Dagblaðið Vísir - DV - 28.08.2020, Qupperneq 25

Jón Þór Stefánsson blaða-maður DV lenti í 12 daga sóttkví ásamt mestallri
ritstjórn blaðsins. Jón býr hjá
foreldrum sínum og skrifaði
dagbók þar sem hann lýsir
upplifun sinni á sóttkví.
Fimmtudagurinn 6. ágúst.
Kæra dagbók. Áðan í vinnunni
var mér tilkynnt að ég væri
kominn í sóttkví.
Kollegi minn sem mætt hafði
í vinnuna síðasta þriðjudag var
smitaður. Ég dreif mig heim,
hringdi í vini og vandamenn
og upplýsti þá um stöðuna. Ég
bý ásamt foreldrum mínum,
en sem betur fer voru þau í
útilegu. Því gat ég undirbúið
næstu daga. Ég fékk vin minn
til að fara út í búð fyrir mig og
skilja innkaupapokann eftir
fyrir framan útidyrahurðina.
Svo installaði ég FIFA í Pla-
ystation-tölvuna mína.
Föstudagurinn 7. ágúst.
Kæra dagbók. Í morgun
vaknaði ég við það að síminn
hringdi. Foreldrar mínir voru
á leiðinni heim. Því þurfti ég
að taka til, setja í uppþvotta-
vél og spreyja og spritta alla
mögulega snertifleti áður en
þau myndu mæta. Nú eru þau
komin heim og settu ábyggi-
lega met í kaupum á sótt-
varnavörum, en í lok dags voru
komnir spreybrúsar og blaut-
tuskur í alla króka og kima
hússins.
Eitt stórt vandamál blasir
við, en það er salernisaðstaðan.
Á heimilinu er einungis eitt
klósett sem við þrjú deilum.
Eftir hverja notkun þarf því
að þrífa það gaumgæfilega, en
það er heldur þreytandi.
Sunnudagurinn 11. ágúst
Kæra dagbók. Ég er farinn að
finna fyrir smávægilegum ein-
kennum, bæði hósta og kvefi.
Mér líst ekkert á blikuna. Nú
verð ég sko virkilega rúm-
fastur og hef FIFA spilun af
mikilli alvöru.
Mánudagurinn 10. ágúst
Í dag fékk ég tíma í skimun. Ég
dreif mig upp í heilsugæslu og
beið í bílnum í dágóða stund í
villtum vindi og roki. Ég vor-
kenndi aumingja heilbrigðis-
starfsmönnunum sem þurftu
að fara út í þessu leiðinlega
veðri og taka sýni. Ég sá þau
missa sýnatöku pinna og þurfa
að hlaupa á eftir honum, ef-
laust leiðinlegur vinnudagur.
Þau fengu þó ekki alla mína
vorkunn, en ég sparaði smá
fyrir sjálfan mig. Það er nefni-
lega alveg ógeðslega óþægi-
legt að fá pinna langt upp í
nef og kok. Nú er ég í algjörri
einangrun þangað til að ég fæ
svar úr prófinu.
Þriðjudagurinn 11. ágúst
Kæra dagbók. Í dag fékk ég
góðar fréttir. Ég er ekki með
COVID-19. Ekki nóg með það,
heldur er Arsenal einungis
nokkrum stigum frá því að
vinna Englandsmeistaratitil-
inn, eftir langt hlé. Því miður
á það ekki við um raunheima,
en titillinn mun ábyggilega
detta í hús seinna í kvöld.
Sem stendur er mesta upp-
brot dagsins þegar mamma
bankar og setur kvöldmatinn
fyrir framan hurðina. Frelsis-
svipting er fitandi.
Fimmtudagurinn 13. ágúst
Kæra dagbók. Þetta er að
verða frekar þreytandi. Ég
kann vissulega að meta að fá
tilbúna máltíð frá besta kokki
í heimi (mömmu) tvisvar, jafn-
vel þrisvar á dag. Og það er
alls ekkert sjálfgefið að hafa
sjónvarp og leikjatölvu.
Málið er bara að það er
virkilega þreytandi að vera
alltaf fastur inni í þessu sama
herbergi. Dagarnir verða svo
einhæfir. Þó að ég heyri reglu-
lega í vinum mínum í gegnum
FaceTime, þá verð ég sífellt
hræddari og hræddari við
það. Ég óttast að ég verði al-
gjörlega óhæfur í mannlegum
samskiptum þegar þetta verði
búið. Óttast að allir brandarar
mínir verði stór vindhögg.
Að skyndilega verði ég bara
óþægilegur og óviðeigandi.
Föstudagurinn 14. ágúst
Kæra dagbók. Ég er kominn
með nóg af FIFA og öllum
hinum tölvuleikjunum. Ég er
líka hættur að hlusta á pod-
köst. Núna er ég einungis
tilbúinn að horfa á kvikmynd-
ir. Áðan horfði ég til dæmis
á Apocalypse Now, ég hafði
séð hana áður og fannst hún
góð, en í þetta skipti tengdi
ég við hana. Mér fannst ég
hreinlega skilja hana of vel
og horfði því á heimildamynd
um gerð Apocalypse Now.
Sú mynd, Hearts of Dark-
ness: A Filmmaker’s Apoca-
lypse, var líka þrusugóð. Til
að fullkomna þetta horfði ég
svo á YouTube-myndband um
heimildamyndina. Ég sofnaði
reyndar þegar það var í gangi.
24 klst. er langur tími.
Laugardagurinn 15. ágúst
eða sunnudagurinn 16.
ágúst.
Nú veit ég ekkert hvað snýr
upp og hvað snýr niður. Tími
og rúm eru afstæðari en áður.
Klukkan er kortér yfir sjö,
ég veit ekki á hvaða degi eða
hvorum megin sólarhringsins.
Ég er kominn með nóg. ÉG
VIL HÆTTA Í SÓTTKVÍ.
Þriðjudagurinn 18. ágúst
Líkt og flest börn þá hélt ég
mikið upp á jólin. Fátt líkist
tilfinningu barnsins sem
hlakkar til jólanna. Þessi til-
finning hefur orðið að um-
ræðuefni í mörgum kvik-
myndum og dægurlögum.
Það var einmitt tilfinningin
sem ég finn fyrir í dag, því
á morgun kemst ég loksins
út! Ég held ég fari til vinnu í
sparijakka. n
20 ÁRA EINHLEYPUR Í SÓTTKVÍ
– dagbók
Jón Þór
Stefánsson
jonthor@dv.is
Sem stendur er
mesta uppbrot
dagsins þegar
mamma bankar
og setur kvöldmat-
inn fyrir framan
hurðina. Frelsis-
svipting er fitandi.
Móðir Jóns hafði fullkomna stjórn á því hvað hann borðaði í sóttkví. MYND/SIGTRYGGUR ARI
FÓKUS 25DV 28. ÁGÚST 2020