Morgunblaðið - Sunnudagur - 29.03.2020, Blaðsíða 12

Hrönn Marinósdóttir, stjórnandi Riff, nældi sér í veiruna í
gönguskíðaferð. Hún er því í einangrun og dætur hennar í
sóttkví. „Að vera svona innilokaður er erfitt og það reynir á
sambúðina við fjölskylduna, en hún gengur samt oftast vel,“ seg-
ir hún. „Ég er enn með þurran hósta og hef misst allt bragð- og
lyktarskyn. Ég er samt heppin að hafa sloppið við að fá hita og
önnur einkenni,“ segir hún og segir erfiðast að mega ekki fara
út. „Ég er að hugsa um að fara út í garð og anda að mér fersku
lofti og sveifla aðeins höndunum. Ég hugleiði á hverjum degi sem
er mjög gott. Auðvitað er maður svolítið hnugginn en miðað
við marga aðra hef ég það gott. Ég fæ aðstoð úr ýmsum áttum
og finn fyrir miklum stuðningi og reyni að halda í húmorinn og
gleðina; það er það mikilvægasta,“ segir hún og kíkir út um
gluggann ásamt Önnu dóttur sinni.
Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir
alþingismaður er ein af þeim sem lenti
í sóttkví ásamt fjölskyldu sinni. Vin-
kona þeirra kom í heimsókn sem
greindist stuttu síðar. „Við losnum á
föstudaginn eftir viku. Mamma mín
sem er níræð er heima hjá sér en hún
er eldhress sem betur fer. Engin ein-
kenni hjá neinum; sjö, níu, þrettán,“
segir hún. „Meginatriði í sóttkvínni er
að koma sér upp rútínu. Við hjónin
erum mikið á fundum og erum að
kynnast alveg nýju fundafyrirkomulagi.
Þetta er áskorun fyrir okkur en geng-
ur ágætlega. Þetta er gott tækifæri til
að læra á tæknina. Eins erum við að
hjálpa dóttur okkur með heimavinnu
en hún er fötluð og þarf á rútínu að
halda. Svo erum við að reyna að
hreyfa okkur og fara út að ganga,“
segir Þorgerður og segist vel geta
sinnt starfi sínu að heiman og er hún í
góðu sambandi við aðra alþingis-
menn. „En ég viðurkenni að maður
dettur í annan rytma, sem er ágætt.
Maður leitar meira inn á við, þetta er
jú fúlasta alvara.“
Árelía Eydís Guðmundsdóttir, háskólakennari og rithöf-
undur, þurfti að fara í sóttkví vegna þess að hún var að koma
að utan. „Við vorum með hóp af nemendum í Barcelona og
sama dag var fyrirskipað að þeir sem kæmu frá Spáni ættu að
fara í sóttkví. Ég er að losna núna um helgina og verð eins og
kýrnar sem komast út á vorin. Krakkarnir mínir fóru til pabba
síns þannig að ég er ein heima með kettinum. En það munar
auðvitað öllu að geta farið út að ganga á hverjum degi,“ segir
hún. „Ég er búin að fá þvílíkar matarsendingar, eldaðan mat,
kökur og snúða. Fólk hringir mikið til að athuga með mig
þannig að ég finn fyrir sterkum kærleik. Svo leggst maður í
sjálfsskoðun og nú er ég búin að hleypa öllu út þannig að það
er allt orðið tómt,“ segir Árelía og hlær dátt. „Ég er búin að
lofta út öllum mínum innri skrattakollum.“ Hún segist halda
rútínu, vakna snemma og sinna verkefnum í tölvunni. „Ég er
með skáldsögu í smíðum en mér finnst erfitt að einbeita mér.
En mikið hlakka ég til að knúsa krakkana og hitta vinkonur.“
’ Einangrunin gengurfáránlega vel, enn þá.Strax á þriðja degifannst manni skrítið að
sjá myndir af fólki sem
var einhvers staðar sam-
an; að það væri ekki að
taka þessu nógu alvar-
lega. Maður verður mjög
sjálfhverfur.
Sara Dögg.
KÓRÓNUVEIRAN
12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 29.3. 2020