Morgunblaðið - 09.09.2020, Side 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. SEPTEMBER 2020
✝ Geir ViðarSvavarsson
fæddist í Reykja-
vík 16. janúar
1940. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans þann 29.
ágúst 2020.
Foreldrar hans
voru Svavar Gísla-
son,, f. 2. des.
1914, d. 25. apríl
2005, og Oktavía
Jóhannesdóttir, f. 2. okt. 1909,
d. 1. nóv. 1983
Systkini Geirs voru Ellen, f.
2. maí 1929, Skúli, f. 8. sept.
1932, d. 18. feb. 2009, Svava, f.
21. júlí 1935, Jóhannes, f. 2.
jan. 1944, d. 7. feb. 2006, Svan-
hildur, f. 2. jan. 1944, d. 28.
júní 1984, og Esther, f. 24. maí
1949.
Hinn 28. desember 1963
ólst upp við Spítalastíg en fjöl-
skyldan fluttist síðar á
Bústaðaveg. Hann lauk gagn-
fræðiprófi frá Gagnfræðiskóla
Austurbæjar. Hann útskrif-
aðist sem loftskeytamaður
1959 og vann sem slíkur í 2 ár,
á togurum og á veðurskipi. Ár-
ið 1963 fluttu Geir og Jóhanna
til Noregs þar sem Geir hóf
starfsnám hjá RadioNet. Þau
fluttu aftur heim 1965. Árið
1966 lauk hann námi í sigl-
ingafræði. Hann hóf störf hjá
Loftleiðum 1967 í flugeftirlits-
deild og síðar við áhafnar-
skráningu og starfaði hann
þar allt til ársins 1986. Árið
1977 stofnaði hann, ásamt
Stefáni Guðjohnsen, fyrirtækið
Rafís hf. sem starfaði til ársins
1998. Á árunum 1999 til 2010
starfaði hann sem lagermaður
hjá Hýsingu, þar til hann fór á
eftirlaun 70 ára.
Útför hans fer fram frá
Digraneskirkju 9. september
2020 klukkan 13. Vegna fjölda-
takmarkana verða einungis
fjölskylda og nánir vinir við-
staddir athöfnina.
kvæntist Geir Jó-
hönnu Svavars-
dóttur, f. 21. júní
1940, og eignuðust
þau tvö börn: 1)
Hildigunnur Geirs-
dóttir, f. 6. nóv.
1964 og giftist hún
Alberti Guð-
brandssyni, f. 8.
okt. 1965. Eiga
þau tvö börn,
Daníel Frey, f. 19.
apríl 1989, og Brynju Dís, f. 4.
mars 1992. Daníel er kvæntur
Guðnýju Stefánsdóttur, f. 8.
okt. 1988, og eiga þau tvö
börn, Elvar Leó, f. 24. apríl
2014, og Remí Þór, f. 9. des.
2019. 2) Viðar Rúnar, f. 2.
ágúst 1967, en hann er kvænt-
ur Gerði Ísberg, f. 27. maí
1967.
Geir fæddist í Reykjavík og
Elsku pabbi er farinn til
Sumarlandsins.
Engin orð fá lýst hversu sárt
það er að hafa ekki kost á að
fylgja þér í dag.
Ljúfur, ástríkur, umhyggju-
samur, bóngóður, glaðlyndur,
fjölhæfur, stríðinn og staðfast-
ur eru nokkur orð sem koma
strax upp í hugann.
Hann var alltaf til staðar fyr-
ir okkur fjölskylduna og marga
fleiri. Það var sama hvað þurfti
að gera, hann virtist geta gert
allt.
Hann var umhyggjusamur
eiginmaður, góður faðir og
seinna afi og langafi.
Þegar við systkinin vorum að
alast upp áttum við margar
góðar stundir saman fjölskyld-
an. Þó að pabbi hafi alltaf unnið
mikið úti var alltaf tími fyrir
fjölskylduna. Hann aðstoðaði
með heimalærdóminn og var
góður kennari. Hann náði til
dæmis að kenna mér heils árs
stærðfræði á einum sólarhring
fyrir samræmd próf í grunn-
skóla.
Pabba þótti gaman að fara
með okkur fjölskylduna út fyrir
bæinn í sunnudagsbíltúra. Þá
var mikilvægt að smyrja gott
nesti fyrir ferðina. Við vorum
oft í Ártúnsbrekkunni þegar
pabbi byrjaði að tala um hvort
það mætti ekki fá bita af nest-
inu! Þetta varð til þess að
barnabörnin þekkja vel tilvitn-
unina: „Það verður ekkert nesti
fyrr en eftir Ártúnsbrekkuna.“
Pabba líkaði að hafa reglu á
hlutunum. Hann var ekki mikill
kyrrsetumaður. Það var yfir-
leitt hægt að finna ýmsa lista á
skrifborðinu hans. Hann gerði
matseðla til að auðvelda inn-
kaup, skráði hjá sér ef það var
eitthvað sem stóð til hjá okkur
hinum svo að hann myndi eftir
að kanna hvernig hefði gengið.
Hann vildi að hafa reiðu á hlut-
um, að þeir væru aðgengilegir
og vel merktir. Það segir sitt
að þegar hann hringdi til mín á
fimmtudegi fyrir andlátið talaði
hann um að haka í kassana. Ég
var ekki alveg með á nótunum
hvað hann meinti þá en þegar
hann yfirgaf okkur svo á laug-
ardagsmorguninn skildist mér
að hann hafði verið með enn
einn listann í höfðinu. Hann
hafði ekki hringt í mig í meira
en mánuð vegna veikinda sinna
en þarna var hann að krossa af
þá sem hann vildi kveðja.
Hjálpsemi var honum í blóði
borin. Var hann alltaf boðinn
og búinn.
Þegar barnabörnin komu
taldi hann það ekki eftir sér að
mæta á ótal tónleika, íþrótta-
viðburði og sýningar þar sem
þau komu fram.
Þessi ljúfi maður átti það til
að vera einstaklega stríðinn.
Þegar honum datt eitthvað í
hug kom sérstakur glampi í
augun á honum og hann iðaði
allur.
Hann átti það til að vera
þrætugjarn og fannst gaman að
kynda aðeins undir. Sérstak-
lega þegar kom að stjórnmál-
um. Hann sagði oft: „Ég hef
kannski ekki alltaf rétt fyrir
mér, en aldrei rangt“!
Þetta árið urðu þau bæði átt-
ræð og fengu ömurlegustu af-
mælisgjafir sem um getur.
Krabbamein. Fyrst pabbi í
byrjun árs rétt eftir afmælið
sitt og svo mamma í vor rétt
fyrir sitt. Sem betur fer er
mamma að ná sér eftir sitt
mein.
Það eru ótal minningar sem
koma fram í hugann þegar
maður kveður ástvin. Ég er
þakklát og glöð fyrir að geta
dregið þær fram til að minnast
þessa manns sem ég var svo
heppin að fá sem pabba.
Hvíl í friði, elsku pabbi, og
takk fyrir allt.
Hildigunnur.
Við burtför þína er sorgin sár
af söknuði hjörtun blæða.
En horft skal í gegnum tregatár
í tilbeiðslu á Drottin hæða.
og fela honum um ævi ár
undina dýpstu að græða.
(GJ)
Í dag kveðjum við bróður
minn Geir Viðar Svavarsson.
Mig langar að skrifa hér smá
kveðju og þakka fyrir alla hans
ást og umhyggju, sem hann
sýndi mér alla tíð. Hann og
Jonna komu í heimsókn til okk-
ar í nokkra daga fyrir ári og ég
var eins og lítill krakki, ég
hlakkaði svo mikið til og gat
ekki beðið.
En þessir dagar liðu allt of
fljótt. Þetta voru yndislegir
dagar með góðar minningar.
En hvern óraði fyrir að þetta
væri í síðasta skipti sem við
sæjumst?
Geir var alltaf mín stoð og
stytta í gegnum lífið, alltaf var
hann boðinn og búinn að rétta
hjálparhönd og taldi það ekki
eftir sér.
Þau voru ófá skiptin sem
hann og Jonna hjálpuðu okkur,
bæði við að flytja og með veisl-
ur. Það var alltaf sama setn-
ingin: „Vantar ykkur ekki
hjálp? Við Jonna komum.“ Eða
þegar ég var að koma í heim-
sókn til Íslands þá sagði hann:
„Hver sækir þig, megum við
ekki sækja þig?“ Oft vorum við
búin að ræða það hvað við ætl-
uðum að hafa það gaman þegar
við Jói værum flutt aftur til Ís-
lands, og alltaf sama spurning-
in: „Hvenær komið þið?“ Við
erum á leiðinni, en við náðum
ekki áður en kallið kom til
hans.
Sorgin er sár og missirinn
mikill, en enn meiri má hann
vera hjá Jonnu, Hildigunni,
Viðari og fjölskyldum þeirra.
Við Jói þökkum samfylgdina í
gegnum árin og biðjum Guð að
vera með ykkur öllum.
Saknaðarkveðjur,
Esther.
Þegar Jonna hans Geirs
hringdi og tilkynnti okkur lát
hans streymdu minningar að.
Við Geir kynntumst í Oslo
Tekniske skole. Tækninám var
að ryðja sér til rúms hér heima
og við sem hófum nám í OTS á
árunum 1963 og ’64 vorum
fyrstu Íslendingarnir til að
hefja tækninám þar.
Á árum mínum þar voru átta
nemendur að heiman við skól-
ann. Við vorum sumir komnir
með fjölskyldu og fleiri börn
fæddust á námstímanum sem
tengdi þá sem nánastir voru
eiginlega einskonar fjölskyldu-
böndum.
Ekki var farið heim um jól
og skólinn stóð fulla tíu mán-
uði. Þá var gott að eiga góða
vini sem hlupu undir bagga
með börnin.
Við hittumst mikið og auk
annarrar samveru buðum við
hvert öðru heim um jól og aðr-
ar hátíðir þegar söknuður eftir
fjölskyldunni heima er mestur.
Við fyrstu fimm í skólanum og
fjölskyldur okkar tengdumst
miklum tryggðaböndum á þess-
um árum og eftir að heim var
komið áttu Stebbi og Adda,
Geir og Jonna, Villi og Vigdís,
Gautur og Svanhildur lengi eft-
ir að verða ríkur þáttur í vina-
og félagslífi okkar Veigu.
Geir var traustur og góður
vinur sem var skemmtilegur í
vinahópi, glettinn og gat verið
meinfyndinn.
Hann var mikill vinur vina
sinna. Við Geir og Stebbi geng-
um til liðs við Round Table sem
Mats vinur okkar innleiddi hér-
lendis og störfuðum af kappi í
RT tveimur fram yfir fertugt
en það voru aldursmörkin. Í
framhaldi gengum við í hjóna-
klúbb eldri félaga sem lifir
reyndar enn.
Smám saman þrengdist hóp-
urinn og við Adda og Stebbi og
Jonna og Geir urðum nánari.
Það var yndislegt að fylgjast
með börnum hvert annars vaxa
úr grasi og við tókum þátt í
gleði og sorgum hvert annars.
Við skemmtum okkur alltaf ein-
staklega vel saman. Ógleyman-
leg er menningarreisa okkar
sex til New York, heimsborg-
arinnar miklu, sem ekkert okk-
ar hafði áður sótt heim. Allt var
upplifun. Við fórum á frægar
söngleikja- og óperusýningar
og reyndum að skoða allt það
markverðasta í borginni á einni
viku. Vinátta og gleði umvefur
minningarnar um þessa stóru
ferð okkar saman.
Fjölskyldurnar stækkuðu,
áhugamál breyttust og smám
saman jókst fjarlægð. Sam-
verustundunum fækkaði.
Ánægjustund í anda gömlu
góðu daganna áttum við saman
þegar við hjónin birtumst
óvænt hjá Jonnu og Geir eftir
að þau fluttu í Kópavog og heit-
ið var meiri samveru. Í stað
þess erum við að kveðja hann.
Við leiðarlok er okkur hjónun-
um efst í huga einlægnin og
hlýjan í vináttunni sem við mát-
um svo mikils og hvað var gam-
an að fylgjast að á lífsins braut.
Við vottum Jonnu, Viðari og
Hildigunni og allri fjölskyld-
unni innilega samúð. Geir Svav-
arsson var drengur góður.
Blessuð sé minning hans.
Sverrir og Rannveig.
Þegar við kveðjum góðan vin
í hinsta sinn getur okkur fund-
ist við vera að kveðja ákveðinn
hluta af okkur sjálfum. Þegar
við getum ekki notið samveru-
stunda lengur verðum við að
láta minningarnar duga.
Einlægur og góður vinur
okkar hefur kvatt þetta líf. Við
áttum margar góðar samveru-
stundir.
Geir og Jonna var alltaf sagt,
þótt við ættum við annað
þeirra, svo samheldin voru þau
í huga okkar.
Á þessari lífsins göngu er
ómetanlegt að eiga góðan vin.
Það var Geir sannarlega, hann
var traustur og einlægur og að
útliti glæsilegur maður. Hann
var hagleiksmaður mikill, sama
hvort það voru smíðar eða að
gróðursetja tré og plöntur, allt
gerði hann af mikilli smekkvísi.
Hann var einstaklega barngóð-
ur og var mikill unnandi góðrar
tónlistar af ýmsu tagi.
Þau voru ófá ferðalögin sem
við fórum saman og var Geir
yfirleitt bílstjórinn. Þegar kom-
ið var í bústað þótti alveg sjálf-
sagt að Geir færi að huga að
hvað ætti að fara á grillið því
hann var sannarlega grillmeist-
arinn í öllum okkar ferðum.
Við Jonna höfum verið vin-
konur frá barnsaldri. Þegar
Jonna og Geir kynntust kom
hann inn í líf okkar og tókst
góð vinátta á milli okkar allra
sem hefur haldist síðan. Ofar-
lega eru í huga samverustundir
í sumarhúsi Viðars sem þeir
feðgar smíðuðu saman og
greinilegt að vandaðar hendur
voru að verki. Þar er einstak-
lega gott að vera, fallegt hús og
hlýlegt umhverfi, hvort sem var
að sumri í sól eða að vetri í
snjó.
Við áttum margar góðar
samverustundir þar sem við
borðuðum góðan mat saman og
undantekningalaust fundum við
hjónin hversu velkomin við vor-
um á þeirra heimili alla tíð.
Ég geri mér vel grein fyrir
hversu dýrmæt hver stund er í
samveru við þá sem eru okkur
kærir því hver einstök mann-
eskja er svo dýrmæt. Það er
aðeins þessi stund; gærdagur-
inn er liðinn og morgundag-
urinn ekki vís.
Minningin um Geir mun lifa
hjá okkur eins og ljósið sem
lýsti frá honum.
Við biðjum fyrir styrk til
fjölskyldu Geirs og vina á kom-
andi tímum.
Kristjana R. Birgis og
Mikael Fransson.
Geir Viðar
SvavarssonOkkar ástkæri
JÓN ÁRMANN ÁRNASON,
Strandbergi, Húsavík,
lést á sjúkradeild HSN Húsavík þriðjudaginn
1. september. Útförin fer fram frá
Húsavíkurkirkju föstudaginn 11. september
klukkan 14. Streymt verður frá athöfninni á Facebook-síðu
Húsavíkurkirkju. Blóm og kransar vinsamlegast afþakkað en
þeim sem vilja minnast hans er bent á hollvinasamtökin Heiltón
eða Heilbrigðisstofnun Þingeyinga.
Þórhildur Sigurðardóttir
Árni Jónsson Sigríður Kristín Sverrisdóttir
Margrét Kristín Jónsdóttir Árni Sveinn Sigurðsson
Sigvaldi Óskar Jónsson Sigrún Birna Sigtryggsdóttir
Anna Sigrún Jónsdóttir Magnús Hermannsson
barnabörn og langafabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
VIKTOR ÞÓR ÚRANÍUSSON,
Hlaðhömrum 2, Mosfellsbæ,
lést fimmtudaginn 27. ágúst á
hjúkrunarheimilinu Grund.
Að ósk hins látna hefur útförin farið fram í kyrrþey.
Hulda Jensdóttir
Laufey Jóhannsdóttir Ingvar Hreinsson
Viktor Viktorsson Erla Edvardsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ODDGEIR ÍSAKSSON,
Hagamel, Grenivík,
lést sunnudaginn 30. ágúst á Grenilundi,
Grenivík. Útför hans mun fara fram frá
Grenivíkurkirkju laugardaginn 12. september klukkan 13:30.
Í ljósi aðstæðna í samfélaginu verða einungis boðsgestir í kirkju
og safnaðarheimili en allir eru hjartanlega velkomnir að útförinni
þar sem henni verður útvarpað. Einnig verður útförinni streymt á
jarðarfarir í Grenivíkurkirkju - beinar útsendingar.
Margrét Sigríður Jóhannsdóttir
Jóhann Oddgeirsson Herdís Anna Friðfinnsdóttir
Alma Oddgeirsdóttir
Ísak Oddgeirsson Svanhildur Bragadóttir
Gísli Gunnar Oddgeirsson Margrét Ósk Hermannsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær systir okkar og frænka,
ÁSTA KRISTÍN ÞORLEIFSDÓTTIR
frá Naustahvammi, Neskaupstað,
Hlévangi, Reykjanesbæ,
lést á hjúkrunarheimilinu Hlévangi
þriðjudaginn 1. september.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju fimmtudaginn
10. september klukkan 13.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á krabbameinsfélög.
Stefán Þorleifsson Guðbjörg Þorleifsdóttir
Guðrún Þorleifsdóttir Vilhjálmur N. Þorleifsson
systkinabörn og fjölskyldur
Eiginmaður minn og faðir,
ÓLAFUR E. FRIÐRIKSSON
lögfræðingur,
lést á Landspítalanum þriðjudaginn
1. september. Jarðsett var í kyrrþey.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á
minningarsjóð Barnaspítala Hringsins.
Þórdís Zoëga
Kristján Geir Ólafsson