Hinsegin dagar í Reykjavík - 01.08.2002, Blaðsíða 8

PÁLL ÓSKAR MINNIST ÞJÓÐSÖNGVA SA
KYNHNEIGÐRA
Ég er staddur á diskóteki rmeð vinkonu
minni, og allt í einu brestur á mjög
dramattskt píanóstef. Drottningarnar
hlaupa út á dansgólfið ásamt vinkon-
um sínum sem skríkja enn meira en
þær, og svo syngja allir með svo undir
tekur í húsinu: „First I was afraid, I was
petrified..." Vinkona mín, sem er
fædd draggdrottning og veit ekki af
því, segir: „Þetta lag er hommalegra
en óperuhús fullt af nunnum."
Pottþétt
hinsegin
Skífan gefur út safndisk
Skífan gefur út safndiskinn Pottþétt
hinsegin í tilefni þessarar miklu hátíðar
samkynhneigðra sem nú fer í hönd.
Hér eru sáman komnir allir helstu
þjóðsöngvar homma og lesbía frá
öllum tímum, innlendir og erlendir.
Flytjendur eru annaðhvort samkyn-
hneigðir, velunnarar þeirra eða tónlist-
arfólk sem hefur notið sérstakrar hylli
meðal homma og lesbía.
Hvað er homma- og lesbíutónlist?
Hvað eru þessi lög að gera hérna á
þessum diski? Eru samkynhneigðir
kannski að eigna sér tónverk gjörsam-
lega gagnkynhneigðs fólks úti í bæ?
Elsta lagið, „Over The Rainbow", er
t.d. sungið af Judy Garland. Hún átti
alltaf upp á pallborðið hjá homm-
unum því að hún var fórnarlamb
aðstæðna sinna. Jarðarför hennar er
óbein ástæða þess að Stonewall-
uppþotin áttu sér stað í New York
sumarið 1969. Samkynhneigðir að-
dáendur voru að syrgja Judy og voru
ekki i stuði til að láta lögregluna stinga
sér í steininn að ástæðulausu einu
sinni enn. Auðvitað var þetta lag
sungið hástöfum, bæði fyrir og eftir
óeirðirnar. Fyrsti þjóðsöngur sam-
kynhneigðra varð að veruleika.