Tónamál - 01.02.1977, Blaðsíða 10

Horft um öxl
Þejar ég lít um öxl til áranna, sem ég gegndi for-
mannsstörfum í félaginu, rifjast upp ótal minningar,
ánægjulegar jafnt sem gremjulegar, um smá atvik jafnt
sem félagslega, sögulega stórviðburði, um skin og
skúrir í dagbók félags sem var í mótun. Það er engan
veginn ætlun mín að tíunda hér, hvaða áföngum var
náð á þessum tíma, eða birta afrekaskrá, því þessir
dagar voru hvorki merkilegri né ómerkilegri í sögu fé-
lagsins en gengur og gerist í félögum almennt.
Það sem situr eftir í hugarskoti mínu núna, rúmum
tveim áratugum síðar, eru viðbrögð félaganna við því,
sem að steðjaði hverju sinni og áhrif þau, sem við-
brögðin höfðu á okkur sem stóðum í eldlínunni. Mér
er til efs, að nokkur óbreyttur félagsmaður í nokkru fé-
lagi (með orðinu óbreyttur á ég að sjálfsögðu við fé-
laga, sem ekki gegna stjórnarstörfum) geri sér grein
fyrir, hve afgerandi áhrif framkoma hans og viðbrögð
gagnvart störfum félagsstjórnar hefur á baráttuþrek
þeirra, sem við stjórnvölinn standa. Það er svo auðvelt
að standa utan við alla ábyrgð og láta ljós sitt skína um
það, hvernig eigi að halda á málum, gera lítið úr því
sem gert er og jafnvel gera forsvarsmennina tortryggi-
lega í augum félaganna. Þetta er gömul saga og ný í
öllum samskiptum manna á öllum sviðum og engum
til góðs. í litlu stéttarfélagi, sem er að berjast fyrir
afkomu umbjóðenda sinna, eru svona viðbrögð stór-
skaðleg og þá jafnt fyrir eiturtungurnar sem alla aðra
félagsmenn. í stuttu máli má segja, að reynsla allra fé-
lagsstjórna í öllum félögum á öllum tímum hafi verið
sú, að félagar hafa ekki sparað stóru spjótin í að-
finnslur á gjörðir stjórnarinnar, hversu lítilfjörlegt og
ómerkilegt sem málið hefur verið, en þagað þunnu
hljóði yfir því, sem þeim hefur þótt vel gert.
Nú má ekki skilja orð mín svo, að ég telji að þing-
heimur eigi að rísa úr sætum og hrópa ferfalt húrra
fyrir hverum ávinningi, sem næst fram, en það skaðar
ekki, að menn láti í ljósi jákvæð viðbrögð jafnt sem
réttláta gagnrýni. Það örvar félagsstjórnina og bætir
félagsandann.
Gunnar Egilson.
FÍH er ekki stórt félag á íslenzkan mælikvarða og
ekki svo ýkja gamalt, en á um margt merkilega sögu í
óvenjulegri baráttu við vandamál, sem engin önnur
stéttarfélög hafa þurft að glíma við og á ég þar aðal-
lega við útlendingavandamálið. A sínum tíma stóðu
félagarnir allir sem einn andspænis þessum vanda og
mátu að verðleikum hvert það skref, sem færði okkur
nær því marki, að fá full yfirráð yfir vinnumarkaði
okkar.
Ósk mín félaginu til handa á þessu afmælisári og
öllum komandi árum er, að FIH megi bera gæfu til að
hafa samstilltan hóp manna, sem líti á félagið sem
sverð sitt og skjöld í lífsstarfi sínu og hafi sömu af-
stöðu til allra mála og frumherjarnir höfðu til útlend-
ingavandans, - þá bíða félagsmanna óhjákvæmilega
enn stærri sigrar.
Gunnar Egilson.
TÓNAMÁL
10