Vinnan - 01.09.1947, Blaðsíða 18

VILHELM EKELUND :
Sigurður
Hj. Sigurðsson
núverandi
féhirðir
son í eitt ár, Arinbjörn Clausen í 1 ár, Hermann Er-
lendsson í 7 ár, og núverandi féhirðir, Sigurður H.
Sigurðsson, í 6 ár. Varaformenn hafa verið fjórir:
Arinbjörn Clausen í 4 ár, Bjarni Guðmundsson í 1 ár,
Haraldur Kristjánsson í 1 ár og núverandi varaformað-
ur, Kristján Bjarnason, í 9 ár.
Á síðasta aðalfundi félagsins voru kjörnir heiðurs-
félagar í tilefni af 15 ára afmælinu tveir af stofnendum
félagsins, þeir Sigurður Pétursson, fyrsti formaður fé-
lagsins og formaður þess í níu ár, og Arinbjörn Clau-
sen, er sat í stjórn félagsins í sjö ár og þar af tvö ár
formaður.
I Vélstjórafélagi Isafjarðar eru nú 89 félagsmenn.
Félagssjóður telst að upphæð kr. 2494,59, en töluverð-
ur hluti þeirrar upphæðar eru því miður óinnheimt fé-
lagsgjöld, sem óvíst er að hve miklu leyti fást greidd.
Árgjald félagsins er nú kr. 40,00.
Vettvangur vinnandi kvenna
Framh. af hls. 192
grein, en starfið er nýtt og því laust við allar erfða-
venjur.
— Hvernig eru laun ykkar samanborið við hlið-
stæðar iðngreinar þar sem karlmenn vinna?
— Starfið er mjög hliðstætt karlmannafatasaumi, en
launin eru ennþá mikið lægri en svéinakaup hjá herra-
klæðskerum. En annars er mikil ákvæðisvinna og við
berum meira úr býtum á þann hátt en með mánaðar-
kaupi. Nú er búið að segja upp samningum, ákvæðis-
taxti verður óbreyttur, en við förum fram á töluverða

'N
LOFSÖNGUR
til hafsins og Apollons
V
Bláa strönd í ljósvakans legi.
Sjá, aspir og bjarkir úr liminu breiða
og krónurnar hefja mót ljósinu hvítu.
Hjarta mitt er sem blómstrandi björkin
— er guðinn mín vitjar —
og sem nývakið blóm, er brosir
á morgni síns lífs,
Þyrstir í Ijós
og í þrá lyftist.
O, hve þú lykur mig ilmi tærum og ungum,
ymur þinn er sem viðlag míns fótataks,
hvort sem friðsælar grundir ég geng
eða glymjandi Hræti,
svala, bláa, silfurgljáandi —
hækkun á grunnkaupi þeirra, sem ráðnir eru upp á
mánaðarkaup.
— Hvaða kaup höfðuð þið áður en félagið var
stofnað?
— Á meðan við vorum deild í Iðju höfðum við
240 krónur á mánuði og premíu, svo það gat orðið allt
upp í 270 krónur. Eftir þriggja mánaða verkfall haust-
ið 1944 fengum við mánaðarkaupið hækkað í 350
krónur.
— Það er ekkert búið að gera af því, sem þarf að
gera, segir Kristrún að lokum. — Okkur liggur á að
fá iðnina betur skipulagða, en alltaf skortir okkur
tíma. Við þyrftum að hafa konu, sem gæti farið um
á vinnustöðvunum og rætt við stúlkurnar um félagsmál
þeirra. Það væri miklu hægt að áorka þá. Kvenþjóðin
þarf að gera meiri kröftur til sjálfrar sín og jafnframt
kröfur um fullt launajafnrétti. íhaldið, hvar sem það
er að finna, segir, að með svo skefjalausu jafnrétti
muni heimurinn ekki standast. En mér finnst að sú iðn-
grein, sem ekki getur starfað án þess að hafa kvenfólk
sem ódýran vinnukraft, sé alls ekki starfhæf.
R. K.
196
VINNAN