Morgunblaðið - 08.03.2021, Side 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 8. MARS 2021
✝ Hansína Ingi-björg Bjarna-
dóttir lést á heimili
sínu 24. febrúar
2021. Hún fæddist í
Stykkishólmi 9. des-
ember 1948, dóttir
Önnu Sigurðar-
dóttur, f. 6. sept-
ember 1920, d. 13.
júlí 1980, og Bjarna
Markússonar, f. 22.
október 1919, d. 5.
nóvember 1988. Systkini Hansínu:
Anna Jóhanna Bjarnadóttir, f. 14.
janúar 1946, Hrafnhildur Bjarna-
dóttir, f. 8. mars 1950, Þóranna
Bjarnadóttir, f. 15. september
1955, d. 12. janúar 2021, Bára
Bjarnadóttir, f. 27. september
1957. Hálfsystkini: Hrönn Jóns-
dóttir, f. 17. desember 1961, d. 10.
desember 1990, og Kristján
Hrannar Jónsson, f. 17. desember
1961.
Hansína ólst upp hjá Þrándi
Jakobssyni, f. 21. febrúar 1922, d.
7. júlí 1994, og Steinunni Ólínu
Þórðardóttur, f. 14. júní 1914, d.
20. september 1995. Börn: Sæ-
björn Jónsson, f. 19. október 1938,
og Evy Brittu, f. 10. maí 1960, d.
30. október 2019. Börn Alfons eru
Gunnhildur Anna, f. 4. nóvember
1983, Árni Kristinn, f. 18. ágúst
1993, og Sigríður Ása, f. 18. ágúst
1995. Börn Evy eru Arnar Már og
Ragnar Örn fæddir 12. desember
1978, Christel Lif, f. 8. júní 1990,
og Thelma Karen, f. 4. ágúst 1991.
Barnabarnabörn eru 13 talsins.
Hansína ólst upp í Stykkishólmi
og lauk þaðan grunnskólaprófi.
Hún fluttist með fósturforeldrum
sínum og systur til Reykjavíkur
1963 og fór þar í hússtjórnarnám
við Gagnfræðaskóla verknáms við
Lindargötu. Hún vann í Melabúð-
inni og svo nokkur ár hjá Sendi-
bílastöðinni. Síðar vann hún í
mörg ár á leikskólanum Bakka-
borg en lengstan hluta starfs-
ævinnar vann hún á Landspít-
alanum í Fossvogi eða til ársins
2018, fyrst sem ræstingastjóri en
síðar í öðrum störfum. Vegna
veikinda varð hún að láta þar af
störfum stuttu áður en hún varð
sjötug. Eftir að hún giftist bjó hún
m.a. í Breiðholti, lengst af í Vest-
urbergi, en síðustu árin bjó hún á
Kristnibraut í Grafarholti.
Hún verður jarðsett frá Grafar-
vogskirkju í dag, 8. mars 2021,
klukkan 13.
Stytt streymi frá útför:
https://tinyurl.com/wrtkxswy
Hlekk á streymi má nálgast á
www.mbl.is/andlat/
d. 7. ágúst 2006,
Hrefna Erna Jóns-
dóttir, f. 24. nóv-
ember 1934, d. 5.
febrúar 2020, og
Sunneva Þránd-
ardóttir, f. 8. apríl
1951.
Hansína giftist
Kristni Oddssyni
þann 13. desember
1969, f. 17. maí 1933,
d. 7. janúar 2011.
Foreldrar hans voru Oddur Einar
Kristinsson og Stefanía Ósk Jós-
afatsdóttir.
Börn Hansínu og Kristins: Rut
Kristinsdóttir, f. 12. september
1967, maki Jóhann Björgvinsson,
f. 3. október 1965. Börn þeirra:
Ýr, f. 15. september 1992, Þránd-
ur, f. 10. desember 1994, Kári, f. 7.
apríl 1999. Oddur Einar Krist-
insson f. 14. júní 1969, maki Sig-
urbjörg Fjölnisdóttir, f. 8. desem-
ber 1975. Sonur þeirra, Dagur
Már, f. 17.janúar 2003, dætur Sig-
urbjargar: Hrafnhildur Lára, f.
17. júní 1992, og Steinunn Lóa, f.
31. apríl 1996. Fyrir átti Kristinn
þau Alfons Sigurð, f. 1. mars 1957,
Elsku tengdamamma.
Núna þegar ég rita minningar-
grein um þig finn ég fyrir svo miklu
þakklæti. Það eru forréttindi að
geta huggað sorgina með þessari
tilfinningu sem þakklætið er. Ég er
þakklát fyrir að hafa fengið að
kynnast þér, fyrir að þú hafir kom-
ið inn í líf mitt og dætra minna. Þú
tókst okkur þremur opnum örmum
við fyrstu kynni okkar, þú komst
alltaf fram við stelpurnar sem þín
eigin ömmubörn og lést þær aldrei
finna fyrir því að þær ættu minni
stað í hjarta þínu en öll hin ömmu-
börnin sem þú elskaðir svo mikið.
Þú varst alltaf svo hlý og góð við
okkur og auðvitað kölluðu stelp-
urnar ykkur Didda, afa og ömmu
frá því þær sáu ykkur fyrst. Það
sem þú gast munað af upplýsingum
var alveg ótrúlegt, þú mundir allt
betur en unga fólkið og gleymdir
aldrei neinu. Takk fyrir að minna
mig ár eftir ár á brúðkaupsafmælið
mitt. Þau voru nokkur símtölin þar
sem þú hringdir í mig að morgni og
sagðir: „Til hamingju með daginn,
Sibba mín“. Ég kom auðvitað af
fjöllum og þá fékk ég svarið: „Er
ekki brúðkaupsdagurinn ykkar?“
Jú, þú passaðir svo sannarlega upp
á að allir ættu sinn dag og sinn stað
í hjarta þínu. Þrátt fyrir fjölgun
barnabarna og barnabarnabarna
skipti það engum toga, þú fylgdist
með öllum og mundir eftir öllum.
Þegar við fjölskyldan vorum að
skoða myndir til að setja í sálma-
skrána var augljóst hvað þið fjöl-
skyldan voruð dugleg að ferðast og
hitta vini, bæði innanlands sem og
erlendis, meðan Oddur og Rut voru
yngri, útreiðartúrar á ösnum og
úlföldum, geri aðrir betur. Ég er
þakklát fyrir að þú hafir fengið að
sofna svefninum langa í eigin rúmi,
þar sem þú hafðir sjálf óskað þér að
fá að ljúka augunum aftur í síðasta
sinn, eftir að hafa glímt við veikindi
þín sem því miður ágerðust síðustu
mánuði og ár. Ég er sannfærð um
að þú hafir vaknað spennt um
morguninn, varst að undirbúa
Kringluferð sem þú ætlaðir í dag-
inn eftir, fyrsta Kringluferðin síðan
fyrir löngu síðan. Þú varst spennt
því þú ætlaðir að fara í afmælis-
veislu innan örfárra daga og ætl-
aðir að leyfa þér aðra Kringluferð
til að kaupa þér föt fyrir veisluna.
Ég finn fyrir miklum létti þegar ég
hugsa til þess að þú hafir ekki vitað
hvað beið þín nokkrum mínútum
eftir að þú vaknaðir um morgun-
inn, að þú hafir verið spennt fyrir
því hvað þú værir að fara að bralla
og að þú hafir upplifað öryggi yfir
að hafa loksins verið búin að fá
vörn gegn veiruskömminni sem
hafði allt of mikil áhrif á líf þitt und-
anfarið ár. Ég er líka þakklát fyrir
að þú hafir ekki upplifað neinn
sársauka, fékkst einfaldlega að
leggjast í rúmið til að fagna eilífð-
inni. Þakka þér fyrir að hafa verið
stór hluti af mínu lífi síðustu ára-
tugi, það var svo sannarlega heiður
að fá að kynnast þér og hafa þig í
mínu lífi. Við söknum þín öll og
hlökkum til að hitta þig hinum
megin.
Sigurbjörg Fjölnisdóttir.
Hansína
Bjarnadóttir
Hann var skrítinn
svipurinn á þeim
Guðbjarti og Jó-
hönnu, bændum á
Hólslandi þegar þau
tók á móti kaupafólki sínu vorið
1958. Þeim hafði verið sagt að
drengurinn væri á fermingaraldri
og stúlkan fjórum árum eldri. Í
ljós kom að drengurinn var sjö
ára og stúlkan vissulega fjórum
árum eldri. Þetta hafði eitthvað
skolast til hjá þeim sem hafði
milligöngu um ráðninguna.
Bændur létu þó slag standa og í
hönd fór skemmtilegur og lær-
dómsríkur tími hjá okkur Binnu
systur minni. Búskaparhættir
voru fornir, tún slegin með orfi og
ljá, heyi snúið með hrífum, dregið
saman og bundið í bagga, sem
fluttir voru heim á hestum. Á
sunnudögum var farið í útreiðar-
túr um nærsveitir og heilsað upp
á sveitunga. Við Binna nutum
dvalarinnar í sveitinni. Í byrjun
saknaði drengurinn þó foreldra
sinna og vætti stundum koddann
sinn. Þá var gott að hafa stóru
systur sem huggaði og hug-
hreysti. Þannig systir var Binna.
Um haustið héldum við heim með
loforð um endurráðningu á kom-
andi sumri.
Vorið 1960 hófu foreldrar okk-
ar búskap á Skálmholti í Flóa.
Binna hafði þá lokið fullnaðar-
prófi og fór til náms í Hlíðardals-
skóla um haustið. Síðan lá leiðin í
Skógarskóla þar sem hún lauk
gagnfræðaprófi. Að því loknu fór
hún að vinna og flutti til Reykja-
víkur. Við yngri systkini hennar
sáum því stóru systur einungis
þegar hún heimsótti foreldrahús.
Þá voru ávallt gleðifundir því
Binna færði okkur gjarnan gjafir.
Ein gjöfin er mér sérstaklega
minnisstæð. Þá gaf hún okkur
Binna
Hlöðversdóttir
✝ Binna Hlöð-versdóttir
fæddist 29. október
1946. Hún lést 17.
febrúar 2021.
Útförin fór fram
27. febrúar 2021.
Valþóri bróður
hljómplötur með
Buck Owens og
Hank Williams, en
þá var Binna ný-
komin frá Banda-
ríkjunum. Yngri
systkinin fengu
einnig höfðinglegar
gjafir. Það óx ekki
Binnu í augum að
dröslast með þessar
gjafir milli landa til
þess að gleðja yngri systkini sín.
Svona var Binna.
Þegar ég hóf nám í MR bauð
Binna mér að búa hjá sér. Hún
bjó þá í þriggja herbergja íbúð á
Lindargötu ásamt meðleigjanda.
Það var Binnu líkt að eftirláta
mér herbergið sitt. Sjálf flutti
hún í stofuna. Síðar bjuggum við
í Miðtúni og þá var sama fyrir-
komulag. Mig minnir að ég hafi
látið Binnu hafa einhvern hluta
sumarhýrunnar að hausti til
greiðslu húsaleigu. Ég er þó ekki
í vafa um að sú greiðsla hafi verið
meira til málamynda og Binna
hafi greitt stærstan hluta fram-
færslu minnar á þessum árum.
Aldrei minntist hún þó á að ég
mætti leggja meira til heimilis-
ins. Binnu var tamara að gefa en
þiggja.
Á undanförnum áratugum hef
ég þurft að heimsækja Vest-
mannaeyjar oft á ári vegna vinnu
minnar þar. Heimili þeirra
Binnu og Torfa hefur þá ávallt
staðið mér opið. Þar hef ég átt
tryggan næturstað, kræsingar á
borðum og þægileg samvera.
Gestrisni var Binnu eðlislæg og
aldrei ætlaðist hún til endur-
gjalds i nokkurri mynd.
Og nú hefur ástkær stóra
systir kvatt þessa jarðvist. And-
lát hennar var ótímabært og við
hefðum gjarnan viljað hafa hana
hjá okkur mikið lengur en eng-
inn forðast sitt skapadægur. Við
Ingibjörg sendum Torfa, Ívari,
Ester, tengdabörnum og barna-
börnum innilegar samúðarkveðj-
ur. Farðu í friði elsku systir.
Róbert Hlöðversson.
Á ungdómsárum
þarf ekki mikið til að
skapa ævintýri og
því var það mjög
spennandi fyrir okk-
ur krakkana sem bjuggum í ná-
grenni við húsið Garðafell á Eyr-
arbakka þegar þangað flutti fimm
manna fjölskylda. Þetta voru hjón-
in Guðfinna og Sigurður með þrjá
syni og tvær dætur. Þorpið okkar
hafði rúmlega fimm hundruð íbúa
Guðfinna
Sveinsdóttir
og því var þessi
flutningur talsverð
viðbót við mannlífið.
Það var ekki til að
skemma hverfið þar
sem húsið Garðafell
stóð, og þar voru
talsvert fleiri stelpur
en þarna fjölgaði
strákunum, þrír sæt-
ir og skemmtilegir
og táningsaldurinn
rétt að bresta á hjá
okkur flestum. Já þetta breytti
talsverðu fyrir þorpið.
Hjónin á Garðafelli, Ninna og
Siggi eins og þau voru kölluð í
daglegu tali, tóku strax virkan þátt
í samfélaginu af miklum myndar-
skap. Sigurður keypti vörubíl sem
hann átti og rak lengstum, Ninna
með sitt stóra heimili gekk í Kven-
félag Eyrarbakka, tók þátt í leik-
starfsemi og lék stór hlutverk í
sýningum sem þá voru settar á
svið. Hún gekk í kirkjukór Eyr-
arbakkakirkju og söng þar í fjölda
ára, sterk og góð í altrödd.
Á árunum 1975-1980 tók hún
við starfi formanns Kvenfélags
Eyrarbakka og starfaði einnig
lengi í ýmsum nefndum SSK,
Samtaka sunnlenskra kvenna.
Já, það sópaði að henni hvar
sem hún fór, glaðleg, mannblend-
in, hreinskilin og skemmtileg, allt-
af skvísa, litrík í klæðaburði hafði
getu og gaman af að sauma á sig
og dæturnar.
Hún stofnaði ásamt nágrana-
konu sinni, Dísu í Hátúni, fyrir-
tæki og unnu þær saman í tals-
verðan tíma með aðstöðu í
kjöllurum húsa sinna að því starfi
og var oft glatt á hjalla hjá þeim,
hlaupandi á milli húsanna við
vinnu sína.
Við inngöngu í Kvenfélag
Eyrarbakka kynnumst við syst-
urnar Ninnu kvenfélagskonu og
seinna tekur Kristín frá Hátúni
við formennsku. Þá var Guðfinna
alltaf til taks í alls konar
skemmtilegheitum og studdi vel
við formanninn, allt til þess er
aðstæður gerðu það ekki lengur
kleift.
Þau hjónin Ninna og Sigggi
tóku á móti fólki á Jónsmessuhá-
tíð á Eyrarbakka og buðu heim í
„opið hús“ og studdu þar með
samveru brottfluttra og búenda
með því framlagi sínu, ásamt
fjölskyldunni. Mátti vart á milli
sjá hvern það gladdi mest; gest-
ina eða gestgjafana. Þarna var
þessari fjölskyldu allri best lýst.
Við kveðjum Ninnu með þakk-
læti. Það var gæfa fyrir þorpið
flutningur fjölskyldunnar að
Garðafelli á Eyrarbakka.
Systurnar frá Hátúni,
Kristín Eiríksdóttir og
Ingibjörg Eiríksdóttir.
✝ Guðfinna Sveins-dóttir fæddist 15.
júní 1928. Hún lést
10. febrúar 2021.
Útför Guðfinnu
fór fram 6. mars
2021.
Elskulegur
tengdapabbi, Bói,
hefur nú kvatt þessa
jarðvist.
Það var átakanleg en friðsæl
síðasta samverustundin okkar því
hann gat ekki tjáð sig, aðeins
kreist hönd okkar af og til þegar
við töluðum til hans. Við áttum
ekki von á því þá að þetta yrði í síð-
asta sinn sem við horfðum í hlýju
augun hans, en svo fór að þessi
„kalda lungnabólga“ sem hann
fékk örfáum dögum áður lagði
hann að velli daginn eftir. Kveðju-
Gunnar Örn
Gunnarsson
✝ Gunnar Örnfæddist 11.
mars 1946. Hann
lést 22. febrúar
2021.
Útför Gunnars
fór fram 4. mars
2021.
stundin þann 22.
febrúar var okkur
öllum afar erfið, þó
vissum við öll innst
inni að lífsgæðin voru
ekki orðin mikil hjá
honum síðustu miss-
erin og eflaust nær
óbærilegt fyrir þenn-
an fyrrum sjálf-
stæða, ákveðna, og
duglega mann að
verða alfarið háður
öðrum með flestar daglegar at-
hafnir. Það var raunalegt og
ósanngjarnt að rétt eftir að Bói
hafði lokið ævistarfinu og þau
hjónin hefðu getað notið efri ár-
anna í húsinu sínu í Hlíðargerðinu,
sem þau höfðu endurbætt svo fal-
lega, skyldi hann hljóta illvígan
hrörnunarsjúkdóm sem olli jafn-
vægisleysi og verkstoli sem gerði
honum ókleift að búa lengur þar.
Það voru honum þung skref að yf-
irgefa þennan sælureit og okkur
öllum, því þar höfðum við átt
ánægjulegar stundir og eigum ótal
ljúfar minningar þaðan. Engu að
síður áttu þau góða daga í Hafn-
arfirðinum í nágrenni við Gunnsa
son sinn og fjölskyldu hans. Þar
komu þau sér vel fyrir og áttu eftir
að gera margt í nágrenni sínu, t.d.
rölta eftir göngustígum niður að
Hrafnistu og Garðakirkju þar sem
umhverfið er svo fallegt. Það er
huggun harmi gegn að nú hvílir
Bói einmitt þar, með útsýni út á
haf, útihús og hesta og kindur á
beit í túnfæti. Nokkuð sem á vel við
fyrrverandi hestamann og bygg-
ingar minna á skúrinn í garðinum í
Hlíðó, sem faðir hans byggði forð-
um, fyrst fyrir þau sjálf, en notaði
síðar um árabil m.a. fyrir uppá-
haldshrútinn sinn, eftir að bygg-
ingu íbúðarhússins lauk.
Tengdaforeldrar mínir tóku
mér opnum örmum þegar ég fór að
laumast inn á heimili þeirra með
Gumma um tvítugsaldurinn, okkur
kom strax ljómandi vel saman,
enda voru þau hjónin ekki svo mik-
ið eldri en við! Við vorum með ann-
an fótinn hjá þeim fyrstu árin og
vorum sannarlega tíðir gestir,
bæði meðan við bjuggum hér og
eftir að við fluttum norður. Þakk-
læti er efst í huga fyrir alla þá
elskusemi, athygli, þolinmæði og
svo margt fleira sem þau veittu
börnunum og okkur ævinlega. Bói
var hlýr traustur, glettinn, hreinn
og beinn, en hógvær og lítið gefinn
fyrir að láta hampa sér. Hann
fylgdist mjög vel með öllum þjóð-
og heimsmálum og þá ekki síður
veðurfregnum og eftir að við flutt-
um norður þurfti hann líka að
fylgjast með veðurfari hjá okkur!
Ég man ekki í svipinn að við Bói
höfum verið ósammála um neitt,
nema þá helst reykingar og
nammidaga. Hann var nefnilega
ekkert sérstaklega hrifinn af því að
honum væru settar einhverjar
reglur varðandi góðgæti handa
börnunum og þá kom nú þráinn
upp í karli. Minningarnar ylja svo
sannarlega og yfirskyggja vonandi
á endanum sorg okkar og söknuð.
Guð geymi þig, kæri vin, og haf
þökk fyrir allt og allt.
Þín tengdadóttir,
Rannveig.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTÍN BJARNADÓTTIR,
Sléttuvegi 19,
lést 28. febrúar á dvalar- og hjúkrunar-
heimilinu Grund. Útförin fer fram frá
Fossvogskirkju miðvikudaginn 10. mars klukkan 15.
Allir eru velkomnir eins og húsrúm leyfir en gestir eru beðnir að
hafa með sér á blaði nafn, kennitölu og símanúmer. Útförinni er
streymt á slóðinni: https://youtu.be/FkkHVxVRASo.
Guðrún Guðmundsdóttir Grétar J. Unnsteinsson
Hafsteinn Guðmundsson Helga Gylfadóttir
Erna Guðmundsdóttir Kristján Viggósson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær dóttir mín, móðir okkar,
tengdamóðir, systir og amma,
KATLA ÞORSTEINSDÓTTIR
lögfræðingur,
Digranesvegi 46,
Kópavogi,
verður jarðsungin fimmtudaginn 11. mars klukkan 15 frá
Hallgrímskirkju. Vegna fjöldatakmarkana verður eingöngu stuðst
við boðslista. Streymt verður frá athöfninni á
https://youtu.be/Gh2SLZPlb6Q.
Þorsteinn Johansson
Jónína Lilja Pálsdóttir Guðmundur Sigbergsson
Þorsteinn Magnússon Arna Þórhallsdóttir
Arna Pálsdóttir
Ólafur Pálsson Birna Steingrímsdóttir
Diljá Pálsdóttir Fannar Eðvaldsson
Þorsteinn Þorsteinsson Aðalbjörg Einarsdóttir
Ingibjörg Þorsteinsdóttir
Rakel Baldursdóttir Jóhannes Þór Hilmarsson
og barnabörn