Hvöt - 01.02.1947, Síða 14

12
H V ö T
Gildi íþróttanna
Grimur Jósafatsson.
Allir munu kannast við hið forna
spakmæli: „Heilbrigð sál í hraust-
um líkama“.
Nú orðið mun alls staðar í hin-
um mentaða heimi vera orðið við-
urkennt gildi íþróttanna.
Iþróttir styrkja og liafa lieilsu-
samleg álirif á líkama mannsins
því. Þessi handknattleiksmót liafa
gefizt svo vel, að þau eru orðin fast-
ur liður i iþróttalífi Reykjavikur
og er vafalaust óliætt að segja, að
þau séu einna vinsælasti íþróttavið-
burður i framhaldskólum bæjarins.
Þátttakendur síðasta handknatt-
leiksmóts S.B.S., sem fór fram í
byrjun apr,lmánaðar 1946, voru eft-
irtaldir skólar.
og gera manninn þarafleiðandí hæf-
ari að sinna daglegum störfum,
liver sem þau annars eru.
íþrótirnar gera meira. Þær göfga
manninn, efla drengskap hans og
auka áhuga hans fyrir að ná sífellt
meiri og hetri árangri í íþróttun-
um og einnig í verkefnum daglega
lífsins.
í drengilegri íþróttakeppni lærir
íþróttamaðurinn að virða keppi-
naut sinn. Hann lærir einnig að taka
hæði sigri og ósigri. — Þá er það
og vitað, að iþrótirnar, — ekki sízt
flokkaíþrótirnar, þar sem hver ein-
staklingur æfist í að gera sitt til
þess, að mynda ákveðna, samstillta
heild, — auka mjög félagsþroska
mannsins.
Sú þjóð, sem fyrst varð til þess
að meta rétt uppeldis- og menning-
arlegt gildi íþróttanna, voru Grikkir.
Mörgum öldum fyrir Krists burð
voru þeir farnir að halda sín frægu
iþróttamót, Ólympíuleikana. Siðar
féllu Ólympíuleikarnir algjörlega
Menntaskólinn í Reykjavík, Sam-
vinnuskólinn, Kennaraskólinn,
Verzlunarskólinn, Háskólinn, Iðn-
skólinn, Flensborgarskólinn og
Gagnfræðaskóli Rcvkvíkinga.
Ritstjórn Hvtaar liefur enn ekki
fengið skýrslu iþróttanefndar um
þetta mót, og er því ekki hægt að
hirta úrslit þess hér.