Morgunblaðið - 11.09.2020, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. SEPTEMBER 2020
✝ Ása Hólm-fríður Sig-
urjónsdóttir fædd-
ist í Skógum í
Vestmannaeyjum
2. nóvember 1944.
Hún lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 28. ágúst
2020. Foreldrar
Ásu voru Sigurjón
Ingvarsson frá
Klömbru, f. 20.
desember 1895, d. 29. mars
1986, og Hólmfríður Guðjóns-
dóttir frá Stokkseyri, f. 2. nóv-
ember 1906, d. 11. mars 1991.
Systkini Ásu voru þrjú: 1)
Ingvar, f. 1926, d. 2015, 2) Jó-
hanna, f. 1928, d. 1990, 3)
son. 2) Guðmundur Ágústsson,
f. 12. nóvember 1964, maki
Andrea Inga Sigurðardóttir.
3) Ágúst Grétar Ágústsson, f.
3. apríl 1973, maki Erna Ósk
Grímsdóttir. 4) Sæþór Ágústs-
son, f. 18. október 1979, maki
Rampai Kasa. Barnabörn eru
12 og barnabarnabörn 3.
Ása helgaði heimili og
barnauppeldi starfskrafta
sína. Árið 1971 hófu þau hjón
útgerð ásamt Einari Ólafssyni
og Viktoríu Ágústu Ágústs-
dóttur og stofnuðu þau félagið
Bessa sf. Keyptu Kap II VE-4
og gerðu út til ársins 1987
þegar þau hættu útgerð. Eftir
það ráku þau fyrirtækið Bessa
ehf. til ársins 2015 þegar það
var selt. Með fyrrgreindu
starfaði Ása í áraraðir fyrir
Kvenfélag Landakirkju.
Útför hennar verður gerð
frá Landakirkju í Vest-
mannaeyjum í dag, 11. sept-
ember 2020, klukkan 13.
Kristbjörg, f.
1931.
Ása giftist
Ágústi Guðmunds-
syni frá Djúpavík
þann 1. júní 1963.
Ágúst fæddist í
Djúpavík á
Ströndum 16. júní
1942, d. 23. maí
2020. Foreldrar
hans voru Guð-
mundur Pétur
Ágústsson, f. 11. des. 1912, d.
30. október 1997, og Ester
Lára Magnúsdóttir, f. 29. apríl
1917, d. 20. júní 2002.
Börn þeirra eru: 1) Ester
Fríða Ágústsdóttir, f. 25. mars
1963, maki Guðlaugur Ólafs-
Elsku besta mamma mín, ég
veit að þú hefur saknað pabba í
allt sumar, ég veit að þú vildir
komast í faðm hans aftur en mér
finnst þú samt hafa verið að drífa
þig aðeins of mikið á eftir honum.
Hann pabbi kom kannski bara og
sótti þig?
Eða hjálpaði þér einhver yfir
til hans? Ég fæ víst seint svar við
því. Mér fannst nú ekkert farar-
snið á þér er við Erna Ósk og
Katla Sif kvöddum þig í síðasta
skipti í video-samtali okkar að-
eins fjórum tímum áður en þú
sofnaðir svefninum langa við hlið
litlu fallegu Fríðu Láru þinnar.
Það situr greypt í huga mér hvað
Katla Sif okkar kvaddi þig vel og
bauð þér góða nótt með nokkrum
innilegum og fallegum fingur-
kossum sem komu þér til að brosa
út að eyrum. Þetta var falleg
kveðjustund þó að við hefðum
viljað vera nær þér og viljað hafa
kveðjurnar og góða nótt kossana
mikið fleiri.
Ég gæfi mikið fyrir að úr plön-
um okkar, sem við ræddum þetta
kvöld, hefði orðið.
Að þú hefðir komið út til okkar
með Sæþóri og fjölskyldu að sjá
litla drenginn sem við Erna Ósk
eigum von á. Mér finnst svo sárt
að hann nái ekki smá Ásu-ömmu-
knúsi eins og eldri systkinin hafa
fengið helling af.
Nú sit ég hér við eldhúsborðið
þitt og reyni að sætta mig við orð-
inn hlut. Það er ekki auðvelt en
það hjálpar mikið að þú skiljir eft-
ir þig yndislegar minningar sem
munu lifa með okkur áfram. Ég
er þér svo þakklátur fyrir hversu
góð mamma og góður vinur þú
varst. Það eru ekki allir svo
heppnir að hafa átt mömmu sem
maður gerði svo margt skemmti-
legt með allt frá barnsaldri og
fram á fullorðinsár. Allar
Strandaferðirnar, heimsóknir til
mín til útlanda, þjóhátíðirnar,
áramótapartíin, gullbrúðkaupið
ykkar og svo má lengi telja. Það
eru forréttindi að hafa átt for-
eldra sem mann langaði og fékk
að gera svo skemmtilega hluti
með, foreldra sem höfðu heimilið
opið fyrir vinum manns. Ég hef
oft fengið að heyra það frá vinum
mínum hversu vinalegt og
skemmtilegt þeim fannst að
koma inn á heimilið til Ásu og
Gústa, hvað þeim var tekið opn-
um örmum, boðið í mat, boðið í
áramótapartí, boðið í hvíta tjaldið
og bara boðið að vera vinir ykkar
en ekki bara vinir mínir.
Ég veit að Ágúst Einar, Hafdís
Ósk og Katla Sif eiga eftir að
sakna ömmu sinnar mikið. Eldri
börnin hafa hugsað mikið til
ömmu sinnar í sumar eftir að afi
þeirra kvaddi. Hafdís Ósk var til
dæmis nýbúin að biðja mig um að
hjálpa sér að panta púða á netinu
handa ömmu með mynd af ykkur
pabba á. Hún var svo spennt yfir
þessu að hún bað mig um að video
yrði tekið af því þegar þú opnaðir
pakkann með púðanum í, hún var
svo spennt yfir að geta glatt
ömmu sína sem hún skynjaði að
væri enn í sorg eftir fráfall afa.
Þessi hugsun segir svo mikið.
Pabbi hafði enn á ný rétt fyrir
sér er hann sagði rétt fyrir andlát
sitt að þú kæmir fljótt á eftir hon-
um, en ekki láta hann grobba sig
of mikið af því að hafa haft rétt
fyrir sér.
Ég skal lofa þér mamma mín
að minning þín mun lifa, lifa með
mér, Ernu Ósk og börnunum.
Ég sakna þín og elska þig
mamma mín og skilaðu kveðju til
pabba.
Þinn sonur,
Ágúst Grétar.
Ja hérna hér…
Mér finnst ansi ótrúlegt að
sitja hér að skrifa um þig minn-
ingargrein elsku mamma, aðeins
þremur mánuðum eftir fráfall
pabba. Ég er einhvern veginn
varla búinn að kyngja fráfalli
hans. Ég hef mikið hugsað um
hvernig þetta sumar hefur verið
hjá þér án hans. Þið gerðuð allt
saman.
Þið hugsuðuð og lifðuð sem ein
heild, eitthvað sem við yngri kyn-
slóðin mættum tileinka okkur.
Ætli megi bara ekki segja að
helmingurinn ef þér hafi farið
þegar hann fór og nú séuð þið aft-
ur orðin „heil“? Sitjið í góðu
spjalli, spilið rommí á kvöldin og
takið hvern einasta fréttatíma.
Mér er að minnsta kosti mikil
huggun í því að hugsa málin
þannig, þótt það sé einhvern veg-
inn fáránleg tilhugsun að þið séuð
bæði farin. Oft finnst mér eins og
þið séuð bara í Vestmannaeyjum.
Það er eitthvað svo furðuleg
tilfinning sem bærist um mig
þegar ég horfi á myndirnar af
ykkur í stofunni hjá mér og segi
sjálfum mér að þið séuð farin og
komið ekki aftur. Eftir sitja samt
bara hlýjar og góðar minningar.
Vinskapurinn sem við höfum átt
undanfarin ár er mér ómetanleg-
ur.
Það gerir einhvern veginn allt
betra og fallegra að við skulum
hafa átt mörg ár af góðri fortíð
áður en yfir lauk. Minningar mín-
ar úr æsku einkennast af því að
maður hafði alltaf allt sem maður
þurfti þar sem þú varst heima og
hugsaðir um heimilið af mikilli al-
úð.
Það er eitthvað sem er langt í
frá að vera sjálfgefið. Alltaf nóg
að bíta og brenna, alltaf allt
hreint og fínt, alltaf nóg jóla-
skraut, alltaf nóg páskaskraut og
síðast en ekki síst alltaf nóg af ást
og umhyggju. Dálæti á börnum
sem hefur einkennt þig alla tíð
gerir svo ótrúlega fallegt að það
síðasta sem þú sást á þinni ævi
var yngsta barnabarnið hún
Hólmfríður Lára. Það bjóst eng-
inn við því þegar þú labbaðir inn í
herbergið okkar til að kjamsa að-
eins í litlu dúllunni fyrir svefninn
að það yrði þitt síðasta. Endalok-
in verða að vísu ekki mikið fal-
legri en það.
Seinustu orðin voru: Nok, náðu
í Sæþór, mér líður eitthvað ekki
vel. Endirinn á þessum frábæra
degi sem við eyddum að miklu
leyti saman reyndist því miður
verða þinn síðasti, elsku mamma.
Sem minnir mann svo óþægilega
mikið á endanleikann í öllu. Ég
mun nýta mér margt af þínum
trixum til að koma börnunum
mínum á legg og mun reyna að
standa mig eins vel gagnvart
þeim og þú gerðir gagnvart okk-
ur. Fyrir mig var heiður að fá að
eyða með þér síðasta deginum og
sitja þér við hlið síðustu metrana.
Þótt maður hafi kannski ekki
verið alveg klár í að kveðja þig
strax, ætla ég bara að virða að þú
vildir bara komast til pabba, eins
og þú hafðir oft orð á sjálf síðustu
dagana.
Mamma og pabbi saman komin,
í sumarlandi andans.
Partýspil þau komin í,
og syngja sér til gamans.
Ása og Gústi eitt á ný,
eftir einmanalegt sumar.
Í þeim hlakkar enn á ný,
að geta verið saman.
Hvíldu í friði, elsku mamma, og
knúsaðu pabba frá okkur.
Hinsta kveðja,
Sæþór og fjölskylda.
Ása í Skógum var einstakur
karakter, hún var skemmtilega
dramatísk og með allt litrófið í
skapgerðinni sinni. Hún var fljót
að ná athygli flestra og ekki lengi
að lenda á spjalli við ókunnuga,
þótt hún segði gjarnan að hún
væri ofsalega feimin.
Henni fannst gaman að vera í
mannfögnuðum og þar sem var
nóg af lífi og fjöri. Það þurfti
reyndar að ganga svolítið á eftir
henni fyrir slíka viðburði. Hún
sagði alltaf fyrir Kanaríferðirnar
að hún væri ekki spennt að fara í
þetta skiptið og „nennti“ sjaldn-
ast í húsbílaferðalögin, hana
langaði mest bara að vera heima
og ætlaði alla vega alls ekki að
fara á næsta ári. En Gústi dreif
hana með sér því hann vissi að
það væri ekki alvara í þessu hjá
henni og skemmti hún sér auð-
vitað vel þegar á hólminn var
komið.
Þau hjónin voru samrýnd og
gerðu mikið saman, það var allt-
af opið hús hjá þeim, nóg pláss
fyrir alla og allir velkomnir. Það
var enginn staður betri að kjafta
yfir kaffibolla en í eldhúsinu
heima hjá þeim og ég hugsa líka
að það hafi verið uppáhaldsstað-
urinn hennar, sérstaklega ef nóg
var af gestum við borðið.
Heimilið hennar var vel
skreytt, hún elskaði blóm og
fannst aldrei vera nóg af punti og
glingri í kringum sig. Þegar kom
að jólum var svo ekki lengur
þverfótað fyrir öllu skrautinu.
Hún elskaði að gleðja aðra,
var einstaklega gjafmild og var
byrjuð að spá í afmælisgjöfum
með margra vikna fyrirvara því
hún vildi velja góða gjöf. Það var
passað vel upp á að engum væri
gleymt. Eitt sinn þegar við kom-
um í helgarheimsókn til Eyja þá
beið mín blómvöndur frá henni,
bara af því að hana langaði til að
gleðja mig.
Hún var alveg svakalega hrif-
in af börnum og talaði iðulega
óskiljanlegt barnamál við öll
börn sem hún hitti. Það var
óspart gert grín að því og þar
sem hún gat alveg haft húmor
fyrir sjálfri sér líka sagði hún í
eitt skiptið „ég skildi ekki einu
sinni sjálf hvað ég var að segja
núna,“ og sprakk svo úr hlátri.
En mest af öllu elskaði hún fjöl-
skylduna sína, börnin sín og
barnabörn, hún talaði oft um
hvað hún væri heppin að eiga
svona marga góða að og var svo
stolt af öllu sínu fólki. Hún var
mér og okkur fjölskyldunni alltaf
góð, hún lét okkur líka vita af því
hvað henni þætti vænt um okk-
ur. Hún var ofsalega hrifin af
stelpunni minni og hrifningin var
gagnkvæm, mér finnst því voða-
lega sorglegt að börnin mín fái
ekki að kynnast ömmu sinni bet-
ur.
Ég á eftir að sakna þess að
sitja í kaffispjalli með Ásu og
heyra hláturinn hennar sem var
svo einlægur og smitandi.
Þrátt fyrir að það væri ekki
alltaf logn í skapinu hjá Ásu þá
sýndi hún ótrúlegt æðruleysi og
jafnaðargeð í kringum veikindin
hjá Gústa, hún stóð sig best af
öllum og var öðrum í fjölskyld-
unni fyrirmynd í því. Ég veit að
hún saknaði Gústa síns afar mik-
ið og vona ég því að þau séu sam-
einuð á ný, spilandi rommí og að
plana einhvern skemmtilegan
fögnuð.
Takk fyrir samfylgdina, elsku
Ása mín, og guð geymi þig.
Þín tengdadóttir,
Erna Ósk.
Elsku Ása.
Það er svo ótrúlegt að hugsa
til þess að þú sért farin frá okk-
ur, aðeins þremur mánuðum á
eftir Gústa þínum. Þetta voru
erfiðir mánuðir fyrir þig og
söknuðurinn svo mikill.
Nú eru það minningarnar sem
við eigum eftir að ylja okkur við
um ókomin ár, brosa við og
hlæja. Þú hafðir mjög sterkan
persónuleika, ekki alltaf auðveld
en skemmtileg og oft fyndin.
Sumir dagar voru þér erfiðari en
aðrir. Þú talaðir um svarta hund-
inn sem væri hjá þér og þú þyrft-
ir að reka hann í burtu. Þrátt
fyrir að vera glæsileg kona hafð-
ir þú lítið sjálfstraust og tókst
því ekki alltaf vel þegar þér var
hrósað en undanfarið varstu far-
in að taka því betur og þakka fyr-
ir.
Þú varst svo mikil jólakona.
Þú varst oft búin að skrifa jóla-
kortin í október. Húsið var tekið
í gegn. Allt varð að vera spikk og
span og hvergi blett að sjá.
Meira að segja fjöltengin voru
eitthvert árið tekin í sundur og
þrifin. Rauðu gardínurnar í stof-
unni, grindin í eldhúsglugganum
sem þú vandaðir þig svo við að
skreyta.
Kanilhringirnir, hálfmánarnir
og ekki mátti gleyma tíglatert-
unni sem Gústa þótti svo góð. Já,
það mátti ekki klikka á neinu.
Ása mín, það er ekki annað
hægt en að tala um öll milliverk-
in og blúndurnar sem þú hekl-
aðir í gegnum árin. Þvílík lista-
verk og margir njóta þess að
eiga.
Svo eru það góðu brauðtert-
urnar sem þú skreyttir svo fal-
lega og það var engin almennileg
veisla nema hafa brauðtertu frá
þér á borðinu.
Ég hef sjaldan kynnst eins
mikilli barnakonu og þér. Þú
varst sjúk í lítil börn. Þegar þú
eignaðist ömmubörnin þín elsk-
aðir þú að kyssa og knúsa þau og
andlitin á þeim urðu öll í skær-
bleikum strikum eftir kossana
þína. Svo þegar langömmubörn-
in fæddust varstu farin að
þurrka varalitinn af svo þau yrðu
ekki eins bleik í framan. Það hef-
ur oft verið hlegið yfir þessu.
Eyjahjartað í þér var stórt og
þú vildir hvergi annars staðar
búa. Það verður skrítið að koma í
Vigtarhúsið og hitta þig ekki,
sitjandi á stólnum þínum við litla
gluggann, með kaffibolla og
Capri.
Ég trúi því að nú sértu komin
á góðan stað, þar sem engar
þrautir eru og þú sért búin að
hitta Gústa þinn aftur. Elsku
Ása mín, takk fyrir allt, ég á eftir
að sakna þín mikið.
Skilaðu kveðju frá mér til
Gústa okkar. Þið eigið stað í
hjarta mínu.
Þín tengdadóttir,
Andrea Inga.
Elsku Ása amma mín. Mikið
er sárt að þurfa að horfa á eftir
þér svona fljótt. Þegar afi dó var
það svo mikil huggun að þú værir
enn þá hjá okkur, en söknuður-
inn hefur verið of mikill. Það er
þó gott að þú þurfir ekki að
sakna hans lengur.
Ég man svo skýrt eftir því á
Sóleyjargötunni, þegar þú
kenndir mér hvað „I love you“
þýddi á íslensku. Á margan hátt
hefur þú líka kennt mér hvað það
er að elska og vera elskaður.
Það var fátt betra en að finna
hlýjuna í faðminum þínum, þá
var maður kominn heim. Þú
hafðir einstakan hæfileika til að
láta manni líða vel.
Á yngri árum mínum þegar ég
var búinn að gera eitthvað af
mér og allir að skammast í
manni, þá varst þú fyrst til að
gefa manni knús og strjúka mér
um kinn og þá vissi ég að allt yrði
í lagi á ný. Ég er óendanlega
þakklátur fyrir að þú hafir náð
að koma í brúðkaupið hjá mér og
Jóhönnu, núna rétt áður en þú
kvaddir okkur. Þetta var svo fal-
legur dagur og svo bjart yfir þér.
Mikið á ég eftir að sakna þess að
fá eina „bláa“, spila rommí og
bara að sitja og spjalla við þig um
lífið og tilveruna. Takk fyrir allt,
amma mín.
Æ lov jú.
Ágúst Einar.
Elsku amma mín, ég man þeg-
ar við komum alltaf til ykkar til
Vestmannaeyja og þú varst allt-
af með kökur eða kleinur handa
mér.
Einnig vorum við oft að baka
saman, mér fannst það alltaf
vera mjög skemmtilegt. Man
líka að alltaf þegar við vorum að
fara frá Vestmannaeyjum þá
stóðuð þið afi í dyrunum og vink-
uðuð til okkar.
Á jólunum var alltaf mjög
mikið af smáu jólaskrauti í
glugganum hjá þér, mér fannst
það vera svo fallegt. Mér fannst
alltaf svo gaman að fara til
Djúpavíkur með ykkur, við vor-
um svo oft í fortjaldinu á hús-
bílnum ykkar og vorum að
syngja og borða kökur.
Ása Hólmfríður
Sigurjónsdóttir
✝ Hulda SólrúnGústafsdóttir
fæddist 8. maí 1946
í Hafnarfirði. Hún
lést á Landspítal-
anum 31. ágúst
2020.
Móðir hennar
var Kristín Mikka-
lína Kjærnested
Konráðsdóttir, f.
11. apríl 1924, d.
16. sept. 2009, faðir
óþekktur.
Sammæðra systkin Huldu eru
Konráð Foster, fæddur 7. sept.
1943. Nancy, Róbert og Philip
sem búa í Bandaríkjunum.
Kjörforeldrar hennar voru
Guðrún Jóhanna Einarsdóttir
hjúkrunarfræðingur, f. 8. maí
1919, d. 15. sept. 2007, og Gúst-
af Adolf Hjartarson verkamað-
ur, f. 12. sept. 1904, d. 30. jan.
1985.
Hulda ólst upp í Reykjavík á
Njarðargötunni með tveimur
kjörbræðrum, Jónasi Gúst-
afssyni, f. 19. júní 1948, og Ein-
ari Gústafassyni, f.
31. mars 1955, d.
22. ágúst.1979.
Börn Huldu eru
Hrafnhildur
Proppé, fædd 13.
jan. 1965, faðir
Sævar Proppé, f.
24. sept. 1945.
Hrafnhildur á 4
börn og 5 barna-
börn.
Hulda giftist
Halldóri Steinari Hestnes,
fæddum 16. mars 1946, og eign-
uðust þau tvær dætur, Ágústu
Björk Hestnes, fædda 10. júní
1970. Hún á 4 börn og 2 barna-
börn. Hólmfríði Erlu Hestnes,
fædda 9. júlí 1971. Á hún einn
son.
Hulda lauk sjúkraliðanámi og
vann sem sjúkraliði í nokkur ár.
Hulda og Halldór slitu sam-
vistir 2001. Hulda bjó í Skipholti
þar til hún lést.
Útför Huldu fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 11. sept-
ember 2020, klukkan 15.
Besta vinkona mín og elsku-
lega móðir er látin. Það hvarflaði
ekki að mér þegar þú hringdir
um miðja nótt að þú ættir bara
þrjá daga eftir. Þú talaðir aldrei
um að þér liði illa fyrr en þessa
nótt.
Við töluðum reglulega saman
og lengi í senn. Ræddum við um
málefni líðandi dags og oft hlegið
mikið. Þú varst vel að þér í flest-
um málefnum, ekki var komið að
tómum kofunum sama hvar borið
var niður. Hvort sem það var ætt-
fræði eða fréttir dagsins.
Oft á erfðum tímum hvattir þú
mig áfram, áttir alltaf réttu orðin
þegar það átti við og varst góður
hlustandi þegar þess var þörf.
Þetta örlagaríka kvöld þegar
þú fórst með sjúkrabílnum á spít-
alann situr enn í mér. Ég lofaði að
koma með þér á spítalann, en
sökum aðstæðna í þjóðfélaginu
var það ekki leyfilegt.
Það var sárt að horfa á eftir
þér á spítalann og mega ekki
koma með. Við vorum rifnar
hratt í sundur og svo varstu farin
sömu nótt.
Þín verður sárt saknað, elsku
mamma mín, kallið kom óvænt og
allt of fljótt.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Héðan skal halda
heimili sitt kveður
heimilisprýðin í hinsta sinn.
Síðasta sinni
sárt er að skilja,
en heimvon góð í himininn.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Valdimar Briem)
Hrafnhildur Proppé.
Hulda Sólrún
Gústafsdóttir