Fréttablaðið - 17.10.2020, Blaðsíða 22

Fréttablaðið - 17.10.2020, Blaðsíða 22
Líkaminn besti læknirinn Jóhanna hafði um árabil starfað í fjölmiðlum en fór að einbeita sér meira að aðalhugðarefninu, heilsu- eflingu. „Ég var hætt í Kastljósi og hafði verið með heilsuþætti á sjónvarps- stöðinni ÍNN þegar útgáfufélagið Bjartur Veröld bað mig að skrifa bók um mín hugðarefni, sem eru hvern- ig við getum hjálpað líkamanum að viðhalda heilbrigði. Hvernig við getum leyft honum að vera þessi besti læknir í heimi sem hann er. Það er enginn betri læknir til, ef hann bara fær aðstæður til þess. Gallinn er að umhverfi okkar, lífs- stíll og mataræði hefur breyst svo gríðarlega á síðustu 100 árum að við erum í auknum mæli að veikjast af lífsstílssjúkdómum,“ segir Jóhanna sem gaf nýverið út sína aðra bók, Heilsubók Jóhönnu, þar sem aðal- umf jöllunarefnið er manngerð eiturefni í umhverfi okkar og áhrif þeirra á okkur og lífríkið. Í fyrri bókinni fjallaði hún um áhrif mat- aræðis og lífsstíls á heilsuna. Allt hluti af stórri mynd „Þegar ég fór að skrifa bókina um eiturefnin áttaði ég mig almenni- lega á því að þetta er allt hluti af svo stórri mynd. Ég gat ekki bara farið að skrifa um eiturefnin í daglega lífinu. Ég gat ekki bara skrifað um eiturefnin heima hjá okkur þó svo að þar verðum við mest fyrir þessum efnum. Við verðum að horfa á heild- ina, á loftslagsvána, plastmengunina út um alla jörð og höf og loftmeng- unina og hvernig manninum hefur tekist, á örtíma í sögu mannsins, að menga nánast hvern einasta skika jarðarinnar með þessum efnum og ógna jafnframt þannig vistkerfum jarðarinnar sem eru undirstaða lífs okkar hér á jörð. Við verðum að átta okkur á því að allt sem við gerum náttúrunni gerum við okkur. Það þýðir ekki að hugsa þetta þannig að við séum aðskilin frá náttúrunni. Við erum náttúran. Við erum hluti af öllu þessu kerfi,“ segir Jóhanna ákveðin. COVID veitir tækifæri „Auðvitað hefur verið mikil vit- undarvakning frá því ég byrjaði að skrifa þessa bók fyrir sjö árum síðan,“ segir Jóhanna, sem sótt hefur sér upplýsingar í vísindarannsóknir þó sjálf sé hún ekki vísindamaður á þessu sviði og skrifi ekki sem slíkur. „Ég hef alveg skoðun á þessu og ég get alveg sagt að vísindin styðji hana. Hún er sú að þessi leið sem við erum að fara gengur engan veginn og við verðum einhvers staðar að staldra við. Rétt eins og ég segi í for- mála bókarinnar, að eins ömurlegur og COVID-faraldurinn er búinn að vera, þá hefur hann líka gefið okkur tækifæri til að staldra við. Náttúran hefur notið góðs af því að við höfum neyðst til að hægja á. Við þurfum því að spyrja okkur hvort við viljum halda áfram á sömu braut eða gera hlutina öðruvísi. Það er erfitt að fara upp úr hjólförum vanans, enda erum við vön vissum lífsgæðum. En ef fjöldinn stígur í sömu áttina getur það haft gríðarleg áhrif. Það hefur gríðarmargt breyst á síðustu tíu árum og þá sérlega varðandi mataræði.“ Þurfum við allar þessar vörur? Jóhanna segir bókina vera eins konar uppf lettirit eða handbók. „Markmiðið er að hvetja lesandann til að vera vakandi neytandi. Á hverjum degi tökum við ákvarðanir um það sem við kaupum og það er mikilvægt að vera meðvitaður um innihald og framleiðsluaðferðir. Bara eitt lítið dæmi: Á fjölda heimila er fullt af alls konar snyrti-, hrein- lætis- og hreinsivörum í plastbrús- um. Þurfum við allar þessar vörur? Fjöldi þessara vara inniheldur skaðleg og í besta falli varasöm efni, til dæmis allar vörur sem innihalda gerviilm innihalda þalöt, sem geta verið hormónaraskandi. Gætum við svo jafnvel fundið þær vörur sem við þurfum í annars konar umbúðum en plasti? Við getum til dæmis keypt hársápustykki í stað hársápu í plast- brúsa og notað venjuleg handsápu- stykki við vaskinn í stað handsápu í plastbrúsa.“ Jóhanna bendir jafnframt á að umhverfisvottanir séu frábær tæki fyrir neytendur til að finna vörur án skaðlegra efna og fer yfir þær í bókinni. „En grundvallaratriðið er að draga úr neyslu því þannig getum við dregið úr loftmengun, plastmengun, eiturefnaframleiðslu og hlýnun jarðar. Við þurfum að spyrja okkur oftar: „Þarf ég þetta?“ segir Jóhanna, sem setti sér mark- mið um að kaupa sér ekki ný föt og það entist í heil þrjú ár. Verðum að staldra við „Hugleiðsla er mikilvægur þáttur af þessu öllu, því við getum ekki gert stórar breytingar nema staldra aðeins við. Margt af þessu vitum við, að við eigum að gera svona en ekki hinsegin, en þetta fer oft inn um annað eyrað og út um hitt. Mig langar ekki að vera besservisser sem predikar yfir fólki, mig langar mikið frekar að fólk skoði þessi mál, staldri við og tengi inn á við. Það held ég að sé mikilvægast af öllu – að finna sjálfan sig í öllu þessu stressi.“ Jóhanna viðurkennir að frá ungl- ingsaldri hafi henni alltaf fundist eitthvað vanta og verið í sífelldri leit að svörum um tilgang lífsins, hver við værum og hvort líf væri handan við dauðann. „Ég hef lengi velt því fyrir mér hver tilgangur lífsins er og fór til að mynda snemma að lesa jógabækur og velta því fyrir mér hver ég væri – hvort ég væri bara þessi líkami eða eitthvað meira,“ útskýrir Jóhanna. „Þegar ég var í Kastljósinu á árinu 2006 bauðst mér að taka viðtal við hina indversku Dadi Janki, and- legan leiðtoga og jóga, sem var um nírætt þegar ég hitti hana. „Ég varð djúpt snortin eftir fund okkar, eins og maður verður þegar maður hittir fólk sem sannarlega hefur stundað andlega vinnu.“ Áhrif in voru það mik il að nokkrum vikum eftir viðtalið voru Jóhanna og Geir farin til Indlands á jóganámskeið. Jóga breytti lífi okkar „Í framhaldi kynntumst við starf- inu í Lótushúsi og hjónunum Þóri og Sigrúnu sem það ráku, en eru nú bæði fallin frá. Þau hjálpuðu ótrú- lega mörgum að ná innri ró og lifa í þessum heimi, sem getur verið stór andleg áskorun. Við fórum á mjög djúpt námskeið á Indlandi í tíu daga og héldum svo áfram í þeirri vinnu í Lótushúsi og þetta raunverulega breytti lífi okkar. Þetta hjálpaði okkur að tak- ast á við þær áskoranir sem síðar komu, með þessi tæki og tól til að nota í öllum aðstæðum. Þetta var eftir á að hyggja í raun aðstoðin sem við sóttum okkur ómeðvitað. Og þarna fann ég líka mín svör við öllum þeim spurningum sem ég hafði haft og gat hætt að leita.“ Erum eilífar verur „Ég held að það sem við þurfum helst á að halda sé að gefa sjálfum okkur tíma og tengja inn á við – við Veruna okkar eins og Gunnar Dal kallaði hana, en ekki bara tengja okkur við hlutverkin okkar, það sem við gerum á hverjum degi og allt þetta veraldlega í kringum okkur, sem er ekki varanlegt og veit- ir okkur tímabundna hamingju. Við þurfum að finna þessa tengingu við okkur sjálf sem er handan líkamans og hlutverka okkar. Við sækjumst öll eftir kærleika og friði. Það hefur held ég enginn skrifað bókina um hvernig við getum hatað meira eða hvernig við getum búið til ófrið. Við drögumst að kærleika og friði og ég held að það sé kjarni okkar allra.“ Jóhanna segist nota hugleiðslu flesta daga og hafa lagt sig fram um að gera hana að vana þó misjafn- lega hafi gengið. „Undanfarið hefur gengið betur að gera þetta að hluta af degi okkar. Það getur verið nóg að setjast niður og setja fókusinn á andardráttinn og svo líðanina. Það má líka gera þetta með möntrum eða jákvæðum hugsunum. Við erum öll hluti af þessari sameiginlegu upp- sprettu sem er á bak við alla sköpun heimsins, það er þessi kærleikur og þessi orka. Líkaminn deyr en við lifum áfram, þannig sé ég þetta. Það breytti öllu í mínu lífi að hugsa um okkur sem eilífar verur sem aldrei deyjum. Þannig erum við öll tengd og við erum tengd öllu sem er.“ Barnahópurinn er stór og glæsilegur: Vilhjálmur, Sveinn, Anna, Ragnheiður Katrín og Arnar Sveinn á góðri stundu við fljótið Saxelfi í Magdeburg. Jóhanna og Geir kynntust á fertugsaldri og segist hún enn vera skotin í honum, en það sé bæði vinna og ákvörðun að vera í nánu sambandi. Geir og Jóhanna ásamt elstu börnum sínum, Önnu og Arnari Sveini, sem vill svo skemmtilega til að eru jafnaldrar og voru saman á leikskóla. Fjölskyldan öll saman- komin í Weimar í Þýskalandi. Þó að elstu börnin tvö búi á Íslandi er samgangur mikill. Á ÞEIM TÍMAPUNKTI ER ÉG EKKI BARA AÐ ÁKVEÐA AÐ FARA AÐ BÚA MEÐ GEIR HELDUR LÍKA AÐ TAKA HANA AÐ MÉR OG TENGJ- AST HENNI SEM MÓÐIR. 1 7 . O K T Ó B E R 2 0 2 0 L A U G A R D A G U R22 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.