Morgunblaðið - Sunnudagur - 08.11.2020, Qupperneq 6

VETTVANGUR
6 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 8.11. 2020
www.flugger is
SV
AN
SMERKIÐ
Flutex Pro innimálning
Nýstárleg vöruþróun – Yfirburða útkoma
Flutex Pro er ný vörulína sem er niðurstaða nýstárlegrar vöruþróunar á vinsælu
Flutex vörulínunni – hönnuð sérstaklega til að mæta kröfum þeirra sem neita að
gefa afslátt af lokaútkomu málningarverksins.
Flutex Pro línan þekur afbragðsvel, er auðveld í vinnslu og gefur fallega lokaútkomu.
.
Staðan er 10-10. Stóra klukkan í Fram-heimilinu sýnir að það eru þrjár mín-útur eftir af tímanum. Ekki að það
skipti svo miklu máli. Við spilum venjulega
þangað til næsti hópur kemur inn á völlinn
og heimtar sitt pláss. En það er enginn að
spá í það á þessari stundu.
Þetta er vissulega bara bumbubolti en við
vitum að þessi tími skiptir mjög miklu máli.
Þeir sem vinna fara inn í sumarið sem sig-
urvegarar og halda þeim titli fram á haust.
Þetta er síðasti tími vetrarins og það er ólíkt
betra að ljúka honum með sigri. Fyrir suma
er það sáluhjálparatriði.
Þessir tímar eru merkileg samkoma. Teng-
ingin er Morgunblaðið. Allir sem mæta hafa
einhvern tímann unnið þar. Margir eru hætt-
ir, jafnvel fyrir mörgum árum, en halda samt
áfram að mæta því það er mikilvægt að ná í
lið og ekki er talað hlýlega um þá sem skila
sér ekki. Mæting er skráð og eftir hvern
tíma skrifar Orri leikskýrslu fyrir komandi
kynslóðir. Þar eru allir með viðurnefni sem
koma ekki alltaf mjög vel út fyrir viðkom-
andi.
Þarna safnast saman menn sem kunna
mismikið í þessari fallegu íþrótt. Sumir hafa
jafnvel spilað hana með ágætum árangri en
eru orðnir lúnir og hafa kannski tekið nokkr-
ar óheppilegar lífsstílsákvarðanir á leiðinni.
Aðrir hafa aldrei náð svo mikið sem skilningi
á því út á hvað fótbolti gengur. Og svo eru
þeir sem hafa aldrei náð hugtakinu að gefa
boltann. Þetta snýst ekki bara um félags-
skapinn. Líka um að fá útrás fyrir gríðarlegt
keppnisskap sem býr í flestum í þessum
hópi.
Hér er áratuga saga með mörgum stoppi-
stöðvum. Frá litla salnum í KR-heimilinu í
óþarflega stóra salinn hjá Fram.
Það er reyndar alveg á mörkunum að það
sé hægt að kalla þetta fótbolta. Það er til
dæmis aldrei hitað upp og meiðslahættan er
langt yfir lýðheilsumörkum. Ég man eftir að
minnsta kosti þremur sjúkrabílum. Sjálfum
tókst mér til dæmis að togna, rotast og nef-
brotna í þessum tímum. En hér er ekkert
elsku mamma. Þegar einn fótbrotnaði þurfti
hann sjálfur að keyra á slysó af því að eng-
inn tók hann alvarlega!
En hér eru reglur – alþjóðlegar reglur
knattspyrnunnar sem hafa verið aðlagaðar að
innréttingum í Framheimilinu. En stóra
vandamálið er þó að hér er enginn dómari og
vafaatriði þarf að leysa með rökræðum. Yfir-
leitt á háu nótunum. Hjálmar skilgreinir til
dæmis hendurnar á sér öðruvísi en annað
fólk, Stebbi virðist vera með einhvern augn-
sjúkdóm sem gerir það að verkum að hann
greinir ekki línur og Árni er sannfærður um
að hann hafi rétt á að ýta fólki frá sér ef það
er fyrir. En einhvern veginn hefur þetta
gengið árum saman og
flestir skilið sáttir.
Svo gerist það. Í síð-
asta tíma vetrarins,
þegar allt er undir.
Röð mistaka (sem er
reyndar ekki óvenju-
legt í þessum hópi)
verður til þess að bolt-
inn skoppar út í teiginn og bæng og mark!
Staðan er 11-10 en engar áhyggjur – það er
nóg eftir til að jafna aftur. Jafnvel komast yf-
ir. En ekki í dag. Siddi grípur boltann og til-
kynnir að tíminn sé búinn!
Það verður allt brjálað! Hver öskrar í kapp
við annan og liðið sem er undir heimtar bolt-
ann. Siddi hleypur með hann og nær að
kasta honum upp á svalir en þangað kemst
enginn nema húsvörðurinn. Ég hef sjaldan
séð jafn miklar tilfinningar hjá fullorðnu
fólki. Allt er á suðupunkti og Jón gerir sig
líklegan til að reyna að klifra upp á svalirnar,
sem er óðs manns æði. Dyrnar opnast –
næsti tími er hafinn.
Siddi gengur út af fagnandi – ÞETTA ER
BÚIÐ! VIÐ UNNUM!
Mér finnst þessi saga eiga ágætlega við.
Svona eftir allt það sem hefur gengið á í vik-
unni.
’En stóra vandamálið erþó að hér er enginndómari og vafaatriði þarf aðleysa með rökræðum.
Yfirleitt á háu nótunum.
Á meðan ég man
Logi Bergmann
logi@mbl.is
Þetta er búið!
Nú keppast menn við að end-urskoða fyrri dóma í hvít-flibbamálum frá því í að-
draganda hruns. Ekki svo að skilja
að allir sakborningar hafi verið karl-
menn með flibba. En þessi mál eiga
það sameiginlegt að tengjast banka-
hruninu og meintri misnotkun á pen-
ingavaldi.
Hverju málinu á fætur öðru, sem
dæmt var í, er nú skotið til Mann-
réttindadómstólsins í Strassborg
sem finnur formgalla á þessum
dómsmálum, og það sem meira er,
að í ljósi þeirra megi líta svo á að
mannréttindi hafi verið brotin á við-
komandi einstaklingum. Þeir birtast
svo þjóð sinni í kjölfarið sem hvít-
þvegið fólk – aldrei komið nálægt
neinu misjöfnu.
Hið rétta er að Mannréttinda-
dómstóll Evrópu
hefur, að því er ég
fæ best séð, fetað
sig inn á braut
bandarísks rétt-
arfars þar sem
form skiptir
meira máli en
innihald. Misferli,
sem þorra manna
þykir vera aug-
ljóst og skiljan-
legt, sleppur í
gegnum nálar-
augu réttarkerfisins takist að finna
galla á formi. Samherjamálið gegn
Seðlabanka þykir mér vera dæmi-
gert um þetta.
Nú ætla ég ekki að halda því fram
að form skipti ekki máli, að sjálf-
sögðu er það svo. Lög eru form. Það
er hið agnarsmáa, hnökrar í form-
inu, utan við innihaldið, sem ég stað-
næmist við. Ég ætla ekki heldur að
þykjast hafa þekkingu á öllum þeim
málum sem um er að ræða, og vissu-
lega hef ég skilning á þeim tilfinn-
ingum sem fólk ber í brjósti vegna
sakargifta og refsinga sem því finnst
það ranglega hafa þurft að axla.
Ég er einvörðungu að horfa til
formgallalögfræðinnar, og hvert hún
getur leitt okkur. Það er reyndar
byrjað að blasa við hvert hún vísar
veginn.
Þannig er nú sagt að dómar skuli
gerðir ómerkir vegna þess að þeir
sem kváðu upp dómana hafi haft
peninga í þeim bankastofnunum sem
hinir dæmdu störfuðu við. Þessum
peningum sínum hafi dómararnir
tapað í hruninu og er þá gengið út
frá því sem vísu að þeir telji sig eiga
harma að hefna gagnvart starfs-
mönnum þessara sömu banka.
Nú verður vandratað.
Hæstaréttardómarar eru vel laun-
aðir og búa við betri lífeyrisrétt en
annað fólk. Því má ætla að þeir séu
aflögufærir og þurfi þar af leiðandi
að koma einhverjum aurum fyrir
einhvers staðar. Augljósasti
geymslustaður er þá væntanlega
banki. Fjárfesting í fyrirtæki gæti
þótt hagsmunatengd um of. Því var
reyndar svo háttað í aðdraganda
hrunsins að ráðgjafar innan bank-
anna voru látnir hvetja fólk til að
setja sparnað sinn í fjárfestingar-
sjóði sem aftur fjárfestu í fyrir-
tækjum sem síðan fóru í gjaldþrot í
hruninu. Líklegt er að þetta hafi
hent eitthvað af hinum glötuðu dóm-
arapeningum, og dómurum eflaust
ekki skemmt fremur en öðrum.
Er þá niðurstaðan sú að dómarar,
sem áttu peninga í bönkum, geti
ekki dæmt í máli
banka því ætla
megi að þeir leiti
um of að refsi-
verðu hátterni?
En er það ekki
þeirra hlutverk?
Og hvar er þann
að finna sem
aldrei fann fyrir
hruninu?
Það er þarna
sem málin ger-
ast vandasöm.
Hver er sá maður sem er svo sak-
laus að hann sé þess umkominn að
kasta steini í anda þess sem kennt
var forðum?
Við Mannréttindadómstólinn í
Strassborg eru dómarar á enn betri
kjörum en íslenskir hæstaréttar-
dómarar. Og það sem meira er, þeir
eru undanþegnir því að greiða
skatta til samfélagsins. Það er nátt-
úrlega kapítuli út af fyrir sig að al-
þjóðastofnanir, hvað þá mannrétt-
indadómstóll, láti sér þetta lynda.
Gæti verið að tengsl dómaranna í
Strassborg við samfélag sitt séu
engin? Varla. Í fyrsta lagi eru þeir á
framfæri samfélagsins, þiggjendur
launa sinna og fríðinda og þeirrar
þjónustu sem samfélagið veitir, án
þó framlags úr eigin vasa. Í öðru lagi
þurfa þeir einhvers staðar í sam-
félaginu að koma fjármunum sínum
fyrir. Hvar skyldi það vera?
Hvar skyldi sá sem syndlaus er
geyma auð sinn?
Morgunblaðið/Þórður
Sá yðar sem
syndlaus er …
Úr ólíkum
áttum
Ögmundur Jónasson
ogmundur@ogmundur.is
’Er þá niðurstaðan súað dómarar, sem áttupeninga í bönkum, getiekki dæmt í máli banka
því ætla megi að þeir leiti
um of að refsiverðu hátt-
erni? En er það ekki þeirra
hlutverk? Og hvar er þann
að finna sem aldrei fann
fyrir hruninu?
Mannréttindadómstóllinn í
Strassborg. Hver mega tengsl
dómara við samfélag sitt vera?