Tónamál - 01.02.1977, Blaðsíða 19

Jósef Felzmann - Kveðja
Fceddur 2. jebrúar 1910
Dáinn 18. desember 1976
Nú, þegar ég kveð æskuvin minn, Jósef Felzmann,
er margs að minnast.
Kynni okkar hófust í æsku. Við lékum okkur saman,
vorum saman í barnaskóla og innrituðumst samtímis
í Konservatorium í Vínarborg; við vorum heimagang-
ar hvor hjá öðrum.
Strax í barnaskóla byrjuðum við að spila í skóla-
hljómsveitinni og hélzt samstarf okkar áfram og fór
að taka á sig alvarlegri blæ eftir því sem árin liðu,
TÓNAMÁL
enda unnum við saman í mörg ár. Minnisstætt er mér
er hann einn sunnudagsmorgun kom heim til mín og
sagði áður en hann heilsaði: „Viltu koma til íslands?"
Það var svo afráðið að við legðum land undir fót árið
1933 og fórum til íslands. Við vorum ráðnir til 8 mán-
aða hjá A. Rosenberg, heiðvirðum eiganda Hótel ís-
lands. En þessir 8 mánuðir voru svo framlengdir til
margra ára, enda urðu forlögin þau, að við eignuðumst
hér okkar annað föðurland og urðum íslenzkir ríkis-
borgarar.
Árið 1938 fór Jósef til Vínarborgar ásamt unnustu
sinni, Ingibjörgu Júlíusdóttur, og giftu þau sig þar
stuttu seinna.
Ekki leið langur tími þangað til heimsstyrjöldin
skall á og voru ungu hjónin meira og minna aðskilin
öll stríðsárin þar sem hann var kvaddur í herinn, og
hún þurfti að vera ein með 2 börn þeirra, Gunnar og
Sigrid. Oft hef ég dáðst að kjarki og hetjulund Ingi-
bjargar, sem hún sýndi svo vel á þessum árum þreng-
inga og erfiðleika.
Börn Jósefs, Gunnar og Sigrid, ásamt tengdabörn-
um voru framúrskarandi góð föður sínum og ekki síð-
ur nú eftir að hann veiktist. Það má heldur ekki
gleyma barnabörnunum, sem voru í svo miklu uppá-
haldi afa síns að hann sá varla sólina fyrir þeim.
Jósef var framúrskarandi góður fiðluleikari og hon-
um var fleira til lista lagt, t. d. var hann mjög góður
málari og prýða margar myndir hans heimili okkar
hjónanna, sem við metum mikils. Hann var sérstak-
lega vandvirkur við allt sem hann tók sér fyrir hend-
ur. Eftir stríð fluttist fjölskyldan til íslands og starfaði
Jósef í Sinfóníuhljómsveit íslands frá upphafi þangað
til heilsu hans fór það hrakandi, að hann varð að hætta
störfum um það bil fyrir 2 árum.
Jósef Felzmann var sannur listamaður af guðs náð,
og mikils virtur hér í sínu öðru föðurlandi. Það er
jafnan skarð fyrir skildi þegar slíkir menn falla frá
fyrir aldur fram. En minningin lifir þótt maðurinn
deyi, því orðstír deyr aldrei. Framh. á bls. 22.
19