Morgunblaðið - 19.06.2020, Side 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. JÚNÍ 2020
✝ Sæbjörn Reyn-ir Guðmunds-
son fæddist á Eski-
firði 27. október
1930. Hann lést á
Hrafnistu í Hafn-
arfirði 9. júní
2020.
Foreldrar hans
voru Guðmundur
Karl Stefánsson,
vélstjóri frá Borg-
um í Eskifjarðar-
kálki, f. 2. apríl 1895, d. 15.
Guðmundsson, f. 21. sept. 1933,
og Bára Guðmundsdóttir, f. 3.
sept. 1936, d. 24. júlí 2019.
Sæbjörn giftist í apríl 1962
Þórdísi Björnsdóttur, f. 9. des-
ember 1933, en hún lést 27.
nóvember 2016. Þau bjuggu á
Eskifirði til ársins 1978 en
fluttu þá búferlum til Hafn-
arfjarðar og hafa búið þar síð-
an. Börn þeirra eru: a) Svein-
björg Sæbjörns Gunnarsdóttir,
fósturdóttir frá fjögurra ára
aldri, f. 24. október 1962. Eig-
inmaður hennar er Steinn Arn-
ar Jóhannesson, f. 23. janúar
1963. Börn þeirra eru Sædís
Kolbrún, f. 21. ágúst 1985, Ar-
on Heiðar, f. 19. september
1991, og Silja Fanney, f. 6. júlí
1995. b) Atli H., f. 27. október
1970. Sambýliskona hans er
Helena Drífa Þorleifsdóttir, f.
27. september 1966. Börn
þeirra eru Sandra Eir, f. 14.
júlí 1994, Elma Dögg, f. 15.
júlí 1994, og Karen Sunna, f.
9. júní 1998, og Atli Már, f. 7.
apríl 1985, sonur Helenu. C)
Ingvar, f. 13. september 1974.
Eiginkona hans er María
Kristín Rúnarsdóttir, f. 2.
febrúar 1977. Börn þeirra eru
Þórdís, f. 2. ágúst 2000,
Brynja, f. 20. júní 2004, og
Sæbjörn Reynir, f. 21. apríl
2011. Langafabörnin eru
fimm.
Útför Sæbjörns fer fram
frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
í dag, 19. júní 2020, klukkan
13.
júní 1976, og Jó-
hanna Magnúsdótt-
ir frá Stöðvarfirði,
f. 15. mars 1904, d.
8. febrúar 1996.
Systkini Sæ-
björns eru: Stefán
Viðar Guðmunds-
son, f. 9. júní 1927,
d. 30. apríl 1979,
Anna María Guð-
mundsdóttir, f. 22.
mars 1929, d. 10.
okt. 2010, Guðmundur Kristinn
Elsku hjartahlýi og góði pabbi
minn.
Það var á svipuðum tíma árs
fyrir 54 árum að ég, tæplega
fjögurra ára frænkuskott, kom
til þess að eyða sumrinu á Eski-
firði hjá þér og Dísu. Ekki stóð
til að dvölin yrði nema þetta eina
sumar, en annað átti nú eftir að
koma á daginn og þegar það
varð ljóst að ég fengi að vera
áfram komstu hlaupandi úr
vinnunni, upp kirkjubrattann og
dansaðir með mig um stofugólf-
ið, og vorum við bæði mjög sátt
með þessa tilhögun. Líklega hef-
ur þetta verið skrifað í skýin fyr-
ir löngu, enda kallaði ég þig
pabba frá degi eitt.
Og oft var nú glatt á hjalla,
mikill gestagangur og alltaf ein-
hverjir sem dvöldu í lengri eða
skemmri tíma hjá okkur, heim-
ilið stóð alltaf opið fyrir ættingja
og vini og voru systur mínar
ásamt mömmu sem bjuggu þá
fyrir sunnan ætíð velkomnar og
áttum við mörg góð sumur sam-
an fyrir austan.
Svo kom blessað barnalánið,
fjölskyldan stækkaði, og við
bættust þeir Atli og Ingvar og
fljótlega var ákveðið að flytja
suður í Hafnarfjörð sem hefur
verið okkar heimabær síðan, þó
svo að ræturnar séu á Eskifirði.
Barnabörnin áttu ætíð athvarf
hjá afa og ömmu í Grænukinn og
var ekkert mál að leyfa þeim öll-
um að vera ef svo bar undir, og
man ég eftir því að einu sinni
voru þau allavega sex. Og það
var fast sótt að fá að vera hjá
ömmu og afa, fengu ísblóm,
hlustuðu á sænska Víkingbandið
og mátti á tímabili heyra smá
sænskan hreim hjá Sædísi, svo
mikið var hlustað. Þau hafa líka
mörg hver farið nokkra hringi
með ömmu og afa á Eskifjörð og
Borgarfjörð eystri, enda var yf-
irleitt ekki farið af stað nema í
aftursætinu væru skælbrosandi
afabörn á leið í ævintýraferð.
En árin slíta okkur og sorgin
bankaði upp á hjá okkur í lok
nóvember 2016 þegar mamma
féll frá snögglega. Þá var kom-
inn tími á breytingar og þú flutt-
ir í þjónustuíbúð á Hraunvangi,
eignaðist þar góða vini sem litu
eftir þér þegar þess þurfti, og
síðan á Hrafnistu, þar sem þú
naust þín þessa síðustu mánuði,
varst hvers manns hugljúfi og
hrókur alls fagnaðar, dansaðir
eins og vindurinn og brostir þínu
blíðasta, og ef maður kom að
leita að þér þá var yfirleitt sagt:
það vita allir hver Sæsi er en
enginn hvar hann er.
Ég man, daginn sem þú tókst
á móti mér á Egilsstaðaflugvelli
og sýndir mér nýja heimilið á
Eskifirði og kynntir mig fyrir
krökkunum sem biðu eftir nýju
stelpunni sem var að koma til
Sæsa og Dísu, þá var gott að
hafa styrka hönd að leiða, og síð-
an eins og gengur þá snýst þetta
við, og við systkinin höfum feng-
ið að styðja þig þegar þú hefur
þurft á því að halda, þó svo að þú
hafir aldrei viljað láta hafa fyrir
þér og helst viljað gera allt sjálf-
ur.
Nú er förinni heitið á nýjar
slóðir, og þar mun mamma bíða
eftir þér, vill líklega fá að vita
hvað hafi tafið þig, þú býður
henni líklega í dans og kannski
mun ég heyra óm af harmon-
ikkutónlist ef ég hlusta vel. Síð-
an munum við hittast aftur og þá
sýnir þú mér nýja staðinn eins
og síðast, brosandi og ljúfur eins
og alltaf elsku pabbi minn.
Þín
Sveinbjörg.
Kæri tengdafaðir. Takk fyrir
Sæsi að hafa tekið mér vel er ég
kynntist ykkur Dísu fyrst á
Langeyrarveginum og takk fyrir
þær fjölmörgu samverustundir
og ferðalög sem við höfum upp-
lifað saman. Góða skapið, gleði
og gjafmildi þín hefur gefið okk-
ur Sveinbjörgu og börnum okkar
minningar sem gleymast seint
og fyrir það er ég þér þakklátur.
Hvíl í friði Sæsi minn.
Allt er öðruvísi og breytt
af er það sem áður var.
Þú ert ekki lengur hér
enn eitt tárið féll í dag.
(K. Kristjánsson)
Kveðja,
S. Arnar Jóhannesson.
Elsku Sæsi afi. Nú þegar að
kveðjustund er komið rifjast upp
minningar margar frá ferðalög-
um og samverustundum í Græ-
nukinn sem ávallt voru gleðjandi
og gefandi.
Þú varst okkur krökkunum
ávallt ljúfur og fór aldrei milli
mála hversu mikið þér þótti
vænt um okkur og hefur lífið svo
sannarlega verið auðugra með
þig sem afa okkar og tímarnir
ævintýrum líkastir.
Ávallt var stutt í hlátrasköllin
með þér enda einn hressasti og
léttlyndasti afi sem sögur fara af
og erum við þér ævilega þakklát
fyrir að taka mömmu okkar með
opnum örmum og hlýju hjarta
þegar ferð hennar lá austur á
Eskifjörð tæplega fjögurra ára
að aldri í stutta dvöl hjá ykkur
Dísu ömmu sem síðan varð til
frambúðar.
Ævintýraferðir
Sædís geymir í hjarta sér
minningar frá ferðalögum um Ís-
land, þá helst frá Eskifirði og
Borgarfirði eystri, og stendur
upp úr sá tími sem eytt var hjá
Tótu og Reyni, besta vini þínum,
í Sjávarborg á Eskifirði. Dvölin
með ykkur þar minnir einna
helst á ævintýri eftir Astrid
Lindgren eða H.C. Andersen.
Afa-osturinn
Fyrir Aroni var afa-osturinn
töfrum líkastur. Sæsi afi hafði
mjög reglulega ost á heimili sínu
sem var betri en nokkur annar
ostur og hélt ég lengi vel að Sæsi
afi stæði í ostagerð í skjóli næt-
ur. Það fyrsta sem var spurt
þegar komið var í heimsókn í
Grænukinn var hvort kallinn
lumaði á smá osti handa barna-
barninu, og var það ávallt mikil
gleði þegar svo var. Á seinni ár-
um komst ég að því að osturinn
var í raun frá Amsterdam og
þegar Atli átti leið þar hjá í sigl-
ingu greip hann eitt ostahjól
með til landsins.
Súkkulaðisæla
Silja minnist afa síns með því
að gæða sér á ísblómi. Hægt er
að rekja súkkulaðiást mína í því
sameiginlega áhugamáli okkar
Sæsa afa. Ég varði miklum tíma
í Grænukinn og á margar
skemmtilegar minningar þaðan.
Einna helst man ég eftir afa við
eldhúskrókinn að brjóta niður
súkkulaðiplötur þegar gestir
komu í heimsókn. Þegar
mömmur og ömmur sáu ekki til
átti Sæsi afi það til að laumast í
að gefa okkur nokkra til að taka
með inn í sjónvarpsherbergi.
Nú ert þú farinn á vit nýrra
ævintýra með Dísu þinni og get-
um við ímyndað okkur að hún sé
glöð að sjá þig. Við munum
ávallt geyma þær fallegu minn-
ingar sem við deilum með þér og
lifir þú áfram í hjarta okkar.
Þín barnabörn,
Sædís Kolbrún, Aron
Heiðar og Silja Fanney
Steinsbörn.
Sæbjörn Guðmundsson, Sæsi,
kom inn í líf mitt þegar þau Dísa
frænka kynntust árið 1961. Þau
hófu búskap sinn á Eskifirði,
giftu sig árið 1962 og stofnuðu
fjölskyldu, byggðu sér hús og
bjuggu þar allt til ársins 1978 er
þau fluttu suður til Hafnarfjarð-
ar og bjuggu þar til æviloka.
Heimili þeirra hjóna stóð ætíð
opið vinum og vandamönnum
bæði á Eskifirði og í Hafnarfirði
og var mjög gestkvæmt hjá þeim
allar stundir. Sæsi stundaði sjó-
mennsku og vann almenn verka-
mannastörf á Eskifirði. Hann
hóf vinnu í álverinu í Staumsvík
þegar þau fluttu suður og vann
þar þangað til hann fór á eft-
irlaun. Lengst af bjuggu þau í
einbýlishúsi við Grænukinn og
áttu þar afar fallegt heimili.
Hann eyddi ófáum stundum í að
dekra við húsið bæði innan sem
utan, garðinn, girðinguna og allt
umhverfið. Jólaljósin á húsinu í
garðinum og jólaskrautið allt um
kring sem hann setti alltaf upp í
byrjun desember voru fastir liðir
sem allir glöddust við að sjá í
svartasta skammdeginu. Sæsi og
Dísa eyddu miklum tíma með
barnabörnunum og mörg þeirra
voru löngum stundum hjá ömmu
og afa langt fram eftir aldri með-
an foreldrarnir voru í vinnu.
Samband Sæsa við börnin var
sérlega náið og var hann alltaf
tilbúinn að sækja og keyra eftir
þörfum. Sæsi hafði mjög gaman
af því að dansa og stundaði dans
af miklum áhuga eins oft og
hann gat. Á tímabili fór Dísa
(barnabarn) með afa sínum og
var mjög fallegt að sjá þau dansa
saman, þá var ekkert kynslóða-
bil til staðar, aðeins gleðin við
völd sem er lýsandi fyrir Sæsa.
Hann var afar duglegur og sér-
staklega samviskusamur í vinnu,
léttur í lund og léttur á fæti og
var hann mjög viljugur og fljótur
til ef einhver verkefni lágu fyrir.
Vinnusemi og vinnugleði voru
alla tíð aðalsmerki Sæsa og aldr-
ei var húmorinn langt undan og
eru gleðistundirnar sem við höf-
um átt með Sæsa, Dísu og fjöl-
skyldu við margskonar tilefni í
gegnum árin ófáar.
Eftir fráfall Dísu flutti Sæsi á
Hrafnistu, þar naut hann þess að
taka þátt í alls kyns afþreyingu
og þjálfun sem var í boði. Leik-
fimi, tækjaþjálfun, ganga, pútt í
golfi svo fátt eitt sé nefnt. Alltaf
að gera eitthvað og alltaf þakk-
látur þeim sem voru að aðstoða
eða veita leiðsögn.
Nú þegar Sæsi er farinn frá
okkur standa eftir minningar,
margar og góðar. Hann mun alla
tíð lifa með okkur sem hinn
sanni góði drengur sem var vin-
ur vina sinna, barst ekki mikið á,
en allir sem þekktu hann virtu
hann mikils, þannig maður var
Sæbjörn Guðmundsson.
Elsku Sveinbjörg, Atli, Ingvar
og fjölskyldur, við Albert vottum
ykkur öllum okkar dýpstu sam-
úð.
Ragna Valdimarsdóttir.
Sæbjörn Reynir
Guðmundsson
Þetta hafa verið
skrítnir tímar
undanfarið í fjöl-
skyldunni og það
var sérstaklega
sárt á þessum erfiðu tímum að
vita af þér og Ingu standa í
baráttunni og vera í raun og
veru nánast einangruð sökum
aðstæðna því þannig lifðuð þið
sannarlega ekki ykkar lífi. Þið
voruð alla tíð inni í lífi okkar
frændsystkinanna og lékuð þar
stórt hlutverk enda alltaf tilbú-
in til að gefa af ykkur og taka
þátt.
Við áttum töluvert sameig-
inlegt við tveir, báðir Verzling-
ar og höfðum áhuga á rekstri
og viðskiptum almennt, höfðum
báðir búið í Bandaríkjunum
þannig að við höfðum nú yf-
irleitt um margt að tala þegar
við hittumst. Það var gaman að
heyra sögurnar frá New York
og þeim ævintýraheim sem það
hefur verið að búa þar upp úr
1970 og ég veit að þar kunnir
þú vel við þig og naust þín í
krefjandi starfi fyrir Loftleiðir.
Geir Torfason
✝ Geir Torfasonfæddist 26.
nóvember 1940.
Hann lést 26. mars
2020.
Útförin fór fram
11. júní 2020.
Í seinni tíð hefur
verið gaman að
rifja upp sögur frá
þessum tíma ykkar
og það var einungis
nokkrum dögum
áður en þú kvaddir
okkur að Inga sat
með okkur heilan
dag og við fórum
yfir lífshlaup ykk-
ar, tímann úti og
stærstu stundirnar
en þennan dag beið Inga eftir
því að fá að heimsækja þig og
það sem var yndislegt að upp-
lifa var innsýn inn í ykkar fal-
lega samband þegar hún fékk
símasamband við þig, það var
okkur Hörpu ómetanlegur dag-
ur.
Fréttirnar að þú værir síðan
farinn frá okkur voru þungbær-
ar og sér í lagi í ljósi þess að
Inga hefur þurft að kveðja fleiri
nána sér nýlega og líka sökum
þess að þetta hafa verið svo
sérstakir tímar og erfitt að um-
vefja hana eins og þið hafið
gert alla tíð við ykkar nánustu.
Þær eru margar sumarbú-
staðaferðirnar, púkkspilakvöld-
in, ferðalögin, veiðiferðirnar og
hittingarnir og veislurnar sem
við höfum átt enda fjölskyldan
mjög náin og þar voruð þið alla
tíð í lykilhlutverki, samrýnd og
viljug að gefa af ykkur til allra í
kringum ykkur, og gjarnan
hefði ég viljað hafa þær stundir
fleiri því þær eru í raun ómet-
anlegar og stór hluti af minni
ævi og barnanna minna því allt-
af var vel tekið á móti okkur, og
í raun og veru það vel að maður
vildi ekki fara.
Núna þegar við kveðjum þig
og umvefjum Ingu verður mér
samt hlýtt í hjartanu við að vita
af þeim sem taka við þér, er
viss um að það hafa verið
skemmtilegir endurfundir og að
þið pabbi verðið jafn duglegir
og áður að hittast. Við sem eftir
sitjum munum vera til staðar
fyrir Ingu eins og þið voruð
alltaf til staðar fyrir okkur.
Minningarnar lifa.
Helgi Hrannarr.
Elsku Geir. Það er skrýtin
tilfinning að hugsa til þess að
þú sért ekki með okkur lengur.
Það er skrýtið að hugsa til þess
að þú takir ekki á móti okkur
með opinn faðm þegar við heim-
sækjum M50. Það er með mikl-
um söknuði og áratuga minn-
ingum sem við kveðjumst, sem
við náðum samt ekki að gera al-
mennilega.
Ég er einn af þeim sem
horfðu smá á ykkur Ingu sem
ömmu og afa, enda reyndust þið
alla tíð öllum í kringum ykkur
vel og vilduð allt fyrir ykkar
fólk gera. Ég sé eiginlega eftir
því að hafa ekki náð að taka ut-
an um ykkur bæði og segja það
við ykkur. Þegar ég var yngri
og lék mér á Meistaravöllum
varstu duglegur að sýna mér
stóru flugvélarnar, bæði þegar
þær flugu yfir og eins módelin
sem voru til og við krakkarnir
lékum okkur með. Þú varst allt-
af svo góður við okkur og
tryggðir að við værum ánægð.
Ég minnist allra ferðanna
þegar ég var yngri. Sumarhús
Flugleiða, veiðiferðirnar, Sel-
vík, Akraborgin og allar hinar
sumarbústaðaferðirnar svo eitt-
hvað sé nefnt. Þegar ég var
með í veiði tryggðir þú að ég
fengi athygli og kenndir mér
ásamt Gústa tökin með veiði-
stöngina. Þú varst einnig til
staðar þegar ég tók maríulax-
inn minn. Flórída 2014, þá sá ég
í augum ykkar Ingu hversu
stolt þið voruð af mér eftir út-
skriftina þegar þið tókuð á móti
mér hjá Kollu og Gústa. Þið
hvöttuð mig mikið á þessum ár-
um og höfðuð mikinn áhuga á
því að mér gengi vel. Þannig
varstu og þannig hafið þið alla
tíð verið.
Hlutirnir hafa breyst hratt
og mikið hjá okkur á síðustu
mánuðum. Ekkert verður eins
og það var. Tómleiki fjölskyld-
unnar er mikill og við þurfum
að læra að lifa með því.
Við munum passa upp á
Ingu, og ég veit að þú fylgist
með.
Geir, takk fyrir allt.
Þinn vinur og nafni,
Dagur Geir Jónsson.
✝ Guðleif SelmaEgilsdóttir
fæddist í Hafnar-
firði 31. mars
1942. Hún varð
bráðkvödd á heim-
ili sínu á Hvols-
velli 3. júní 2020.
Foreldrar hennar
voru Kristín Alda
Guðmundsdóttir,
f. 18.3. 1920 á Ísa-
firði, d. 27.10.
1998 á Eyrarbakka, og Guð-
mundur Egill Þorsteinsson, f.
1.8. 1921 í Mýrarkoti, Bessa-
staðahreppi, Gull., d. 15.6.
1964.
Systkini sammæðra: Gestur
Auðunsson, f. 4.11. 1945, d.
9.11. 1945, Valgerður Auð-
unsdóttir, f. 14.6. 1947, Gestur
Ólafur Auðunsson, f. 12.5.
1951, Guðrún Auðunsdóttir, f.
22.8. 1953, og Ingileif Auð-
unsdóttir, f. 19.12. 1954, upp-
eldisbróðir: Ragnar Alexander
Þórsson, f. 28.7. 1958.
Systkini samfeðra: Tómas
Zoëga, f. 24.7. 1942, drengur
Egilsson, f. 11. 1943, d. s.m.,
Aðalsteinn Guðmundsson, f.
13.11. 1943, Sigurður Óskar
Waage Egilsson, f. 15.9. 1945,
Þóra Egilsdóttir, f. 17.5. 1948,
og Elín Hafdís Egilsdóttir, f.
16.1. 1951.
Maki Selmu var Jón Sig-
urbergur Kortsson, f. 30.4.
1939 á Torfastöðum, Fljóts-
hlíðarhreppi, Rang., bifvéla-
virki, þau skildu. Börn þeirra
eru: 1) Eyvindur, f. 9.3. 1961 á
Selfossi, dætur hans eru Stef-
anía Kristín og
Katrín Þóra,
barnabörn hans
eru fjögur. 2)
Kristín Auður, f.
17.1. 1962 á Sel-
fossi, börn henn-
ar eru Ólafur og
Petrún. 3) Yngvi
Karl, f. 9.1. 1963
á Torfastöðum,
Fljótshlíð-
arhreppi, Rang.
Börn hans eru Þóra Björg og
Þórbergur Egill. 4) Lilja Sól-
rún, f. 25.2. 1964 á Selfossi.
Dóttir hennar er Guðbjörg
Esther. Barnabörn hennar
eru fimm. 5) Ingibjörg Guð-
munda, f. 26.9. 1972 á Sel-
fossi. Dætur hennar eru
Selma Fönn og Elva Ísey. 6)
Ólöf Guðrún, f. 6.5. 1976 í
Reykjavík. Sonur hennar er
Sigfús.
Selma flutti ung að árum
með móður sinni að Kálfhóli
á Skeiðum þar sem hún ólst
upp. Hún gekk í grunnskóla í
Brautarholti og á Eyr-
arbakka og var einn vetur í
Húsmæðraskólanum á Laug-
arvatni. Selma var heima-
vinnandi húsmóðir fyrst eftir
að börnin fæddust en tók síð-
ar að sér ýmis störf sem
verkakona. Lengst af bjó hún
á Hvolsvelli. Hún var mikil
áhugamanneskja um hann-
yrðir, garðrækt og ættfræði.
Útför Selmu fer fram frá
Stórólfshvolskirkju í dag, 19.
júní 2020, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Þegar maður hefir tæmt sig af öllu
mun friðurinn mikli koma yfir mann.
Allir hlutir koma fram í tilvistina, og
menn sjá þá hverfa aftur. Eftir blóma
ævinnar fer hvaðeina aftur til upphafs-
ins. Að hverfa aftur til upphafsins er
friðurinn; það er að hafa náð takmarki
tilvistar sinnar.
(Lao-Tse)
Hvíl í friði elsku mamma.
Ingibjörg.
Guðleif Selma
Egilsdóttir