Skessuhorn - 11.03.2020, Síða 17

MIÐVIKUDAGUR 11. MARS 2020 17
þessa hunda,“ segir hún. Þau segja
það líka mikilvægt að velja eigend-
ur vel og hika ekki við að neita fólki
um hvolp haldi þau að viðkomandi
geti ekki séð nógu vel um hundinn.
„Maður reyndir svona aðeins að
komast að því hver er að fá hvolpinn
og fær til dæmis að vita um aðstæður
viðkomandi og ef við erum ekki full-
viss um að viðkomandi hafa nógu
góða aðstöðu til að sjá um hund,“
segir Ágúst.
Notar bara ásinn
Ágúst fékk sína fyrstu myndavél 12
ára gamall og hefur hann ekki hætt
að taka myndir síðan. „Ég hef samt
aldrei verið jafn duglegur og í dag,“
segir hann. „Ég tek frekar mynda-
vélina með mér út í bíl heldur en
konuna,“ bætir hann við og horf-
ir brosandi á Hrefnu sem segist al-
veg geta tekið undir það. „Hann
fer ekkert án vélarinnar,“ segir hún.
Spurður hvernig vél hann eigi bros-
ir Ágúst og segist að sjálfsögðu eiga
ásinn. „Canon,“ segir Hrefna til út-
skýringar um leið og Ágúst stend-
ur upp til að ná í gripinn og ánægj-
an fer ekki á milli mála þegar hann
sýnir blaðmanni Canon EOS 1DX
vélina sína. „Eftir að digital vélarn-
ar komu hefur þetta breyst mikið.
Núna er svo lítið mál að taka myndir
og hann er alltaf að. Áður fyrr þegar
hann var að taka í svarthvítu og sjá
sjálfur um að stækka myndirnar var
þetta svo mikil vinna og kostnaður,“
segir Hrefna. Ágúst segist í gegnum
árin hafa átt margar myndavélar en
áhuginn er svo mikill að hann hef-
ur alltaf brætt úr vélunum á innan
við tveimur árum. „Ég á held ég um
200 myndavélar, allt frá þessum litlu
einnota sem maður keypti í Bónus
innpakkaðar í plasti upp í stærri og
betri vélar, já bara þessa sem ég er
með hér,“ segir hann. „En ég bræði
ekki úr þessari strax, þetta er skrið-
dreki,“ segir hann ánægður.
Skemmtilegast að
mynda hunda
Ágúst hefur í mörg ár séð um að
taka ljósmyndir fyrir Hundarækt-
arfélag Íslands og tekur myndir á
öllum hundasýningum félagsins en
aðspurður segir hann það líka allt-
af skemmtilegast að mynda hunda.
Á einni sýningarhelgi tekur hann
um sex þúsund myndir. „Ég elska að
taka myndir af hundum. En það er
gaman að taka myndir af eiginlega
öllu. Ég er mjög hrifinn af lands-
lagsmyndum og ég tek líka mynd-
ir af fólki og svo er alltaf gaman
að ná góðum fuglamyndum,“ seg-
ir Ágúst. Hann hefur í gegnum
árin mikið keyrt um Borgarfjörð-
inn til að taka myndir. „Landslagið
hér er svo fallegt og skemmtilegt að
mynda það,“ segir Ágúst sem leyfir
íbúum í Borgarfirði gjarnan að njóta
myndanna með að pósta þeim á Fa-
cebook hóp fyrir íbúa sveitarfélags-
ins. „Við vorum einu sinni að hugsa
um að flytja til útlanda en ég sagðist
bara ekki geta það, ég get ekki farið
frá íslensku náttúrunni,“ segir Ágúst
og brosir.
Skurður myndarinnar
mikilvægastur
Hvað er það sem einkennir góða
ljósmyndi? „Það er svo margt en
skurðurinn skiptir mestu máli, eða
myndbyggingin. Gæði ljósmynd-
arinnar skipta engu máli ef skurð-
urinn er ekki góður,“ svara Ágúst.
„Við gætum bæði tekið mynd á ná-
kvæmlega sama stað af nákvæmlega
sama myndefni en þín mynd nær
ekkert til fólks á meðan mín myndi
strax grípa augað, þá er það bara
skurðurinn,“ segir hann. En með-
al þess sem Ágúst hefur gert í lífinu
er að kenna á ljósmyndanámskeið-
um og hefur hann því kennt mörg-
um sína vitneskju bakvið góða ljós-
mynd og hvernig best sé að skera
myndir.
Góð linsa skiptir
miklu máli
Þá spyr blaðamaður hvort allir geti
lært að taka góða ljósmynd. „Já, ef
fólk hefur þolinmæði og vill læra.
Það þarf bæði þolinmæði til að læra
að taka góða ljósmynd og svo þarf
þolinmæði til að ná góðri mynd.
Fólk þarf að vera duglegt að nota
þrífót þegar það á við og vanda
sig við myndatökuna,“ segir Ágúst
og rifjar svo upp þegar hann tók
myndir af músarindli eitt árið en
rétt við bústaðinn þeirra í Mun-
aðarnesi hefur músarindillinn ver-
ið með hreiður. Einn daginn hvarf
Ágúst út í þrjá til fjóra klukkutíma
og þegar hann snéri til baka kom í
ljós að hann fór ekki langt. Hann
hafði þá legið úti og beðið þol-
inmóður eftir rétta augnablikinu
til að ná góðri mynd af fuglinum.
„Þetta er lítill fugl sem erfitt get-
ur verið að mynda. Sérstaklega því
ég nota ekki fuglalinsu. En þetta er
áskorun, maður þarf að vinna fugl-
inn og það þykir mér gaman,“ seg-
ir Ágúst og brosir. Aðspurður segist
hann mest nota svokallaða 70-200
mm linsu til að mynda fugla en
góð fuglalinsa væri til dæmis 600
mm. „En ef maður hefur þolin-
mæði þarf ekki linsu sem nær svona
langt. En það skiptir samt máli að
nota bara gæðalinsur og ég nota
bara linsur sem eru með ljósop 1,8
eða 2,8,“ segir Ágúst og útskýr-
ir að í sinni vinnu sem ljósmyndari
fyrir Hundaræktarfélag Íslands sé
mikilvægt að hafa alltaf ljósop sem
kemst svo neðarlega. „Ég er mest
að mynda í dimmri reiðhöll og það
er ekki hægt nema með almenni-
legri linsu með góðu ljósopi. En ég
líka segi alltaf við fólk að fjárfesta
í góðum linsum. Vélarnar gefa sig
en linsurnar ekki, þær ganga milli
véla,“ segir hann.
Ljósmyndir eftir Ágúst hafa birst
víða en árlega gefur Hundarækt-
arfélag Íslands út tvö tímarit og í
hverju blaði eru um 120 myndir frá
honum. Þá gefur deild íslenska fjár-
hundsins út dagatal árlega þar sem
myndir eru eftir Ágúst auk þess sem
myndir frá honum hafa birst í dag-
blöðum og jafnvel í tímaritum í
öðrum löndum.
arg/ Ljósm. Ágúst Elí Ágústsson
Íslenskur fjárhundur á beit.
Ágúst hefur í mörg ár séð um myndatökur fyrir Hundaræktafélag Íslands á sýningum.
Borgarnes og Hafnarfjallið að kvöldi.
Krían.
Hrefna og Ágúst rækta íslenska fjár-
hundinn.
Borgarfjörður í haustlitum.
Hæna.
Hestur á beit.
Álftin á ferð.
Hallgrímskirkja að kvöldi.