Dagblaðið Vísir - DV - 16.10.2020, Blaðsíða 26

26 FÓKUS 16. OKTÓBER 2020 DV
M ér finnst matur ekkert eðlilega góður. Eitt af því sem ég hlakka
mest til að gera á hverjum
degi er að fá mér góðan há-
degisverð. Stundum sit ég við
tölvuna frá því að ég mæti í
vinnuna og hugsa og spekúl-
era í því hvað ég eigi að fá mér
í hádegismat. Er það ham-
borgaratilboð eða salat, fæ ég
mér gott vínar-schnitzel eða
tvær pulsur og kók?
BÚMM, ritstjórinn minn
slær mig utan undir og segir
mér að koma aftur í kaldan
raunveruleikann. Í dag fékk
ég nefnilega ekki að velja
mér hvað ég ætti að fá mér í
hádegismat, ekki frekar en
síðustu tvo daga. Ég var nefni-
lega plataður í að fara á ein-
hvern djúskúr. Þá má maður
víst ekki borða neitt heldur
drekkur maður bara djús.
„Þetta er ekkert mál,“ sagði
ritstjórinn sem plataði mig
grunlausan tvítugan dreng-
inn. „Þetta eru svo góðir djús-
ar og síðan máttu drekka átta
svoleiðis á dag – maður verður
ekkert svangur.“
Þræll hamborgarans
Þegar ég hugsaði um að slá
til og skella mér í þennan
djúskúr heyrði ég í efasemda-
röddunum í kringum mig.
„Þú munt aldrei ná þessu,“
sagði einn. „Þú munt svindla
fyrsta daginn,“ sagði annar.
„Þú ert síðasta manneskjan
í heiminum sem gæti klárað
svona djúskúr,“ sagði þriðja
manneskjan og þá ákvað ég
að sýna þeim í tvo heimana
og bara fara á þennan and-
skotans djúskúr. Ég er ekki
þræll hamborgaratilboðsins!
Ég pantaði mér 24 stykki af
djúsflöskum á föstudegi og
hugsaði ekki mikið meira út í
það fyrr en ég mætti til vinnu
á mánudaginn. Þá gerði ég
mér fyrst grein fyrir því að ég
væri bara að fara að drekka
djús næstu þrjá dagana. Ég
ætlaði samt að klára þetta
svo ég skellti í mig einum ís-
köldum banana- og berjadjús.
„Þetta var bara fínt,“ hugs-
aði ég með mér en ég átti svo
sannarlega ekki eftir að hugsa
það næstu tvo daga. Það er
nefnilega ekkert mál að fá sér
einn og einn djús en það að fá
sér ekkert nema djús er alveg
gífurlega erfitt. Ég þurfti að
leita djúpt inn á við.
Byrjaði vel
Fyrsti dagurinn gekk þó al-
veg ágætlega, ég svindlaði
ekkert. Ég drakk appelsínu-
safa, sem var frekar góður,
rauðrófusafa, sem var ekkert
alltof góður, og síðan drakk ég
grænmetissafa, sem var ekk-
ert annað en viðbjóðslegur á
bragðið. Allt í allt var þetta þó
allt í lagi þennan fyrsta dag-
inn, fjölbreytileikinn var fínn
ÉG DRAKK EKKERT NEMA
SAFA Í ÞRJÁ HEILA DAGA
Menn leggja
brattir af stað.
SKÁL Í GUL-
RÓTARSULLI!
MYND/TM
og gerði það að verkum að mér
leið ekki eins og ég væri að
borða það sama allan daginn.
Annan daginn gerði ég mér
þó grein fyrir því að fjöl-
breytileikinn var ekki eins
mikill. Ég átti að drekka ná-
kvæmlegu sömu djúsa og í
gær – en bara í annarri röð.
Alveg var það hreint frá-
bært, ég sem hélt að ég fengi
að smakka nóg af skrýtnum
og skemmtilegum djúsum
átti bara að drekka það sama
þrjá daga í röð. Allt í einu
varð appelsínusafinn ekki svo
góður, berjasafinn varð sömu-
leiðis slappur og grænmetis-
safinn varð enn viðbjóðslegri.
Mig langaði heitt og innilega
að tyggja eitthvað.
Allt fór þó til andskotans
þegar ég gerði mér grein
fyrir því að ekki má fá sér
bjór í djúskúr. „Þetta er bara
hveiti djús,“ sagði ég með
tárin í augunum við ritstjór-
ann sem sparkaði í hnéskelj-
arnar á mér og reif bjórinn
af mér. „Þú færð þetta aftur
á fimmtudaginn og ekki einu
sinni hugsa um að fá þér bjór
á leiknum í kvöld.“
Ömurlegur leikur
Alveg rétt, ég var að fara að
horfa á fótboltaleik í kvöld
með strákunum, ég ætlaði að
fá mér bjór og horfa á Þrótt
vinna Magna í Lengjudeild-
inni. Hvorugt af þessu gerðist,
Þróttur tapaði og ég drakk
ógeðslegan eplasafa í staðinn
fyrir bjór með leiknum. „Hvar
hafa dagar lífs míns lit sínum
glatað?“ hugsaði ég með mér
þegar ég horfði á lið frá 300
manna bæjarfélagi vinna liðið
mitt og ég þurfti að sötra volg-
an eplasafa á meðan. Ég fann
hamborgaratilboðið hvísla
nafn mitt.
Síðasta daginn sem ég var á
djúskúrnum gat ég varla hugs-
að um annað en hvað ég ætti
að fá mér að borða á morgun.
Ég hlakkaði svo til, ekki bara
til að fá gott bragð heldur líka
bara til að tyggja matinn minn
frekar en að drekka hann. Saf-
arnir sem mér fannst vera
góðir fyrsta daginn voru orðn-
ir fyrirsjáanlegir, leiðinlegir
og vondir. Safarnir sem mér
fannst vera vondir voru orðnir
verri. Ég fann lífsvilja minn
leka í burtu með hverjum
sopa. Ég var meira að segja
hættur að nenna að ropa.
Keisarinn er nakinn
Ég náði að klára þetta en ef
það er eitthvað sem ég hef
lært af þessu þá er það að
fara ekki á svona djúskúr. Ég
fann að ég varð líka að miðla
reynslunni minni áfram til
fólks og þess vegna er ég að
skrifa þetta, svo engum sem
les þetta muni detta það í hug
að fara á svona djúskúr. Þetta
er það allra versta sem ég hef
gert, meira að segja var þetta
verra en að drekka piss.
Ef yfirmaður þinn, kæri
lesandi, reynir einhvern tím-
ann að plata þig á djúskúr þá
skaltu einfaldlega segja þetta:
„Nei. Ég læt ekki plata mig
í svona vitleysu. Þú ert að
ljúga að sjálfum þér og öðr-
um þegar þú segir að þetta sé
gott. Er ég sá eini sem sér að
keisarinn er nakinn? Þetta er
ekki gott, þetta er viðbjóður
og ég ætla aldrei að gera
þetta.“
Gerið það fyrir mig, ekki
fara á djúskúr. Farið frekar á
Hanann og fáið ykkur kjúkl-
ingaborgara með frönskum
og extra skammti af Le-
mon&Herb sósu. Og já, ég
léttist slatta og naut þess
óheyrilega að raða þeirri
þyngd fallega á mig aftur
eins og arkitekt að vinna að
næsta meistaraverki sínu. n
BLAÐAMAÐUR
FÓRNAR SÉR
Máni Snær
Þorláksson
manisnaer@dv.is
Máni Snær fór á sinn fyrsta djúskúr. Hann stóð sig eins og hetja,
svindlaði ekkert þrátt fyrir geðvonsku og hótanir um að panta pitsu á
miðnætti þegar kúrnum lyki og þótt hann ákalli hamborgara í draumi.
Þrátt fyrir
gúrkuskrautið
var þetta
viðbjóður!
MYND/TM