Samtökin '78 - Úr felum - 01.12.1982, Qupperneq 22

smásaga
EINHVERN TINIA, ANNARS STAÐAR
Graham Jackson
I dag er sunnudagur. Enn eLnu slnnL hefur Fred lagt of
hart aö sér í vLnnunnL. Hann hefur streLtumerkL f krLng-
um munnLnn. LæknLrLnn sagöL honum aö taka þaö rólegav
þegar allt kemur tLl alls veröur hann fjörutfu og fLmm
ára f næstu vLku. (DrottLnn mLnn! Eg verö fjörutfu og
sjö ára f Aprfl!) Nú síödegLs fórum vLð f skemmtLgarö-
Lnn. Þaö var sólskLn og hlýja og ég hélt aö göngutúr
og anganLn af brennandL laufL gætL kannskL hleypt f hann
nýju blóöL. Fred haföL alltaf svo fallegan lLtarhátt,
en hanner búLnn aö vera mjög fölur upp á sfökastLÖ. Eg
fLnn tLl ótta. Þaö er ekkL bara vLnnan sem gerLr hann
fölani þaö er allt, árLn^ og ég lfka býst ég vLð.
GaröurLnn hefur breyst sföan vLð fengum okkur göngu
sföast - hvaö er oröLö langt sföan? Xvö eöa þrjú ár held
ég. VLÖ búum hLnum megLn vLÖ götuna. f dag fórum vLÖ
gömlu leLÖLna okkar meöfram ánnL. Þegar vLö vorum upp á
okkar besta - það var 1953-4 þegar vLö keyptum lLtla hús-
Lö okkar - þá komu hLngað aöailega fjölskyldur meö barna-
vagna, og lLstmálarar. I dag var hann fullur af unglLng-
um - mest strákutr - hjá Jhpönsku göröunum. Þaö kom mér
á óvarti þessL fjöldL af strákum, og eldrL karlmönnum -
en yngrL en vLÖ samt - lágu þarna í só'lLnnL, hlupu um f
eltLngaleLk, lásu, eða bara ræddu saman. Strákar sem
brostu og tveLr stóöu á árbakkanum - þeLr snéru bakLnu f
okkur - og héldust í hendur. ÞannLg var þaö ekkL f okkar
tfö. Þaö var aldreL þannLg. Eg leLt á Fred. Lfklega
hef ég verLÖ opLnmynntur. Hann brostL og ypptL öxlum.
i.VLÖ skulum setjast."
"GrasLö er trúlega blautt."
»SLttu þá á peysunnL mLnnL."
»En þaö ert þú sem ég hef áhyggjur af."
nBara smástund". Hann brostL tLl mfn.
■■Allt f lagL. Mér er sama." Stundum fer brosLö
hans í taugarnar á mér. „NeL, halt þú peysunnL. VLÖ
skulum setjast þarna yfLr frá."
„NeL. Hérna f sólLnnL. VLÖ getum horft á fólkLÖ."
„Horft -!"
„Nú, ef þú kærLr þLg ekkL um...?" Hann brostL aftur.
„Allt f ÍagL. Mér er sama," sagöL ég. Eg hefðL
getaö drepLÖ hann.
Ég kynntLst Fred f DanshöllLnnL. Það var eLnL staöur-
Lnn sem tLl var í þá daga. Perlutjald aöskLldL klúbbLnn
frá búöLnnL sem var fyrLr framan. A dagLnn var þar gjafa-
vöruverslun: Lnnflutt Llmvötn og slLfsL og skóhorn, ekkert
óskaplega frjálslegt - en hvernLg heföL þaö svo sem átt að
vera? Allt um þaö, þetta perlutjald var eLns og beLnt út
úr ShanghaL Express. Og eLn þessara glerkúlna snérLst yfLr
dansgólfLnu eLns og f hundraö öðrum kvLkmyndum. DanshöllLn
var aöeLns opLn á föstudögum og laugardögum en það var
alltaf troöLÖ* maöur gat varla hreyft sLg. Og það voru
alltaf eLn eöa tvær löggur á veröL og ef eLtthvert parLð