Morgunblaðið - 27.07.2020, Síða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 27. JÚLÍ 2020
Smáauglýsingar
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
 Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
 Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
 Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
 Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
 Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Bílar
Nýir 2020 Mitsubishi Outlander
PHEW.
Flottur lúxus bíll á lægra verði en
jepplingur.
800.000 undir listaverði á kr.
5.890.000,-
5 ára ábyrgð.
Til sýnis á staðnum í nokkrum
litum.

www.sparibill.is
Hátúni 6 A – sími 577 3344.
Opið kl. 12–18 virka daga.
Húsviðhald
Hreinsa
þakrennur, laga
ryðbletti á þökum
og tek að mér
ýmis smærri verk.
Uppl. í síma 847 8704
manninn@hotmail.com
Atvinnuauglýsingar
Blaðberar
Upplýsingar veitir  í síma



Morgunblaðið óskar eftir
blaðbera 
 
Raðauglýsingar
Félagsstarf eldri borgara
Árskógar Upplestur og tónlist kl. 10.45. Opinn handavinnuhópur kl.
12-16. Hádegismatur kl. 11.30-13. Útileikir kubbur og krikket kl. 13.30.
Kaffisala kl. 14.45-15.30. Allir velkomnir í Félagsstarfið s: 411 2600.
Félagsmiðstöðin Hæðargarði 31 Blöðin, kaffi og spjall kl. 8.50.
Frjálst í Listasmiðju kl. 9-16. Hádegismatur kl. 11.30-12.30. Handa-
vinnuhornið kl. 13-14.30. Síðdegiskaffi kl. 14.30. Við vinnum áfram
eftir samfélagssáttmálanum, þvo og spritta hendur, virða 2 metra
regluna, við þá sem það vilja. Allir velkomnir óháð aldri og búsetu.
Nánari upplýsingar í síma 411 2790.
Garðabæ Jónshúsi/ félags- og íþróttastarf: 512 1501. Opið í Jónshúsi
og heitt á könnunni alla virka daga frá klþ. 8.30-16. Hægt er að panta
hádegismat með dags fyrirvara. Meðlæti með síðdegiskaffinu er selt
frá kl. 13.45-15.15. Gönguhópur fer frá Jónshúsi kl. 10. Gönguhópur
fer frá Náttúrufræðistofnun Íslands Urriðaholtsstræti 6–8 kl. 10.
Bónusrúta fer frá Jónshúsi kl. 14.45.
Gerðuberg 3-5 111 RVK Kl. 8.30-16 opin handavinnustofa, kl. 9-16
útskurður, kl. 11-11.30 Leikfimi Helgu Ben., kl. 13 ganga um hverfið.
Hraunsel Ganga í Kaplakrika kl. 8-12. Billjard kl. 8. Listmálun kl. 9.
Korpúlfar Leikifimi með sjúkraþjálfara kl. 9.30 í Borgum og verður
fram í miðjan ágúst, ekkert þátttökugjald, hefst á ný í sept. en þá á
fimmtudögum. Gönguhópar leggja af stað kl. 10 frá Borgum og frá
Grafarvogskirkju á sama tíma, ganga við allra hæfi. Morgunleikfimi
útvarpsins kl. 9.45 í Borgum. Þátttökuskráning í sveitaferðirnar liggur
frammi í Borgum og skráning á framhalds tölvunámskeið 28 og 30
júlí.
Seltjarnarnes Kl. 10.30 er kaffispjall í króknum á Skólabraut. Kl. 11 er
leikfimi í salnum á Skólabraut. Kl. 13.30 er ljóðastund og gleði á
Skólabraut. Kl. 18.30 er vatnsleikfimi í sundlaug Seltjarnarness.
Hlökkum til að sjá ykkur.
Sléttuvegur 11-13 Selið á Sléttuvegi er opið frá kl. 10-16. Heitt á
könnunni frá kl. 10-11 og hægt er að líta í blöðin. Hádegismatur er frá
kl. 11.30-12.15 og panta þarf matinn daginn áður. Spiluð er félagsvist
sem byrjar kl. 13.15 þegar velferðarsvið gefur grænt ljós. Kaffi og
meðlæti er til sölu frá kl. 14.30-15.30. Allir velkomnir. Síminn í Selinu
er: 568 2586.
ÁSKRIFTASÍMI
569 1100
Amma mín, Jó-
ney Margrét Jóns-
dóttir, fæddist 27.
júlí árið 1900, fyrir
120 árum, í
Brekkubæ á
Hellnum á Snæ-
fellsnesi. For-
eldrar hennar
voru Katrín Frið-
riksdóttir og Jón
Magnússon.
Amma átti þrjú
hálfsystkin og var
hún elst. Hún ólst
upp fyrstu árin á
Hellnum og bjó
amma hennar,
Ingileif Erlingsdóttir, einnig
í Brekkubæ þar til hún lést.
Þegar amma var tíu ára
flutti hún að Lýsudal í Stað-
arsveit til föður síns og konu
hans Sigurlínar Þormóðs-
dóttur. Jóney vann við bú-
störfin með föður sínum og
stjúpmóður og fékk tak-
markaða menntun, eins og
tíðkaðist til sveita á þeim
tíma. Heima í Lýsudal
kynntist hún ungum og efni-
legum manni, Kristjáni
Jónssyni frá Einarslóni í
Breiðuvíkurhreppi. Hún var
17 ára þegar hún réðst í vist
til Stefáns Kristjánssonar og
Svanborgar Þorgeirsdóttur í
Ólafsvík. Ári síðar réð hún
sig í vist hjá Jóni hrepp-
stjóra Jónssyni á Munaðar-
hóli í Neshreppi utan Ennis
og Jóhönnu Jóhannsdóttur
Mohl, konu hans. Þar hitti
hún Kristján aftur, sem var
þá lærður skósmiður. Þau
felldu hugi saman og gengu í
hjónaband 1923. Þau ákváðu
að setjast að á bænum Ytra-
Einarslóni og hefja búskap á
móti foreldrum hans, Jóni
Ólafssyni skáldi og Ásgerði
Jóney Jónsdóttir
Vigfúsdóttur. Þar bjuggu
þau næstu árin og eignuðust
þrjár dætur, og var Þórheið-
ur, yngsta dóttir þeirra,
móðir mín.
Ytra-Einarslón var harð-
býl jörð, húsakosturinn með
gamla laginu, úr torfi og
grjóti, ekkert rafmagn eða
þægindi á nútímavísu. Þetta
er víðáttumikil jörð sem
hentaði fyrir sauðfárbúskap,
en engin tún svo heitið geti.
Allt vatn varð að sækja
langa leið á Djúpalónssand
og vinnustundirnar voru
margar. Þrátt fyrir harð-
býlið heillaðist listmálarinn
Jóhannes Kjarval af staðn-
um og dvaldi mjög oft hjá
ömmu og afa. Kjarval málaði
margar myndir af hrauninu
og jöklinum og dáðist að
dugnaði fólksins sem þarna
bjó við rýran kost. Amma og
afi voru stolt en þráðu að
komast í burtu frá þessu
veraldarstriti. Kjarval skynj-
aði það og vildi létta þeim
lífið en þau þáðu ekki neina
aðstoð frá honum eða öðrum.
Hann bauðst þá til að kaupa
jörðina, sem varð raunin árið
1944. Kjarval ætlaði aldrei
að búa á jörðinni því honum
gekk það eitt til að hjálpa
þeim að komast í burtu.
Þetta kom best í ljós um tíu
árum seinna þegar Kjarval
færði afa jörðina til eignar,
og ávarpaði hann með þess-
um orðum: „Kristján minn
Einarslón“ í gjafabréfinu.
Amma og afi keyptu
Kirkjuhól í Staðarsveit þeg-
ar þau fluttu frá Einarslóni
en voru ekki þar nema í þrjú
ár. Árið 1947 fluttu þau til
Akraness og til Keflavíkur
1954. Afi setti upp skó-
vinnustofu og amma bakaði
flatkökur á hverjum einasta
morgni sem voru seldar í
kaupfélaginu.
Amma og afi tóku mig í
fóstur þegar ég var nýfædd-
ur og ólu mig upp eins og
sinn eigin son. Ég átti það til
að vera þeim erfiður, en þau
létu mig aldrei gjalda þess.
Á hverjum einasta morgni
vaknaði ég við það að amma
var steikja flatkökur. Ég
fékk ljúffengar flatkökur í
morgunmat. Þær voru svo
nýjar að smjörið bráðnaði
hreinlega á þeim. Ég naut
þess að alast upp hjá þessu
góðhjartaða og sterka fólki
sem vildi gera allt fyrir mig.
Amma var mjög trúuð og fór
ég með henni í kirkju á
hverjum einasta sunnudegi.
Hún var sérstaklega næm,
sá hluti fyrir og vissi lengra
en nef hennar náði. Hún
virtist vita upp á hár hvað
ég var að gera, þegar ég fór
að skemmta mér í bænum.
Hún fann á sér áður en fólk
kom í heimsókn til hennar
og vissi hver var að koma.
Hún fór á sálnaflakk, fór út
úr líkamanum. Þó svo að
hún hefði ekki farið til út-
landa virtist hún þekkja að-
stæður á mörgum stöðum
utan landsteinanna. Hún fór
með mér til Bandaríkjanna
þegar hún var áttræð, en
mamma mín bjó þá á Flór-
ída. Tveimur vikum áður en
við flugum til New York
sagði amma að sér fyndist
einkennilegt að það væru
ekki nein fjöll á Flórída.
Hún hafði þá verið þar á
sálnaflakki sínu og vissi við
hverju mátti búast.
Afi var ekki heilsuhraust-
ur þegar á ævina leið og dó
hann í mars 1970, þegar ég
var á fimmtánda ári. Þennan
vetur var ég í skóla á Lýsu-
hóli í Staðarsveit og bjó hjá
hjónunum í Lýsudal, þar
sem amma mín ólst upp.
Eftir það kom ég aftur suð-
ur til Keflavíkur og bjó
áfram hjá ömmu þar til ég
stofnaði mitt eigið heimili.
Amma var hæglát og orðfá,
en þegar hún talaði var eins
gott að taka mark á því sem
hún sagði. Þegar ég var
kominn á unglingsár
munstraði ég mig á fiskibát
og var að gera mig kláran
fyrir fyrsta túrinn. Þá greip
amma inn í og sagði: „Jón
minn, þú ferð aldrei á sjó.“
Ég sagðist verða að mæta,
en hún þvertók fyrir það
þannig að ég hætti við allt
saman. Amma var mér svo
mikils virði að ég fór að ráð-
um hennar og fór aldrei á
sjóinn. Hún hélt verndar-
hendi yfir mér enda var hún
á margan hátt eins og
mamma mín alla tíð.
Amma lést rúmlega 93 ára
gömul og hafði þá búið í
Hlévangi um tveggja ára
skeið en var nýkomin á dval-
arheimilið Garðvang, þegar
hún lést 29. mars 1994. Það
er ljúft að minnast þessarar
góðu konu sem kom mér til
manns. Ég á henni mikið að
þakka og ég finn að hún er
alltaf með mér.
Jón Ólafsson.
Minningarorð
komast til Spánar í sólina eða
bara á pallinn hjá okkur í Búða-
nesi og þar sólaði hún sig heilu
dagana. Hún var ákaflega glæsi-
leg kona, ákveðin, snyrtileg,
hreinskiptin og elskaði bleikan.
Hún var oftast með bleikan
varalit og yfirleitt í einhverju
bleiku.
Amma, eins og aðrir, tókst á
við áföll sem settu mark sitt á líf
hennar en hún hélt alltaf áfram.
Síðastliðin tvö ár bjó amma á
Dvalarheimilinu Silfurtúni í
Búðardal. Þar leið henni afskap-
lega vel og fékk einstaka
umönnun. Hún hafði orð á því
við okkur í júní sl. hvað hún
væri þakklát fyrir að hafa feng-
ið að koma á Silfurtún. Amma
glímdi við mikil veikindi síðasta
eina og hálfa árið, það reyndist
henni afar þungbært og sér-
staklega þegar hún varð að
hætta að keyra en hún var vön
að þvælast milli landshluta eins
og henni hentaði.
Nú er amma vonandi komin á
betri stað þar sem hún getur
rúntað glöð um á Fiatinum með
kók, sígó og bleikan varalit.
Margrét og Berghildur
Pálmadætur.
Elsku amma. Þú varst á 41.
aldursári þegar ég kom í heim-
inn og gerði þig að ömmu, svo
ung og falleg en samt þá þegar
búin að upplifa svo margt.
Þú varst farin frá þínum
bestu árum í sveitinni til
Reykjavíkur þegar ég man fyrst
eftir þér. Ég kom oft á Lauga-
veginn til þín og Rúnars og það-
an á ég margar góðar minning-
ar. Það var alltaf gaman að fá að
kíkja í dúfnakofann með Rúnari
og þegar ég fékk þig til að taka
báða gervigómana út, í þetta
eina skipti, það fannst mér
fyndið og skemmtilegt! Líka
þegar ég hélt upp á afmælið
mitt einu sinni hjá þér, þú bak-
aðir Barbapabbaköku og ég
fékk Sindy-dúkku að gjöf – klár-
lega minnisstæðasta afmælis-
kakan mín. Svo má ekki gleyma
þegar leiðtogafundurinn var í
Höfða 1986, við höfðum Höfða í
beinni útsendingu úr eldhús-
glugganum og allar leyniskytt-
urnar! Þessi tími þinn í Reykja-
vík var kannski ekki sá
auðveldasti fyrir þig, en þú lést
það ekki bitna á mér og gæti ég
talið miklu meira upp sem mér
er minnisstætt en læt hér staðar
numið.
Stykkishólmur, það var nú
meiri lúxusinn að fá að koma til
þín og hafa frænku að leika við í
leiðinni. Eitthvert árið kom ég í
pössun til þín í einhverja daga
og vá hvað sá tími í Hólminum
var skemmtilegur, bæði með
frænku og að fá að vera hjá þér.
Það var alltaf svo yndislegt þeg-
ar þú þvoðir og greiddir á mér
hárið og jafnvel fléttaðir, eins
og hjá bestu hárgreiðslukonu.
Áður en þú fluttir til Akur-
eyrar var ég flogin suður. Ég á
nú samt margar minningar af
þér á Akureyri því þú komst ár
eftir ár í sumarfríunum þínum
og varst hjá okkur í langan tíma
– amma að koma í sólbað enda
alltaf gott veður á Akureyri!
Mikið sem ég var glöð þegar
þú fluttir aftur heim í sveitina,
þótt það væri til að dvelja á
Dvalarheimilinu Silfurtúni, en
þarna leið þér vel og hafðir
margt af þínu fólki í kringum
þig.
Og þarna færðu að vera
amma mín – að hvíla lúin bein.
Ég kveð þig nú, elsku amma
mín, með þessum fátæklegu
orðum og fæ lánað ljóð sem ég
vil fá að túlka á minn hátt til þín
– hvíldu í friði.
Komum, tínum berin blá.
Bjart er norðurfjöllum á.
Svanir fljúga sunnan yfir heiði.
Hér er laut, og hér er skjól.
Hér er fagurt, – móti sól
gleðidrukkinn feginsfaðm ég breiði.
Sko, hvar litla lóan þaut,
langt í geiminn frjáls á braut.
Þröstur kveður þarna á grænum
meiði.
Ertu að syngja um ástvin þinn,
elsku litli fuglinn minn,
eru nýir söngvar enn á seyði?
Þú ert ungur eins og ég,
elskar, þráir líkt og ég. –
Förum seinast sama veg,
syngjum, deyjum, þú og ég,
litli vin á lágum, grænum meiði,
langt uppi á heiði.
(Guðmundur Guðmundsson
skólaskáld)
Þín sonardóttir og nafna,
Hrafnhildur G.
Sigurðardóttir.
Þegar við bræður lítum til
baka og rifjum upp hvað það er
sem haft hefur hvað mest áhrif
á okkur sem einstaklinga er of-
arlega í huga sumardvöl okkar í
Engihlíð á uppvaxtarárunum.
Hugurinn leitar í sveitina vestur
í Dali til Svarfhóls og síðar
Engihlíðar í Laxárdal á áttunda
og níunda áratug síðustu aldar.
Í sveitina var haldið í sumar-
byrjun er skóla lauk líkt og al-
gengt var í þá daga og haldið
heim að hausti. Fyrstu árin
dvöldumst við á fjölskyldusetr-
inu Svarfhóli en eftir að faðir
okkar Finnbogi lést fyrir aldur
fram var sveitin Engihlíð en þar
réðu ríkjum Olli föðurbróðir
okkar sem lést árið 2001 og
Hrafnhildur kona hans sem við
kveðjum í dag. Í Engihlíð dvöld-
um við bræður á hverju sumri í
um áratug og var okkur ætíð
tekið sem hluta af fjölskyldunni
– drengirnir hans Bóbó áttu
heimili í Engihlíð. Að njóta sum-
ardvalar á sveitaheimili með öll-
um þeim ævintýrum og áskor-
unum sem því fylgir er síður en
svo sjálfgefið og mikil forrétt-
indi fyrir tvo snáða úr Vestur-
bænum og átti Hrafnhildur þar
stóran hlut að máli. Við vorum
ætíð velkomnir og var ekki að
merkja á Hrafnhildi að sú við-
bót við heimilishaldið hefði
nokkuð að segja þótt fjölmennt
væri. Ætíð ríkti traust og glað-
værð í Engihlíð þar sem þau
hjón sýndu okkur einstaka vel-
vild og börn þeirra Sigurður,
Pálmi, Steinunn Lilja og Páll
Reynir tóku okkur ætíð sem við-
bót í systkinahópinn. Aldrei bar
þar skugga á og má segja að
með ólíkindum sé hversu vel
Hrafnhildi og þeim hjónum
tókst að halda hópinn og mæta
mótunarárum unglingsins með
jafnaðargeði og æðruleysi. Enn
í dag er það svo að vorið og
sumarið kalla fram minningar
um tilhlökkunina og ákafann hjá
okkur bræðrum við að komast
vestur í sveitina, ekki síst á
þessum árstíma þegar hvað
mest er að gera í sveitum lands-
ins við að draga björg í bú og að
mörgu að huga á stórum sveita-
heimilum. Við bræður minn-
umst Hrafnhildar með miklu
þakklæti og hlýju og þótt dregið
hafi úr samskiptum hin síðari ár
þá ylja góðar minningar. Bless-
uð sé minning Hrafnhildar í
Engihlíð.
Pálmi og Ólafur
Finnbogasynir.
Hrafnhildur
Sigurðardóttir