Morgunblaðið - 19.04.2021, Blaðsíða 21

Stefanía og Máni, okkar hugs-
anir og bænir eru hjá ykkur og
fjölskyldum ykkar.
Loks beygði þreytan þína dáð,
hið þýða fjör og augnaráð;
sú þraut var hörð – en hljóður nú
í hinsta draumi brosir þú.
(Jóhannes úr Kötlum)
Þórhalla og Kolbeinn.
Elsku Brynjar.
Ég trúi ekki að þú sért farinn,
að þú hafir ekki fengið lífsins
langhlaup.
Þótt þú hefðir fengið illkynja
krabbamein þá varstu bara ein-
hvernveginn þannig gerður að ég
hélt þú myndir sigra hið ósigr-
andi krabbamein.
Þegar ég hugsa til þín sé ég
þig fyrir mér skellihlæjandi, með
þínum hátóna hlátri, en í kring-
um þig ríkti alltaf gleði og brosið
þitt smitaði alla í kringum þig.
Þú varst félagslyndur og þú áttir
svo auðvelt með að kynnast fólki
án mikillar fyrirhafnar, þú varst
svona „easy going“ gæi.
Þú varst góður þjálfari og náð-
ir alveg ótrúlegum árangri á því
sviði og titillinn frjálsíþrótta-
þjálfari ársins 2019 var heldur
betur verðskuldaður. Ég þekkti
þig þó líka sem iðkanda þar sem
þú sýndir alltaf flotta takta í
grindinni og sprettinum og varst
mjög sigursæll á yngri árum.
Það að hafa alist upp í frjáls-
um gaf þér brjálæðislega mikinn
kraft inn í stærsta verkefni lífs
þíns, krabbameinið. Hugarfarið
sem þú bjóst yfir, jákvæðnin,
baráttuandinn og gleðin gaf þér
6 ár með þínum nánustu og hvað
hann Máni þinn var heppinn með
það. Það er auðvitað óhugsandi
ósanngjarnt að þú hafir yfirhöfuð
fengið krabbamein og það er
hugsun sem mun seint gleymast.
Þú skilur eftir mjög stórt
skarð í hjörtum alls frjálsíþrótta-
fólks landsins og þú skilur eftir
mjög stórt skarð í mínu hjarta.
Ég hef misst frábæran vin sem
ég var svo heppin að kynnast ung
í frjálsunum og enn heppnari að
eiga þig að alla menntaskóla-
gönguna í MH og þótt það hefði
eftir það liðið langur tími milli
hittinga hjá okkur þá var alltaf
eins og við hefðum hist í gær.
Brynjar, þú varst gleðigjafi, vin-
ur í raun, sannur og trúr, sterk-
ur, þrautseigur og svo frábær og
ég á eftir að sakna þín svo mikið.
Þú settir þitt mark á þessa
jörð og skildir eftir gleði í hjört-
um og góðar minningar. Mér
fannst ég alltaf svo heppin að
hafa eignast þig sem vin og er
þakklát fyrir þann tíma sem ég
fékk með þér.
Hvíldu í friði, elsku besti.
Þín vinkona,
Íris Þórsdóttir.
Brynjar Gunnarsson var
vandaður drengur, góður náms-
maður, frábær þjálfari og vinur
af allra bestu gerð. Við Brynjar
kynntumst í BSc-náminu í Há-
skólanum í Reykjavík og mynd-
aðist síðan mikill vinskapur milli
okkar tveggja þegar við stund-
uðum meistaranám saman í
íþróttavísindum og þjálfun í HR.
Samstarf okkar var mikið og
gott. Við unnum saman nánast
daglega allt meistaranámið.
Metnaður og áhugi hans á nám-
inu var mér mikil hvatning á
þeim vettvangi. Einn daginn
þegar við vorum að vinna saman
og langt liðið á námið okkar sagði
hann mér frá því að hann hefði
verið að koma frá lækni og hann
væri ekki með góðar fréttir, og
þyrfti að taka sér hlé frá námi.
Þetta voru mér svo erfiðar og
þungar fréttir, þar sem samstarf
og vinátta okkar Brynjars var
mér ómetanlegt. Ég get varla
ímyndað mér hversu þungbærar
þessar fréttir voru fyrir hann og
fjölskyldu hans. Þrátt fyrir þess-
ar slæmu fréttir og að vera sjálf-
ur í námshléi vildi hann styðja
við mig í náminu. Brynjar hjálp-
aði mér t.d. mikið með alla töl-
fræði í meistararitgerð minni.
Hann var líka með mér í öllum
undirbúningi fyrir meistaravörn-
ina mína. Brynjar sagði alltaf að
það hjálpaði sér mikið að fá að
hugsa um eitthvað annað en
veikindi sín. Mér finnst þetta
lýsa því hversu innilega góður og
traustur vinur Brynjar var.
Einnig fékk ég Brynjar til að
þjálfa með mér strákana í körfu-
boltanum, þar kom í ljós, sem ég
vissi svo sem fyrir, hversu frá-
bær þjálfari Brynjar var. Fyrir
okkar samstarf og vináttu er ég
svo óendanlega þakklátur. Ég
dáðist alltaf að þeim styrk sem
Brynjar sýndi í sínum veikind-
um. Hann var alltaf svo heill og
flottur í öllu því sem hann gerði.
Ég er endalaust þakklátur fyrir
kynni okkar og vinskap, minnist
góðs og trausts vinar með mikl-
um söknuði og þökkum. Ég sendi
fjölskyldu Brynjars og vinum
mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur og styrk á þessum erfiðu tím-
um. Minning um einstakan dreng
mun lifa alla tíð.
Ágúst Sigurður
Björgvinsson.
Þegar Brynjar hóf grunnnám í
íþróttafræði við Háskólann í
Reykjavík var fljótt ljóst að þar
fór áhugasamur og góður náms-
maður. Hann var jákvæður, kát-
ur og hafði metnað til að standa
sig vel. Ekki bara til að fá góðar
einkunnir, heldur einnig til að fá
sem mest út úr náminu og bæta
við sig þekkingu. Brynjar var vel
liðinn af samnemendum sínum,
sem og kennurum, enda var hann
gæddur slíkum mannkostum að
ómögulegt var annað en að líka
vel við hann. Fróðleiksþorsti
Brynjars slokknaði ekki eftir að
hann útskrifaðist sem íþrótta-
fræðingur með glæsibrag heldur
hóf hann meistaranám í deildinni
okkar í íþróttavísindum og þjálf-
un. Það var gaman að sjá Brynj-
ar þróast og þroskast úr áhuga-
sömum fyrsta árs nema í
einstakling sem bjó yfir yfir-
gripsmikilli þekkingu í íþrótta-
vísindum sem hann gat yfirfært
og hagnýtt í þjálfun sinni á efni-
legasta frjálsíþróttafólki lands-
ins.
Þar sem nemendur og þjálf-
arar eins og Brynjar var eru ekki
á hverju strái kom aldrei annað
til greina en að ráða hann sem
stundakennara við deildina enda
fáir betur til þess fallnir að
kenna nemendum í grunnnámi
allt um frjálsar íþróttir. Það kom
því okkur ekkert á óvart að
Brynjar skyldi reynast framúr-
skarandi kennari. Hann var
skipulagður, metnaðarfullur,
áhugasamur og uppfullur af
þekkingu sem hann kom vel frá
sér. Hann bar hag nemenda svo
sannarlega fyrir brjósti.
Okkur þótti líka afskaplega
gaman að fylgjast með afrekum
Brynjars sem þjálfara og við vor-
um mjög stolt af honum. Hann
var eins og við vissum yfirveg-
aður, frábær kennari, sem hafði
næmt og gott þjálfaraauga,
ástríðu fyrir sprett- og aflþjálf-
un, en líka svo góður liðsmaður.
Brynjar hafði líka þann góða
kost að hallmæla ekki öðrum
þjálfurum og hógvær um eigin
árangur og sinna íþróttamanna.
Það er ekki hægt að minnast
Brynjars án þess að nefna það
hvernig hann tókst á við glímu
sína við krabbameinið. Hugar-
farið var algjörlega óviðjafnan-
legt. Hann tókst á við þetta mikla
mótlæti með aðdáunarverðum
hætti. Á endanum kenndi Brynj-
ar okkur í raun miklu meira en
við kenndum honum.
Elsku Brynjar, við munum
aldrei gleyma þér. Takk fyrir allt
samstarfið, samveruna og vin-
skapinn.
Við sendum fjölskyldu og vin-
um Brynjars okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Fyrir hönd starfsmanna
íþróttafræðideildar Háskólans í
Reykjavík,
Hafrún Kristjánsdóttir.
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 19. APRÍL 2021
✝
Ásta Jónína
Gunnlaugs-
dóttir fæddist á
Ísafirði 15. janúar
1949. Hún lést á
Landspítalanum
30. mars 2021.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Guðrún Aðalbjörg
Richter, f. 21. maí
1921, d. 8. desem-
ber 1981, og Gunn-
laugur Guðmundsson f. 20.
mars 1920, d. 2. apríl 2004.
Ásta Jónína var fjórða barn
þeirra hjóna af fimm. Systkini
hennar eru Stefán (látinn), Þór-
ir, Gunnar, maki hans er Eygló
Óskarsdóttir, og Ingibjörg,
maki hennar er Björn Birg-
isson.
Ásta Jónína giftist Sigurði
Hallgrímssyni frá Akureyri
þann 14. júní 1969.
Börn þeirra eru þrjú: 1) Guð-
rún Aðalbjörg,
maki Yngvi Björns-
son, sonur þeirra
er a) Daníel Björn,
sambýliskona hans
er Alice Bower. 2)
Gunnlaugur, maki
Birgitta Kristins-
dóttir, börn þeirra
eru a) Kristófer, b)
Krista Líf, dóttir
hennar er Aþena
Lea, c) Daði Snær
(andvana fæddur), d) og e) tví-
burarnir Ísak og Máni. 3) Sig-
ríður Guðný, maki Bjarki
Franzson, sonur þeirra er a)
Viktor Franz.
Ásta Jónína vann ýmis störf
um ævina, en hún var lærður
tækniteiknari. Þau hjónin ráku
meðal annars matvöruverslun í
Reykjavík í nokkur ár.
Útförin fer fram frá Fríkirkj-
unni í Hafnarfirði í dag, 19.
apríl 2021, klukkan 13.
Ég var aðeins 17 ára þegar
leiðir okkar Gunna lágu saman.
Ég man þegar ég kom fyrst í
heimsókn á Hverfisgötuna og
gekk upp frá Reykjavíkurvegin-
um við taktfastan trommuáslátt
sem hækkaði eftir því sem leið á
göngu mína og ég man hversu
hissa ég varð þegar tengda-
mamma opnaðir fyrir mér og
heyrði varla í mér fyrir trommu-
hljóðum sem bárust af efri hæð-
inni og sátuð þið tengdapabbi í
rólegheitunum að flétta blöðun-
um á meðan Gunni hamaðist á
trommunum á efri hæðinni og
ekki var hægt að tala saman
nema hrópa! Þetta lýsir því
ágætlega hversu þolinmóð Ásta
gat verið og lét ekkert slá sig út
af laginu svo auðveldlega. Hún
tók mér strax opnum örmum og
var ég ávallt velkomin heim til
hennar og Sigga. Við náðum vel
saman og á milli okkar var góð
vinátta og gátum spjallað um allt
og ekkert. Hún var sérstaklega
góð amma og lagði sig mikið
fram við að tengjast barnabörn-
unum sínum og taka þátt í lífi
þeirra og myndaðist fallegt sam-
band þeirra á milli og sérstak-
lega á milli hennar og Kristu Líf-
ar dóttur okkar sem hún óskaði
eftir að fá að passa hluta úr degi
á meðan við biðum eftir leik-
skólaplássi og áttu þær alla tíð
einstakt vinasamband. Hún var
einstaklega dugleg að koma í
heimsókn bara til að fá að lesa
sögu fyrir svefninn eða eiga
stund með krökkunum og eftir
að tvíburastrákarnir okkar fædd-
ust var hún boðin og búin að
hjálpa og hafði gaman af því að
taka á móti þeim eftir skóla og
hlusta á þá lesa. Þeim fannst sér-
staklega gaman að vera boðið
með í Hálsakot, sumarbústaðinn
sem afi Siggi var búinn að smíða
og var þeirra sælureitur, og biðu
þeir spenntir eftir næstu ferð í
sveitina til ömmu Ástu og Sigga
afa. Það var aðdáunarvert að
horfa á tengdamömmu hversu
áhugasöm hún var að fá að fylgj-
ast með barnabörnunum og
hversu stolt hún var af þeim.
Hún ljómaði eins og sólin þegar
Krista Líf varð mamma sjálf og
hún langamma, og hef ég sjaldan
heyrt hana eins spennta og þeg-
ar hún tilkynnti okkur stolt að
hún ætti von á langömmustrák
seinna í sumar.
Takk, elsku Ásta mín, fyrir
allt. Þú varst mér alltaf góð
tengdamamma og er ég þakklát
fyrir samverustundirnar okkar.
Takk fyrir að vera alltaf til
staðar fyrir okkur og sérstak-
lega takk fyrir að búa til fal-
legar minningar með börnunum
okkar. Ég vil trúa því að nú
passir þú elsku Daða Snæ okkar
og saman leiðist þið um himn-
ana.
Elsku Gunni minn, tengda-
pabbi, Gógó, Sigga, makar,
barnabörn og barnabarnabarn.
Guð gefi ykkur styrk í sorginni.
Birgitta.
Elsku amma mín, ég geymi í
hjartanu mínu ótal margar
góðar minningar sem við
bjuggum til saman á meðan þú
varst hjá okkur. Ég get glöð
sagt það að þú varst ein af
mínum nánustu vinkonum og
allra besta amma sem ég hef
átt. Þú varst alltaf svo góð við
mig og vildir gera allt fyrir
mig. Ég man eftir því þegar við
systkinin fengum að gista hjá
þér og afa þegar við vorum lítil
og þú fórst alltaf með bænirnar
með okkur áður en við sögðum
góða nótt, ég man líka eftir því
þegar við fórum á stóra stein-
inn í garðinum ykkar með nesti
og sátum saman í góða veðrinu
að borða nestið okkar og njóta
lífsins. Ég hringdi alltaf í þig
ef mér leið eitthvað illa, þú
skildir mig svo vel. Man líka
eftir því þegar ég hringdi
reglulega í þig á unglingsárun-
um mínum þegar ég var
óþekktarangi að rífast við for-
eldra mína og vildi ekki vera
heima, alltaf leyfðir þú mér að
koma og vera hjá þér, alveg
sama hvað. Alltaf þegar ég
fékk að gista hjá þér og afa og
þegar ég fékk að fara með ykk-
ur upp í sumarbústað, þá
svafstu alltaf við hliðina á mér
svo við gætum verið saman. Ég
get talið upp svo margar minn-
ingar sem við bjuggum til sam-
an, en ég geymi þær vel í
hjartanu, elsku amma.
Þú vildir líka gera allt þitt
besta fyrir fyrsta langömmu-
barnið þitt sem þú tókst með
opnum örmum frá því ég sagði
þér frá bauninni í bumbunni,
ég er svo þakklát fyrir að
Aþena Lea hafi fengið að kynn-
ast þér sem langömmu og ég
mun gera allt sem ég get til
þess að hún muni sem best eft-
ir þér. Aþena Lea bað mig líka
um að segja þér, elsku amma:
„Ég bið að heilsa ömmu Ástu.“
Þessi orð koma beint frá hjart-
anu hennar Aþenu Leu, en hún
skilur ekki alveg hvað er að
gerast en hún ætlar að kíkja í
heimsókn til þín í kirkjugarð-
inn.
Elsku amma, ég er svo ótrú-
lega þakklát fyrir símtalið sem
ég átti með þér daginn áður en
þú fórst frá okkur og ég fékk
að segja þér í síðasta sinn að
ég elska þig.
Ég sakna þín meira en orð
fá lýst og ég vildi óska þess að
þú gætir verið ennþá hérna hjá
okkur. Ég elska þig til tungls-
ins og til baka. Guð geymi þig,
gullið mitt.
Krista Líf Gunnlaugsdóttir.
Systrakveðja.
Mín elskulega systir, Ásta
Jónína, er farin frá okkur.
Hún lést 30. mars síðastlið-
inn eftir að hafa átt við van-
heilsu að stríða um alllangt
skeið.
Það var mikil gleði vestur á
Ísafirði hjá foreldrum okkar,
Guðrúnu Richter og Gunnlaugi
Guðmundssyni, þann 15. janúar
1949 þegar þau eignuðust
stúlkubarn, en fyrir áttu þau
þrjá drengi.
Þau voru lengi búin að bíða
eftir því að eignast stúlku.
Hennar beið svo nafn föð-
urömmu sinnar.
Ég var svo heppin að við
mína fæðingu beið mín tveggja
ára systir sem hefur verið mér
samferða í gegnum lífið þar til
nú.
Hún gætti mín alltaf og ég
leit mjög upp til hennar.
Hún sagðist reyndar alltaf
hafa þurft að dröslast með mig
hvert sem hún fór, en við urð-
um fljótt mjög samrýmdar og
góðar vinkonur vorum við til
hennar hinsta dags.
Við höfðum mjög mikil og
góð samskipti þegar börnin
okkar voru lítil, sérstaklega
eftir að báðar voru fluttar á
suðvesturhorn landsins.
Þau góðu samskipti rofnuðu
aldrei.
Ásta Jónína var einstaklega
barngóð og nutu hennar börn
og önnur börn sem hún mætti
á lífsleiðinni góðs af.
Hún var alla tíð forkur til
vinnu og vann hin ýmsu störf.
Meðfram vinnu og heimilis-
haldinu skellti hún sér í Iðn-
skóla Hafnarfjarðar og lærði
þar tækniteiknun, en atvikin
höguðu því þannig til að hún
vann aldrei við það starf.
Skömmu eftir að hún lauk
náminu festu þau hjónin kaup á
Sunnubúðinni við Mávahlíð í
Reykjavík og áttu þau og ráku
þá verslun í um fimm ár.
Síðustu árum starfsævinnar
varði hún á heimili tveggja
drengja, þar sem hún beið
þeirra að loknum skóladegi og
áttu þessir drengir stóran sess
í hjarta hennar.
Ásta Jónína giftist ástinni
sinni, Sigurði Hallgrímssyni
frá Akureyri, þann 14. júní
1969 og hafði það hjónaband
því varað í tæp 52 ár þegar
þegar hún kvaddi.
Þau eignuðust þrjú mann-
vænleg börn sem öll eru vel
menntuð og öll eiga þau góða
og vel menntaða maka.
Barnabörnin þeirra eru sex
að tölu, í þeim hópi eru læknir,
tölvunarfræðingur og nemar.
Eitt langömmubarn er kom-
ið og von á öðru í sumar.
Ég tel þetta nú svona upp
því varla er hægt að skilja eftir
sig betri arfleifð en heilbrigða
afkomendur, enda var þessi
fríði hópur stolt hennar.
Ég kveð elskulegu systur
mína með þakklæti í huga,
þakklæti fyrir allt það sem hún
var mér.
En líka í þeirri vissu sem
hún Ingibjörg amma okkar
kenndi okkur ungum – vissunni
um að við eigum eftir að hittast
aftur.
Þín systir,
Ingibjörg.
Ásta Jónína
Gunnlaugsdóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir, stjúpfaðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMAR ARNAR RAGNARSSON,
Addi á Sandi,
Hjaltastaðaþinghá,
lést á Hjúkrunarheimilinu Dyngju
mánudaginn
12. apríl.
Útförin fer fram frá Egilsstaðakirkju föstudaginn 23. apríl klukkan
14:00. Fjöldatakmarkanir eru 100 manns.
Streymt verður frá útförinni á vefsíðunni egilsstadakirkja.is
Dagný Rafnsdóttir
Sigríður Guðmarsdóttir Guðjón Sigmundsson
Sigurlaug Elíesersdóttir Jóhann Einarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæri
AÐALSTEINN DALMANN OKTÓSSON,
fyrrverandi verkstjóri,
Hjallaseli 55, áður Þórðarsveigi 1,
verður jarðsunginn frá Guðríðarkirkju
miðvikudaginn 21. apríl klukkan 13.
Vegna aðstæðna verður einungis nánasta
fjölskylda viðstödd.
Aðalheiður Bergsteinsdóttir
Hjörtur O. Aðalsteinsson Hildur Jónsdóttir
Eygló Aðalsteinsdóttir Flosi S. Valgarðsson
Guðrún Aðalsteinsdóttir Camillus B. Rafnsson
Erling Ó. Aðalsteinsson
Gylfi Dalmann Aðalsteinsson Magnea Davíðsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæri sonur, bróðir, mágur og
barnabarn,
EGILL VALGEIRSSON,
Kambahrauni 25, Hveragerði,
verður jarðsunginn frá Hveragerðiskirkju
þriðjudaginn 20. apríl klukkan 13.
Vegna fjöldatakmarkana verða einungis nánustu ættingjar og
vinir viðstaddir. Útförinni verður streymt á
https://promynd.is/egill.
Valgeir Ásgeirsson Þórunn Sigurðardóttir
Sigurður Valgeirsson Sunna Björk Karlsdóttir
Valur Rafn Valgeirsson Díana Björk Olsen
Sigurður Sigurdórsson Erla Ragnarsdóttir