Morgunblaðið - 04.12.2020, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. DESEMBER 2020
✝ Ingibjörg Ósk-arsdóttir fædd-
ist á Brú í Bisk-
upstungum 11. júní
1937. Hún lést 24.
nóvember 2020 á
Hjúkrunarheim-
ilinu Eir. Foreldrar
hennar voru Óskar
Tómas Guðmunds-
son, f. 2.8. 1905, d.
29.7. 1989, og
Marta Aðalheiður
Einarsdóttir, f. 13.1. 1909, d.
5.11. 2004. Systkini Ingibjargar
voru Þorbjörg Erna, f. 2.1. 1934,
Þorleifur, f. 19.11. 1935, d.
21.12. 2009, Guðmundur Her-
mann, f. 24.12. 1938, María
Erna, f. 4.10. 1940, d. 20.9. 2018,
Lilja Jóhanna, f. 25.3. 1946 og
Grétar, f. 16.7. 1949.
Ingibjörg hóf sambúð með
Bjarna Sigurðssyni, f. 26.4.
1935, d. 2.5. 2018, frá Geysi í
Haukadal og bjuggu þau í
Bjarka og Óðin Breka. Fyrir átti
Eiður Brynjar Þór og Böðvar
Inga (barnsmóðir Petra Mar-
teinsdóttir) og Valdemar Óskar
(barnsmóðir Anna Elísabet
Bjarnadóttir). Ingibjörg og
Valdemar skildu. Lang-
ömmubörn Ingibjargar eru tíu
talsins.
Veturinn 1954-1955 gekk
Ingibjörg í Húsmæðraskóla
Reykjavíkur. Framan af vann
Ingibjörg við ýmis þjónustustörf
en þegar hún flutti til Reykja-
víkur réð hún sig fljótlega til
starfa við aðhlynningu hjá Ósk-
ari Einarssyni lækni og Jóhönnu
Magnúsdóttur, apótekara í Ið-
unnarapótekinu við Laugaveg
40. Árið 1974 gerðist Ingibjörg
dagmóðir og urðu starfsárin alls
40 talsins. Ingibjörg lét end-
anlega af störfum sumarið 2014,
þá orðin 77 ára gömul.
Útför hennar fer fram frá
Grafarvogskirkju 4. desember
2020, klukkan 15 að viðstöddum
nánustu ættingjum.
Vefslóð á streymi:
https://www.sonik.is/ingibjorg
virkan hlekk á streymi má
nálgast á
https://www.mbl.is/andlat
Hveragerði. Eign-
uðust þau þrjú
börn: 1) Sigrúnu, f.
22.5. 1955. Börn
hennar eru Ingi-
björg, Rakel og Eva
Rós. 2) Karl Krist-
ján, f. 9.3. 1957,
sem er giftur Elínu
Jónsdóttur og eiga
þau börnin Bjarna,
Írisi Ósk og Pálma
Þór. 3) Bjarna Ei-
rík, f. 16.9. 1958. Ingibjörg og
Bjarni slitu samvistum. Síðar
giftist Ingibjörg Valdemari
Thorarensen, f. 22.4. 1941, d.
14.5. 2017. Heimili þeirra var í
Reykjavík og eignuðust þau tvö
börn: 1) Guðlaugu Maríu, f. 19.7.
1974, sem er gift Gunnari Þór
Möller og börn þeirra eru Dag-
ur Fannar og Tómas Ísak. 2)
Eið, f. 15.11. 1975, sambýliskona
hans er Bjarnveig Sigurborg og
eiga þau tvo drengi, Jakob
Elsku, hjartans mamma mín.
Nú hefur þú kvatt okkur og ég
veit að þú varst hvíldinni fegin.
Það var stundum átakanlegt að
horfa upp á þig síðustu árin,
elsku mamma mín, þá mest
sjálfstæðu konu sem ég hef
nokkru sinni kynnst hverfa
smátt og smátt inn í þoku heila-
bilunar. Eftir sit ég í ákveðnu
tómarúmi en staðráðin í að
varðveita sem best allar þær
góðu minningar sem ég á um
þig. Þar er svo sannarlega af
mörgu að taka enda áskotnaðist
okkur að fylgjast að í þessu lífi í
rúm 46 ár og fyrir það er ég af-
skaplega þakklát. Þegar litið er
yfir farinn veg er margt sem
stendur upp úr. Það fyrsta sem
mig langar til að minnast er
okkar kæri vinskapur. Við vor-
um alltaf svo miklar vinkonur
og það bar aldrei neinn skugga
á þann vinskap. Eitt sinn var
haft á orði við mig að ég væri
jafn mikil mamma þín og þú
værir mamma mín. Mér fannst
það lýsa okkar sambandi mjög
vel. Ég þáði stuðning og ráð-
leggingar frá þér og þú sömu-
leiðis frá mér. Á milli okkar
ríkti ætíð gagnkvæm virðing og
væntumþykja. Ég minnist þess
að þú varst bæði húsfreyjan og
húsbóndinn á heimilinu okkar.
Ekkert verk var þér of stórt.
Þú málaðir veggi, glugga og
skápa, tengdir ljós, sagaðir eld-
hússkápa sem þurfti að grynnka
og bónaðir og blettaðir heim-
ilisbílinn. Þú þreifst, þvoðir
þvotta, bakaðir, saumaðir, tókst
slátur og ræktaðir kartöflur. Þú
varst algjör kjarnakona og
kenndir mér að allt er mögulegt
ef viljinn er fyrir hendi. Ég
minnist þess hversu fjörugt
heimilislífið var þegar ég var að
alast upp en þú starfaðir sem
dagmamma í 70 fermetra blokk-
aríbúðinni. Ég minnist þess
þegar þú leiddir mig upp að alt-
arinu í brúðkaupinu mínu – og
öll þau skipti þegar þú passaðir
börnin mín. Ég minnist ferða-
laga okkar erlendis. Þessar
ferðir leiddu okkur á sólar-
strönd á Spáni, til nokkurra
borga í Evrópu og einnar í
Bandaríkjunum. Ég minnist
jafnframt allra ferðalaga okkar
innanlands. Það er til marks um
hversu mögnuð þú varst að þeg-
ar þú varst sjötug þá fjárfestir
þú í fellihýsi og spændir um
þjóðvegi landsins með það í eft-
irdragi. Ég minnist árlega
kökubakstursins okkar fyrir jól-
in. Afraksturinn var smákökur í
kílóavís. Ég minnist næmni
þinnar og tengingar við aðra
heima sem og spádómsgáfu.
Það voru ófá skiptin sem spilin
voru lögð við eldhúsborðið í
denn. Fyrir mig sem og aðra.
Ég minnist þess líka hversu
áhugasöm þú varst um vini
mína og síðar vini okkar Gunn-
ars og vildir kynnast þeim. Það
sést á öllum þeim kveðjum sem
okkur hafa borist frá vinum
okkar síðustu daga að þú snert-
ir við þeim. Að lokum minnist
ég þess hversu vænt þér þótti
um fjölskylduna þína og hversu
umhugað þér var um hag henn-
ar. Þú naust þín í samvistum við
barnabörnin og síðar lang-
ömmubörnin. Jafnvel þó að þok-
an væri orðin ansi þykk í lokin
þá lýsti alltaf upp andlitið þitt
og þú brostir þegar ungdóm-
urinn kom að heimsækja þig.
Minningar um frábæra móður,
tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu lifa um ókomna tíð. Hvíl í
friði, elsku besta mamma mín.
Þín
Guðlaug.
Jæja Inga mín. Nú ertu kom-
in á nýjan og hlýjan stað.
Örugglega hvíldinni fegin. Man
eins og það hafi verið í gær þeg-
ar við hittumst fyrst, en það var
á heimili þínu í Álftamýrinni.
Ég og Guðlaug, eða Laugar-
barnið eins og þú nefndir hana
oft í mín eyru, vorum farin að
stinga nefjum saman. Fyrstu
samræður okkar voru um dag-
inn og veginn. Þú varst að taka
slátur og sast í eldhúsinu að
sauma saman sláturkeppi. Ég
settist hjá þér í eldhúsinu, þáði
mjólkurglas og slátur og við
byrjuðum að tala saman líkt og
við hefðum þekkst lengi og vel.
Þú tókst mér strax vel og sam-
þykktir mig inn í þína fallegu
fjölskyldu. Við vorum alltaf góð-
ir vinir. Þú varst mjög góð móð-
ir, tengdamóðir, vinur og ynd-
isleg amma. Áttir stóran stað í
hjörtum okkar allra.
Þú varst alltaf til staðar. Að-
stoðaðir ef eitthvað bjátaði á og
kenndir okkur margt nytsam-
legt sem nýtist okkur í lífinu.
Minningarnar eru endalaus-
ar. Þú skapaðir með okkur mjög
skemmtilegar minningar. Það
var mjög gaman að ferðast með
þér um landið. Þú elskaðir að
ferðast og þér þótti afskaplega
vænt um landið okkar.
Vinir okkar elskuðu þig. Þú
gafst þér svo góðan tíma til
þess að spjalla við alla. Hlustað-
ir og sýndir öllum skilning.
Það voru forréttindi að fá að
kynnast þér, elsku Inga mín.
Við fjölskyldan munum ávallt
minnast þín með gleði í hjarta.
Takk fyrir allt, elsku Inga
mín.
Kveðja,
Gunnar Þór Möller,
tengdarsonur þinn.
Amma Inga var alltaf svo
rosalega góð við mig og hún
passaði mig oft. Ég gisti oft hjá
henni og það var alltaf rosalega
gaman. Við borðuðum hakk og
spaghettí og horfðum á íslenskt
sjónvarpsefni, sem var í uppá-
haldi hjá henni. Svo svæfði hún
okkur bræður alltaf með sögum
um Tralla og Möllu og strauk
okkur um lófana. Ömmu Ingu
fannst rosalega gaman að fara í
bíltúra og ferðaðist hún út um
allt á Hondunni sinni. Hún
keyrði niður Laugaveginn, hún
keyrði upp í Grafarvog til okkar
og hún fór upp í Árbæ að heim-
sækja Kalla og Ellý. Amma var
mjög sjálfstæð, hlýleg, góð-
hjörtuð og umfram allt mögnuð
kona sem ég leit mikið upp til
og á eftir að sakna mikið.
Amma mín, núna ertu að komin
á betri stað. Hvíldu í friði, elsku
besta amma Inga mín.
Þinn
Tómas Ísak.
Blessuð sértu sveitin mín,
sumar, vetur, ár og daga.
Engið, fjöllin, áin þín,
yndislega sveitin mín,
heilla mig og heim til sín
huga minn úr fjarlægð draga.
Blessuð sértu sveitin mín,
sumar, vetur, ár og daga.
(Sigurður Jónsson)
Þegar ég hugsa til Ingibjarg-
ar hljómar þetta erindi fyrir
eyrum mínum.
Ingibjörg elskaði sveitina
sína heitt og innilega og saknaði
hennar alla tíð.
Seint og um síðir varð henni
að ósk sinni þegar hún eignaðist
bíl og nýtt hjólhýsi sem hún gat
flutt með sér og dvalið í þegar
hún heimsótti ættingja og vini,
menn og máleysingja í sveitinni
sem henni þótti svo gott að
minnast.
Við Ingibjörg áttum okkur
draum. Hún ætlaði að bjóða
mér með sér í sveitina sína þar
sem hún gæti sýnt mér æsku-
slóðirnar og sagt mér betur frá.
– Sagt mér frá því þegar hún
laumaðist til að fara í stóðið,
beislaði þar besta gæðinginn og
þeysti um grundir frjáls og frí.
– Hvernig henni leið þegar hún
valdi að æfa keppnisíþróttir
með drengjunum fremur en að
vera í leikfimi.
Ingibjörg var víðlesin og
hafði einkum gaman af því að
lesa góðar ævisögur. Hún átti
gott safn bóka sem hún hugðist
lesa aftur og betur þegar um
hægðist og hún hefði góðan
tíma til að njóta.
Sjálf sagði hún vel frá og oft
minntist ég á það við hana að
hún ætti að fá einhvern góðan
rithöfund til að skrá sögu sína.
Ævi hennar var litrík, róman-
tísk og eins og hjá okkur flest-
um erfið á stundum. Henni
tókst að sigrast á hindrunum
með einbeitni, kjarki og dugn-
aði. Skoðanir hafði hún sterkar
á mönnum og málefnum og var
óhrædd við að setja þær fram.
Það var falleg stund í lífi okk-
ar þegar Ingibjörg leiddi stolt
dóttur sína að altarinu þar sem
hún gekk að eiga son okkar,
Gunnar Þór. Ingibjörg klæddist
þá ljósgrænum kápukjól sem
hún hannaði og saumaði sjálf af
sínum alkunna myndarbrag.
Hún var glæsileg og bar höfuðið
hátt og ég skynjaði vel hversu
stolt hún var af dóttur sinni.
Seinna kynntumst við svo fjöl-
skyldu hennar betur á hátíðar-
og gleðistundum og þá var gam-
an.
Ingibjörgu þótti vænt um
börnin sín og barnabörn sem nú
sjá á bak ömmu Ingu. Hún skil-
ur eftir stórt skarð í lífi þeirra
og ég veit að Dagur og Tommi
sakna hennar sárt. Hún var
barngóð og eignaðist marga
góða vini í starfi sem dagmóðir
þar sem hún naut virðingar og
fékk viðurkenningu fyrir vel
unnin störf frá Samtökum dag-
mæðra.
Ég kveð Ingibjörgu og votta
börnum hennar og fjölskyldum
þeirra samúð okkar.
Anna.
Ég á margar góðar minning-
ar frá heimsóknum til Ingi-
bjargar frænku. Sé hana fyrir
mér granna og glæsilega í eld-
húsinu sínu brosandi út að eyr-
um. Þegar ég var barn tók hún
eftirminnilega á móti mér og
mömmu. Hún sótti okkur oft
sjálf á Volvonum sínum og
heima hjá henni beið svo hlaðið
kaffiborð. Í minningunni var
mikið spjallað og hlegið í þess-
um heimsóknum. Inga átti ekki
í neinum vandræðum með að tjá
sig og talaði um alla hluti af
miklu hispursleysi. Frá henni
fórum við mæðgur alltaf sælar
og glaðar.
Inga vann sem dagmamma
lengi og meira að segja fram yf-
ir sjötugt. Heimilið hennar bar
þó aldrei með sér að það væri
fullt af smábörnum alla virka
daga. Hver hlutur hafði sinn
stað hjá henni og allt var tand-
urhreint. Hún passaði í heildina
mikinn fjölda barna og hafði
sterkar skoðanir á öllu sem við-
kom starfinu en vildi ekki hafa
mjög mörg orð um sitt framlag
í þeim efnum. Þakkaði bara fyr-
ir að aldrei hefði komið neitt al-
varlegt fyrir. Hún hafði einstakt
lag á börnum og sinnti þeim af
miklum metnaði. Bæði andleg
og líkamleg næring átti að vera
fyrsta flokks. Um þessi störf
hennar get ég miðlað af eigin
reynslu því hún passaði tvö af
okkar börnum og sinnti því
verki frábærlega.
Inga vildi nefnilega gera
verkin almennilega. Ef á annað
borð átti að ráðast í einhver
verkefni þá var alveg eins gott
leggja sig alla í þau. Hún var
sjálf bæði rösk og flink. Gat
saumað, smíðað og málað og
gert eiginlega hvaðeina sem féll
til eða henni datt í hug. Hún
vildi ekki sjá neinn káralit á
þvottinum sínum og þegar hún
keypti sér ný föt átti hún það til
að spretta þeim strax í sundur
og laga þau, og var snögg að
því. Hún hafði óbeit á öllu óþar-
faveseni, eða tilstandi eins og
hún kallaði það oft, og óheið-
arleika þoldi hún alls ekki. Hún
kunni að meta að fólk kæmi til
dyranna eins og það var klætt.
Það gekk á ýmsu í lífinu og
Inga upplifði til dæmis að
standa uppi ein og allslaus með
börnin sín og þurfti að koma
undir sig fótunum að nýju upp á
eigin spýtur. Hún sagði frá
þessum aðstæðum, eins og öðru,
á opinskáan hátt og kryddaði
frásögnina með sterkum lýsing-
arorðum. Viðurkenndi að þetta
hefði ekki verið auðvelt en það
var ekki um annað að ræða en
að takast á við þetta eins og
önnur verkefni.
Ingibjörg föðursystir mín var
hressileg, litrík og skemmtileg
persóna, ein af þessum sterku
konum sem gustaði af. Ég er af-
ar þakklát fyrir allar okkar
skemmtilegu samverustundir.
Frændsystkinum mínum og
fjölskyldum þeirra sendi ég
samúðarkveðjur.
Guðrún Þorleifsdóttir.
Hún var hress, hreinskilin,
ákveðin, drífandi og skemmti-
leg. Það var aldrei lognmolla í
kringum um Ingibjörgu eða
ömmu Ingu eins og Dagur
Fannar og Tómas Ísak kölluðu
hana alltaf. Við vorum svo
heppin að kynnast Ingibjörgu
þegar Gunnar Þór, bróðir og
mágur, kynntist Gullu. Hún
varð strax fjölskylduvinur. Það
var gaman að fylgjast með því
hvernig hún leit til með dóttur
sinni eins og ljónynja. Þær
voru greinilega samrýmdar og
brölluðu mikið saman. Það
leyndi sér ekki að Ingibjörg
hafði mætur á Guðlaugu sinni
og gætti þess að ungi maðurinn
sem hún var að slá sér upp
með kæmi vel fram við hana.
Það reyndi þó aldrei á þá varð-
stöðu því Gunnar og Ingibjörg
urðu strax kærir vinir. Gagn-
kvæm væntumþykja, hjálpsemi
og virðing leyndi sér ekki þar.
Þegar við fréttum af því að
Ingibjörg hefði kvatt þennan
heim rifjuðust um margar ljúf-
ar minningar. Minningar frá
ferðalögum þar sem Ingibjörg
kom ein á sínum jeppa með sitt
fellihýsi, góðar stundir í afmæl-
um, jólaboðum, en ekki síst frá
brúðkaupsdegi Gunnars og
Gullu. Hann bar einmitt upp á
11. júní, afmælisdag Ingibjarg-
ar. Þar sást langar leiðir hve
hamingjusöm og stolt hún var
af dóttur sinni og nýbökuðum
tengdasyni.
Já uppákomurnar voru ýms-
ar, mörg tilefni til að hlægja,
spjalla og þrasa um pólitík, en
Ingibjörg var skorinort með af-
brigðum þegar hún tjáði sig
um menn og málefni.
Við erum ríkari af því að
hafa átt samleið með Ingi-
björgu. Það eru líka börnin
hennar, tengdabörn og barna-
börn. Við sendum þeim inni-
legar samúðarkveðjur. Eftir
lifir minning um góðan vin og
samferðarkonu.
Tómas Njáll og Helena.
Ingibjörg
Óskarsdóttir
Ástkær eiginmaður minn og vinur, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN INGI STEINDÓRSSON,
Miðstræti 11,
Vestmannaeyjum,
lést að heimili sínu 20. nóvember.
Útförin fór fram í kyrrþey 30. nóvember.
Elínborg Bernódusdóttir
Hinrik Jónsson og börn
Ölver Jónsson, Svanhildur Inga Ólafsdóttir og börn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
OLGA HAFBERG,
lést í faðmi fjölskyldunnar á
hjúkrunarheimilinu Sóltúni í Reykjavík
þriðjudaginn 1. desember.
Útförin fer fram frá Garðakirkju þriðjudaginn 8. desember
klukkan 13. Vegna aðstæðna verður einungis nánasta fjölskylda
viðstödd, en athöfninni verður streymt á slóðinni
https//www.sonik.is/olga.
Aðstandendur vilja þakka starfsfólki hjúkrunarheimilisins
Sóltúns fyrir einstaka umhyggju og alúð.
Olga Guðrún Snorradóttir Rúnar Ástvaldsson
Engilbert Ó H Snorrason Sigrún Tómasdóttir
Jón HB Snorrason Þóra Björnsdóttir
Hlynur Hafberg Snorrason Alma Björk Sigurðardóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur bróðir okkar,
ÞÓRARINN ODDSSON,
lést 15 nóvember.
Útför hefur farið fram í kyrrþey.
Alda Vala Ásdísardóttir
Sigurborg Oddsdóttir
Ólafur Oddsson
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
KARL GUÐMUNDUR GUÐJÓNSSON,
deildarstjóri í tollpóstinum,
lést á heimili sínu í Skövde mánudaginn 30.
nóvember.
Minningarathöfn og jarðsetning verður
auglýst síðar.
Siv G. Guðjónsson
Guðjón Karlsson Eija Karlsson
Elín María Karlsdóttir
Anna Marta Karlsdóttir Eyþór Jónsson
barnabörn og barnabarnabörn