Morgunblaðið - 22.03.2021, Qupperneq 16

15
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 22. MARS 2021
Eva Björk Ægisdóttir
Nýtt Ísland Eldgosið í Geldingadölum við Fagradalsfjall er í fullum gangi. Myndin var tekin úr þyrlu í gær og sýnir vel stækkandi gíginn og hraunflæðið í kring.
Það er dálítið
undarleg lífs-
reynsla að þurfa
að hlusta á
hreinan róg um
sjálfan sig sem
borinn er fram á
opinberum vett-
vangi, fleytt
áfram af slúðr-
andi alþingis-
mönnum og
sjónvarpað í umræðuþætti í
sjónvarpi allra landsmanna,
Ríkisútvarpinu. Þar á ég við
skrafþáttinn „Silfrið“ sem
sjónvarpað var sunnudaginn
14. mars.
Tilefnið fyrir þessum
ódæmum er að ég var notaður
til pólitískra árása á dóms-
málaráðherrann fyrir þær
sakir að hafa falið mér verk-
efni að tillögum um hröðun
meðferðar sakamála. Ég væri
nefnilega óvildarmaður þol-
enda kynferðisbrota og
verndari ofbeldismanna á því
sviði. Þessar ásakanir á mínar
hendur voru með öllu tilhæfu-
lausar. Virðast þær hafa átt
rót sína að rekja til þess að ég
hef talið nauðsynlegt að sanna
brot á sakborninga í slíkum
málum ef dæma á þá til refs-
ingar. M.a. er kveðið á um
þetta í stjórnarskránni. Töldu
rógberar ekki stætt á að fela
mér verkefnið um meðferð
sakamála, þó að engin leið
væri að skilja sambandið á
milli þessara ósönnu ávirð-
inga minna og verkefnisins.
Mér sýnist að orðgapar
samfélagsins séu farnir að
ganga út frá ávirðingum mín-
um sem vísum án þess að
þurfa að finna þeim stað
hverju sinni. Þannig var það
til dæmis í silfraða þættinum í
sjónvarpi allra landsmanna,
þar sem þrír af fjórum við-
mælenda í þætt-
inum töluðu
fyrirvaralaust um
mig sem þrjót
sem beitti sér
gegn þolendum
ofbeldisbrota.
Ekki þótti ástæða
til að gefa mér
kost á að koma
fram mínum sjón-
armiðum um sjálf-
an mig í þessum
þætti.
Eftir að hafa
hlustað á þennan
boðskap í sjónvarpi allra
landsmanna hafði ég sam-
band við stjórnandann, Fann-
eyju Birnu Jónsdóttur, með
ósk um að hlutur minn yrði
réttur með því að gefa mér
kost á að skýra mína hlið á
málinu. Ég var jú maðurinn
sem talað hafði verið um. En
óekkí. Konan svaraði því til að
ég væri eitthvað sem hún
kallaði „opinbera persónu“ og
um slíkar persónur mætti
fjalla einhliða með meiðingum
án þess að gefa þeim kost á að
tjá sig.
Það er gott að geta verið
dagskrárstjóri á ríkismiðl-
inum og fara þar með vald til
að miðla almenningi hrakyrð-
um um menn án þess að gefa
þeim möguleika til andsvara.
Þetta er að mínum dómi í
besta falli lágkúra en í því
versta mannorðsmorð.
Spurningin sem eftir stendur
er sú hvort Íslendingar vilja
að haldið sé áfram að reka
fjölmiðil sem í nafni þjóð-
arinnar hagar sér svona.
Níð í boði RÚV
» „Þetta er að
mínum dómi í
besta falli lágkúra
en í því versta
mannorðsmorð.“
Höfundur er lögmaður.
Eftir Jón
Steinar Gunn-
laugsson
Jón Steinar
Gunnlaugsson
Ég heyri
stundum talað
um fólk sem
berst fyrir því
að fá að gleym-
ast. Það er lík-
lega fólkið sem
Google man
helst eftir.
Sjálfum er mér
ekki endilega
tamt að trana
mér fram, sem er líklega í
mótsögn við það starfssvið
sem ég hef valið mér síðustu
árin. En nú hefur sem sagt
komið í ljós að ég er þing-
maðurinn sem Ríkisútvarpið
var alveg búið að gleyma,
nokkuð sem mörgum þótti
skondið þar sem ég hef ver-
ið talinn hávaxnastur þing-
manna síðan Sindri Sig-
urgeirsson hvarf af þingi.
En fyrir þá sem ekki vita
hver ég er, þá er ég búinn
að vera alþingismaður
Norðvesturkjördæmis síðan
2017 og sit á þingi fyrir Mið-
flokkinn. Áður var ég vara-
þingmaður og í bæjarstjórn
Stykkishólms. Ég er raf-
virki frá Iðnskólanum í
Reykjavík og hef skip-
stjórnar- og vélavarðarrétt-
indi á 30 tonna skip. Ég hef
unnið sem bifreiðarstjóri,
rafvirki og sjómaður. Ég hef
verið með eigin trilluútgerð
og finnst stundum gaman að
titla mig sem útgerðar-
mann. Það er kannski svolít-
ið mikið í lagt en mínar
bestu stundir eru þegar ég
sigli minn sjó, gjarnan með
syni mínum og við komum
gjarnan með nokkra fiska
að landi. Ég geri út frá
Stykkishólmi sem mér
finnst fallegasti
bær landsins.
Ódrjúgsháls
og bilaðasta
ferjan
Og svo ég
svari eins og
fegurðardrottn-
ing þá eru
áhugasviðin
fjölmörg en fyr-
ir utan fjöl-
skyldu, körfu-
bolta, kórastarf
og Lions-klúbbinn minn
(sem ég hef vanrækt of
lengi) þá hef ég mikinn
áhuga á því sem horfir til
heilla fyrir kjördæmið mitt
sem er víðlent og með marg-
víslega og fjölbreytta at-
vinnustarfsemi. Þannig má
segja að áhugasvið mitt sé
atvinnumál í sinni víðustu
merkingu og svo getur mað-
ur ekki verið þingmaður
fyrir Vestfirðinga og Vest-
lendinga án þess að hafa
áhuga á samgöngumálum. Í
mínu kjördæmi er til dæmis
farartálmi sem heitir
Ódrjúgsháls og við lands-
byggðarmenn höfum fengið
að eiga hann óáreittir vegna
þess að skipulagsvaldið er
suður í Reykjavík. Þá eigum
við biluðustu ferju landsins
og marga af lélegustu veg-
um landsins. Ég játa að ég
er pínulítið gamaldags og
tel að það eigi að styrkja og
viðhalda byggð um allt land
og þótt ég sé ekki hlutlaus
þá finnst mér mikið um
þann dugnað og kraft sem
finna má í fólkinu í mínu
kjördæmi. Þar er atvinnu-
lífið fjölbreytt og kraftmikið
sem er öllum landsmönnum
til heilla. En um þetta hefur
Ríkisútvarpið ekki áhuga á
að ræða við mig og segist
það þó vera útvarp allra
landsmanna.
Ég sit í atvinnuveganefnd
og eyði drjúgum tíma á
fundum þar, meðal annars
samtals um fimm tímum í
vikunni þegar kom í ljós að
Ríkisútvarpið vissi ekki að
ég væri til. Og hvað gerði ég
annað í þessari viku? Jú, ég
átti um það bil 40 símtöl og
samtöl við fólk í mínu kjör-
dæmi sem hefur áhyggjur
og áhuga á alls konar mál-
efnum og sat tvo þingflokks-
fundi með félögum mínum í
Miðflokknum. Auk annara
funda sem þarf að sinna og
undirbúnings fyrir þing-
umræðu.
Mikilvæg málefni sem
ekki mega gleymast
Í vikunni gerði ég tvö
málefni að sérstöku um-
ræðuefni á Alþingi, annars
vegar benti ég á að ýmsar
mikilvægar stoðir þessa
samfélags gætu ekki lengur
haldið áfram að fjármagna
starfsemi sína með því að
níðast á veiku fólki. Hér er
ég að tala um spilakassa-
starfsemi. Mér þótti miður
að þurfa að brýna mig í
ræðustól í garð jafn ágætra
aðila og Háskóla Íslands,
Rauða krossins og Lands-
bjargar en þessari starfsemi
verður að linna. Eftir að
hafa haft afskipti af störfum
SÁÁ þá finnst mér hags-
muna fíknisjúklinga aldrei
nógsamlega gætt. Ég er al-
veg tilbúinn til að rífast um
það en Ríkisútvarpið sagði
ekki frá þessu.
Þá stóð ég fyrir sérstakri
umræðu í þinginu nú á
fimmtudaginn um aðgerðir
til að styrkja stöðu íslensks
landbúnaðar. Ég lagði
nokkrar spurningar fyrir
viðkomandi ráðherra undir
þessum lið enda tel ég að
huga verði að matvæla-
öryggi landsmanna og að
þeir hafi aðgang að hollum
og næringarríkum mat. Það
er óumdeilt að íslensk mat-
væli eru framleidd við hag-
stæðari og öruggari að-
stæður en í mörgum þeim
löndum sem flytja út mat-
væli í stórum stíl. En það
þarf að styrkja þessa at-
vinnugrein og það vildi ég
benda á þótt Ríkisútvarpið
teldi þessa umræðu ekki
fréttnæma.
Þetta er ég nú að bralla
og hef gaman af þótt ég sé
algerlega ótruflaður af Rík-
isútvarpinu við mín störf.
Það er kannski ekki svo
slæmt fyrir mig persónu-
lega en mér finnst stundum
eins og þetta lýsi líka af-
stöðu Ríkisútvarpsins til
kjósenda minna. Það finnst
mér miður af því það á nú
að heita útvarp allra lands-
manna.
Eftir Sigurð
Pál Jónsson »Mér finnst
stundum eins
og þetta lýsi líka af-
stöðu Ríkisútvarps-
ins til kjósenda
minna. Það finnst
mér miður af því
það á nú að heita
útvarp allra lands-
manna.Sigurður Páll Jónsson
Höfundur er þingmaður
Miðflokksins
í Norðvesturkjördæmi.
Ég er þingmaðurinn
sem Ríkisútvarpið gleymdi