðsíða 16

Í
gær fögnuðu Bretar útgöngu sinni úr Evr-
ópusambandinu. Það gerðu vinir þeirra líka.
Stolnar forsendur
Stjórnmálamenn þar í landi höfðu sumir gef-
ið sér sem forsendur eftir þjóðaratkvæðið að
þar sem 48% þeirra sem greiddu atkvæði voru á móti
því að landið yfirgæfi ESB, þá myndi sá hópur taka
því af skilningi og sumir fagnandi að þingið, sem sam-
þykkt hafði tillögu um atkvæðagreiðsluna, myndi
leiðrétta mistökin sem almenningur gerði við kjör-
kassana, að mati meirihluta þingmanna. Einkum þó
ef ESB myndi tryggja að margvíslegir og að því er
virtist óyfirstíganlegir erfiðleikar dúkkuðu reglu-
bundið upp við útfærslu útgöngunnar.
En þetta reyndist rangt mat. Það kom endanlega í
ljós í jólamánuðinum sjálfum.
Eftir að kjörstöðum var lokað í þingkosningunum
að kvöldi fimmtudagsins 12. desember sl. og út-
gönguspár sjónvarpsstöðvanna birtust sem risafrétt
á öllum sjónvarpsskjáum og sýndi ótrúlega niður-
stöðu. Flestir voru sem furðu lostnir, gráti nær af
harmi eða gleði, eftir atvikum. Sprækir fréttamenn
njóta sín best þegar sprengjufregn breytir tilverunni.
Þeir ruku því eins og kólfi væri skotið til að fá viðtöl
við hinn „venjulega borgara“ svo hægt væri að botna
í hvaða ósköp væru á ferðinni. Því hinir „óvenjulegu
borgarar“, spakvitringar sem spjalla, höfðu ekki
komið sér upp línu.
Óþekkt staða uppi
Sömu spyrlar sem dagana á undan töldu sig hafa
fundið það helst út að upp úr flestum kjósendum
stæði hve efasemdir um trúverðugleika Borisar
Johnson lægju á almenningi eins og mara. Hvernig
kom þetta heim og saman? En hinn alræmdi veikleiki
hafði reyndar verið tíundaður á fyrstu blaðsíðu
flestra handbóka spunameistara fyrir frambjóðendur
annarra flokka en Íhaldsflokksins. (Og innan hans
voru svo sem óvæntar bakraddir í þennan kór).
En fólkið sem var gripið á leið frá kjörstöðum og
birtist á skjánum var ekki með hugann við fabúlu um
skort á trúverðugleika hjá Johnson. Sérstaklega var
athyglisvert að hlusta á fólk í kjördæmum sem í ára-
tugi, jafnvel um alla tíð síðan að núverandi flokka-
kerfi festi rót, hafði skilað þingmanni til Verka-
mannaflokksins en gerði það ekki núna. Ekki nóg
með það. Það hrökk ekki á Frjálslynda, Græningja
eða furðuframboð heldur fór alla leið og kaus Boris
núna. Auðvitað var stór hópur í röðum þessa fólks
sem var áhugasamur um að Bretar færu úr Evrópu-
sambandinu og taldi augljóst orðið að engum væri
treystandi til þess að sjá um það, nema helst Boris
Johnson.
En það voru furðu margir sem birtust á skjánum og
tóku sérstaklega fram að þeir hefðu kosið á móti út-
göngu, en tilburðir til að eyðileggja þá ákvörðun þjóð-
arinnar hefðu alls ekki verið í þeirra nafni. Á þeim
kúnstum öllum hefðu þeir bæði óbeit og skömm.
Leiðtogaveikleiki
Á hinn bóginn var augljóst að staða Corbyns, leiðtoga
Verkamanaflokksins, var orðin allt önnur og verri en
hún var í þingkosningunum sem May forsætisráð-
herra boðaði 2017. Þá bætti Corbyn við sig 30 þing-
mönnum á meðan May tapaði sínum hreina meiri-
hluta. Corbyn þótti líflegur og kappsamur í þeim
kosningum en Theresa May dauf og litlaus. Hún var
enginn Boris.
Síðustu árin hefur Corbyn verið í linnulausum átök-
um við eigin þingflokk og þó kannski einkum þeir þar
í átökum við hann og jafnvel í þeim hópi menn í hans
eigin skuggaráðuneyti. Það fólk gróf undan foringj-
anum og tók undir tal Íhaldsflokksins um að forpokuð
uppskrift Corbyns að betra þjóðfélagi, fengin úr
kennisetningum dauðra komma, gengi ekki upp og
hrópuðu framan í fólk að flokkurinn væri ekki kjör-
tækur.
Morgunblaðið/RAX
Opinberar yfirlýsingar og
innrætið þekkjast ekki í sjón
Reykjavíkurbréf31.01.20
16 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 2.2. 2020