Morgunblaðið - 06.10.2020, Page 21

um New York-ferðina okkar fyr-
ir tíu árum síðan; taxi til Brook-
lyn að fá okkur flúr, Maxwell-
tónleikar í Madison Square Gar-
den – það var svo ótrúlega
gaman hjá okkur. Þá varst þú
öxlin sem ég þurfti að styðja mig
við. Kletturinn hans brósa. Við
fengum okkur svo aftur saman
flúr í vor og í hvert sinn sem ég
legg hendur mínar í bæn þá
minna krossarnir á yndislegu
þig.
Mér fannst þú alltaf æðisleg,
líka þegar þú varst ekki æðisleg.
En það er nákvæmlega það sem
stóru bræður gera, þeir standa
með þér þegar þú stendur ekki
einu sinni með sjálfri þér. Það
voru mikilvægustu augnablikin
okkar. Þar fundum við systkinin
styrkinn okkar í öllu sínu ógn-
arsterka veldi. Þér tókst nefni-
lega oftar en ekki að sannfæra
sjálfa þig um að best væri að
standa í auga stormsins, töffar-
inn hans brósa með hendur á
lofti, að reyna að dansa sig í
gegnum erfiðleikana. Alltaf
stóðstu upp aftur og við vorum
svo stolt af þér, þangað til brósi
stóð einn upp eftir þann síðasta.
Í síðustu andvörpum þínum
skein sólin í gegnum rokið og
rigninguna og okkur fannst það
ofboðslega táknrænt fyrir lífs-
hlaup þitt. Í gegnum alla erfið-
leikana voru bjartir og fallegir
tímar og ætli okkur fjölskyldunni
reynist ekki erfiðast að sætta
okkur við það að þær góðu
stundir hefðu svo sannarlega
getað verið mun fleiri. En ég
ætla ekki að vera reiður eða sár
mikið lengur. Ég vill nefnilega
muna þig ótrúlega fallega, skelli-
hlæjandi með fallega brosið þitt,
ánægð að njóta með Geirdöllun-
um okkar. Gleðigjafinn þú sem
smitaðir svo út frá þér til allra í
kringum þig. Við sem syrgjum
þig svo sárt eigum fjölda góðra
minninga sem við munum hlæja
og gráta okkur í gegnum saman
þegar við minnumst þín.
Mín lífsins sorg er að verða
ekki gamall maður með litlu
systur minni. Ég sá aldrei fyrir
mér að þú yrðir langlíf en að falla
frá fjörtíu og eins árs er mar-
traðarkenndur veruleiki okkar
sem elskuðum þig svo mikið. Ég
elskaði þig frá þínum fyrsta and-
ardrætti og mun að eilífu þykja
vænt um að hafa haldið í hönd
þína þegar sá síðasti yfirgaf þig.
Við elskuðum bæði tónlist og
okkur fannst Bubbi Morthens
frábær. Í gegnum brekkur lífs
okkar tengdum við oftar en ekki
við texta hans. Þess vegna fannst
mér viðeigandi að velja nokkrar
línur frá honum fyrir síðustu
kveðjuna þína.
Allar óskir regnbogans ávallt bíða,
eftir þeim sem þurftu sársaukann að
líða,
Það er sagt í hinsta andvarpinu mætir
…þú sjálfum þér í regnbogans stræti.
Taktu frá sæti fyrir brósa við
regnbogann fagra og mundu að
inni í mér syngur líka vitleys-
ingur. Loksins ertu frjáls Al-
manían mín.
Jón Gunnar Geirdal.
Elsku mágkona mín og vin-
kona, hún Alma Dröfn eða Lafð-
in eins og hún kallaði sig gjarn-
an, er látin eftir stutta en harða
baráttu við krabbamein.
Ölmu kynntist ég um leið og
ég og systir hennar, hún Sigur-
borg, fórum að rugla saman reyt-
um. Alveg ljóst frá fyrstu kynn-
um að Alma samþykkti mig í
fjölskylduna og við urðum um
leið góðir vinir. Sá strax að þarna
var mikill húmoristi og gleðigjafi
sem fór ekki alltaf sömu leið og
samferðamenn hennar. Hún var
mjög listræn og fallega heimilið
hennar á Nönnustíg, þar sem
hún bjó lengi, var eins og æv-
intýraheimur útaf fyrir sig. Hún
hafði einstakt lag við að gefa
hlutum líf, hlutum sem við hin
setjum venjulega í geymslu eða
förum með í Sorpu. Ég kom oft í
heimsókn á Nönnustíg og var að
sjá eitthvað nýtt í hvert sinn,
hvort sem það var nýr kerta-
stjaki, ný mynd á veggnum, bein,
steinar eða bara hvað sem er. En
í raun var það ekki nýtt, ég hafði
bara ekki tekið eftir því áður.
Það var nefnilega svo mikið um
að vera á fallega heimilinu henn-
ar.
Húmor var eitt af hennar að-
alsmerkjum. Hún var með uppi-
stand víða um land fyrir nokkr-
um árum og sló alltaf í gegn.
Húmorinn hennar í uppistandinu
var þannig að hún lét jafnvel
hörðustu jaxlana fara hjá sér.
Groddalegur húmor sem hitti yf-
irleitt í mark. Hún hafði gaman
af lífinu og lifði fyrir líðandi
stund án þess að vera velta of
mikið fyrir sér hvað framtíðin
bæri í skauti sér. Lífið er núna
átti svo sannarlega vel við hana.
Henni leið yfirleitt best með fólk
í kringum sig og börnin hennar
voru henni allt. Það er svo sann-
arlega líf og fjör í kotinu sagði
hún reglulega þegar barnahóp-
urinn var allur heima.
Lífshlaup Ölmu var langt í frá
að vera alltaf dans á rósum. Fyr-
ir utan krabbameinið þá þurfti
Alma að glíma við andleg veik-
indi sem tóku mikinn toll. En
hún átti auðvelt með að ræða
það, hvort sem það var að tala
um átröskun, fíknisjúkdóma og
aðra geðræna kvilla. Hún fékk
sér húðflúr á bakið þar sem
stendur: Inni í mér syngur vit-
leysingur. Og var það hennar leið
að láta vita útávið að hún væri
örugg með sjálfan sig.
Alma kynntist honum Gumma
sínum í upphafi baráttunnar við
krabbameinið og hann hefur
staðið eins og klettur við hlið
hennar. Hjálpað henni í veikind-
um, ferðast með henni um landið,
komið henni til að hlæja og verið
hennar stoð og stytta þegar kom
að því að glíma við erfiðar fréttir.
Þeirra samband var alltof stutt
en yndislega fallegt.
Elsku Gummi, Sylvía, Martin,
Henrik, Sólveig, Gunnar, Lilja,
Ægir, Freyja, Sigurborg, Jón
Gunnar og aðrir ættingjar og
vinir. Ykkar missir er mikill.
Alma skilur eftir sig skarð sem
aldrei verður fyllt en með tím-
anum lærið þið að ylja ykkur við
dásamlegar minningar um ein-
staka unnustu, dóttur, móður,
systur, frænku og vinkonu. Ég
bið góðan guð að styðja og
styrkja ykkur í þessari miklu
sorg.
Valdimar Víðisson.
Elsku Alma Dröfn fallin frá í
blóma lífsins.
Hún var dásamlegur og litrík-
ur persónuleiki og góð vinkona,
hún gafst aldrei upp og háði
hetjulega baráttu við krabba-
mein fram á síðasta dag.
Alma lá aldrei á skoðunum
sínum, var með hárbeittan húm-
or, orðheppin og fyndnust allra.
Hún gerði óspart grín að sjálfri
sér og sínu fólki en samt svo ljúf
og dásamleg. Henni var margt til
lista lagt, meðal annars riggaði
upp veislum með dýrindis mat
eins og ekkert var, svo var hún
ljósmyndari og myndaði hún
brúðkaupdaginn okkar hjóna og
eigum við fallegar myndir frá
þeim degi. Það var alltaf heitt á
könnunni á Nönnustígnum og
alltaf hægt að renna við í spjall
en heimilið var ávallt notalegt og
upplýst kertaljósum.
Litla Lafði, takk fyrir allar
dásamlegu stundirnar okkar
saman í gegnum árin.
Elsku fjölskylda, þið voruð
henni allt, og hafið verið svo
ótrúlega sterk og samheldin í
gegnum þennan erfiða tíma. Ég
votta ykkur mína dýpstu samúð.
Þín vinkona,
Hafdís Ársælsdóttir.
Elsku yndislega Alman mín,
Alman mín með risastóra hjartað
sem elskaði svo heitt. Það sem ég
elska þig og sakna þín mikið. Það
er bæði sárt og ósanngjarnt að
hugsa til þess að fá ekki að hitta
þig, spjalla við þig og taka utan
um þig aftur en ég er þess full-
viss að þú sért hér hjá okkur,
vakir yfir okkur og verndir.
Þú varst algjörlega einstök,
með ótrúlega fallega útgeislun og
stóran karakter. Þú varst fyndn-
ust og skemmtilegust, alltaf með
skemmtilegar sögur til að segja
og sagðir þær á svo einstakan
hátt. Það sem þú varst elskuð.
Við eigum endalaust að minn-
ingum saman, þær sem standa
upp úr eru heimsóknirnar þínar
til mín norður og allir göngu-
túrarnir okkar, þar sem við
spjölluðum um allt milli himins
og jarðar. Þú varst alltaf svo góð
við mig, talaðir alltaf svo fallega
til mín og um mig, sýndir öllu
sem ég gerði áhuga, elskaðir mig
eins og þína og hafðir alltaf trú á
mér. Mér þótti alltaf svo vænt
um það og finnst svo dýrmætt í
dag.
Síðustu þrjú ár hafa verið
ótrúlega erfið, það var svo sárt
þegar þú greindist með krabba-
meinið. Þegar þú greindist þá
varstu á besta stað sem þú hafðir
verið á lengi, eftir erfiðan tíma,
og framtíðin var björt með öllu
fólkinu þínu. Fréttirnar voru svo
óraunverulegar og óskiljanlegar
en þú varst svo dugleg. Þú sýnd-
ir ótrúlegt æðruleysi í öllu ferl-
inu og kenndir okkur hinum að
nýta tímann okkar vel og lifa
einn dag í einu, algjörlega aðdá-
unarvert.
Ég mun alla tíð halda minn-
ingu þinni á lofti, tala um þig og
vera verndari elsku barnanna
þinna eins og þú baðst mig um.
Ég mun elska þig og sakna alla
daga þangað til við hittumst aft-
ur.
Þín
Lilja.
Elsku hjartans Alma mín.
Mikill er söknuðurinn og veru-
leika án þín er erfitt að sjá fyrir
sér, hvað þá að setja í orð. Þó svo
að stundirnar hefðu mátt vera
mun fleiri geymir hjartað ljúfar
minningar af litlu lafðinni með
stóru skoðanirnar. Gönguferðir
um fallega Fjörðinn okkar, hlát-
ur yfir skemmtilegum uppákom-
um og samverur sem innihéldu
dans langt fram eftir morgni.
Hittingar víðs vegar um landið
og þá stendur Akureyri upp úr,
þar sem við heimsóttum Lilju
okkar. Þar voru augun máluð,
neglur lakkaðar og brjóstum
þrýst upp á við, allt til þess að
heilla norðlenska landann. En
alltaf þótti mér þú fallegust þeg-
ar þú varst bara þú, engin sýnd-
armennska, engin læti, bara þú.
Ráma röddin, smitandi hláturinn
og brosið sem bræddi hvert
hjarta. Fiðrildið sem sá sér ekki
værð og þurfti stanslaust að vera
á flakki. Hvort sem það var að
læra nýja hluti, starfa á nýjum
stað eða að finna vettvang til að
hjálpa öðrum þá staldraðir þú
sjaldan of lengi við. Kannski var
það einfaldlega því þú sást fyrir
þér að aðrir myndu bera kyndil-
inn áfram eftir að þú hafðir
kveikt á honum, kannski var það
bara vegna þess að þú sást ný og
meira spennandi tækifæri á
hverju horni. Um þetta fáum við
ekki skorið að sinni, en mörg eru
sporin sem þú hefur fetað, hvort
sem það var að starfa fyrir
Rauða krossinn, stofna samtök
fyrir fólk með átraskanir eða
festa á filmu minningar fyrir
sjálfa þig eða aðra. Já, lífið var
ekki alltaf auðvelt hjá þér en
sama hverjar hindranirnar voru
stóðstu keik þegar yfir var stað-
ið. Sama hvað þá bjóstu alltaf til
heimili fyrir þig og ungana þína,
hvar sem þið enduðuð var fyrsta
reglan alltaf að gera heimili,
öruggt skjól þar sem allir fengu
svigrúm til að vera hvernig sem
þeir vildu, því þannig varstu, allt-
af opin fyrir því að sjá það fallega
í öllum. Þessir eiginleikar lifa
áfram í börnunum þínum sem
eru heppin að geta kallað sig þín.
Eftir sitja minningar sem verma
hjartað en þangað til við hitt-
umst aftur þakka ég þér sam-
fylgdina. Fjölskyldu þinni færi
ég hlýjar kveðjur.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali og jökul ber,
steinar tali og allt, hvað er,
aldrei skal eg gleyma þér.
(Vatnsenda Rósa)
Þín vinkona,
Anna Guðný.
Elsku hjartans gullið mitt.
Mikið finnst mér erfitt að setjast
niður og skrifa. Allar minning-
arnar hellast yfir mig. Fallega
brosið þitt, hláturinn, hlýjan og
faðmlögin. Ekki hefði mig grun-
að þegar ég flutti á Nönnustíginn
að í næsta húsi biði mín ung fal-
leg kona í blóma lífsins sem yrði
mín besta vinkona. Við töluðum
oft um það hvað sambandið okk-
ar varð strax náið og það væri
eins og við hefðum þekkt hvor
aðra alla ævi. En við vorum líka
alveg með skýringu á því. Við
vorum svo líkar. Við skildum
hvor aðra og með okkur þróaðist
svo innileg og falleg vinátta sem
ég mun varðveita í hjarta mínu
alla ævi. Fyrsta skiptið sem þú
bauðst mér yfir í kaffi lýsir þér
svo vel. Við vorum búnar að vera
að spjalla saman í mörg ár, þú
stóðst úti í garði og ég á svöl-
unum. En þér fannst þetta nú
ekki ganga lengur og hringdir í
Robba í vinnuna og sagðir hvað
er síminn hjá konunni þinni,
þetta gengur ekki lengur, ég
ætla að bjóða henni í kaffi. Eftir
þetta var ekki aftur snúið. Við
hlógum oft að því að þetta hefði
verið eins og í bíómyndunum, ást
við fyrstu sýn. Við tóku endalaus
hlaup á milli húsa, í hvaða veðri
sem var og í hvaða dressi sem
var, mörgum sinnum á dag, og
já, náttfötin voru sko alveg gjald-
geng á milli húsa, okkur fannst
það bara notalegt. Það er svo
sárt að hugsa til þess að vakna
ekki lengur á morgnana við
skilaboðin frá þér: „Ertu vöknuð,
komdu, ég er að bíða, ég sakna
þín.“ Æi, elsku hjartað mitt, þú
varst svo mikið krútt, þegar þú
stóðst úti í garði og kallaðir og
sagðir mér að koma: „Unnur, þú
ert ekki búin að koma í 3 klukku-
tíma, ég sakna þín“ og þegar þú
stóðst í forstofuglugganum og
vinkaðir mér að koma. En þetta
lýsir okkar sambandi svo vel, við
gátum ekki séð hvor af annarri
og þurftum að hittast mörgum
sinnum á dag. Takk fyrir öll fal-
legu skilaboðin sem þú sendir
mér um hvað þér þætti vænt um
okkar vináttu. Þau lýsa þér svo
vel, elsku vinkona, þú vildir að
þeir sem þér þótti vænt um vissu
af því. Við elskuðum að tala um
börnin okkar og hversu heppnar
við værum. Elsku Sylvía, Martin
og Henrik Hugi voru stolt þitt og
yndi. Við vorum svo ánægðar
hvað stelpurnar okkar væru
miklar vinkonur og óskuðum
þess að þeirra vinkonusamband
yrði eins og okkar, og jú! við er-
um víst fyndnar, sama hvað þær
segja hahaha. Ég lofa því elsku
hjartað mitt að ég mun hlúa vel
að þeirra vinskap og hugsa vel
um stelpurnar okkar. Ég dáðist
að því hversu jákvæð og dugleg
þú varst. Í öllum veikindunum
var það þitt markmið að nýta
tímann og skapa minningar fyrir
fólkið þitt. Ein af þessum minn-
ingum er mæðgnaferðin upp í
bústað með stelpurnar okkar,
það var svo gaman. Við vissum
að tíminn vann ekki með okkur
og við töluðum opinskátt um það.
En það gat ekkert undirbúið mig
undir það tómarúm sem ég finn
fyrir í hjarta mínu núna. Nú kveð
ég þig með þeim orðum sem við
kvöddumst alltaf með: Bless, ég
elska þig.
Elsku Gummi, Sylvía, Martin
Máni, Henrik Hugi, Ægir, Lilja,
Freyja, Jón Gunnar og Bogga og
fjölskylda. Innilegar samúðar-
kveðjur.
Þín besta vinkona að eilífu,
Unnur.
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. OKTÓBER 2020
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi
og langalangafi,
HÖRÐUR REYNIR HJARTARSON,
húsasmiður
og þúsundþjalasmiður,
Hveragerði,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði fimmtudaginn 8. október klukkan 13. Útförinni verður
streymt á Facebook-hóp, útför Harðar Hjartarsonar.
Helgi Harðarson
Hjörtur Lárus Harðarson G. Svava Guðmundsdóttir
Ingibjörg Pála Harðardóttir Þórður Rúnar Þórmundsson
Lilja Hafdís Harðardóttir Frank Þór Franksson
og fjölskyldur
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát og útför
GUÐMUNDAR THEÓDÓRSSONAR.
Eiríkur Örn Guðmundsson Þorbjörg Ósk Úlfarsdóttir
Guðlaugur Theódórsson Sigríður Elísdóttir
Guðbjörg Jónsdóttir Sigurbjartur Sigurðsson
Guðný Jónsdóttir
og fjölskyldur
Bróðir okkar, mágur og frændi,
AUÐUNN HARALDSSON
frá Þorvaldsstöðum í Bakkafirði,
lést aðfaranótt 2. október á hjúkrunarheimilinu Nausti á
Þórshöfn. Útför hans verður gerð frá Skeggjastaðakirkju
laugardaginn 10. október klukkan 14.
Vegna aðstæðna verða aðeins nánustu ættingjar og vinir
viðstaddir.
Guðríður Haraldsdóttir
Haraldur Haraldsson
Þórunn Haraldsdóttir
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
GUNNAR KJARTANSSON,
viðskiptafræðingur og
framkvæmdastjóri,
Sóltúni 11,
varð bráðkvaddur föstudaginn 25. september.
Útförin fer fram frá Laugarneskirkju fimmtudaginn 8. október
klukkan 15. Í ljósi aðstæðna verða aðeins nánustu
aðstandendur viðstaddir, en athöfninni verður streymt á
slóðinni: facebook.com/laugarneskirkja.
Ágústa Árnadóttir
Margrét Gunnarsdóttir Jakob F. Ásgeirsson
Kristín Gunnarsdóttir
Þorsteinn Gunnar Jónsson
Valgerður Jónsdóttir
Ágústa Bergrós Jakobsdóttir
Dóróthea Margrét Jakobsdóttir
Una Margrét Lyngdal Reynisdóttir
Elsku mamma okkar, tengdamamma,
amma og langamma,
ÚLLA KNUDSEN,
Ystabæ, Hrísey,
sem lést 28. september, verður jarðsungin
frá Grafarvogskirkju miðvikudaginn
7. október klukkan 13. Í ljósi aðstæðna munu aðeins nánustu
aðstandendur verða viðstaddir. Streymt verður frá athöfninni á
slóðinni: www.sonik.is/ulla. Jarðsett verður í Hríseyjarkirkjugarði
laugardaginn 24. október. Blóm og kransar vinsamlega
afþakkaðir en þeim sem vilja minnast Úllu er bent á Barnaspítala
Hringsins eða Minningarsjóð líknardeildar og heimahlynningar
Landspítalans.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug.
Sæmundur Sæmundsson Margrét Vala Kristjánsdóttir
Unnur Sæmundsdóttir Sveinn Þór Stefánsson
Geir Sæmundsson Erna Torfadóttir
barnabörn og barnabarnabörn