Fjölrit RALA - 06.12.1991, Blaðsíða 21

17
Kal
í töflunum hér á eftir er túnunum skipt eftir því hvort þau hafa orðið fyrir kalskemmdum eða
ekki. Tún teljast ekki hafa kalið nema að sá gróður sem síðast var sáð hafi skemmst af kali.
17. tafla. Hokkun túna eftir því hvort þau hafa kalið.
Kjós Mýrar Uppsv. Dalir Snæf. Alls
Hefur kalið 12 22 14 18 10 76 (38%)
Ekki kalið 38 21 30 23 13 125 (62%)
Strandir ísafj. Barð. Alls
Hefur kalið 28 38 23 89 (67%)
Ekki kalið 9 11 24 44 (33%)
Gróðurfar
Töflumar hér fyrir neðan sýna þekju (%) einstakra tegunda eða tegundahópa í túnum á
mismunandi svæðum. Við útreikninga höfðu öll tún sama vægi, þ.e. bæði stór og lítil. í töflunni
er ekki gerður greinarmunur á língresistegundum og allar starir eru settar í einn flokk. Möðrum,
hærum og elftingum var ekki heldur skipt í tegundir. Þar sem talað er um fífla er átt við túnfífil
og skarifífil. Alls fundust á milli 30 og 40 tegundir í þessum túnum sem er svipaður fjöldi og
fannst í túnum á Austurlandi síðastliðið sumar. Fleiri tegundir hafa örugglega verið í túnunum
þó þær hafi ekki komið í hringina. Eins gætu einhverjar tegundir hafa sloppið þó svo að þær hafi
komið í hringina, t.d. gæti sauðvingull hafa flokkast með túnvingli og hásveifgras með
vallarsveifgrasi.
Þegar svæðin eru borin saman ber að hafa í huga að mælingamar á Snæfellsnesi em mun færri
en á hinum svæðunum og því ónákvæmari.