Víðförli - 15.07.1985, Qupperneq 11

sýn sem ég hef um jafnrétti, aö
bæði kynin fái rétt og aöstööu
til þess aö sinna börnum sín-
um. Þetta kallar eftir hugar-
farsbreytingu, — jafnréttisbar
áttan felur í sér vissa þjóðfél-
agsbyltingu. En mig langar til
þess að bæði faðirinn og móðir-
in, ef þau eru bæði til staðar,
sjái gróðann við að annast
barnið sitt, svo að notað sé
tungumál sem ætti að skiljast.
Mú eru prestar aðeins rúm-
lega 100 og því fremur sjald-
séðir, hvaö þá aö vera kven-
prestur, kvíöir þú því ekki aö
verða „ööru vísi,, og einangr-
ast þessvegna?
Ja, ég kvíði frekar presta-
stimplinum en kvenpresta-
stimpli, ef einhverju er að
kvíða. Þær konur sem hafa
tekið prestsvígslu hafa staðið
sig svo vel, og það er gott að
fara í sporin þeirra. Þær hafa
sýnt mikinn kjark og kraft og
gætu fremur smitað karlana í
stéttinni af áhuga sínum en
hitt.
Mutuö þiö jafnréttis í Quð-
fræöideildinni?
Okkur stóðu sannarlega til
boða allir möguleikar. Auð-
vitað urðum viö varar við karl-
rembu, sem jók auðvitað í
okkur kvenrembu!
Mú er sumstaöar mótstaða
gegn kvenprestum ekki síst
frá ungum karlprstum, þeir
neita aö starfa með þeim
o.s.frv.
Þeir hljóta að vera alveg ný-
skriðnir úr egginu og ekki
nægjanlega sjóaðir. Þetta
þekkist lítið hér, ég fékk a.m.k.
að njóta mín á þessari fyrstu
prestastefnu. Mér hefur verið
mjög eðlilega tekið, ég kæri
mig ekki um neinar sérstakar
móttökur af því að ég er kona.
Minn tími er ekki kominn í
prestsstarfinu, ég á eftir að
sýna hvað ég get. Ég er hins-
vegar ekki að leita eftir góðum
stöðum í samfélaginu, þess
vegna er ég svo sátt við að vera
aðstoðarprestur, því þar get ég
alfarið sinnt hinum eiginlegu
prestsstörfum, en slepp við
skrifræðið sem fylgir starfi
sóknarprestsins.
Það hefur einmitt verið bent
á þaö aö tvær konur hafa tekið
vígslu sem aðstoðarprestar
upp á síökastið. Er tilhneiging-
in til þess í kirkjunni að konur
vinni almennu störfin, en karl-
ar séu í stjórnunarembættum?
Alls ekki. En það er kannske
hluti af kjarki kvenna sem vigj-
ast að þær þora að fara nýjar
leiðir sem þær telja mikilvægar
í þjónustu, en binda sig ekki í
viðurteknum farvegi eins og
karlarnir. Við sr. Sólveig Lára
kusum okkur þennan vettvang
sem okkur finnst e.t.v. meira
krefjandi og í takt við tímann.
Við völdum þetta ekki af undir-
gefni, eða af statusleit. Verk-
efnið heillaði.
Hinsvegar er starfið ekki lífið
allt. Þegar ástvinur er kominn í
myndina, þá er að sinna honum
sem best, finna sér aðstöðu þar
sem bæði geta notið sín, stutt
hvert annað og örvað í lífi og
starfi.
Það er hinsvegar vaxandi
vandamál fyrir kirkjuna að
prestar eiga maka með sér-
menntun og eigin starfsframa.
Þar sem stór hluti prestsem-
bættanna er úti á landi, þar
sem ekki er víst að makinn geti
fundið starf sem heillar, er
hætt við að þau verði ekki auð-
veldlega skipuð.
Hefuröu lengi ætlað þér að
gerast prestur?
í menntaskóla ákvað ég aö
lesa guðfræði, en datt ekki í
hug að verða prestur. Ég hafði
starfað mikið í KFUK og hlotið
þar ómetanlega reynslu í æsku-
lýðsstarfi, og margskonar mót-
un. Ég hef þangað miklar taug-
ar. Þegar ég kom í guðfræði-
deildina opnaðist mér ný sýn.
Við fengum gott uppeldi þar.
Okkur var svo rækilega bent á
ábyrgð kristins manns í þjóð-
félaginu, að kristinn maður á
að vera þar jafn virkur og aðrir
pólitískt séð.
Guðfræðin er heillandi fag.
Ég get ekki nógsamlega lof-
sungið hana. Það er mér kapps-
mál að geta haldið mér við fag-
lega, halda áfram að sjá heim-
inn í guðfræðilegri sýn, sem
vettvang Quðs og manns, þar
sem Quð hefur gefið mannin-
um allt sem hann á, kraftinn til
að koma reiðu á óreiðu og tak-
ast á við misfellur í lífinu.
Þú varst í Skálholti síðasta
áriö sem guðfræðinemi, skrif-
aöir þar ritgerö þína og last
prófslestur einsog prestsefni
hafa gert þar um aldabil, jafn-
framt því sem þú kenndir í
Skálholtsskóla. Hvaða áhrif
hefur slík vera á fólk?
Það er mikil helgitilfinning á
Skálholtsstað og stórkostlegt
að lifa þar með ungu hressu
fólki og skynja hversu þau hrif-
ust af helgi og kyrrð staðarins.
Ég á þeim mikið að þakka. Þau
voru svo fersk og skemmtileg
og hvetjandi til umræðu og
báru mikið úr býtum eftir vet-
urinn mannlega talað, þótt
ekki séu prófin þar. Skálholt er
ótrúlega áhrifamikiil staður og
forréttindi að vera þar.
Hvað er nú framundan fyrstu
dagana?
Ég leysi sóknarprestinn af í
sumarleyfi hans, það er dáiítið
yfirþyrmandi, en um leið veitir
það innsýn inn í líf safnaðarins.
Síðan fer ég að undirbúa vetrar-
starfið.
Hver eru helstu trompin þín
þegar þú ferö aö spila úti í líf-
inu?
Ja, ég kann á gítar! En eins
og ég sagði áðan, er aðaltromp-
ið mitt Quð, sem hefur sent mig
til þessarar þjónustu og ég veit
að leiðir mig.
VÍÐFÖRLI - 11