Morgunblaðið - 18.06.2020, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. JÚNÍ 2020
✝ SigurðurHelgi Ósk-
arsson fæddist í
Reykjavík 4. októ-
ber 1953. Hann
lést 9. júní 2020.
Foreldrar hans
voru Jóhanna
Dýrunn Sigþórs-
dóttir, f. 16.8.
1932, d. 19.2.
2012, og Óskar
Hrútfjörð Guð-
mundsson, f. 4.9. 1931.
Systkini Sigurðar Helga eru:
Ólafur Hrútfjörð, f. 6.12. 1951,
kvæntur Ágústu Þorkelsdóttur,
Sigþór Guðmundur, f. 5.10.
1954, kvæntur Gyðu Mörtu
Ingvadóttur, Ragnheiður Guð-
björg, f. 19.12. 1956, og Sigríð-
ur, f. 23.11. 1962 kvænt Olgeiri
Þorvaldssyni.
Sigurður Helgi kvæntist
Kristínu Haraldsdóttur árið
1975 og átti með henni tvo
syni, Óskar, f. 11.2. 1976, og
Sigurður Helgi ólst upp í
Skipasundi 9, gekk í Langholts-
skóla og síðar í Melaskóla. Eft-
ir gagnfræðapróf gekk hann í
Iðnskóla Reykjavíkur og þar
lauk hann bifreiðasmíði og
lærði til meistara í því fagi síð-
ar.
Starfaði hann fyrst um sinn
á bifreiðaverkstæði Árna Gísla-
sonar en stofnaði síðan eigið
fyrirtæki, Réttingamiðstöðina
og rak það til ársins 2009. Síð-
ustu ár ævi sinnar starfaði
hann hjá Isavia sem bílstjóri á
Keflavíkurflugvelli.
Sigurður Helgi var meðal
annars í stjórn Bílgreina-
sambands Íslands og var próf-
dómari til margra ára í Iðn-
skóla Reykjavíkur í
bifreiðasmíði.
Hann hafði unun af ýmsu fé-
lagsstarfi og var reglubróðir
hjá Drúídum frá 2001 og stofn-
aði ásamt öðrum bræðrum nýja
stúku í Reykjanesbæ.
Sigurður Helgi hafði mikinn
áhuga á gömlum bifreiðum og
var meðlimur í aksturs-
klúbbnum Krúser.
Útför hans fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag, 18. júní 2020,
klukkan 13.
Einar, f. 17.3. 1981.
Þau skildu 1998.
Einar er kvæntur
Stefaníu Ösp Guð-
mundsdóttur, f.
9.11. 1988, og eru
börn þeirra Matt-
hías Árni, f. 11.11.
2013, og Elísa Kar-
en, f. 10.10. 2017.
Frá aldamótum
var Sigurður Helgi
í sambúð með Önnu
Guðnýju Guðmundsdóttur, f.
21.8. 1956. Þau bjuggu síðustu
árin að Freyjuvöllum 2 í
Reykjanesbæ. Synir Önnu Guð-
nýjar frá fyrra sambandi eru
Magnús Haukur, f. 13.11. 1975,
Guðmundur Örn, f. 9.11. 1982,
og Steinþór, f. 31.12. 1985.
Eiginkona Magnúsar er Mar-
grét Ófeigsdóttir, f. 25.4. 1980.
Börn þeirra eru Arnaldur
Máni, f. 3.10. 2004, Eva Kam-
illa, f. 7.5. 2007, og Benjamín
Bjarki, f. 2.8. 2013.
Elsku Helgi okkar. Það er
þyngra en tárum taki að með-
taka þann mikla missi að þú
sért fallinn frá, án nokkurs fyr-
irvara og alltof snemma.
Nærvera þín var einstök. Þú
varst mikill rólyndismaður,
hógvær og alltaf boðinn og bú-
inn að gera allt fyrir fólkið þitt.
Sama á hverju gekk í lífinu þá
tókstu hlutunum af æðruleysi
og dvaldir ekki í fortíðinni. Þú
varst oftar en ekki brosandi og
hlæjandi, sposkur á svip og sást
kómísku hliðina á lífinu.
Matthías Árni og Elísa Kar-
en elskuðu að koma til afa og
ömmu í Keflavík og þar var
mikið brallað. Þau komu heim
með risastórt bros á vör og
fulla tösku af glaðningum eftir
ævintýralega helgi hjá ykkur.
Þú varst mikill bílaáhugamaður
og elskaði Matthías að taka bíl-
túr með þér á fornbílnum og
fara með afa á bílasýningar.
Við áttum dýrmætan tíma
saman og þá sérstaklega þegar
þú heimsóttir okkur til Pitt-
sburgh. Göngutúrarnir okkar
þar sem við ræddum allt milli
himins og jarðar og fjölmargar
góðar samverustundir sem við
áttum með þér. Þessar stundir
verða ávallt geymdar í hjörtum
okkar.
Þín verður sárt saknað elsku
Helgi okkar og við munum
halda minningu þinni lifandi.
Eins og Matthías segir þá er afi
orðinn stjarna á himninum sem
vakir yfir okkur.
Englar eins og þú:
Þú tekur þig svo vel út
hvar sem þú ert.
Ótrúlega dýrmætt eintak,
sólin sem yljar
og umhverfið vermir.
Þú glæðir tilveruna gleði
með gefandi nærveru
og færir bros á brá
svo það birtir til í sálinni.
Sólin sem bræðir hjörtun.
Í mannhafinu
er gott að vita
af englum
eins og þér.
Því að þú ert sólin mín
sem aldrei dregur fyrir.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Stefanía, Elísa Karen og
Matthías Árni.
Elsku hjartans stóri bróðir
minn er látinn. Fregnin barst á
þriðjudagsmorgun en við pabbi
vorum svo heppin að fá að eyða
helginni með honum á æsku-
slóðum pabba á Borðeyri. Upp-
haflega ætluðum við pabbi að
fara bara tvö en síðan sótti
Helgi það fast að fá að koma
með og við áttum yndislegar
stundir saman öll þrjú í dásam-
legu veðri þessa helgi.
Hann Helgi bróðir var ljúfur
og góður frá fyrstu stundu,
hæglátur og það fór ekki mikið
fyrir honum í æsku. Í minning-
unni er hann reyndar alltaf
skítugur upp fyrir haus og eins
og grár köttur í kringum pabba
að brasa við vélar og bíla. Það
lék allt í höndunum á honum og
á endanum varð bílasmíðin að
hans ævistarfi. Hann var ein-
staklega bóngóður og var mér
ávallt innan handar þegar kom
að því að gera við bílana mína
eða festa kaup á nýjum. Sjálfur
ók hann ávallt um bæinn á
glæsilegustu bílum bæjarins á
hverjum tíma.
Elsku Helgi minn, takk fyrir
allar góðu stundirnar. Ég veit
að hún mamma hefur tekið vel
á móti þér og gætir þín.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Presthól-
um)
Þín systir,
Ragnheiður (Heiða).
Mig langar í örfáum orðum
að minnast Sigurðar Helga, eða
Helga eins og ég kallaði hann
ávallt. Mín fyrstu kynni af hon-
um voru í desember 2010, en þá
hafði ég í klaufaskap mínum
keypt Camaro ’68 á netinu frá
Bandaríkjunum. Þegar bíllinn
kom heim var ljóst að ég hafði
verið plataður og annað hvort
var að henda honum eða gera
hann upp.
Mér er mjög minnisstætt
þegar ég var með bílinn inni á
gólfi verkstæðis hjá hjá BL og
allir gaurarnir búnir að raða
sér í kringum mig og bílinn,
enda mikill áhugi á gömlum
köggum meðal hópsins. Ég
sagði þeim að ég væri að fara
með bílinn austur í sveitina
mína og þar ætlaði ég að gera
hann upp þannig að hann yrði
betri en nýr. Ég sagði þeim að
mig vantaði góðan fagmann til
að leiðbeina mér í sambandi við
viðgerðina á yfirbyggingunni,
eða bodyinu eins og við köllum
það í bransanum. Ég hafði
varla sleppt síðasta orðinu þeg-
ar Helgi rétti upp höndina og
sagði hátt og skýrt; „ég skal!“
Hinir strákarnir voru reyndar
allir til í þetta verkefni en voru
ekki nærri eins snöggir og sá
gamli, en þeir voru allir ára-
tugum yngri en við Helgi.
Ég átti síðan yndislegan tíma
í sveitinni með Helga en hann
kom til mín nokkrar helgar á
tólf mánaða tímabili þar sem
unnið var í tólf tíma á dag. Á
þessu tímabili lærði ég meira
um meðferð stáls og viðgerðir á
ryðguðum „body“-hlutum, en á
allri ævinni fram til þessa.
Helgi var einfaldlega eins og
galdramaður þegar hann hand-
lék stálið og einstaka hluta yf-
irbyggingarinnar. Hann var al-
gjör meistari í að láta hluti
passa og ná réttu bili á milli
þeirra. Ég hugsaði oft um það
hversu heppinn ég var að Helgi
var fyrstur til að rétta upp
höndina, hann var algjörlega á
heimavelli og þekkti þessa
gömlu bíla eins og lófann á sér.
Ég veit að Helgi naut sín vel
í sveitinni og hlakkaði alltaf til
að koma og vinna með mér,
enda náðum við mjög vel saman
og höfum haldið sambandi síð-
an.
Ég vil með þessum fáu orð-
um þakka Helga fyrir að hafa
ekki einungis bjargað þessum
Camaro, heldur stjórnað og átt
mikinn þátt í að gera upp bíl
sem unnið hefur til eftirsóttra
verðlauna, bæði hvað varðar
vinnubrögð og útlit.
Ég votta fjölskyldu hans
samúð mína um leið og ég
þakka honum fyrir skemmtileg
og góð kynni.
Skúli K.
Sigurður Helgi
Óskarsson
Minningarathöfn ástkærs eiginmanns míns
og föður okkar,
RÓBERTS MAGNA JÓHANNSSONAR
frá Eskifirði,
Kórsölum 1, Kópavogi,
sem lést 20. mars, verður haldin í
Lindakirkju mánudaginn 22. júní klukkan 15.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðbjörg Elsa Egilsdóttir
Egill Róbertsson Jóhann Róbertsson
Helga Róbertsdóttir Þorbjörg Róbertsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Guðrúnu Elínu Jóns-
dóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
✝ Guðrún ElínJónsdóttir
(Gunnella) fæddist 24.
mars 1964 í Reykja-
vík. Hún lést á líkn-
ardeildinni í Kópa-
vogi 8. júní 2020.
Gunnella var dóttir
hjónanna Elínborgar
G. Magnúsdóttur, f.
21. desember 1944, d.
15. nóvember 2019,
og Jóns M. Magn-
ússonar, f. 19. júlí 1942. Systur
Gunnellu eru Edda Björk, f. 21.5.
1968, maki Benedikt Kristjánsson,
f. 10.4. 1974, og Unnur Arna, f.
3.7. 1973, maki Gunnar G. Hall-
dórsson, f. 23.6. 1971.
Einkadóttir Gunnellu er Arna
Björk Helgadóttir, f. 29. nóv-
ember 1997. Faðir Örnu Bjarkar
er Helgi Helgason, f. 6. október
1962, og hálfsystir hennar er
Guðný Helgadóttir, f. 8. október
1987. Kærasti Örnu Bjarkar er
Marteinn Már Jak-
obsson, f. 4. októ-
ber 1993.
Gunnella lauk
stúdentsprófi frá
Fjölbrautaskól-
anum í Garðabæ
árið 1984 og BA-
gráðu árið 1988 frá
Shippensburg Uni-
versity í almanna-
tengslum.
Gunnella gegndi
ýmsum störfum á lífsleiðinni,
meðal annars sem kynningar-
stjóri Stöðvar 2 og Stöðvar 3.
Hún starfaði hjá Trygginga-
stofnun, Odda og síðustu árin hjá
Strætó. Gunnella sat um tíma í
stjórn Samtaka um kvenna-
athvarf og rak sitt eigið
hönnunarfyrirtæki, Rollu, ásamt
Unni systur sinni.
Útför hennar fer fram frá
Lindakirkju í dag, 18. júní 2020,
klukkan 15.
Mamma, elsku mamma,
man ég augun þín.
Í þeim las ég alla,
elskuna til mín.
Mamma, elsku mamma,
man ég þína hönd.
Bar hún mig og benti,
björt og dýrðar lönd.
Mamma, elsku mamma,
man ég brosið þitt.
Gengu hlýir geislar,
gegnum hjarta mitt.
Mamma, elsku mamma,
mér í huga skín.
Bjarmi þinna bæna,
blessuð versin þín.
Mamma, elsku mamma,
man ég lengst og best.
Hjartað blíða, heita,
hjarta er ég sakna mest.
(Sumarliði Halldórsson)
Elsku besta mamma mín, veit
ekki alveg hvernig ég á að lifa án
þín, elska þig og sakna alla daga.
Þín
Arna.
Segja má að lífið sé eins og
ferðalag. Ferðalag sem hefur upp-
haf, miðju og endi. Flest erum við
upptekin við að njóta stundarinnar
(miðjunnar) og gefum því endinum
lítinn gaum. Við forðumst jafnvel
að tala um endinn, okkar eigin
dauðleika. Það er nokkuð sérstakt
því við vitum að dauðinn bíður okk-
ar allra einhvern tímann, hann er
gefinn með lífinu. Hann er ekki
refsing heldur eðlilegur hluti
ferðalagsins.
Þrátt fyrir að við séum upptekin
við að njóta stundarinnar er lífið
þannig að oft á tíðum erum við
neydd til að horfast í augu við
dauðann því flest fáum við verkefni
til að takast á við á lífsleiðinni.
Ferðalagið okkar er ekki alltaf eft-
ir beinum og breiðum vegi. Gunn-
ella systir var greind með krabba-
mein á lokastigi 2. janúar 2018.
Upp frá þeim degi þurfti hún að
horfast í augu við þann takmark-
aða tíma sem henni var gefinn á
þessari jörð.
Í dag er ferðalaginu lokið. Eftir
stöndum við dofin og tóm. Frá upp-
hafi voru líkurnar ekki með okkur
en þrátt fyrir það hélt Gunnella í
vonina og var viss um að hún
myndi sigra allt þar til yfir lauk.
Vonin fékk því stærra hlutverk í lífi
hennar. Gunnella talaði um hana
sem haldreipið sitt sem og húm-
orinn en hún gat endalaust hlegið
að vitleysunni í sjálfri sér.
Gunnella var einstakur karakt-
er. Blíð, bóngóð, mikill húmoristi
sem var alltaf með munninn fyrir
neðan nefið. Það skilaði sér í fullt af
skemmtilegum nýyrðum og mörg-
um hlátursköstum. Hún var stór-
tæk á öllum sviðum og gerði oft
grín að því að hún hlyti að hafa ver-
ið fangelsiskokkur í fyrra lífi því
þegar hún eldaði var það í mjög
miklu magni.
Gunnella var snillingur í hönd-
unum. Eftir hana liggja mörg lista-
verk, meðal annars fatnaður og
málverk sem við fjölskyldan erum
svo heppin að eiga. Gunnella var
ekki bara stóra systir mín og vin-
kona heldur líka samstarfskona því
við rákum saman hönnunarfyrir-
tæki þar sem hún gat látið hæfi-
leika sína leika lausum hala. Hún
hannaði, prjónaði, heklaði og
saumaði eins og enginn væri morg-
undagurinn. Þetta var ótrúlega
skemmtilegur tími sem við nutum
til hins ýtrasta.
Gunnella var þess handviss að
það væri tilgangur með öllum
verkefnum okkar. Tilgangurinn
væri aukinn þroski, lærdómur fyr-
ir sálina. Það var fallegt að sjá
hvernig æðruleysi og auðmýkt ein-
kenndi þær mæðgur í þessu erfiða
verkefni. Það var einstakt að sjá
þær vaxa. Nú er það verkefni okk-
ar sem eftir stöndum með brostið
hjarta að halda áfram þar til við
hittumst á ný.
Elska þig, þín litla systir
Unnur.
Hún hét Gunnella og var stóra
systir mín, en fjögur ár skildu okk-
ur að. Hún var hláturmild, glað-
lynd, húmoristi, orkubolti og eðal-
töffari með hjarta úr gulli og
þannig auðgaði hún líf okkar allra.
Gunnella var mér ekki bara ein-
stök stóra systir, heldur einnig
minn besti trúnaðarvinur. Sú sem
alltaf veitti mér stuðning og góð
ráð á erfiðum stundum, en hún
hafði einstakt lag á að hugsa í
lausnum og sjá aðrar og broslegri
hliðar á tilverunni.
Við syssan mín brölluðum svo
margt saman, ég minnist ófárra
bíltúra á kvöldin þar sem við kjöft-
uðum frá okkur allt vit, „window-
sjoppuðum“ og stoppuðum jafnvel
í apótekinu, þar sem það var yf-
irleitt það eina sem var opið. Gunn-
ella var stórtæk í öllu sem hún tók
sér fyrir hendur. Hún var frábær
kokkur og í eldamennskunni voru
skammtarnir oft þannig að það
hefði sennilega nægt fyrir lítið
þorp. Sultugerðin var í stærri
kantinum, því alls ekki mátti skilja
eftir eitt einasta ber á trjánum.
Enduðum við á að sulta úr 20 kg og
hef ég ekki getað borðað rifsberja-
sultu síðan, já mín kæra við sult-
uðum alveg yfir mig. Að ekki sé
minnst á brjálæðið sem hrökk í
gang þegar við föndruðum, en þá
fór af stað föndurverksmiðja af
stærri gerðinni, heima hjá annarri
hvorri okkar, og var afraksturinn
eftir því. Já þetta voru góðir tímar.
En lífið er hverfult og í byrjun
árs 2018 kom höggið. Gunnella
greinist með krabbamein og útlitið
ekki bjart. Fallega sterka mann-
eskjan mín barðist eins og ljón,
ekki síst fyrir dóttur sína, hana
Örnu stjörnu, en því miður var
þetta orrusta sem ekki var hægt að
vinna.
Er finna vil hlýju, ég hugsa til þín
þó harmur og sorg reyni að villa mér
sýn,
þá hugsa ég til þess, hvernig brostir til
mín
ég fyllist af hlýju er ég hugsa til þín.
Þú áfram munt lifa í hjarta mér,
þar af eilífu varðveita mynd af þér,
þú bjartasta stjarna í guðsenglaher,
við hittumst á ný, þegar kemur að mér.
(Maren Hauksdóttir)
Vá hvað ég á eftir að sakna þín
elsku Gunnsó mín, takk fyrir að
vera þú.
Guð geymi þig.
Þín
Edda.
Komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið,
og þín er liðin æviönn,
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
Þín vinartryggð var traust og föst
og tengd því sanna og góða,
og djúpa hjartahlýju og ást
þú hafðir fram að bjóða.
Og hjá þér var oft heillastund,
við hryggð varst aldrei kennd.
Þú komst með gleðigull í mund
og gafst á báðar hendur.
Svo vinkona kær vertu sæl,
nú vegir skilja að sinni.
Þín geta máttug verndarvöld
á vegferð nýrri þinni.
Með brosi og hlýju
ég þakka kynninguna,
um göfuga og góða konu
ég geymi minninguna.
Þar til við sjáumst á ný elsku
uppáhaldsfrænka mín.
Þín
Aþena.
Við kynntumst á fyrsta ári í
Fjölbraut í Garðabæ. Við smullum
saman frá fyrsta degi. Mér fannst
hún æði. Fyndin, grallari,uppá-
tækjasöm og yndisleg vinkona. Ég
þurfti að læra að drekka kaffi, ann-
að var ekki í boði. Þeir voru ófáir
bollarnir sem drukknir voru við
eldhúsborðið í Espilundinum. Þar
voru málin krufin og hláturinn í
Ellu Boggu ómaði um húsið.
Við ákváðum að skella okkur í
einn áfanga í fatasaumi þar sem
okkur var kennt að taka upp snið úr
Burda blöðum. Það fannst Gunnellu
alveg óþarfa tímaeyðsla. Efninu var
skellt á gólfið og svo var bara klippt.
Dressin á okkur vinkonurnar runnu
í gegn um saumavélina. Við útskrif-
uðumst saman og skelltum okkur á
ljósmyndastofu. Ég held að Gunn-
ella hafi aldrei sótt sínar myndir.
Hún hafði farið í permament
nokkru fyrir útskrift og var e-ð
ósátt við útkomuna.
Ég heimsótti Gunnellu þegar
hún var í námi í Bandaríkjunum.
Hún sótti mig á flugvöllin á þeim
stærsta Cadillac sem ég hafði séð.
Á leiðinni út á flugvöll sprakk
dekk. Þar sem hún stóð í skottinu
og bisaði við að ná dekkinu úr
skottinu kom aðvífandi maður sem
spurði hvort hún væri alveg galin.
Svona gerði maður ekki í Ameríku.
Allt bjargaðist þetta nú. Við skellt-
um okkar á eðalvagninum til Ohio
til að heimsækja alla Garðbæ-
ingana sem þar voru í námi. Ferðin
átti að taka um 4 tíma en við vorum
8 tíma á leiðinni. Þá voru engin
GPS tæki og ég ekki alveg að ráða
við kortið. Þetta var ógleymanlegt
ferðalag.
Þó við hittumst ekki oft seinni
árin var alltaf eins og við hefðum
hist í gær. Minningarnar eru
margar og stundirnar með henni,
Sigrúnu, Þórleifu og Kötu ylja.
Þetta er ótrúlega sárt og ósann-
gjarnt að hún hafi kvatt svona
snemma. Ég sendi Örnu, Jóni,
Unni, Eddu og öllum ættingjum og
vinum mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Hvíl í frið elsku vinkona mín.
Hrefna Lovísa.
Guðrún Elín
Jónsdóttir