Víðförli - 15.07.1985, Blaðsíða 2

Frá boröi biskups:
EKKI SPEGILMYMD
HELDUR
SALT OG LJÓS
í boðskap 7. heimsþings
lútherska heimssambandsins
segir m.a.: ,,Við fögnum hverju
tækifæri, sem gefst til þess að
boða fagnaðarerindið af frjáls-
um vilja. Við þjáumst með
þeim, sem eru hindraðir í því.
Við erum ekki kölluð til þess að
vera spegilmynd af þjóðfélagi
okkar, heldur til þess að vera
salt og Ijós."
Þetta atriði i yfirlýsingu lúth-
ersku kirkjunnar hefur snortið
mig sérstaklega. Mér finnst hér
komið að kjarna málsins í hlut-
verki kirkjunnar nú á dögum,
eins og reyndar alltaf áður. Er
við skoðum þetta sannmæli í
ljósi sögunnar, þá sjáum við
hvernig kristni ruddi sér braut
allt frá upphafi til þess að vera
salt og ljós í lífi manna og á
vegum þeirra. En hitt er jafn-
ljóst að það kostaði oft mikla
baráttu að vera kristinn. Það
Útgefandi: Útgáfan Skálholt, Klapp-
arstig 27, Reykjavík, sími 91-21386
Ritstjóri: sr. Bernharður Quðmundsson,
sími 91-12640
Ritstjórn: Quðjón Sverrisson, Hróbjartur
Árnason, Jóhannes Tómas-
son, sr. Solveig Lára Quð-
mundsdóttir, sr. Örn Bárður
Jónsson
Setning og umbrot: Prentstofa Skálholts
Prentun: Dagsprent, Akureyri
var ekki alltaf auðvelt að varð-
veita það í hjarta sínu, er gaf
lífinu gildi, góðleikann, réttlæti
og miskunnsemi. hað gat jafn-
vel kostað ofsóknir og dauða
að ákalla nafn Jesú og fylgja
fram boðskap hans um fórn-
andi kærleika sem leiðina, veg-
inn til lífsins og eilífðarinnar.
Þannig varð til saga píslar-
vottanna á fyrstu öldum kristn-
innar. Þeirri sögu er ekki lokið.
En reynslan varð sú, að ,,blóð
píslarvottanna varð besta út-
sæði kirkjunnar" eins og sagt
er í kristnisögu þeirri, sem eg
kenndi í áratugi. Kristin kirkja
varð sterkari og áhrifameiri i
hverri raun, sem glíma þurfti
við. hví að ,,gull prófast í eldi
og guðhræddir menn í nauð-
um" (Síraksbók).
Kirkjan hefur á öllum tíma
sama hlutverk. flafi það áöur
verið hlutskipti hennar að vera
salt og ijós i lífi manna, þá er
svo vissulega á okkar tímum.
— Heimurinn gerir allt annað í
dag en að varðveita hin óhagg-
anlegu lífsgildi, sem renna
stoöum undir réttlátt og frið-
sælt þjóðfélag. Það er engu lík-
ara en „mannkynsmorðinginn
nú magni fjandskap sinn" —
eins og segir i Lútherssálmin-
um. Á þeirri miklu öld tækni og
vísinda, sem við lifum, þar sem
öryggi ætti að hafa vaxið að
sama skapi, — er óöryggið
aldrei meira, og maöurinn
hvergi óhultur vegna skemmd-
arstarfsemi og hryðjuverka.
Herra Pétur Sigurgeirsson
í dag er það kristin kirkja,
sem gengur fram fyrir skjöldu
til þess að bjarga heiminum frá
voða tortímingar. Fyrir það er
hún ofsótt af þeim öflum, sem
telja að enn sé ráðlegast að
auka vígbúnaðinn. Leiðin til
gagnkvæmrar afvopnunar,
sem er eina leiðin til friðar,
kemur ekki fyrr en menn eign-
ast traust hver á öðrum. Það
traust vantar, — og það kemur
ekki fyrr en menn finna til
ábyrgðar gagnvart þeim Guði,
sem skapaði heiminn og elskar
hann. ,,Stríö eða vald getur
aldrei leyst deilu Araba og ísra-
elsmanna," sagði Sadat forseti
Egyptalands. Það sannast
áþreifanlega dag frá degi. Hið
sama gildir um deilur annarra
þjóða.
í dag er kirkjan að sameina
krafta sína til hjálpar hinum
hungruðu og nauðstöddu í
heiminum, og gengur þar einn-
ig fram fyrir skjöldu. í byrjun
des. sl. las eg það i leiðara
danska blaðsins Politiken,
hvernig kirkjan hefði brugðist
við á undan öðrum til að bjarga
fólki á þurrkasvæðunum í
Eþíópíu. Sannleikurinn er sá,
að heimurinn hefur annað að
gera en lækna sár og þerra tár
og kveikja Ijós vonarinnar. En
það er og verður hlutverk kirkj-
unnar hvernig sem á móti
blæs.
Pétur Sigurgeirsson.
2 - VÍÐFÖRLI
t