Lindin - 01.04.2003, Blaðsíða 22

Don Elvis
Jöröin skalf þegar Don Elvis vippaði sér af
hesti sínum, honum Sörla. Hann var klæddur
brúnum leöurstígvélum meö útskornu
mynstri. Sporarnir stóðu aftan af hæln-
um, reiðubúnir að stinga hvern sem er,
en myndu samt aldrei gera svo, því
Don Elvis var gæðablóð. Fólk hneigði
sig feimnislega þegar hann gekk
framhjá. Það var augljóst að hér
gekk ein mesta hetja villta vest-
ursins um stræti. Hann gekk
ákveðnum skrefum eftir göt-
unni, fólk færði sig jafnhraðan
frá. Hann stansaði fyrir fram-
an grátt steinhús og leit upp.
A tréskildi fyrir ofan hurðina
stóð skrifað stórum stöfum
SÝSLUMAÐUR.
Hann gekk inn og honum
var heilsað kumpánlega í af-
greiðslunni og vísað beint
inn til sýslumanns.
„Don Elvis" sagði gamall
maður smjaðurslega þegar
hann gekk inn á skrifstofuna.
„Qleður mig að þú ert kom-
inn" bætti hann svo við. „Ég
hef verkefni handa þér," hann
teygði sig í skáp fyrir aftan sig
og rétti Don Elvis gráan poka.
„Þú þarft að fara með þennan
poka í bankann fyrir mig." Don
Elvis kinkaði kolli. „Ég treysti
bara þér" sagði svo gamli mað-
urinn áður en Don Elvis smeygði
sér út af skrifstofunni og gekk
beint að bankanum.
En þegar hann stóð við af-
greiðsluborðið kom inn maður með
grímu fyrir vitum sér. „Vopnað rán"
öskraði hann og beindi byssunni upp
í loftið. Don Elvis var handsnöggur,
kippti upp hólknum og BANG. Byssa
vigamannsins féll á gólfið og hann rétti
upp hendur skelfingu lostinn yfir þessari
snöggu árás. Don Elvis gekk hægum skref-
um til hans og handjárnaði hann við staur,
þar sem hann beið lögreglunnar. Don Elvis
gekk hins vegar út, settist upp á Sörla sinn og
reið út í óbyggðina.
Færð þú að heyra meira um Don Elvis í sum-
ar? Gættu þín, því maðurinn í hvítu fötunum
er handan við horniö.
Lindin tók tali tvo af foringjum sumarsins 2002 þá Davíð Örn
Sveinbjörnsson og Þráin Haraldsson. Davíð lýkur námi við
alþjóðlegt IB nám í MH nú í vor en Þráinn er í Kvennaskólanum,
Umfjöllunarefnið er að sjálfsögðu Vatnaskógur.
Hvenær komuð þið fyrst i Vatnaskóg?
Davíð: „Ég kom fyrst í flokk sumarið 1994 og
var á borði hjá foringja sem heitir Örn Úlfar.
Mér fannst hann hress og skemmtilegur, en
maður fékk „gott" axlarnudd þegar maður var
með læti í borðsalnum. Bestu minningar eru
kapellustundir á síðkvöldum, en einnig er
síðasta kvöldið ofarlega í huga, en þá unn-
um við Biblíubikarinn eftirsótta."
Þráinn: „Ég kom fyrst í Vatnaskóg veturinn
1995. Mér er það mjög minnisstætt, en
snjór var yfir öllu, svo mikill að það sást
ekki í sum húsin á staðnum. Það þurfti
meðal annars að ganga eftir löngum
snjógöngum til að komast inn í Mat-
skálann."
Hvað finnst ykkur skemmti-
legast að gera í Vatna-
skógi?
Davíð: „Fá stillta drengi á
borðið og segja þeim frá
Guði. Ég hef einnig gaman
af leikjum alls konar, bæði
inni og úti."
Þráinn: „Frjálsu íþótt-
irnar, þá sérstaklega
hlaup og langstökk,
heilla mig mest. Ég
hef líka gaman af
bátunum."
Hvers vegna vinnið þið í Vatnaskógi?
Davíð: „Ég átti lengi þann draum að fá að
starfa í Vatnaskógi. Sá draumur rættist og er
ég glaður og stoltur að fá að taka þátt í þessu
starfi."
Þráinn: „Frá því ég kynntist starfinu í Vatna-
skógi hefur það heillað mig. Öll umgjörðin,
allir þessir drengir, hraðinn, lífið og fjörið, -
en samt er Guð sannarlega með."
Verðið þið í Vatnaskógi í sumar?
Þráinn: „Jáhá, svo sannarlega."
Davíð: „Jú, að sjálfsögðu."
Eitthvað að lokum?
Davíð/Þráinn: „Fel Drottni vegu þína, treyst
honum, hann mun vel fyrir sjá" Sálm. 37.5
LINDIN 2003