Vinnan - 01.10.1946, Blaðsíða 8

íslands hefði ekki verið fært um að inna þau störf
af hendi, sem það hefur skilað íslenzkri alþýðu
síðustu árin, ef þessa grundvallaratriðis hefði ekki
verið gætt. Skipulagsbreytingin frá 1940 hefur
verið aflgjafi þeirrar vaxandi samheldni sem stétt-
arfélög Alþýðusambandsins hafa sótt þrótt sinn
í, og gert hafa samtök vinnandi fólks að stórveldi
á okkar mælikvarða.
Það verður rneðal verkefna þess Alþýðusam-
bandsþings, sem nú er framundan, að vega og
meta starf og stefnu sambandsins undangengið
kjörtímabil og marka jafnframt þá stefnu og fram-
kvæmdir, sem fylgt skuli næstu tvö ár. Að sjálf-
sögðu mun miðstjórn sambandsins undirbúa
stærstu og þýðingarmestu málin, sem fyrir þingið
verða lögð. Meðal þeirra verða óhjákvæmilega
kaupgjalds- og kjaramál sambandsfélaganna, at-
vinnumálin, dýrtíðar- og verðlagsmálin, laga-
breytingar- og skipulagsmál samtakanna, og svo
síðast en ekki sízt. sjálfstæðismálið, sem hlýtur
að verða mál málanna á þessu þingi, eins og
nú er komið. Allt eru þetta stórmál, sem varða
alla verkalýðshreyfinguna, hvern einstakan með-
lim hennar, og flest þeirra snerta hag og afkomu
mikils hluta þjóðarinnar, ekki einungis á allra
næstu tímum heldur jafnvel um ófyrirsjáanlega
framtíð.
Auk þessara og annarra megin mála, sem vitað
er að 19. þing Alþýðusambands íslands verður að
taka afstöðu til og ráða fram úr, eftir því sem fært
er, munu fulltrúar hinna einstöku sambandsfé-
laga koma þar á framfæri hinutn margvíslegu
hugðarefnum umbjóðenda sinna, ýmist stað-
bundnum áhugamálum eða snertandi að meira
eða minna leyti hag og velferð verkalýðsstéttar-
innar almennt.
íslenzkar launþegastéttir eiga mikið í húfi, að
giftusamlega takizt um störf næsta Alþýðusam-
bandsþings. Vinnandi fólkið í landinu hefur stór-
bætt kjör sín og aðstöðu undanfarandi ár, síðan
stefna hinnar stéttarlegu einingar varð sérréttind-
um og sundrun yfirsterkari. Samtök alþýðunnar
hafa á skömmum tíma orðið slíkt vald, að ekki
hefur reynzt fært að ganga framhjá þeim eða
hundsa vilja þeirra. Þeim hefur tekizt að
ráða meiru um stefnu og framkvæmdir í almenn-
um þjóðmálum en nokkurn hefði órað fyrir, fyr-
ir tiltölulega fáum árum. Alþýðusamtökin hafa
ekki látið sér nægja starfið að hækkun kaups og
öðrum kjarabótum alþýðunnar, þau hafa jafn-
framt haft forustu um mestu atvinnuframkvæmd-
ir og umbltingu í atvinnuháttum, sem um getur
í sögu landsins. Án þeirra forustu og framlags eru
engar líkur til að tekizt hefði að létta dauðri
hönd afturhalds og úrræðaleysis af atvinnulífi og
framfaramálum íslenzku þjóðarinnar haustið
1944. Og án sigurs einingarstefnunnar hefði Al-
þýðusamband ísland ekki ráðið yfir þeim styrk-
leika og forustuhæfni, sem nauðsynlegur var til
að tryggja framgang nýbyggingarinnar og þar með
möguleika til vaxandi velmegunar þjóðarinnar í
framtíðinni.
Allt bendir nú til þess að afturhaldsöflum
þjóðarinnar þyki skerfur alþýðunnar nægur og
btiast megi við árásartilraunum á lífskjör hennar
og fráhvarf frá stefnu framfara og nýbyggingar.
Til þess bendir, meðal annars, sú fjármálastefna,
sem „þjóðbankinn“ hefur fylgt að undanförnu
og virðist beinlínis sett til höfuðs nýbyggingu at-
vinnuvegannna. Verður ekki annað greint, en að
með þessum og öðrum álíka ráðstöfunum vald-
hafanna, sé markvisst unnið að því að kyrkja í
fæðingunni mikinn hluta þess nýgróðurs atvinnu-
veganna, sem vaxið hefur í skjóli nýbyggingar-
stefnunnar og bera átti uppi atvinnu- og lífasaf-
komu hinnar vinnandi alþýðu.
Hér verða vinnandi stéttirnar að setja strik í
útreikning afturhaldsins. Alþýðan getur aldrei
sætt sig við endurkomu þess eymdarástands, sem
ríkti fyrir atbeina afturhaldsins allt frá upphafi
kreppunnar og fram að styrjöld. Og fyrsta ráð-
stöfunin, sem hún þarf að gera til þess að hindra
þessi áform en tryggja blómlegt atvinnulíf og al-
menna velmegun, er að efla stórlega samtök sín,
verkalýðsfélögin og heildarsamtök þeirra, Alþýðu-
samband Islands, treysta eininguna innan þeirra
og auka hæfni þeirra til forystu og leiðsagnar
fyrir þeim farmfaraöflum íslenzku þjóðarinnar,
sem eru þrátt fyrir annan smávægilegri ágreining
sammála um að hindra beri fyrirætlanir hrun-
stefnumanna. 19. þing sambandsins þarf því að
leggja grundvöll að víðtæku samstarfi allra þjóð-
hollra og framfarasinnaðra íslendinga. Aðeins
slíkt samstarf, slíkt bandalag þjóðarinnar gegn
skemmdaröflunum, getur tryggt áframhald ný-
byggingarinnar, undirstöðu nægrar atvinnu og
mannsæmandi fjárhagsafkomu alþýðunnar.
19. þing Alþýðusambands íslands kemur saman
á örlagaríkum tímum. Störfum þess mun verða
fylgt af vakandi athygli og eftirvæntingu af lands-
mönnum öllum. Marki það sömu stefnu í meg-
indráttum og gert liefur Alþýðusamband'ið að
sterkustu samtakaheild þjóðarinnar, ætti sú stund
ekki að vera langt undan að alþýðan geti sett svip
úrlausna sinna og stefnu á þróun þjóðfélagsmála
næstu árin í enn ríkara mæli en fram að þessu.
274
VINNAN