Vinnan - 01.05.2010, Blaðsíða 3

Ávarp Gylfa Arnbjörnssonar forseta ASI
»
•i
j
Ég vil byrja á að óska launafólki um allt land
til hamingju með daginn. 1. maí er baráttu-
dagur launafólks og verkalýðshreyfingarinnar
allrar. Á slíkum degi er hollt að rifga upp þá
baráttu sem foreldrar okkar, afar og ömm-
ur, háðu fyrir bættum kjörum og auknum
réttindum. Við sem erum á vinnumarkaði nú
njótum ávaxta af baráttu þeirra dag hvern,
ekki síst við núverandi aðstæður þegar stórir
hópar launafólks búa við atvinnuleysi og
tekjusamdrátt. Það er forvitnilegt að skoða
hvað skrifað var á kröfuspjöldin í fyrstu 1. maí
göngunni sem farin var í Reykjavík árið 1923.
Atvinnubætur gegn atvinnuleysi!
Enga skatta á þurftarlaun!
Réttláta kjördæmaskipan!
Engar kjallarakompur - holla mannabústaði!
Enga helgidaga vinnu!
Rannsókn á íslandsbanka!
Þótt tæpiega 90 ár séu liðin síðan verkafólk
gekk undir gunnfánum sínum með þessi
skilaþoð hljómar ýmislegt kunnuglega.
Annað sýnir þann mikla árangur sem náðst
hefur með þrotlausri baráttu.
Krafan um rannsókn á íslandsbanka sýnir
að fátt er nýtt undir sólinni. Nýútkomin
rannsóknarskýrsla Alþingis vitnar á átakan-
legan hátt um það hvernig bankaræningjar í
sparifötum fóru með þær mikilvægu stofnanir
í samfélaginu sem bankarnir eru. Þeir skildu
eftir sig sviðna jörð og tugþúsundir heimila
í sárum. Það er krafa fólksins í landinu að
þessir menn verði sóttir til saka fyrir þau spjöll
sem þeir hafa unnið landi og þjóð og að þeir
skili ránsfengnum. íslensk þjóð mun aldrei
sætta sig við að þessi hópurfjárglæframanna
fái lifað í vellystingum í útlöndum meðan
alþýða landsins borgar reikninginn.
Rannsóknarskýrslan varpar einnig Ijósi á
annan afar alvarlegan hlut en það er getu-
leysi íslenskra stjórnmálamanna og dugleysi
stjórnsýslunnar. Það er átakanlegur lestur. í
aðdraganda bankahrunsins, þegar viðvörunar-
þjöllur glumdu allt um kring og aðvörunar-
orð og boð um aðstoð komu erlendis frá,
sváfu íslenskir ráðherrará verðinum og
stjórnsýslan var sem lömuð. Þar brást
fólkið sem á að hafa heill lands og þjóðar að
leiðarljósi. Fólkið sem á að standa vörð um
hagsmuni almennings. Þessi hópur bítur svo
höfuðið af skömminni með því að segjast
ekki bera ábyrgð á því hvernig fór. Það er
krafa verkalýðshreyfingarinnar að stjórnmála-
menn og stjórnmálaflokkarnir sýni að þeir
hafi lært af mistökunum því þjóðin stendur
frammi fyrir alvarlegri vá sem verður að
bregðastvið. 15 þúsund íslendingar
eru atvinnulausir. Það má ekki gerast
að atvinnuleysi skjóti hér rótum. Það
er samfélaglegt mein sem við verðum
að koma í veg fyrir með öllum ráðum.
Atvinnuleysi hefurekki bara áhrifá
þann sem misst hefur vinnuna og
fjölskyldu hans heldur á samfélagið
allt. Undanfarið ár hefur ASÍ lagt mikla
áherslu á það við stjórnvöld að farið
verði í mannaflsfrekarframkvæmdirtil
að mæta miklum samdrætti í þyggingar-
iðnaði og mannvirkjagerð, því þar
eratvinnu-leysið mest. Slíkarframkvæmdir
myndu einnig hleypa auknu lífi í Ijölmargar
greinar atvinnulífsins sem þjónusta byggin-
gariðnað og mannvirkjagerð með beinum og
óbeinum hætti. Verkalýðshreyfingin hefur
bent á fjölmörg verkefni sem ráðast má í
á næstu mánuðum, t.d. viðhaldsverkefni á
opinberum byggingum, vegaframkvæmdir,
samgöngu-miðstöð og byggingu hjúkrunar-
heimila. Lífeyrissjóðirnir okkar hafa og verið
tilbúnir að flármagna þessar framkvæmdir
með langtíma lánum. Margt af þessu eru
verkefni sem hefja má vinnu við þegar í
stað. Þau munu efla virkni í atvinnulífinu og
samhliða skapa ný tækifæri og forsendur til
nýsköpun-ar og fjölbreytts samfélags. Því
miður hefur alltof lítið af þessu gerst og það
sem er í gangi gerist of hægt.
Það er með öllu óásættanlegt að Alþingi
skyldi sitja fast í hártogunum um lcesave
í tæpt ár og á meðan töpuðu þúsundir
lífsviðurværi sínu. Það er ekkert sem heitir,
nú verða menn að bretta upp ermar, læra
af þeim mistökum sem rannsóknarskýrslan
opinberar og taka nú þegar þær ákvarðanir
sem þarf til þess að skapa atvinnu og auð í
þessu landi. Auð sem við krefjumst að skipt
verði á grundvelli hugsjóna launafólks um
jöfnuð og réttlæti. Auð sem varinn verður
gegn þeim bíræfnu ræningjum sem stálu frá
þjóðinni í skjóli mannfjandsamlegrar hug-
myndafræði og kenninga um afskiptaleysi
stofnana samfélagsins.
Stjórnmálamenn og íslensk þjóð mega ekki
fljóta sofandi að feigðarósi meðan atvinnu-
leysisvofan reynirað búa sérframtíðarstað á
(slandi. Verkalýðshreyfingin mun beita öllu
afli sínu til að koma í veg fýrri að svo verði.
Við viljum vinna!