Morgunblaðið - 04.11.2020, Side 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 4. NÓVEMBER 2020
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
✝ KristbjörgFreydís Stein-
grímsdóttir fæddist
í Nesi í Aðaldal 21.
september 1931.
Hún lést á Hvammi,
dvalarheimili aldr-
aðra á Húsavík, 23.
október 2020.
Foreldrar henn-
ar voru Sigríður
Vilhelmína Péturs-
dóttir, f. 13. mars
1899, d. 1. febrúar 1984, og
Steingrímur Sigurgeir Baldvins-
son, f. 29. október 1893, d. 11.
júlí 1968.
Systur Kristbjargar voru Jó-
hanna Álfheiður, f. 20. ágúst
1920, d. 25. mars 2002, og tví-
burasystirin Arndís Björg, f. 21.
september 1931, d. 11. janúar
2004. Eftirlifandi bróðir þeirra
er Pétur, f. 14. desember 1929.
Kristbjörg lauk landsprófi frá
Laugum í Reykjadal 1950 og
stundaði nám í lýðháskóla í Kat-
arineberg í Svíþjóð 1950-1951 og
Húsmæðraskólanum á Laugum
1953-1954. Hún var góður náms-
a) Elín Dögg, f. 1973, gift Þor-
steini Halldórssyni og eiga þau
synina Sindra, f. 2003, og Frey, f.
2009 og b) Hólmdís Freyja, f.
1979, í sambúð með Hamidreza
Jamshidnia. 2) Harpa Þorbjörg,
f. 2. júlí 1959. Hennar maður er
Rafn Stefánsson, f. 10. júní 1956.
Þeirra börn eru a) Oddný Björg,
f. 1983, og b) Stefán Grímur, f.
1989, í sambúð með Súsönnu
Svansdóttur og eiga þau synina
Þormar Kára, f. 2018, og fjög-
urra vikna lítinn stubb.
Kristbjörg Freydís ólst upp
við ljóða- og vísnagerð. Hún var
góður hagyrðingur með gott
vald á íslensku máli og hafa ljóð
eftir hana birst víða. Hún og
systur hennar tóku þátt í stofnun
Hagyrðingafélagsins Kveðanda.
Fyrir rúmu ári kom út ljóðabók
hennar „Döggslóð í grasi“ og áð-
ur hafði komið út ljóðabókin
„Systrarím“ eftir þær systur
Kristbjörgu og Jóhönnu Álf-
heiði. Kristbjörg Freydís var um
tíma í Kvenfélagi Nessóknar og
var félagi í ITC-deildinni Flugu.
Útför fer fram frá Neskirkju í
Aðaldal í dag, 4. nóvember 2020,
klukkan 11. Athöfninni verður
streymt á:
https://www.facebook.com/
bogga.oggrimur
Virkan hlekk má nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat
maður og tungu-
málanám lá vel fyr-
ir henni. Kristbjörg
talaði og las sænsku
og dönsku og tók
stúdentspróf í
ensku í fjarnámi um
sjötugt.
13. ágúst 1955
giftist Kristbjörg
eftirlifandi eig-
inmanni sínum
Hólmgrími Kjart-
anssyni, f. 29. mars 1932, frá
Hrauni í Aðaldal, syni hjónanna
Jónasínu Þorbjargar Sigurð-
ardóttur, f. 28. maí 1903, d. 5.
ágúst 1991, og Kjartans Sig-
tryggssonar, f. 11. janúar 1904,
d. 24. febrúar 2001. Hófu þau bú-
skap í Hrauni árið 1955 í sam-
starfi með foreldrum Hólmgríms
og bjuggu þar þangað til þau
fluttu á Hvamm, dvalarheimili
aldraðra.
Dætur Kristbjargar og Hólm-
gríms eru: 1) Arndís Álfheiður, f.
25. júlí 1955. Hennar maður er
Methúsalem Einarsson, f. 12.
febrúar 1955. Þeirra dætur eru
Það er vor. Lítil stelpuskotta
lallar með ömmu út í fjárhús að
fylgjast með ánum. Það er
stoppað, hlustað á fuglasönginn
og athygli vakin á gróðrinum
sem gægist upp í gegnum fölina
og teygir sig í geisla sólarinnar.
Amma var náttúrubarn og
kenndi mér snemma að meta
náttúruna og njóta hverrar árs-
tíðar. Hún vakti athygli mína á
kynjamyndum hraunsins, gæta
þess hvar ég steig niður og
passa upp á að rífa aldrei upp
mosa, að fylgjast með fuglunum,
anda að mér fersku loftinu og
sitja úti í sólinni.
Amma var með græna fingur
og blómstrandi rósir minna allt-
af á hana, reyndar líka afleggj-
arar í glösum. Margar stundir
átti ég með henni í garðinum að
snyrta beð og runna ásamt því
að stússa í gróðurhúsinu, sem
var ævintýraheimur með enda-
lausu magni af jarðarberjum og
fleira góðgæti.
Amma var húsmóðir sem var
alltaf að. Yfir sumartímann var
oft fjölmenni í bænum og upp-
vaskið náði matartíma á milli,
það var samt ekkert alltaf gam-
an að aðstoða við það.
Amma var hannyrðakona sem
prjónaði lopapeysur og sat tím-
unum saman að gera við gallana
og skyrturnar hans afa. Hún
hafði líka gaman af að sauma út
og fugla- og blómamyndir voru í
uppáhaldi. Henni var mikil gleði
í því að ná að sauma út áfram
eftir að hægri hönd hennar lam-
aðist eftir heilablóðfall fyrir sex
árum.
Amma var tungumálamann-
eskja og átti aldrei í erfiðleikum
með að tala við alla dönsku
vinnumennina sem komu í
Hraun en var einnig dugleg að
kenna þeim íslensku. Amma
kúrði með mér í rúminu og
þýddi dönsku Andrésblöðin um
leið og við skoðuðum þau og
smám saman síuðust dönsku
orðinn inn hjá mér. Við áttum
síðan ýmsar góðar stundir sam-
an þegar amma ákvað að fara að
læra ensku til stúdentsprófs
sem hún kláraði um sjötugt.
Amma var skákkona sem
dásamlegt var að fylgjast með
þegar systur hennar komu í
heimsókn og taflið var dregið
fram. Hún kenndi sonum mínum
báðum mannganginn, tefldi við
þá og leyfði þeim ekki að vinna.
Amma var skáld sem samdi
vísur og ljóð. Ég lærði fljótt að
henda aldrei pappírssnifsi, sér-
staklega umslögum, heima í
Hrauni öðruvísi en vera búin að
skoða hvort á því leyndist nokk-
uð vísnabrot. Vísurnar voru oft
yfirstrikaðar að hluta þar sem
þær voru endurskoðaðar aftur
og aftur áður en þær voru til-
búnar. Kannski var hugsunin
bak við þær svipuð og með lopa-
peysurnar, en hún sagði stund-
um „að lopapeysa væri ekki
tilbúin fyrr en búið væri að
rekja upp að minnsta kosti einu
sinni“. Ást hennar á náttúrunni
og íslenskri tungu má vel finna í
skáldskap hennar og var henni
mjög umhugað um að við töluð-
um fallega íslensku og ættum
ríkan orðaforða.
Amma var bæði mamma mín
og amma. Ég bjó hjá þeim afa í
Hrauni fyrstu árin og myndaði
það órjúfanleg og sterk tengsl.
Hún gerði alveg athugasemdir
við mig og ansi oft fékk ég að
heyra að ég ætti að fara í megr-
un en ég fékk líka ótal þétt
faðmlög og kossa og góðu minn-
ingarnar eru margar og dýr-
mætar.
Ég kveð þig með orðunum
sem þú hvíslaðir svo oft í eyru
mín þegar þú faðmaðir mig:
„elsku hjartað mitt“, takk fyrir
allt sem þú kenndir mér.
Þín
Elín (Ella) Dögg.
Hún Bogga frænka hefur alla
tíð átt sérstakan stað í hjarta
mínu. Með ljúfmennsku sinni
laðaði hún að sér börn jafnt og
hina eldri. Ein fyrsta ljósa
minningin um hana tengist
brúðkaupsdegi tvíburasystr-
anna Öddu og Boggu þegar ég
er fimm ára gömul. Sé þær enn
fyrir mér ganga inn kirkjugólfið
í hvítu kjólunum sínum með slör
og blómakransa á höfði, rétt
eins og álfameyjar í ævintýri.
Við sömu athöfn var frumburð-
ur þeirra Gríms og Boggu
skírður, lítil stúlka sem átti
sama afmælisdag og ég og hlaut
nafnið Arndís Álfheiður í höfuð-
ið á systrum brúðarinnar.
Skömmu seinna fékk ég að fara í
heimsókn í Hraun og gista hjá
Boggu frænku og aðstoða hana
við barnastússið. Bogga dekraði
við frænku sína eins og henni
einni var lagið og tókst að láta
mig halda að ég gegndi mikil-
vægu hlutverki. Þannig var
Bogga, hafði lag á að láta alla í
kringum sig njóta sín. Næstu
árin héldum við litlu frænkurnar
jafnan upp á afmælið saman,
ýmist í Hrauni eða Árnesi, og
var þá mikið um dýrðir, enda
systurnar snillingar í veislu-
höldum.
Náin tengsl voru milli Nes-
systra, þeirra Jóhönnu Álfheið-
ar og tvíburanna Arndísar og
Kristbjargar, og oft töluvert
lagt á sig til að geta haldið sam-
an jóla- og áramótaboð. Eftir-
minnilegt er nýársboð í Hrauni
þegar fjölskyldurnar í Nesi og
Árnesi brutust upp í Hraun í
vonskuveðri. Allir skemmtu sér
konunglega en þegar leið á
kvöldið skall á stórhríð svo
heimferðin var strembin, enda
vegir ekki upp á marga fiska í þá
daga.
Ég minnist ótal ánægjulegra
heimsókna til heiðurshjónanna í
Hrauni allt frá unga aldri og síð-
ar heimsóknir þeirra og vináttu
við okkur Jafet sem við metum
mikils.
Nessystur allar voru skáld-
mæltar og ekki síður Pétur
bróðir þeirra þótt hann flíki því
minna. Systurnar voru virkar í
vísnafélaginu Kveðanda og áttu
þar margar ánægjustundir. Þær
voru miklir grallarar og léku sér
stundum að því að yrkja gam-
anbragi um sveitungana, herma
eftir kunnuglegum röddum og
segja sögur. Þær voru snjallar í
skák og gátu setið tímunum
saman við að tefla, um leið
kváðu við rammíslenskar orða-
skylmingar. Jóhanna og Krist-
björg skemmtu sér við það einn
veturinn, þegar Arndís var flutt
til Akureyrar, að kveðast á. Úr
varð mergjaður kveðskapur,
ljóðin Systur sjá og heyra sem
seinna kom út á bókinni Systr-
arím.
Á síðastliðnu ári sendi Krist-
björg frá sér ljóðabókina Dögg-
slóð í grasi sem inniheldur úrval
af ljóðum hennar og stökum.
Þar endurspeglast næm tilfinn-
ing fyrir náttúrunni, fyrir fögru
íslensku máli og ljóðahefðinni
eins og hún gerist best. Ljóðið
hennar fallega Blómin í brekk-
unni heima endar á þennan veg:
Leggst ég í lynggróinn slakka
læt mínar hugsanir sveima.
Getur við gátunni miklu
gefist endanlegt svar?
Sumu er saklaust að trúa
séu til lönd fyrir handan,
blómin í brekkunni heima
bíða mín ef til vill þar.
Elsku Bogga frænka, síðustu
árin voru þér erfið þótt alltaf
segðirðu „allt gott“ þegar við
töluðum saman. Nú er komið
kallið sem þú varst farin að þrá.
Megi fögur blómabrekka verða
þinn hvílustaður.
Ástarþökk fyrir alla þína
elskusemi.
Þín
Hildur Hermóðsdóttir
(Hilla frænka).
Nú hefur hún Bogga kvatt
okkur, Bogga frænka, eins og
hún var jafnan nefnd á okkar
heimili. Ég var ung að árum
þegar ég kom með Völundi,
systursyni hennar og verðandi
eiginmanni mínum, norður í Að-
aldal. Fljótlega tókust með okk-
ur góð kynni. Hún var yndisleg
kona, hlý og brosmild. Allir sem
komu í Hraun eða dvöldu þar
lengri eða skemmri tíma hænd-
ust að henni. Hraunsheimilið
var einstakt, manngæska, ein-
lægni og gleði var þar yfir og
allt um kring. Þau hjónin,
Bogga og Grímsi, höfðu ein-
stakt lag á að láta öllum líða vel
í návist sinni. Þess fékk Páll
bróðir minn að njóta þau tvö
sumur er hann var þar ungling-
ur og síðar fjölskylda hans er
þau komu í heimsókn. Það eru
margar minningarnar í minn-
ingabankanum. Ein líður mér
ekki úr minni. Það var hlýtt vor
og bjartar nætur, en við Völli
ætluðum að bregða okkur á
Þeistareyki á 19 ára afmæli
mínu. Okkur datt í hug að bjóða
Hraunshjónum með en Grímur
taldi sig ekki eiga heimangengt
á sauðburði en Bogga sló til.
Þar efra gengum við um, austur
að Litla-Víti og á Bæjarfjallið.
Við nutum samverunnar og
góða veðursins og gistum um
nóttina í gangnamannakofan-
um.
Þær voru margar gleðistund-
irnar í Hrauni með börnum og
síðar einnig barnabörnum er
þau bættust í hópinn. Þær syst-
ur Adda Heiða og Harpa voru
ávallt glaðar og kátar, líkt og
foreldrar þeirra, og sömu hlýju
stafaði einnig frá gömlu hjón-
unum, Jónasínu og Kjartani,
meðan þeirra naut við. Ekki má
gleyma Hraunsréttardeginum
sem endaði ávallt heima í
Hrauni þar sem allra beið hrok-
að veisluborð. Jafnvel á síðari
árum, þegar lítill dugur var í
okkur hjónum á réttinni, varð
að líta í Hraun og fá sér kaffi
hjá þeim systrum Öddu Heiðu
og Hörpu.
Bogga hlaut hagmælskuna í
vöggugjöf og var vel hagmælt,
eins og þau Steingrímsbörnin
öll, Bogga, Arndís, Pétur og Jó-
hanna. Voru þær systur mjög
samrýndar og kváðust gjarnan
á. Hildur dóttir Jóhönnu gaf út
bókina „Systrarím“ með ljóðum
þeirra Boggu og Jóhönnu. Síð-
astliðið ár kom svo út önnur
ljóðabók Boggu, „Döggslóð í
grasi“, og stóð Hildur einnig að
útgáfu hennar. Voru þær systur
allar virkir félagar í hagyrð-
ingafélaginu Kveðanda, meðan
heilsa og kraftar leyfðu. Fyrir
nokkrum árum fékk elsku
Bogga áfall sem varð til þess að
starfsgetu hennar hrakaði mjög
og fékk hún heimilisfesti á
Dvalarheimilinu á Húsavík.
Grímsi heimsótti hana nær dag-
lega lengi vel hvernig sem viðr-
aði en að lokum fengu þau þar
inni bæði og undu hag sínum
eins vel og kostur var. Þar
kvaddi hún þetta jarðlíf, 23.
október síðastliðinn.
Sá ég land með ljósum sandi
laufgum viði og fuglakliði
rís þar höll á víðum völlum
vegleg öll og gulli fjölluð.
Þetta orti hún og ég er viss
um að þangað er hún komin.
Kæri Grímur, dætur og fjöl-
skyldur, innilegar samúðar-
kveðjur frá okkur Völundi.
Halla L. Loftsdóttir.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund elskulegrar móðursystur
minnar Boggu kom upp í hug
mér eftirfarandi erindi úr sonn-
ettu eftir móður mína Öddu.
Þegar í minninganna sjóð er sótt
sest það liðna að í hjarta mínu
þá fyllir kyrrlát helgi huga minn
Hafi hún Bogga mín þökk fyr-
ir allt og allt sem fögur fyrir-
mynd með lífi sínu. Hún fer með
ríkulegt nesti úr sjóðum kær-
leika síns inn á hin duldu svið.
Sigríður Margrét
Örnólfsdóttir.
Það eru til manneskjur sem
eru í senn örlátar og næmar á
þarfir þeirra sem á vegi þeirra
verða. Veita manni gleði og
skemmtun þegar það á við, hlýju
og stuðning þegar það á við. Frá
þeim stafar ylur, birta og traust.
Slíkt fólk er gott heim að sækja
og eiga samskipti við. Þannig
var Bogga. Heimsóknirnar til
Boggu og Hólmgríms í Hrauni
voru ætíð sérstakt tilhlökkunar-
efni þegar við krakkarnir í Nesi
vorum að vaxa úr grasi og þann-
ig var það líka síðar þegar við
vorum orðin fullorðin og komin
með fjölskyldur. Það voru mikil
forréttindi fyrir börnin okkar,
líkt og fyrir okkur sjálf, að fá að
kynnast þessu góða fólki.
Samskiptin við Boggu ein-
kenndust ætíð af vinsemd og
hlýju og manni gat ekki liðið
öðruvísi en vel í návist hennar.
Hún var hógvær en hafði engu
að síður mörgu að miðla. Hún
hafði ekki uppi stóryrði en átti
alveg til að beita fyrir sig kímni
og hnyttni sem gat verið beitt en
þó ætíð góðlátleg. Hún bjó yfir
miklum listrænum hæfileikum
og hafði frábær tök á íslensku
máli eins og ljóðin hennar bera
glöggt vitni um. Í mörgum ljóða
hennar birtist vel virðing henn-
ar fyrir náttúrunni og hversu
mjög hún unni henni. Hún lætur
sér ekki síður annt um hið smáa,
svo sem „Blómin í brekkunni
heima“ en hið stórbrotna eins og
„Lífæð og drottning dalsins“,
Laxá, í allri sinni fegurð og tign.
Bogga varð fyrir alvarlegu
heilsuáfalli fyrir nokkrum árum
en þar sýndi hún okkur enn og
aftur hvílík afreksmanneskja
hún var. Með ótrúlegri seiglu
náði hún sér vel á strik aftur og
hélt áfram að veita af sínum ríka
sjóði.
Nú er hún farin frá okkur en
þó ekki alveg því minningin
verður ætíð til staðar og hún er
ljúf. Við leyfum okkur að vitna í
ljóðið hennar um vináttuna en
svona hljóða lokalínurnar:
Í minningunum lifir hver gengin
gleðistund,
gott verður í kyrrðinni að leita á
þeirra fund.
Hálfdán, Hugrún
og fjölskylda.
Kristbjörg Freydís
Steingrímsdóttir
þarf fólk eins og þig
fyrir fólk eins og mig.
Það þarf fólk eins og þig
fyrir fólk eins og mig.
Frá hlíðum Akureyrar
inn í grænan Herjólfsdal.
Með þessum fallegu orðum í
texta eftir Rúnar Júlíusson kveð
ég þig, elsku Kiddi.
Þín frænka,
Eygló.
Kristinn Guðni, eða Kiddi,
veiðifélagi okkar er jarðsunginn í
dag. Fyrir um 10 árum komu
hann og eiginkona hans Sesselja í
veiðihópinn, sem stundar veiðar
á silungasvæði Vatnsdalsár.
Fékk hann Kiddi það hlutverk að
taka holur fyrir trjám sem við
gróðursetjum ár hvert en í þetta
sinn voru gróðursett 21 tré í
ákveðnu tilefni. Á fyrstu árum
hans í Vatnsdalsá náði hann að
landa stærsta fiski og fékk að
launum bikar og það tvisvar á
fyrstu árunum. Við sem erum
fyrir í hópnum sáum það að Kiddi
notaði aðrar aðferðir en við,
hvort sem hann var með spún eða
maðk sem segir að engin aðferð
er betri en önnur þegar kemur að
veiði. Kiddi er söngelskur eins og
Vestmannaeyingar eru og er
þjóðhátíðarlag var spilað þá var
ekki sungið bara eitt lag heldur
kannski öll og Kiddi söng manna
hæst. Þessar ferðir á silunga-
svæði í Vatnsdalsá þar sem hóp-
urinn hittist á sama tíma ár hvert
eru vinafundir. Haldnar eru
veislur á hverju kvöldi, farið í
leiki, sagðar sögur frá liðnu
sumri eða hverju sem er. Þetta er
sannur vinahópur er kveður
Kidda okkar nú í hinsta sinn með
þökk fyrir árin okkar með þér
ljúfi drengur. Sella, við hugsum
til þín, þínir vinir, veiðihópurinn
G.C.D.
Fyrir hönd okkar,
Guðjón Þórhallsson.
Í dag kveðjum við góðan vin.
Þegar við kynntumst Kidda varð
hann mikilvægur hluti af okkar
hóp hjá starfsmönnum og mök-
um Sjúkraþjálfunar Suðurnesja.
Við sáum strax hve góður maður
var þar á ferð. Kiddi féll strax vel
inn í hópinn og varð einn af okkar
bestu mönnum. Þær eru ófáar
skemmtilegu stundirnar, árshá-
tíðirnar og ferðirnar sem við höf-
um farið saman. Kiddi og Sella
hafa ávallt verið þar framarlega í
okkar hópi og með örlæti sínu og
góðsemi gert hópinn þéttari og
samheldnari.
Kiddi var alltaf klár þegar
hans var þörf í vinnu, sama hvort
var um að ræða virkan dag eða
helgi. Eitt símtal og Kiddi var
mættur um hæl. Við erum honum
ævinlega þakklát fyrir hans
framlag þegar við stækkuðum
stofuna. Vann það verk af mikilli
fagmennsku og njótum við góðs
af því í framtíðinni. Alltaf var
hlýtt hjá Röra. Kiddi og Sella
hafa rekið pípulagningarfyrir-
tækið Rörlagningamanninn sam-
an undanfarin ár með miklum
sóma og hefur verið unun að
horfa á þau og fyrirtækið
blómstra. Þar sem Kiddi og Sella
hafa komið er hiti og rennandi
vatn.
Við hjá Sjúkraþjálfun Suður-
nesja kveðjum í dag góðan vin,
Eyjapeyjann sem ávallt með
húmor sínum og jákvæðni fékk
okkur til að brosa. Kiddi var okk-
ar maður sem skilur eftir sig
stórt skarð í okkar góða hópi en
einnig margar skemmtilegar
minningar sem við geymum með
okkur.
Við minnumst hans með mik-
illi gleði, hlýju og jafnvel einum
Thule. Elsku Sella og fjölskylda,
megi Guð hjálpa ykkur í þessari
sorg þar sem við í dag kveðjum
okkar elsku Kidda. Blessuð sé
minning hans.
F.h. Sjúkraþjálfunar Suður-
nesja,
Falur Helgi Daðason.