Morgunblaðið - 27.07.2020, Page 25

DÆGRADVÖL 25
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 27. JÚLÍ 2020
Klettagörðum 11 | 104 Reykjavík | Sími 568 2130 | verslun@et.is | Opið mánud.-föstud. kl. 8.00-18.00
Mikið úrval af
KÖSTURUM OG AUKALJÓSUM
fyrir allar gerðir bíla
„ÞAÐ VIRKAÐI. ÉG VISSI AÐ ÞETTA
MYNDI GERAST EF VIÐ FELDUM SÍMANA
ÞEIRRA.”
„ÞÚ ÁTT AÐ LESA UPPHÁTT!”
Ferdinand
Hrólfur hræðilegi
Grettir
... að finna í íbúðinni
fyrir neðan.
Í klípu eftir Mike Baldwin eftir Jim UngerHermann
KATTATÍMINN
HELDUR ÁFRAM
EFTIR STUTT HLÉ
TÍMI FYRIR
SNARL KLIKK
NÆST Á DAGSKRÁ Í BANGSA-
TÍMANUM … „heimur hunangs”!
HE
I!
B
AN
N
AÐ

AÐ
D
AÐ
RA
Í

VI
NN
UN
NI
!
Margrét Gunnarsdóttir, f. 1.6. 1971,
sagnfræðingur.
Börn Jóns Gunnars og Margrétar
eru 1) Þorsteinn Gunnar, f. 18.2.
1993, MS í reiknifræði frá DTU, og
2) Valgerður, f. 22.7. 1998, BS-nemi í
rafmagns- og tölvuverkfræði við HÍ,
sambýlismaður er Ari Brynjarsson,
BA-nemi í sagnfræði við HÍ. Dætur
Jóns Gunnars og Helgu Brár eru 3)
Margrét Lára, f. 31.5. 2005, nemi í
Hagaskóla og Menntaskóla í tónlist,
og 4) Þórunn Helena, f. 12.11. 2011,
nemi í Melaskóla og Allegro Suzuki-
tónlistarskóla.
Alsystkini Jóns Gunnars eru
Bjarni Þór, f. 24.2. 1975, tölv-
unarfræðingur hjá Marel, og Elín
Jóna, f. 8.3. 1981, byggingarverk-
fræðingur hjá Turner í New York.
Hálfbræður samfeðra eru Hös-
kuldur, f. 11.8. 1966, vélvirki og bú-
fræðingur, bústjóri á tilraunabúinu á
Stóra-Ármóti í Flóa, og Þorsteinn, f.
14.11. 1966, efnafræðingur í London.
Foreldrar Jóns Gunnars eru hjón-
in Þorsteinn Gunnarsson, f. 18.12.
1940, arkitekt og leikari, og Val-
gerður Dan Jónsdóttir, f. 1.12. 1944,
leikkona. Þau eru búsett í Reykjavík.
Jón Gunnar
Þorsteinsson
Þuríður Pálsdóttir
húsfreyja í Reykjavík,
f. á Hörgslandi á Síðu
Elías Eyjólfsson
kennari í Reykjavík, f. á Efri-
Steinsmýri í Meðallandi
Halldóra Elíasdóttir
húsfreyja í Reykjavík
Jón Dan Jónsson
rithöfundur og ríkisféhirðir í Rvík
Valgerður Dan Jónsdóttir
leikkona í Reykjavík
Margrét Pétursdóttir
húsfreyja á Efri-Brunnastöðum,
f. á Nýja-Bæ í Vogum
Jón Einarsson
útvegsbóndi á Efri-Brunnastöðum á
Vatnsleysuströnd, f. í Tjarnarkoti á Miðnesi
Sigríður Dúna
Kristmundsdóttir prófessor
í mannfræði við HÍ
Bjarni Þorsteinsson prestur á
Siglufirði og þjóðlagasafnari
Júlíus
Guðmundsson
kaupmaður í Rvík
Sigríður
Júlíusdóttir
húsfreyja í Rvík
Katrín Guðmundsdóttir
framkvæmdastjóri
Tannlæknafélags
Íslands
Þuríður Dan
Jónsdóttir
myndlistarkona
í Hafnarfirði
Kristbjörg Ólafsdóttir
húsfreyja í Hafnarfirði, f. á
Eyvindarstöðum á Álftanesi
Guðmundur Sigurður Sigvaldason
sjómaður í Hafnarfirði, f. í Ásbúð í Hafnarfirði
Jóna Marta Guðmundsdóttir
húsfreyja í Reykjavík
Þorsteinn Gunnar Þorsteinsson
hæstaréttarlögmaður í Rvík og
Kaupmannahöfn
Guðrún Brynjólfsdóttir
húsfreyja í Reykjavík, f. í Engey
Þorsteinn Þorsteinsson
skipstjóri og útgerðarmaður
í Reykjavík, f. á Mel á Mýrum
Úr frændgarði Jóns Gunnars Þorsteinssonar
Þorsteinn Gunnarsson
arkitekt og leikari í Rvík
Pétur Stefánsson skrifar á Boðn-armjöð: „Fínt á fimmtudegi:
heimareykt hrossabjúgu beint úr
sveitinni. Herramannsmatur með
rauðkáli, baunum, nýjum kartöflum
og uppstúfi. Klassískur heimilis-
matur klikkar ekki“:
Hungrið dvínar, hressist þel
í hagorðum vísnabjána.
Bragðast heldur betur vel
bjúgun af sorrý Grána.
„Þessi á alltaf vel við,“ segir Pétur
enn fremur:
Með vit og vilja nægan,
vinsæll alla tíð
geri ég garðinn frægan
með glæstri vísnasmíð.
Helgi R. Einarsson yrkir og kallar
„Gamla kvennabósann“:
Ég horfði í augun á henni,
á hárið, munninn og enni,
mjaðmirnar, barminn,
svo bauð henni arminn,
en nú þessu’ ei lengur ég nenni.
Indriði á Skjaldfönn yrkir og kall-
ar „Fjarstæður“:
Tunglið er ostur sem enginn leið er að ná.
Afglapavæðingin loksins er brostin á.
Steindauður hundur hangir á öxlum á mér.
Hvað nú hann vill þar er erfitt að hugsa
sér.
Bílastæðið er brennandi af fortíðarþrá.
Belgmikill köttur gengur það yfir á ská.
Forsætisráðherra labbandi í leið á fund.
Ljósvakamiðlarnir þegja dágóða stund.
Kvæði eins og þetta geta nú allir ort.
Yfirgripsmikinn skáldskap af bestu sort.
Rafræn skilaboð æða sem aldrei fyr.
Eflaust fær þetta kvæði magnaðan byr.
Þessi vísa var kveðin um ungu
prestana, er komu í stað hinna
gömlu og lögðu niður þann sið að
ríða í hempu:
Sunnanstiftis sjást nú klerkar svartir fáir;
þeir eru orðnir grænir, gráir,
gulir, rauðir, hvítir, bláir.
Ólafur Gunnlaugsson Briem sá
einhverju sinni mann berja naut með
svipu og varð þá staka þessi á
munni:
Nauts á hrygginn, maður, mátt
meira pískinn spara;
jafningja þinn aldrei átt
illa með að fara.
Gömul vísa í lokin:
Hættu að gráta hringaná,
hryggð ei lát á bera;
þó að bjáti eitthvað á
áttu kát að vera.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is
Vísnahorn
Hrossabjúgu eru
fín á fimmtudegi