Morgunblaðið - 19.04.2021, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 19. APRÍL 2021
✝
Brynjar Gunn-
arsson fæddist
í Finnlandi 25. febr-
úar 1989. Hann lést
að kvöldi skírdags,
hinn 1. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hans eru hjónin Ína
Salóme Hallgríms-
dóttir, f. 11. desem-
ber 1955, og Gunn-
ar Bogi
Borgarsson, f. 18.
mars 1958.
Systir Brynjars er Kristín
Gunnarsdóttir, f. 24. maí 1986.
Eiginmaður hennar er Bjarki
Páll Eysteinsson, f. 1. apríl 1986,
og saman eiga þau þrjú börn,
Brynju Dís, Daníel Breka og Eld
Elí.
Brynjar giftist Stefaníu
Rafnsdóttur, f. 10. maí 1990,
hinn 21. júlí 2018 og saman eiga
þau soninn Mána, f. 10. nóv-
ember 2012.
Foreldrar Stefaníu eru Rafn
Þorsteinsson, f. 17. ágúst 1963,
og Elísabet Katrín Jósefsdóttir,
f. 8. júlí 1963. Bróðir Stefaníu er
Rafn Þór Rafnsson, f. 23. ágúst
1985, og sambýliskona hans er
Jenny Eriksson, f. 17. mars
1989.
Brynjar ólst upp
í Reykjavík og
gekk í Vesturbæj-
arskóla, síðan í
Hagaskóla og út-
skrifaðist sem stúd-
ent frá Mennta-
skólanum í
Hamrahlíð árið
2010. Þaðan lá leið í
Háskólann í
Reykjavík þar sem
hann stundaði nám
í íþróttafræði.
Brynjar vann sem þjálfari hjá
frjálsíþróttadeild ÍR og einnig
starfaði hann við kennslu í
Borgarholtsskóla og við Háskól-
ann í Reykjavík. Hann hlaut
margvísleg verðlaun fyrir afrek
sín á íþróttasviðinu og síðan sem
þjálfari; til að mynda hvatning-
arverðlaun unglingaþjálfara og
2019 hlaut hann viðkenningu
sem frjálsíþróttaþjálfari ársins á
Íslandi, þá þrítugur að aldri.
Í ljósi aðstæðna verða aðeins
nánasta fjölskylda og vinir við-
stödd athöfnina en streymt
verður frá henni á eftirfarandi
slóð:
https://youtu.be/FaHv84a0PGg
Streymi má einnig nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat
Elsku Brynjar. Fyrstu boð um
tilveru þína voru þau að Ína
mamma þín ætlaði ekki að ganga
yfir Fimmvörðuháls með pabba
þínum og félögum hans heldur
bíða þeirra í Húsadal. Skýringin
kom í ljós innan skamms. Þú
fæddist í Helsingfors í Finnlandi.
Þú varst orðinn tveggja mánaða
þegar ég sá þig fyrst og svo
komstu með mömmu þinni og
Kristínu stóru systur þinni og
bjóst hjá okkur Sigurði í Langa-
gerðinu þar til pabbi þinn hafði
lokið arkitektanámi.
Þú varst nú ekki hrifinn af
ömmu þinni til að byrja með, en
það lagaðist. Eftirminnilegt er að
þegar þú varst skírður í Bústaða-
kirkju þá stóðstu við skírnarfont-
inn, enda kominn á annað árið.
Við tóku leikskólaárin í Baróns-
borg og Drafnarborg, ótal bíltúr-
ar og gönguferðir upp um fjöll og
firnindi, skíða- og skautaferðir
og sjóferðir til Vestmannaeyja á
ættarmót. Alltaf var Kristín með
í för og var leitun að eins sam-
rýndum og góðum systkinum og
ykkur. Það var einkennandi fyrir
þig að ávallt sýndir þú varkárni
og ábyrgð á því sem þú tókst þér
fyrir hendur. Þegar þú varst að
læra að lesa sátum við saman og
þú teiknaðir myndir í sögubókina
þína og skrifaðir stuttan texta
við. Þetta voru allt myndir af
fólki í frjálsum íþróttum, þannig
að snemma beygðist krókurinn.
Mjög fljótt fórst þú að æfa
frjálsar íþróttir og gekk þér
mjög vel og sankaðir að þér
fjöldanum öllum af verðlauna-
peningum og bikurum. Það var
ævintýralegt að koma inn í her-
bergið þitt og virða fyrir sér af-
raksturinn. Í blaðaviðtali við
Brynjar þegar hann var 16 ára er
hann spurður að því hvað sé
skemmtilegast við frjálsar. Hann
svarar því að keppnisferðir og
ódauðlegur liðsandi á æfingum
sé ástæðan fyrir því. Maður get-
ur aldrei verið í slæmu skapi á
æfingum, ekki séns! Mamma þín
og pabbi voru óþreytandi að
fylgja ykkur á viðburði víðsvegar
um landið og erlendis líka og
studdu ykkur þannig ómetan-
lega.
Á sumrin vannst þú í Kirkju-
görðum Reykjavíkur í Fossvogi
og þar kynntist þú Stefaníu sem
síðar varð konan þín. Það var
innréttuð íbúð í bílskúrnum á
Marargötunni og fljótlega var
kallað á eftir mér þegar ég hafði
verið í heimsókn: Hvernig líst
þér á að verða langamma? Mikil
var gleðin þegar Máni fæddist og
í fyllingu tímans laukst þú prófi
frá Háskólanum í Reykjavík og
varst byrjaður á meistararitgerð
þegar þú greindist með krabba-
mein sem síðar dró þig til dauða
sex árum síðar. En þú stóðst þig
eins og hetja og sjaldan heyrðist
þú kvarta. Elsku Brynjar, takk
fyrir brosið þitt bjarta og já-
kvæða lífssýn.
Stefanía mín, þú hefur átt
mikið og misst mikið, en þú
studdir hann síðustu skrefin hér
á jörð og stóðst eins og klettur
við hlið hans þar til yfir lauk.
Elsku Stefanía og Máni. Við
trúum því að Brynjar verði með
ykkur og verndi ykkur hér eftir
sem hingað til. Við skulum halda
minningu hans hátt á lofti og
minnast þess góða sem hann
gerði. Elsku Máni, mér finnst
sem ég sjái pabba þinn vefja þig
örmum og hvísla í eyra þér:
Vertu alltaf góði strákurinn minn
og gleymdu ekki að vera glaður.
Hvíldu í friði elsku Brynjar
okkar.
Bryndís amma og Sigurður.
Í dag fylgjum við elsku Brynj-
ari tengdasyni okkar til hinstu
hvílu sem lést í faðmi eiginkonu
sinnar.
Brynjar var einstakur og
verður það alltaf í hjarta okkar.
Brynjar og dóttir okkar Stef-
anía hittust ung, hún 17 og hann
18 ára.
Maður sá strax að ástin leyndi
sér ekki á milli þeirra.
Hann var tíður gestur hjá okk-
ur fyrstu árin í Eskihlíðinni og
kom alltaf hlaupandi upp tröpp-
urnar, hæ hæ hljómaði alltaf
þegar hann kom glaður með sitt
fallega bros sem við skiljum
mjög vel að Stefanía hafi fallið
fyrir.
Unga parið stofnaði síðan
hreiður í bílskúrnum á Marar-
götunni og það leið ekki á löngu
þar til við fengum heimsókn seint
um kvöld og okkur tjáð að barn
væri á leiðinni.
Brynjar ákvað að fara í bíltúr
um hverfið á meðan enda hógvær
og var ekki að trana sér fram, en
hann var fljótt kallaður á vett-
vang til að fagna þessum ynd-
islega áfanga í lífi þeirra.
Í nóvember 2012 eignuðust
þau gullmolann Mána sem hefur
verið okkur öllum þvílík gersemi
að fá inn í líf okkar og gaman að
sjá hvað hann líkist pabba sínum.
Elsku Máni þótt ungur sé hef-
ur fylgt pabba sínum í gegnum
veikindin og hefur verið sólar-
geisli foreldra sinna og stoð og
stytta mömmu sinnar á þessum
erfiðu tímum.
Brynjar var svo stoltur af
Mána sínum og fylgdist með hon-
um vaxa úr grasi, þeir feðgar
áttu einstakt samband.
Það hefur verið átakanlegt að
sjá hvernig Brynjar tókst á við
veikindin, aldrei var kvartað yfir
einu eða neinu og alltaf var hann
mættur í Laugardalshöllina til að
þjálfa þó svo heilsa hans hafi
ekki alltaf verið eins og best
verður á kosið en að komast að
þjálfa var hans líf og yndi sem
sást svo vel í öllum þeim árangri
og viðurkenningum sem Brynjar
hefur fengið á sinni allt of stuttu
ævi.
Missirinn er mikill fyrir allt
íþróttafólkið sem hann þjálfaði,
hann var svo stoltur af afrekum
þessa einstaka hóps og fékk allt-
af sérstakt blik í augun þegar
hann talaði um hópinn sinn og
hvað hann hefði afrekað.
ÍR var hans félag og veit ég að
hans verður sárt saknað.
Missir fjölskyldunnar er mikill
og eftir sitjum við máttvana og
spyrjum okkur hver er tilgang-
urinn, er guð til, að taka Brynjar
burt frá okkur öllum í blóma lífs-
ins þegar svo margt er ógert?
En það er ljós í myrkrinu sem
mun skína skært í október.
Elsku Brynjar, takk fyrir að
hafa verið tengdasonur okkar,
takk fyrir að hafa átt yndisleg ár
með Stefaníu og Mána, takk fyrir
að hafa komið inn í líf okkar allra
og átt með okkur yndislegar
stundir sem við munum aldrei
gleyma.
Þegar við lítum til baka minn-
umst við geislandi, hjartahlýs
ungs manns sem var hrókur alls
fagnaðar og auðgaði líf allra sem
kynntust honum.
Við munum alltaf passa upp á
Stefaníu og börnin og passa að
börnin þín viti hversu yndislegan
föður þau eiga.
Elsku yndislega Stefanía okk-
ar og Máni, Ína og Gunni, Kristín
og Bjarki, Bryndís og Siggi og
fjölskyldur ykkar, við hjónin
vottum ykkur alla okkar samúð
og biðjum æðri máttarvöld að
styrkja ykkur og styðja á þess-
um erfiðu tímum.
Hvíl í friði, elsku Brynjar.
Við munum hittast aftur.
Þínir tengdaforeldrar,
Rafn Þorsteinsson (Rabbi)
og Elísabet K. Jósefsdóttir
(Kata).
Nú kveðjum við elsku Brynjar
og ótal ljúfar minningar rifjast
upp. Stundir í Dalalandinu þegar
við vorum fengnir til að líta eftir
litla frænda en vorum ekkert
sérstaklega lagnir við það, þrett-
ándagleðirnar, ferðalögin saman,
Jón í Kassagerðinni, boddonsjú
og svo margt fleira. Brynjar var
tæpum 10 árum yngri en við en
það stoppaði hann ekki í að
hlaupa á eftir okkur í hin ýmsu
ævintýri og keppnisskapið leyndi
sér aldrei þannig að það kom
ekki á óvart hvað hann náði langt
í frjálsum íþróttum. Það er eft-
irminnilegt þegar Brynjar mætti
í frændapartí með æskuástina.
Við gerðum endalaust grín að
unga parinu og það var mikið
hlegið en það var alveg ljóst að
þarna var mikill fengur á ferð.
Erum við þakklátir fyrir hana
Stefaníu og aðdáunarvert hefur
verið að fylgjast með þeim und-
anfarin ár kljást við það verkefni
sem lífið getur verið.
Sumar minningar eru sérstak-
lega ljúfar, líkt og þegar við
frændsystkinin fórum um miðjan
vetur frá bústaðnum hjá Önnu og
Adda í fjallgöngu. Við gengum í
sólinni og snjónum upp í gil ofan
við bústaðinn. Okkur þóttu
brekkurnar brattar og fjöllin
stór, þegar við settumst loksins
niður þá leið okkur eins og við
værum ein í heiminum í miklum
fjallasal þar sem við byrjuðum að
búa til hin ýmsu ævintýri. Í sum-
ar gengum við þessa sömu leið,
nema nú sem feður með börn-
unum okkar. Það var gott að
vera saman, ásamt Mána og öll-
um krökkunum á sömu slóðum
og við upplifðum þennan ævin-
týraheim sem krakkar. Föður-
hlutverkið steig Brynjar inn í
eins og annað sem hann tók sér
fyrir hendur, nærgætinn, hlýr,
hvetjandi og einstaklega laginn.
Brynjar var einstakur á svo
marga vegu, alltaf brosandi og
ljúfur en stutt í lúmskan húm-
orinn. Hann hafði brennandi
ástríðu fyrir þjálfun og þó svo við
bræðurnir vitum ekki mikið um
frjálsar þá fór það ekki á milli
mála að þar var á ferðinni fag-
maður fram í fingurgóma.
Tengslin í frændsystkina-
hópnum eru sterk og með fráfalli
Brynjars hefur myndast stórt
skarð sem aldrei verður fyllt.
Líklega er hægt að líkja hópnum
við strengjahljóðfæri þar sem
einn strengur hefur brostið. Við
stillum saman strengi okkar og
hljómum áfram en hljómurinn
mun aldrei verða samur. Minn-
ingin um góðan dreng og full-
kominn frænda lifir. Við þökkum
fyrir allar ljúfu stundirnar með
elsku Brynjari.
Kæru Stefanía, Máni, Ína,
Gunni, Kristín, Bjarki og fjöl-
skyldan öll, ykkar missir er mik-
ill og við sendum öllum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Arnar Þór og Rafn
Emilssynir.
Kveðja frá Borgarholtsskóla
Við erum öll harmi slegin.
Yndisleg manneskja, samstarfs-
maður og framúrskarandi kenn-
ari verður jarðsunginn í dag. Í
dag er kveðjustund. Sagt er að
við lifum bara einu sinni en hið
rétta er að við deyjum bara einu
sinni en lifum alla daga. Þannig
munum við Brynjar Gunnarsson
og þannig mun minning hans lifa
með okkur. Hann áorkaði ótrú-
lega miklu og kom svo mörgu já-
kvæðu til skila í sínu lífi. Hann
kenndi svo mörgum svo margt
fallegt sem er nú veganesti
þeirra sem þekktu hann, störf-
uðu með honum og lærðu hjá
honum. Kennsla er eitt mikil-
vægasta starfið sem til er vegna
þeirra áhrifa sem hún og kenn-
arinn hafa á mótun, líðan og
framtíð nemendanna. Þannig
fylgir góður kennari nemandan-
um sínum alla ævi. Brynjar kom
til starfa í Borgarholtsskóla árið
2016 og starfaði við kennslu á af-
reksíþróttasviðinu fram á þetta
ár. Hann kenndi og þjálfaði af lífi
og sál og af hugljómun. Ég ræddi
við hann í vetur um stöðu veik-
indanna og hvað skólinn gæti
gert fyrir hann og svarið var ein-
falt: „Ég þarf bara að vera með
nemendunum mínum því með
þeim, í kennslunni, við þálfunina,
gleymast allar þrautir og þá fæ
ég minn kraft.“ Brynjar gaf mik-
ið af sér til nemenda og sam-
starfsfólks með hugarfarinu sem
var alltaf uppbyggjandi og ein-
kenndist af jákvæðni. Æðruleys-
ið var aðdáunarvert. Brynjar er
okkur öllum fyrirmynd hvernig
hægt er að takast á við erfiðleika
og andstreymi og breyta því sem
vanalega brýtur mann niður í
styrkleika og eitthvað óútskýr-
anlega fallegt. Allt gerði hann
með svo mikilli hógværð, auð-
mýkt og fallegu brosi. Á löngum
köflum fékk Brynjar okkur sam-
starfsfólk sitt til að gleyma því að
hann stæði í daglegri baráttu við
illvígan sjúkdóm því ástríðan við
kennslu og þjálfun var svo inni-
leg og hugsjónadrifin. Starfsfólk
Borgarholtsskóla og nemendur
sakna vinar og samstarfsmanns.
Takk fyrir allt sem þú gafst okk-
ur og öllum nemendum þínum.
Stefaníu, Mána, aðstandendum
og vinum færum við okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Ársæll Guðmunds-
son, skólameistari.
Það eru ekki margir svo
heppnir að fá góðan þjálfara,
enda eru þeir vandfundnir. Við
duttum svo sannarlega í lukku-
pottinn þegar við fengum Brynj-
ar sem þjálfara. Hann Brynjar
var okkur sem fjölskylda, hann
vildi okkur öllum það besta bæði
innan og utan vallar. Brynjar
sýndi snemma áhuga og ástríðu
fyrir því að þjálfa okkur. Það
skein af honum gleðin þegar okk-
ur gekk vel og við heyrðum alltaf
röddina hans þegar við vorum að
keppa. Okkur leið alltaf svo vel á
æfingum hjá honum vegna þess
að hann spjallaði alltaf við okkur
og vildi virkilega að okkur gengi
vel. Hann gerði okkur öll miklu
nánari og það er enginn annar
sem mun hafa jafn mikla trú á
því sem við gerum eins og hann
Brynjar hafði á okkur. Við viljum
þakka Brynjari fyrir allt það sem
hann gerði fyrir okkur, en það
skilja ekki margir hvað það var
sem hann gerði fyrir okkur en
við sem æfðum hjá honum vitum
það og erum afar þakklát fyrir
samband okkar við hann. Takk
fyrir allt, elsku Brynjar, hvíldu í
friði. Við vitum að þú verður með
okkur í anda. Þú munt alltaf vera
fyrirmyndin okkar og við munum
halda áfram að gera þig stoltan.
Kveðja, hópurinn þinn,
Guðbjörg Jóna Bjarnadóttir,
Birgir Jóhannes, Jóhann
Björn, Tiana Ósk, Helga
Margrét, Elvar Karl, Agnes
Sjöfn, Gísli Zanen.
Brosmildur, ofuráhugasamur
sex ára drengur var meðal frum-
kvöðlanna sem voru mættir á
frjálsíþróttaæfingu hjá okkur í
gamla ÍR-húsinu haustið 1995
þegar efling barna- og unglinga-
starfs deildarinnar var að hefjast
eftir nokkra lægð. Hann var
áberandi lífsglaður og til í að
prófa hvað sem var á æfingunum.
Þetta var Brynjar Gunnarsson
sem átti eftir að verða mikilvæg-
ur hlekkur í starfi frjálsíþrótta-
deildar ÍR næstu 25 árin. Ellefu
ára gamall vann hann sig inn í
úrvalslið 11-14 ára barna hjá
okkur í deildinni þar sem gerðar
voru sérstakar kröfur um góða
mætingu á æfingar, stundvísi,
vinnusemi og heimaverkefni.
Þetta líkaði nú Brynjari og átti
ekki í vandræðum með að mæta
kröfunum og sannaði sig sem
mikilvægur liðsmaður í sterkasta
barnaliði landsins í frjálsíþrótt-
um á þeim tíma. Frá 15 ára aldri
vann Brynjar og unglingalið ÍR
Íslandsmeistaratitil unglingaliða
átta ár í röð. Alltaf var hann jafn
áhugasamur og viljugur til að
fórna sér fyrir liðið sitt og hvetja
félagana til dáða. Brynjar varð
síðan mikilvægur liðsmaður
meistaraflokks ÍR sem endur-
heimti bikarmeistaratitilinn í
frjálsum árið 2009. Hann keppti
með unglingalandsliði Íslands á
Norðurlandamóti, en upp úr tví-
tugu hófst nýtt skeið Brynjars
innan frjálsíþróttadeildarinnar,
þjálfaraferillinn. Fyrst gerðist
hann aðstoðarþjálfari í barna-
flokkum og naut strax vinsælda
og trausts meðal barna og for-
eldra. Á sama tíma menntaði
hann sig til að verða betri þjálf-
ari og lauk háskólaprófi í íþrótta-
fræði. Áhugi, metnaður og lagni í
mannlegum samskiptum ein-
kenndu hann sem þjálfara.
Það var mikið happ fyrir
frjálsíþróttastarfið hjá ÍR að fá
þennan jákvæða og lífsglaða
strák í sínar raðir. Hann teygaði
í sig leiðbeiningar þjálfaranna,
æfði af kappi og smitaði út frá
sér í félagsskapnum með létt-
leika sínum og heillandi fram-
komu. Skilaði svo frábæru starfi
til baka sem þjálfari með því að
fóstra hundruð barna í því sem
hann unni svo mjög, frjálsíþrótt-
um. Síðustu árin þjálfaði Brynjar
bestu spretthlaupara ÍR með
frábærum árangri og fylgdi af-
reksfólki og landsliðum Íslands á
alþjóðleg stórmót.
Frjálsíþróttir áttu snemma
hug hans allan og 12 ára lét hann
þessi orð falla: „Það er svo gam-
an í frjálsum að ég verð í þeim
alla ævi.“ Engan óraði þá fyrir
því að hann myndi kveðja okkur
svo ungur sem raunin varð. Við
leiddum Brynjar fyrstu skrefin í
heimi frjálsíþróttanna, þjálfuð-
um hann, kenndum honum í há-
skólanáminu í íþróttafræði, ferð-
uðumst með honum um heiminn
á íþróttamót, fengum hann í
þjálfun með okkur, sáum hann
verða ástfanginn af Stefaníu
sinni og eignast Mána sem var
honum allt. Brynjar mun alltaf
eiga sérstakan stað í hjarta okk-
ar.
Fyrir hönd frjálsíþróttafjöl-
skyldunnar hjá ÍR færum við
Stefaníu, Mána, Ínu, Gunnari og
Kristínu og allri fjölskyldunni
innilegar samúðarkveðjur. Nú
leggur þessi góði og trausti
drengur upp í sína hinstu för.
Minningin um frábæran liðs-
mann og einstaka persónu mun
lifa með okkur um ókomna tíð.
F.h. Frjálsíþróttadeildar ÍR,
Þórdís Lilja Gísladóttir,
Þráinn Hafsteinsson.
Mikið er lífið ósanngjarnt,
þetta var okkur efst í huga þegar
við fengum þær fréttir að Brynj-
ar hefði fallið frá aðeins þrjátíu
og tveggja ára gamall. Skemmti-
legur, hlýr og brosmildur dreng-
ur, eiginmaður Stefaníu, dóttur
vinahjóna okkar. Við kynntumst
Brynjari sem hlédrægum kær-
asta Stefaníu, rólegum og yfir-
veguðum með fallegt bros. Við
fengum að fylgjast með þessum
krökkum vaxa og dafna sem pari.
Byrja að búa saman í bílskúrnum
hjá foreldrum Brynjars, eignast
Mána litla gleðigjafa og kaupa
sína fyrstu íbúð í Kópavogi. Síð-
an nýlega að flytja í stærri íbúð í
sama hverfi. Það voru forréttindi
að fá að taka þátt í stóra deg-
inum þeirra Brynjars og Stefan-
íu í Laugardalnum og skoða síð-
an brúðkaupsmyndir þar sem
Máni litli felur sig í pilsfaldi
mömmu sinnar alveg eins og
Brynjar hafði víst gert á stóra
degi foreldra sinna. Við horfðum
á ást, virðingu og tillitssemi vaxa
milli ungu hjónanna og lífið
brosti við þeim þrátt fyrir að
veikindi Brynjars hafi einnig
fylgt þeim síðustu sex ár. Flestar
samverustundir höfum við átt
með Brynjari, Stefaníu, Mána,
Rabba og Kötu í sælureitnum
Furulundi þar sem oft var fjör
eftir góða máltíð þegar sest var
við að spila. Lífið er svo hverfult
og við eigum aðeins daginn í dag.
Brynjar kenndi okkur að njóta
dagsins í dag með æðruleysi og
gleði. Við erum þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast þessum
einstaka unga manni. Við kveðj-
um Brynjar með söknuði og
þökkum honum samfylgdina. Við
finnum einnig fyrir hlýju í brjósti
vegna litla ljóssins hans og Stef-
aníu sem vex í móðurkviði. Elsku
Brynjar
Gunnarsson
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
KRISTJÁN MAGNÚS FINNBOGASON,
Dalseli 12,
lést á Landspítalanum Fossvogi 1. apríl.
Útför fer fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Dagmar Inga Kristjánsdóttir
Margrét Geirrún Kristjánsd. Karl Þorsteinsson
afabörn og langafabörn