Lindin - 01.04.2003, Blaðsíða 18

Þrádlaust samband
Viðtal við Árna Sigfússon
LINDIN 2003
Finnst þér bænin
vera „vannýtt auðlind“?
Já, þetta er eina þráðlausa tækið sem kostar
ekkert og bilar aldrei. Vilji maður ná sambandi
við Drottin kemst þegar á beint samband,
margfalt öflugra og öruggara en ADSL.
Vita þetta nógu margir?
Nei, það finnst mér ekki og ég legg til að við
„markaðssetjum" bænina á sem einfaldastan
hátt fyrir unga fólkið. Allir ættu að kunna að
nota hana, en því miður er það ekki svo. Ekki
allir kunna að kveikja á bæninni. Við skulum
ekki lengur ganga út frá því sem vísu að við
foreldrarnir kennum börnunum að biðja. Ekki
sakar að kynna bænina, þetta þráðlausa,
örugga tæki, fyrir ungu fólki, sem notar „sms
skilaboð" sem helstu skrif sín í lífinu. Hún er
ókeypis og í hvert sinn sem maður hefur sam-
band kemur eitthvað gott af sendingunni!
Hefur þú komið í kapelluna
í Vatnaskógi?
Já, ég kom í heimsókn til ykkar fyrir nokkrum
árum sem formaður fræðsluráðs í Reykjavík
og skoðaði aðstæður. Svo kom fjölskyldan á
kvöldvöku eina verslunarmannhelgi. Synir
mínir hafa farið í Vatnaskóg. Við þessi tæki-
færi hef ég farið i Kapelluna.
Þegar Skógarmenn rifja upp sínar bestu stundir úr Vatna-
skógi, nefna margir bænastundirnar í Kapellunni eftir
kvöldvöku. Allir sem vilja eru velkomnir á þær. Einn
drengjanna dregur eitt biblíuvers (mannakorn) sem foring-
inn les. Síðan spenna allir greipar og lúta höfði. Sumir
biðja í hljóði, aðrir upphátt. Beðið er fyrir Vatnaskógi og
þeim sem þar dvelja, fyrir mömmu og pabba og öllum
heima, fyrir ömmu sem er veik o.s.frv. Það má biðja Guð
fyrir öllu. Síðan biðja allir saman versið sem stendur á
vegg kapellunnar: „Skapa í mér hreint hjarta, ó Guð, og
veit mér að nýju stöðugan anda.“ Stundum er dregið
eitt biblíuvers í viðbót en svo halda allir í háttinn.
Svona hafa bænastundir verið í mörg ár í
Kapellunni í Vatnaskógi, formfastar en mjög
gefandi og greinilega eftirminnilegar litlum
drengjum. En þegar strákar verða stórir, hafa
þeir þá eitthvað gagn af bæninni? - Við rædd-
um þetta við Árna Sigfússon, bæjarstjóra í
Reykjanesbæ.
Biður þú til Guðs, Árni?
Já, að sjálfsögðu. Faðir vorið á kvöldin með
ósk um styrk, gæfu og gengi til umhverfisins.
Á daginn er tilvalið að draga sig örfáar
mínútur út úr skarkalanum og biðja. Iþrótta-
menn kalla það oft hugleiðslu fyrir leik en hjá
mér er það bæn.