Morgunblaðið - 18.08.2020, Síða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. ÁGÚST 2020
✝ Þórdís Ósk Sig-urðardóttir
fæddist 26. maí
1951 á Baugs-
stöðum í Stokks-
eyrahreppi. Hún
lést 5. ágúst 2020 á
sjúkrahúsinu á Ísa-
firði. Móðir hennar
er Þóra Bryndís
Dyrving, fædd 16.
mars 1932, og faðir
hennar er Sigurður
Pálsson, fæddur 30. maí 1928.
Þórdís var næstelst í átta barna
systkinahópi, þau eru: Sigrún
Ásta, fædd 22.7. 1948, Páll
Georg, fæddur 15.3. 1954, Krist-
ín Helga, fædd 17.8. 1955, Guð-
rún Valborg, fædd 17.9. 1957,
Svanhildur Sjöfn, fædd 27.5.
1960, Sverrir Garðar, fæddur
16.9. 1962, og Ómar Smári,
fæddur 6.10. 1967.
Fyrri eiginmaður Þórdísar er
Karl Rúnar Gunnarsson, fæddur
Nóel, Þórdís Bjarklind, Bryn-
hildur Marlín. 4) Grettir, fæddur
5. febrúar 1974, maki: Ólöf Ása
Guðmundsdóttir, börn: Guð-
mundur Óðinn Hrafnsson, Ás-
mundur Grettir, Benedikt Goði.
5) Bára Rúnarsdóttir, fædd 25.
apríl 1975, maki: Þorvaldur
Jónsson, börn: María Ársól, Jón
Pétur, Bjarni, Rúnar.
Eftirlifandi eiginmaður er
Pétur Runólfsson, f. 22. júní
1939. Þórdís og Pétur gengu í
hjónaband 15. apríl 2000. Hans
börn frá fyrra hjónabandi eru:
1) Runólfur Kristinn, f. 7.9.1960,
maki: Eygló Harðardóttir, börn:
Pétur, maki: Eva Björk Ómars-
dóttir, börn þeirra eru: Viktor
Andri, Daníel Darri, Óliver Atli.
Silja, maki: Andri Helgason,
börn: Ísabella Rán, Elísabet Ýr.
2) Jón Pálmi, f. 28.7. 1961, maki:
Annika Olsen, börn: Eliesar Ol-
sen, maki: Angajo Olina Olsen,
barn: Jákup Rúnar. Brynjar J.
Olsen, maki: Sara Højgaard. 3)
Margrét Lilja, f. 22.11. 1964,
maki: Agnar Ebenesarson, börn:
Pétur Geir Svavarsson, maki:
Valgerður Kristmundsdóttir,
börn: Ylfa Dröfn, Tristan Máni,
Kara Kristrún. Linda Rut Svav-
arsdóttir, börn: Katrín Lilja,
Hildur Nadía og Klara Björk. 4)
Sigurlín Guðbjörg, f. 30. maí
1968, maki: Pétur Oddsson,
börn: Kristný, maki: Unnar
Sveinbjörnsson, Pétur Tryggvi.
Þórdís ólst upp fyrstu þrjú ár-
in á Baugsstöðum, flutti þaðan
með móður sinni að Gíslholti í
Holtum, þar sem hún bjó til 16
ára aldurs en þá flytur hún að
Svínhaga á Rangárvöllum. Í
Svínhaga bjó Þórdís til ársins
1990 þegar hún og Rúnar slitu
samvistir og hún flytur vestur á
firði. Fyrst um sinn á Ísafjörð en
síðan í Bolungarvík þar sem hún
bjó með Pétri sínum. Þar starf-
aði hún við aðhlynningu á
Sjúkraskýlinu, við fiskvinnslu
og sjómennsku. Einnig vann
Þórdís við margs konar hann-
yrðir og seldi afraksturinn í
Drymlu á Bolungarvík.
Útförin fer fram frá Odda-
kirkju í dag, 18. ágúst 2020,
klukkan 14. Vegna fjöldatak-
markana verður athöfnin ein-
ungis fyrir nánustu aðstand-
endur. Athöfninni verður
útvarpað við kirkjuna og einnig
streymt.
Meira: www.ebkerfi.is/streymi.
17. júlí 1948, börn
þeirra eru: 1)
Björk, fædd 26. maí
1968, maki: Guð-
mundur Gíslason,
börn: Gunnheiður
og Gunnar. 2)
Brynja Ósk, fædd
24. júlí 1969, maki:
Birkir Ármanns-
son, börn: Guð-
mundur Gunnar
Guðmundsson,
maki: Guðrún Ýr, börn: Gunnar
Baltasar, Brynjólfur Marvin,
Börkur Þór. Glódís Margrét
Guðmundsdóttir, maki: Eiríkur
Ólafsson, börn: Mikael Máni
Leifsson, Ólafur Kolbeinn,
Brynja María, Bjarnveig Björk,
Bergrún Anna, Birkir Hreimur.
3) Gunnar fæddur 26. ágúst
1971, maki: Hjördís Rut Alberts-
dóttir, börn: Rúnar Steinn,
maki: Jóhanna Svanhvít Hauks-
dóttir, börn: Aþena Rós, Úlfur
Elsku mamma mín,
elsku mamma mín,
elsku mamma mín.
Ósk
Vorið
von borin
bera kindur
borið vatn, yfir læki
ber kona
börn undir belti.
Vaknar á ný
náttúra hlý
vefur reifum
óskabörn.
Rennur lækur
hvíslar orðum
hvíslar í eyra:
Mæðgur – mýkst orða
sjálfstæð – eins og steinhleðsla,
sterklega viðhaldið.
--
Kenndi mér að elska,
kenndi mér að virða
kenndi mér að standa ein og sjálf.
Náttúruna og dýrin,
alla menn og lífin,
líka hólsins álf.
Kenndir mér allt
sem konur kunna
las ég þér úr lófa
lítið barn.
Dóttir og móðir
samofnar jarðarvegi
bera harm sinn
hátt og í hljóði
gemsi og gamalær.
--
Ekki fara frá mér, ekki ekki,
ekki situr fastur í hálsi
bergmálar milli kynslóða.
Leiðarljós og lífsins eldur
langar til að kynda
berist þér öll mín orka
bæti á eldinn
sprekum frá þér.
Kyndi vor
þá lifnar allt sem lifir
bindum saman
blóðbönd
þú og ég
af sama
blóðbergi
brotnar.
(Harpa Rún Kristjánsdóttir)
Takk, takk, takk,
þín dóttir
Brynja Ósk.
Mig fæddir og klæddir
og færðir mér heilmikið vit.
Því við mig þú ræddir
þó makalaust væri þitt strit.
Þú kenndir mér muninn
á réttur og röngu í denn
og heilræðum þínum
ég held að fylgi ég enn.
Mamma, mamma,
ég þakka þér mamma,
það allt sem að þú hefur gert.
Þú vafðir mig kærleik
og kenndir mér þannig um ást,
um vonina, lífið
og það sem að við er að fást.
Ég aldrei fæ þakkað þér
nóg fyrir þrekvirkin þín,
en veit fyrir víst
að þú ávallt ert fyrirmynd mín.
(Ómar Diðriksson)
Kvöld við Rangá
Hún streymir við fætur mér fögur og
tær,
á flúðunum geislarnir dansa.
Í brekkunni ilmandi blómskrúðið
grær,
- á bakkanum verð ég að stanza.
Um vanga mér kvöldblærinn
vængléttur fer,
í vestrinu röðullinn ljómar.
Og heiðsvalinn fossgígju hljómana
ber,
- í huganum geymast þeir ómar.
Ég hlusta í leiðslu á hörpusöng þann,
sem hljómar í árinnar straumi.
Sá unaður lifir, sem andi minn fann,
við ylinn frá töfrandi draumi.
Og Bjólfell sem gullroðið guðvefjar
tjald
þar glóir í kveldroðans ljóma.
Svo þögult og svipfrítt með
sólgylltan fald
það sefur við árinnar hljóma.
Ég ofar í kveldblámans litskrúð lít,
þar lyftir sér Heklufjalls tindur.
Sjá, háfjalladrottningin höfuðbönd
hvít
úr hrímþoku að enni sér bindur.
Og Rangá við skör hennar skundar
sinn veg
um skóga og grundir og sanda.
Hver straumröst er heillandi
hátignarleg.
Í hyljunum töfrarnir anda.
Ef eitthvað í lífinu er andstætt og
kalt,
má yl frá því víðsýni finna,
Því Hekla og Rangá og umhverfi allt
Er indælast hugsýna minna.
(Finnbogi J. Arndal)
Elsku mamma, takk fyrir
allt.
Þín dóttir
Bára
Elsku amma mín. Mikið á ég
eftir að sakna þess að koma í
orlof til þín og afa vestur, hitta
þig á sumrin í rjóðrinu og núna
seinustu tvö ár heyrðir þú alltaf
í mér þegar þú varst í bænum
og við fengum okkur að borða
saman eða fórum saman á ein-
hvern menningarviðburð þar
sem þú varst mjög mikill list-
unnandi. Ég átta mig ekki al-
veg á því að þú sért farin en
veit að þú ert á góðum stað
núna þar sem þér líður vel.
Það má segja að ferðirnar
vestur hafi litað bæði barnsár,
unglingsár og núna fullorðins-
árin mín. Þangað fór ég oft ein,
með systkinum og frændsystk-
inum. Það var alltaf svo gott að
koma í frí til ykkar afa þar sem
þið dekruðuð okkur í spað. Við
bökuðum með þér, þú kenndir
mér að prjóna, við spiluðum
endalaust og á sumrin hjálpuð-
umst við að í garðinum. Ég hef
varla tölu á peysunum sem þú
hefur prjónað á mig og tókst þú
alltaf við pöntunum og hentir í
eina lopapeysu með stuttum
fyrirvara, til dæmis fyrir þjóð-
hátíð. Í maí fór ég til þín og við
grínuðumst með það að ég væri
nú liggur við eins og einkabarn
(komandi úr 5 barna systkina-
hópi) þegar ég var í orlofi fyrir
vestan þar sem þið hugsuðuð
svo vel um mig.
Þegar ég var lítil kölluðum
við dvalirnar mínar fyrir vestan
mannasiðaskóla. Þú varst alltaf
að kenna mér „að vera pen“
eins og þú sagðir sem var ekki
lítið verkefni miðað við þá
skellu sem ég er. Þú sagðir mér
sögu um daginn sem þér fannst
frekar fyndin. Einu sinni varstu
fyrir sunnan og ætlaðir að
skutla mér í barnaafmæli. Á
leiðinni fórstu yfir alla manna-
siðina sem þú hafðir kennt mér.
Þegar þú sóttir mig síðan í af-
mælið steig ég upp í bíl, brosti
hringinn og sagði þér hreykin
að ég hefði sko klárað alla
mannasiðina mína! Við hlógum
mikið að þessari sögu og það
lýsir þér vel þar sem það var
alltaf mikil gleði og hlátur í
kringum þig.
Þetta var samt ekki það eina
sem þú kenndir mér þó að
mannasiðaskólinn sem var ekk-
ert nema skemmtun standi upp
úr. Þú varst alltaf svo góð við
okkur öll, skilyrðislaus um-
hyggja. Þú ert fyrirmynd fyrir
alla hjörðina þína, allar sögurn-
ar sem þú sagðir mér frá lífi
þínu kenndu mér hvað þú varst
ótrúlega sterk.
Takk fyrir að vera svona góð
og hjartahlý amma, góð vin-
kona og fyrirmynd. Elska þig
alltaf.
Þín
Bjarnveig Björk.
Þórdís Ósk
Sigurðardóttir
✝ Heiðveig Pét-ursdóttir fædd-
ist í Reykjavík 29.
júlí 1963. Hún lést
á heimili sínu 29.
júlí 2020. For-
eldrar hennar eru
Sigríður Kristín
Jakopsdóttir, f.
1936, og Pétur Örn
Sigtryggsson, f.
1937. Bróðir henn-
ar er Sigtryggur
Pétursson, f. 1966, og uppeld-
isbróðir Sigurður Helgason, f.
1958.
Fyrrverandi maður hennar
er Þorleifur Eiríkssson, f. 1956.
Þau áttu eina dóttur, Þorgerði
Þorleifsdóttur, f.
1992.
Heiðveig ólst
upp og stundaði
nám á Húsavík, á
Akureyri og í
Reykjavík og gekk
í Fjölbrautaskólann
í Breiðholti. Hún
var í utanríkisþjón-
ustunni og bjó í
nokkrum löndum.
Síðar var hún hjá
Samgöngustofu á Vestfjörðum
og samgöngu- og sveitarstjórn-
arráðuneytinu í Reykjavík.
Útförin fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 18. ágúst
2020, klukkan 13.
Hún Heiða frænka mín er lát-
in langt fyrir aldur fram, en hún
varð 57 ára daginn sem hún lést.
Mig langar að kveðja þig með
nokkrum fátækum orðum. Ég á
margar góðar minningar af okk-
ur saman frá því við vorum litl-
ar. Ein fyrsta minningin er á
Húsavík þegar við vorum að
renna okkur á sleða út um
gluggann á annarri hæð í húsinu
sem þú bjóst í, svo á Akureyri
og Laugabakka en þú fluttir oft
vegna vinnu pabba þíns. Svo
þegar þú fluttir suður í Mos-
fellssveitina og ég fann kettling
handa ykkur, ég á óteljandi
minningar sem ekki er hægt að
telja upp hér. En í seinni tíð var
lengra á milli okkar þar sem við
bjuggum hvor í sínu landinu eða
landshlutanum en þá kom sím-
inn í góðar þarfir og við gátum
talað saman stundum í margar
klukkustundir. Að lokum vil ég
kveðja með ljóði sem ég fann
fyrir skemmstu en ljóð voru allt-
af í uppáhaldi hjá þér.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(Höf. ók.)
Ég veit að amma (nafna þín)
tekur á móti þér með brosi,
gleði og dansi. Ég votta ykkur
mína dýpstu samúð kæra fjöl-
skylda og þakka þér elsku
Heiða fyrir samfylgdina,
sjáumst síðar.
Vala (Vala frænka).
Gamall grænn strætó, leið tíu,
Hlemmur-Selás.
Hvað gera tvær unglings-
stelpur sem hittast í strætó?
Þær taka tal saman og ákveða á
einu augabragði að verða vin-
konur. Mér fannst að það þyrfti
að klippa á hana topp, henni
fannst að ég þyrfti að eignast
varalit. Hún bauð mér heim þar
sem hennar góða fólk tók mér
opnum örmum og skipti sér ekk-
ert af hárskeraæfingunum.
Toppinn fékk hún sem sagt
strax en nokkur ár tók að fá
nýju vinkonuna til að nota vara-
lit. Þannig var nú það og engin
leið í heiminum eðlilegri til að
hefja vinskap.
Hún var blíður töffari hún
Heiða. Alltaf svolítið „smartari“
og meira „elegant“ en við hinar.
Hún gat hlaupið hratt á him-
inháum hælum og varalitað sig
blindandi og rauða hárið var
engu líkt. Með eða án topps.
Samt aldrei neitt pjatt því hún
var dugnaðarforkur og fannst
ekkert mál að liggja á hnjánum í
moldinni og rótast, moka skít úr
hesthúsi eða rogast með þunga
heybagga.
Veturpart leigðum við saman
lítið hús í Vesturbænum. Ég
ófrísk að búa mig undir að flytja
í sveitina, heimsborgarinn hún
farin að vinna í utanríkisþjón-
ustunni og beið eftir að fá starf
úti í heimi. Litla krílið okkar
fæddist og Heiða mætti auðvitað
í alla lausa „pabbatíma“ enda
pabbinn sjálfur upptekinn úti í
sveit. Krílið litla átti alla tíð sér-
stakan stað í hjarta hennar.
Hún fékk starf í sendiráðinu í
London, svo Brussel og Wash-
ington. Það fór henni vel og
hvað það var gaman að skreppa
úr sveitinni út í heim að heim-
sækja Heiðu! Þá naut hún sín
vel og var höfðingi heim að
sækja.
Það voru oft langar vega-
lengdir á milli okkar en í hug-
anum alltaf stuttar. Hún flutti
aftur heim, þá komin með litla
fjölskyldu, eiginmann og Þor-
gerði sína. Þau fluttu fljótlega
vestur á firði og bjuggu þar um
árabil.
Lífið úthlutar okkur ekki allt-
af þeirri hamingju sem okkur
dreymir um og leiðir okkur í
ýmsar áttir. Litla fjölskyldan að
vestan klofnaði og síðustu árin
bjó Heiða ein í Reykjavík. Lífið
varð með tímanum erfiðara og
sárara en við hefðum viljað og
fjandvinurinn Bakkus oft nálæg-
ur. Hún var dul á tilfinningar
sínar og líðan og vildi ekki
íþyngja okkur hinum með væli
eða voli.
Hjartans Sigga, Pétur, Þor-
gerður, Tryggvi og Siggi. Ykkur
og öðrum ástvinum Heiðu votta
ég samúð mína. Heiðu vinkonu
minni þakka ég samfylgdina.
Hún hafði gott að gefa.
Þórvör Embla
Guðmundsdóttir
Líttu sérhvert sólarlag,
sem þitt hinsta væri það.
Því morgni eftir orðinn dag
enginn gengur vísum að.
(Bragi Valdimar Skúlason)
Það var í september 2015 sem
kynni okkar Heiðu hófust þegar
hún hóf störf í afgreiðslunni í
innanríkisráðuneytinu. Eins og
þeir sem þekktu til Heiðu vita
þá var hún ekki allra en eitthvað
small þarna hjá okkur og sam-
starf okkar var með miklum
ágætum þann tíma sem við unn-
um saman. Það getur verið snú-
ið að eyða 8 tímum í vinnunni í
þröngu rými með ókunnugri
manneskju en sameiginlegur
áhugi á skóm og töskum hjálp-
aði mikið til.
Fljótt kom í ljós að lundin var
létt og ófá skiptin sem við gát-
um vart svarað símanum vegna
hláturskasts. Heiða var ætíð
tilbúin að rétta hjálparhönd og
ákaflega bóngóð og þolinmóð við
þá sem leituðu til hennar hvort
heldur í vinnu eða utan vinnu.
Það er á svona stundum sem
maður áttar sig á því að kannski
tökum við lífinu of oft sem sjálf-
sögðum hlut. Að hreyfa sig, upp-
lifa, anda og njóta eru allt sjálf-
sagðir hlutir tilverunnar og við
ættum kannski að staldra við og
hugsa út í að allt þetta getur
horfið á einu augnabliki. Lífið er
viðkvæmt eins ogkertaljós og
enginn fer í gegnum það áfalla-
laust. Ég kveð góðan vinnu-
félaga og vinkonu með söknuði
og um leið og ég þakka fyrir
góðu stundirnar sem við áttum
saman þá sendi ég fjölskyldunni
hennar Heiðu mínar dýpstu
samúðarkveðjur.
Ágústa Karlsdóttir.
Dyrabjallan hringdi á Kárs-
nesbrautinni á aðfangadags-
kvöld klukkan tíu og þar og þá
kom Heiða inn í okkar líf og
fjölskyldu. Henni Heiðu fylgdi
ákveðinn heimsborgarabragur,
hún vann í utanríkisþjónustunni
og henni fylgdi skemmtilegur
keimur af útlöndum. Hún setti
þau í annað samhengi, ekki bara
sól og frí heldur að vakna í vinn-
una, kaupa í matinn og allt þetta
venjulega líka. Hún hafði hæfi-
leika til að geta aðlagast í út-
löndum og lært nýja siði án þess
að gleyma íslenskum veruleika
eða hefðum. Sá bragur fylgdi
henni síðan vestur í Bolungarvík
svo eftir var tekið. Heiða las
mikið, bæði ljóð og annað og var
skemmtilegt að ræða við hana
um bókmenntir. Heiða var opin
og hlýleg og tók okkur opnum
örmum, vildi fylgjast með sínu
fólki og hjálpa til. Hún hafði
gaman af boðum og mannamót-
um í fjölskyldunni og að vera í
kringum fólk. Mjög ánægjulegt
hefur verið að fylgjast með
einkadótturinni Þorgerði vaxa
úr grasi og takast á við spenn-
andi verkefni og nám. Á kveðju-
stund er gott að líta til baka til
góðra og gleðilegra stunda og
muna hlýjuna og hlátra. Þor-
gerði og öðrum aðstandendum
vottum við okkar dýpstu samúð.
Gísli, Björg, Ívar,
Flosi og Elín.
Heiðveig
Pétursdóttir
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Minningargreinar