Fréttablaðið - 02.12.2020, Síða 27

Þórdís Lilja
Gunnarsdóttir
thordisg@frettabladid.is
Ég var, eins og svo margir, farin að standa sjálfa mig óþarf-lega oft að því að hafa óþarfa
áhyggjur af morgundeginum, ósátt
við það sem tókst ekki nógu vel í
gær og vera jafnvel andlega fjar-
verandi. Það bætti ekkert stöðuna
að ég bara náði ekki tengingu við
þessi stanslausu skilaboð á sam-
félagsmiðlum sem allir virtust
vera að mastera nema ég að „lífið
er núna“,“ segir Katrín Brynja
Hermannsdóttir, kennari, blaða-
maður, háskólanemi og lottóþula,
innt eftir því hvers vegna hún fór
að ástunda hugleiðslu fyrir um ári.
„Ég fór á námskeið í Núvitundar-
setrinu og tímarnir byrjuðu á
hugleiðslu. Fyrst fannst mér það
eiginlega alveg hræðilega erfitt,
kreisti augun saman og opnaði
f ljótlega mjög laumulega annað
augað til að kíkja á hina og athuga
hvort þeir væru alveg „með’etta“
eða kannski bara í sama ruglinu og
ég. Við vorum alveg nokkur sem
horfðumst í pírð augu en smám
saman hættir maður að pæla í
hinum, fer að hlusta á hugleiðsluna
sjálfa og takast betur að vera í
núinu. Stundum komu dagar þar
sem ég réði bara akkúrat ekkert
við hugsanir sem fóru út um víðan
völl, en partur af þessu er einmitt
að sættast við að hugurinn fer á
f lakk. Æfingin felst í að leiða hann
til baka.“
Korter í bilaðan náladofa
„Ég hafði gert margar hlægilegar
tilraunir til að sitja í lótusstell-
ingunni við hugleiðsluna og reynt
alls konar útfærslur af henni með
hrúgu af koddum og teppum, fílaði
mig ekki í venjulegum stól og var
eiginlega komin á þann stað að
þetta væri bara fyrir útvalda og
eitthvað sem ég næði aldrei tökum
á,“ segir Katrín Brynja sem á nám-
skeiðinu fékk að prófa hugleiðslu-
koll, svipaðan þeim sem hún hefur
nú búið til.
„Allt í einu var þetta ekki lengur
svona hræðilega erfitt. Í stað þess
að brölta um í púða- og teppa-
hrúgu þá gat ég setið upprétt án
áreynslu og tókst loksins að ná
einbeitingu því það var ekkert
sem truflaði mig lengur. Kollurinn
er með rúnnuðum fótum, sem er
lykilatriði því þannig er auðvelt að
finna réttu stellinguna, vera beinn
í baki og fæturnir ekki í kremju,
og korter í bilaðan náladofa,“ segir
Katrín Brynja og hlær.
„Hugleiðslukollur var augljós-
lega týndi hlekkurinn í mínum
hugleiðsluæfingum og ég leit svo
á að ég þyrfti að eignast svoleiðis
til að geta haldið áfram. Það fór
dágóður tími í árangurslausa leit
að réttum kolli og um tíma hékk ég
á húninum hjá miklum völundar-
smið sem sýndi þessu lítinn áhuga.
En ég var harðákveðin í að eignast
svona græju, lagði hausinn í bleyti
og byrjaði að gúggla. Eftir tals-
verðar pælingar fann ég út hvernig
hann ætti að vera og eignaðist þar
með minn eigin hugleiðslukoll
sem ég smíðaði sjálf. Vinkona mín
bað mig svo um að gera einn fyrir
sig og eftir að ættingi hafði rekið
inn nefið kom ósk um annan og
svo var ég farin að búa til kolla
fyrir fólk sem ég kunni engin deili
á,“ segir Katrín Brynja, undrandi
en ánægð með viðtökurnar.
Hlaut nafnið Stilltur
Litla bílskúrsverkefni Katrínar
Brynju öðlaðist því mjög svo
óvænt líf. Hugleiðslukollurinn
fékk í kjölfarið sitt eigið nafn og
var nefndur við hátíðlega athöfn
nafninu Stilltur.
„Ég er að dunda mér við þetta í
frístundum hér heima, alltaf með
nokkra í gangi og synir mínir vanir
því að heimilið líkist á köflum
verkstæði. Þegar einhver hefur
samband eftir að hafa heyrt af
hugleiðslukollinum, hvort sem er
fyrir sig eða í gjöf, þá verð ég að
sjálfsögðu við því með gleði. Núna
fæ ég laghentan smið í tréverkið
sem er úr eik og svo bólstra ég með
flaueli eða hör. Við heftibyssan
náum góðri tengingu,“ segir Katrín
Brynja kímin á kollinum stillta.
„Í fyrstu snerist þetta bara um
að eignast svona sjálf, en hug-
leiðsla og núvitund er eitthvað sem
allir ættu að kunna og það er aldrei
of seint að byrja. Ef hugleiðslukoll-
urinn Stilltur gerir núvitundar-
þjálfun auðveldari fyrir einhvern,
þá finnst mér það bara brjálæðis-
lega ánægjulegt! Stilltur gagnast
heldur ekki bara þeim sem hafa
farið á hugleiðslunámskeið og sem
betur fer eru alltaf f leiri og fleiri
að uppgötva hvað hugleiðsla er
góð leið til vellíðunar og aukinna
lífsgæða.“
Þjálfar hér og nú-vöðvann
Katrínu Brynju þykir best að tylla
sér á hugleiðslukollinn heima og
gefa sér nokkrar mínútur.
„Það getur gert gæfumuninn
og sett tóninn fyrir það sem eftir
lifir dags. Annars getur hugleiðsla
farið fram hvar og hvenær sem er,
í bílnum, í röð fyrir utan verslun
eða bara í sófanum heima. Það
sem mestu skiptir er að fólk finni
sína leið og ekki verra að hún sé án
mikillar fyrirhafnar,“ segir hún.
„Í mínum huga er hugleiðsla
ekkert annað en ákveðin tegund af
líkamsrækt sem snýst um að þjálfa
„hér og nú“-vöðvann sem hjálpar
mér við að taka eftir því sem er að
gerast í kringum mig. Eftir því sem
ég æfi þennan vöðva oftar eyk ég
líkur á að mér takist að njóta þess
enn betur sem er skemmtilegt. Mér
finnst ágætt að líkja núvitund við
barn sem finnst brjóstsykurinn
sinn svo góður að það lætur hann
liggja á tungunni eins lengi og
mögulegt er. Það er nefnilega svo
auðvelt að bryðja hann og teygja
sig í næsta, en í núvitund getum
við enn betur notið þess góða í
lífinu.“
Sjá Katrínu Brynju á Facebook.
Kollurinn var týndi hlekkurinn
Katrín Brynja Hermannsdóttir þjálfar hér og nú-vöðvann með hugleiðslu. Eftir margar hlægilegar
tilraunir við að koma sér í lótusstellinguna tók hún til bragðs að smíða sinn eigin hugleiðslukoll.
Katrín Brynja segir allt annað líf að hugleiða á kollinum. FRÉTTABLAÐIÐ/ERNIR
Hugleiðslukollur Katrínar Brynju, Stilltur, auðveldar að finna réttu stell-
inguna í hugleiðslu. Hann er úr eik og bólstraður ýmist með flaueli eða hör.
FÓLK KYNNINGARBLAÐ 3 M I ÐV I KU DAG U R 2 . D E S E M B E R 2 0 2 0