Morgunblaðið - 11.06.2021, Side 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. JÚNÍ 2021
✝
Ingibjörg
Hulda Ellerts-
dóttir fæddist í
Strandgötu, gamla
Íshúsinu, 9. júní
1941. Hún lést á
Öldrunarheimili
Akureyrar, Greni-
hlíð, þann 3. júní
2021.
Foreldrar: Ell-
ert Marinó Jónas-
son verkamaður, f.
21.11. 1914 í Brimnesi á Ólafs-
firði, d. 29.11. 1993, og Jónína
Símonardóttir, húsfreyja og
verkakona á Akureyri, f. 19.10.
1916 á Dalvík, d. 23.6. 2008.
Systkini hinnar látnu eru:
Jónas Þór Anton, f. 12.11.
1936, Símon Jóhannes, f. 25.7.
1939, Jórunn Inga Jóna, f.
16.5. 1943, Ágúst, f. 23.9. 1946,
og Guðbjörg Þóra, f. 19.7.
1950.
Hulda giftist Jóhannesi
Baldvinssyni vélstjóra 26.12.
1961. Jóhannes fæddist 17.6.
1937 á Gilsbakka, Árskógs-
sandi. Hann lést 5.5. 2014.
Dætur þeirra eru: 1) Jónína
Freydís, f. 19.7. 1961, maki
Ingvi Þór Björnsson, f. 25.1.
1968. Börn: a) Hrafnhildur
Svansson. Börn: Elísa Líf, f.
2010, og Haraldur Svan, f.
2017, b) Ingibjörg Hulda Jóns-
dóttir, f. 24.3. 1989. Faðir Jón
Víkingsson. Maki Ingibjargar
Huldu er Gunnar Jarl
Gunnarsson, f. 27.5. 1991.
Börn: Natan Breki Ingason, f.
2008, og Rúnar Berg, f. 2015,
c) Axel Brynjar Magnússon, f.
9.3. 1994. Faðir Magnús Ax-
elsson. Dætur Reimars eru
Katrín Reimarsdóttir, f. 22.2.
1991, maki Kristbjörn Viðar
Baldursson, f. 27.10. 1991.
Barn: Fannar Hugi, f. 2020, og
Kristín Fanney Reimarsdóttir,
f. 16.5. 1994. 4) Jórunn Eydís,
f. 4.1. 1970, maki Páll Viðar
Gíslason, f. 17.4. 1970. Börn: a)
Amanda Mist Pálsdóttir, f.
20.7. 1995, og b) Andrea Mist
Pálsdóttir, f. 25.10. 1998. 5)
Hanna Vigdís, f. 18.2. 1976.
Börn: a) Bjartur Westin, f. 8.9.
2008, b) Júníana Westin, f.
18.8. 2010, og c) Jóhann Örn
Westin, f. 8.12. 2012. Faðir
Barði Westin, f. 13.10. 1980.
Hulda ólst upp á Akureyri
ásamt systkinahópi sínum. Hún
dvaldist einnig langdvölum í
Grímsey. Hulda fór snemma að
starfa við umönnun og gerði
það stærstan hluta ævi sinnar.
Hulda var mjög listræn og eft-
ir hana liggja hundruð hand-
verka.
Útför Huldu fer fram frá
Glerárkirkju í dag, 11. júní
2021, klukkan 13.
Gréta Björnsdóttir,
f. 10.8. 1986, faðir
Björn H. Hall-
dórsson. Maki
Hrafnhildar er
Damian Ksepko, f.
28.5. 1986. Börn:
Natalía Emma, f.
2012, og Adríana
Stella, f. 2017, b)
Baldvin Ingvason,
f. 15.11. 1998, og
c) Þorkell Björn
Ingvason, f. 9.1. 2001. 2) Anna
Hafdís f. 7.8. 1963, maki Óskar
Aðalsteinn Óskarsson, f. 6.6.
1964. Börn: a) Harpa Rut
Heimisdóttir, f. 7.1. 1982. Fað-
ir Heimir Ásgeirsson. Maki
Hörpu er Björgvin Björg-
vinsson, f. 11.1. 1980. Börn:
Maron, f. 2008, Barri, f. 2011,
og Viggó, f. 2013, b) Marteinn
Ari Óskarsson, f. 10.10. 1995,
d. 11.10. 1995, c) Marta Soffía
Óskarsdóttir, f. 10.10. 1995, d.
29.1. 1996, d) Sólrún Anna
Óskarsdóttir, f. 26.5. 1996, og
e) Sindri Már Óskarsson, f.
26.5. 1996. 3) Agnes Bryndís, f.
30.11. 1965, maki Reimar
Helgason, f. 19.3. 1968. Börn:
a) Jóhannes Svan Ólafsson, f.
5.7. 1984. Faðir Ólafur H.
Við fráfall mömmu þann
þriðja júní síðastliðinn hafa
mörg minningabrot komið upp.
Minningar og minnisstæð atvik
sem ná aftur til barnæskunnar.
Ófáar ferðir farnar í berjamó
með smurt nesti og ekki hætt að
tína fyrr en öll ílát voru orðin
full og jafnvel farið úr sokkunum
til að fylla þá.
Mamma og pabbi ferðuðust
mikið um landið með okkur
systur og héldu áfram að
ferðast ásamt systkinum sínum
og mökum seinna meir.
Mamma var áreiðanleg, gjaf-
mild og fjölhæf kona. Henni var
umhugað um að við dæturnar
kæmum vel fram og gerði hún
sitt besta til þess að svo væri
með því að ganga á undan með
góðu fordæmi.
Mamma var metnaðarfull
þegar kom að bakstri. Kökurn-
ar áttu að vera allt að því
óaðfinnanlegar. Það var meira
að segja svo, að ef smákökurnar
á jólunum voru ekki nógu fal-
legar að hennar mati, var bak-
aður nýr skammtur.
Þá var hún mikil hannyrða-
kona. Eftir hana liggja hundruð
útsaumsmynda og korta, hekl-
aðir dúkar og fatnaður. Ná-
kvæmni og vandvirkni skín í
gegn í verkum hennar. Ein af
okkur systrum sagði að ef
mamma væri ung í dag, hefði
hún eflaust verið búin að gefa
út nokkrar köku- og hannyrða-
bækur.
Mamma hóf störf á Dvalar-
heimilinu Hlíð eftir fæðingu
yngstu stelpunnar sinnar og
þar starfaði hún í yfir 31 ár.
Þær konur sem hún starfaði
með bera henni söguna vel, hún
sinnti fólkinu af alúð og hafði
húmorinn ávallt meðferðis, að
heyra það fyllir okkur stolti.
Eftir að hún hætti að vinna hélt
hún áfram að sinna öðrum, þ.á
m. fólkinu í blokkinni þar sem
hún bjó.
Það var mömmu erfitt að sjá
á eftir besta vini sínum í nær 54
ár þegar pabbi lést árið 2014.
Stuttu síðar fór að bera á
heilsubresti og fyrir u.þ.b. fjór-
um árum greindist mamma með
heilabilun. Sjúkdómurinn
ágerðist hratt og rændi frá
henni öryggi, hluta af málinu og
verkviti, í staðinn kom hræðsla,
öryggisleysi, vanlíðan og ótti.
Húmorinn var þó til staðar
fram á síðustu stundu og þrátt
fyrir að sú mamma sem við
þekktum hafi horfið inn í sjúk-
dóm sinn náðum við samt að
eiga með henni gæðastundir
allt fram til síðasta dags.
Takk fyrir allt, elsku
mamma.
Dísirnar þínar fimm,
Jónína, Anna Hafdís
(Habba), Bryndís, Jórunn
og Hanna.
Komið er að kveðjustund
Huldu Ellertsdóttur sem lést á
Hjúkrunarheimilinu Hlíð 3. júní
síðastliðinn.
Þegar hugur minn reikar aftur
í tímann sé ég fyrir mér sæta
stelpu, hana Huldu kærustu Jóa
bróður. Leiðir okkar hafa legið
saman í um 60 ár. Hulda og Jói
bjuggu sér fallegt heimili á Akur-
eyri, eignuðust fimm mannvæn-
legar og vel menntaðar dætur og
kominn er frá þeim stór ættbogi.
Ég bjó á heimili þeirra í þrjá
vetur þegar ég var í skóla á
Akureyri. Það var örugglega ekki
auðvelt fyrir þig Hulda mín að fá
óharðnaðan ungling úr föðurhús-
um og taka vissa ábyrgð á mér
en allt gekk það nú bara ágæt-
lega og þakka ég það góðri vin-
áttu og hlýju sem þú barst til mín
alla tíð. Heimili ykkar Jóa stóð
alltaf opið fyrir mig og mína hve-
nær sem var og tekið var á móti
manni með veitingum, uppbúnu
rúmi og lykli á borðshorninu.
Hulda helgaði sig heimili og
dætrum þeirra hjóna langan
hluta ævi sinnar. Jói var sjó-
maður og þurfti Hulda oft að
sinna mörgum liðum. Þegar þú
Hulda mín fórst út á vinnumark-
að var það verndandi starf sem
varð fyrir valinu. Hulda vann á
hjúkrunarheimilinu Hlíð í nokk-
ur ár seinni hluta ævi sinnar við
umönnun aldraðra. Hulda var
myndarleg í höndunum og liggja
eftir hana útsaumur, prjón og
hekl svo eitthvað sé nefnt.
Síðustu ár hefur verið átak-
anlegt að horfa upp á þig Hulda
mín, þessa hraustu, umhyggju-
sömu og skemmtilegu konu,
hverfa inn í myrkur sem heila-
bilun er og ekkert fæst við ráð-
ið. Ég er þakklát fyrir að hafa
gert mér ferð til að hitta þig í
hinsta sinn og finna væntum-
þykju þína þar sem þú tókst á
móti mér með brosi af veikum
mætti og settir stút á munninn.
Ég þakka þér samfylgdina
Hulda mín og veit að þú átt góða
heimkomu í Sumarlandið.
Elsku Jóna, Habba, Bryndís,
Jórunn og Hanna, okkar samúð
er hjá ykkur öllum.
Ragnheiður (Heiða) og Óli.
Kæra Hulda. Nú þegar
komið er að kveðjustund er
margs að minnast. Við höfum
þekkst í tæp 60 ár, eftir að við
giftumst bræðrum. Mikið var
oft gaman hjá okkur og hlegið
dátt þegar við rifjuðum upp
minningar frá ýmsum atburð-
um í lífi okkar, s.s. frá ferða-
lögum til Noregs, Kanada og
Kanarí, sumarbústaðaferðum,
ættarmótum o.fl. o.fl. Og í
seinni tíð dönsuðum við á krá-
arkvöldum í Hlíð þar til Covid
kom til sögunnar. Það var
dásamlegt að fá að kynnast
þér. Takk fyrir allt.
Þín vinkona og svilkona,
Hildur Marinósdóttir.
Elsku Hulda okkar, nú ertu
farinn í sumarlandið til Jóa
þíns og annarra ættingja
þinna. Ég veit að þar hefur
verið tekið vel á móti þér. Þú
varst svo hæfileikarík kona,
það lék allt í höndunum á þér.
Þú bjóst ykkur Jóa og dætr-
unum fimm, fallegt heimili.
Þær eru ófáar útsaumsmynd-
irnar sem þú gerðir eða
prjónaskapurinn, allt þetta var
gert af miklum myndarskap.
Hulda var listamaður á svo
margt. Snemma fór hún að
punta okkur systur þegar við
vorum yngri, setja í okkur
permanent og mála okkur og
gera okkur fínar og var alltaf
tilbúin að hlusta og tala við
okkur ef eitthvað var. Þið Inga
systir okkar voruð svo nánar
og miklar vinkonur, þið fóruð
saman í ferðalög á yngri árum
með mönnunum ykkar Jóa og
Gunna sem farnir eru í sum-
arlandið og var oft glatt á
hjalla og var þá ferðasagan
ykkar ekki langt undan þegar
heim var komið. Elsku systir,
það er svo margs að minnast
sem kemur upp í huga minn.
Þú áttir elstu stelpuna þína á
afmælisdag Þóru sem þá var
ellefu ára og fannst það frá-
bært. Hulda og Þóra unnu
saman í mörg ár á Hjúkrunar-
heimilinu Hlíð á Akureyri og
bar aldrei skugga á væntum-
þykju okkar til hvor annarrar.
Sæmundur Pálsson þakkar þér
fyrir samfylgdina í gegnum ár-
in. Elsku Hulda, hafðu þökk
fyrir allt og að hafa verið í lífi
okkar. Elsku Jóna Dísa, Haf-
dís, Bryndís, Jórunn og Hanna
og fjölskyldur, innilegar sam-
úðarkveðjur til ykkar allra.
Inga, Þóra og Sæmundur.
Ingibjörg Hulda
Ellertsdóttir
✝
Bengta María
Ólafsdóttir
fæddist í Reykjavík
26. mars 1980. Hún
lést 19. maí 2021.
Foreldrar henn-
ar eru Petrína
Kristjánsdóttir og
Ólafur Örn Þorláks-
son. Fósturfaðir
hennar er Magnús
Jóhann Magnússon.
Bengta María
ólst upp í Reykjavík ásamt yngri
systkinum sínum, Davíð Erni og
Evu Rakel.
Eftirlifandi eiginmaður
Bengtu Maríu er
Benoný H. Mar-
grétarson og dóttir
hans og stjúpdóttir
Bengtu Maríu er
Sunneva Lind.
Bengta María
vann við ýmis skrif-
stofustörf gegnum
árin en síðustu árin
vann hún á leikskól-
anum Sólborg í
Reykjavík.
Útför Bengtu Maríu fer fram í
Árbæjarkirkju í dag, 11. júní
2021, og hefst athöfnin klukkan
13.
Tilveran getur oft verið snúin
og ósanngjörn, ekki síst þegar
þegar andlát ber að án nokkurs
fyrirvara eins og var í tilfelli
Bengtu Maríu. Margt kemur
upp í hugann á svona stundu og
þá er gott að hugsa til góðra
stunda sem við höfum átt sam-
an. Bengta María var næstelsta
barnabarn okkar og fyrsta barn
foreldra sinna og mikill gleði-
gjafi. Minningar munu fylgja
okkur og hugga á þessum erfiða
tíma. Með þessum orðum viljum
við þakka alla samfylgd.
Hver upplifun er augnablik
sem okkur ber að geyma
er inn í birtu blíð og kvik
burtu árin streyma.
Og áfram lífsins ljúfi þeyr
fær ljósinu að bifa
því alltaf þegar einhver deyr
fá augnablik að lifa
Án ljósanna sem loga hér
er lífið fullt af harmi
og minning meiri auður er
en andartaksins bjarmi.
(Kristján Hreinsson)
Legg ég nú bæði líf og önd
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer,
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson)
Við sendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur til þín Benni og
Sunneva, Petra og Magnús, Óli
og aðrir aðstandendur.
Amma og afi,
Hólmfríður (Fríða) og
Kristján (Stjáni).
Að skrifa hinstu kveðju til
systurdóttur okkar var ekki
eitthvað sem við áttum von á að
gera og í raun þyngra en tárum
taki. Ferð þína, elsku Bengta
María, í Sólarlandið bar snöggt
að og alltof snemma en með
þessum línum Bubba Morthens
viljum við minnast þín og þakka
fyrir allar stundir:
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljóss
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert, mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Innilegustu samúðarkveðjur
okkar til þín Benni, Petra og
Magnús, Óli og aðrir aðstand-
endur.
Guðmundur, Ólöf,
Jóhanna og Friðbjörn.
Það er erfitt að lýsa þeim
sára missi af fráfalli okkar
elskulegu frænku sem kvaddi
alltof fljótt. Það er stórt skarð
sem nú hefur myndast í frænd-
systkinahópnum. Bengta var
stóra frænkan okkar, fyrir-
mynd. Hún var mikill húmoristi,
með fallegt hjartalag og það var
alltaf stutt í hláturinn. Elsku
Bengta María, við kveðjum þig
nú með miklum söknuði og
trega en ljúfar minningarnar
um þig munu alltaf lifa.
Samúðarkveðjur til þín, elsku
Benni, Sunneva, Petra, Magn-
ús, Óli, Eva Rakel og Davíð.
Eins og stjarna sem hrapar um nótt,
þú lýstir leið en svo fórstu allt of
fljótt.
En ég á minningar sem enginn getur
tekið frá mér nú,
því það er enginn alveg eins og þú.
(Magnús Eiríksson)
Þínar frænkur,
Alexía, Fríða,
Guðný og Helga.
Bengta María var besta vin-
kona mín í 23 ár. Þvílík blessun
að við skyldum verða á vegi
hvor annarrar á Gauknum í
denn og að ég hafi gefið henni
fingurinn ítrekað, alveg óvart
… það reyndist byrjunin á ein-
stöku vinasambandi.
Við vorum 18 ára þegar við
límdumst saman og meeen hvað
það var endalaust gaman hjá
okkur. Við ákváðum þá að við
ætluðum að vera „18 ’till we
die“. Við ákváðum þá líka að við
myndum verða gamlar, grá-
hærðar glimmergellur saman
sem syngja og dansa á Rom-
ance, drekkandi woodys með
röri.
Tíminn leið og við vorum ekki
eins límdar saman þegar árin
færðust yfir okkur en pössuðum
alltaf að viðhalda vináttunni og
rækta hana. Það bættust fleiri
vinir í hópinn, en Bengta pass-
aði að allir vissu að hún átti mig
mest. Við nýttum alla miðla í
okkar samskipti og Bengta var
þar dugleg að senda myndir,
minna mig á liðna atburði, tón-
list og að hún elskaði mig. Því
ég var sú gleymna og hún
mundi allt. Við brölluðum svo
ótrúlega margt skemmtilegt
saman. Þar á meðal fórum við
oft til útlanda saman og brill-
eruðum að sjálfsögðu þar eins
og alls staðar og sæll hvað ég á
margar minningar úr þeim ferð-
um.
Síðasta ferðin okkar saman
var til NY þar sem við sáum
Dísellu syngja í Metropolitan.
Þetta var svo dásamleg ferð.
Man svo vel þegar við vorum
þrjár liggjandi í grasinu í Cent-
ral Park að tala um kvöldið áður
á comedy club og svo karókí-
barnum í Korean town. Það
kvöld skröltum við hlæjandi út
af karókíbarnum þegar verið
var að hirða sorpið í NY. Ég sá
reyndar ansi skuggalegan
náunga fylgjast með okkur og
fór strax að litast um eftir leigu-
bíl. Þetta ákvað Bengta að væri
fullkominn tími til að taka út úr
hraðbankanum í götunni. Ein-
mitt. Sem betur fer kom leigu-
bíll og ekkert varð af því.
Bengta var með dásamlegan
hlátur, krúttlegar táslur og gat
ekki blikkað. Hún var alltaf
mjög blátt áfram og var ekkert
að fela hver hún var. Hún gat
verið mislynd og óræðin, en
flestallar mínar minningar um
Bengtu einkennast af mikilli
gleði og endalausum hlátri. Hún
var með bein í nefinu og lét ekki
vaða yfir sig og því síður mig.
Við deildum ást m.a. á Friends,
tónlist, singstar, förðun, góðum
mat, hlátri og að njóta lífsins.
Við upplifðum saman sorg og
hamingju og allt litrófið þar á
milli.
Fyrir 11 árum skrifaði
Bengta spá um að ég ætti lík-
lega eftir að fjölga mannkyninu,
vera í einhvers lags námi mest-
allt mitt líf og að mögulega
myndi ég prufa að búa erlendis,
en ég yrði klárlega gömul á Ís-
landi því við „höfum plön jú nó“.
Ekkert annað í boði en að eldast
saman, því við erum Ellen og
Bengta. Eða Bellen og Engta
eins og við kölluðum okkur.
Svo skyndilega eins og
þruma úr heiðskíru lofti ertu
farin og í staðinn er þessi níst-
andi sorg og tómarúm. Ég elska
þig og sakna þín ólýsanlega
mikið og ég veit að það mun
aldrei breytast. En ég ætla að
reyna að einbeita mér að því að
ylja mér við allar dásamlegu
minningarnar okkar og vera
þakklát fyrir að hafa fengið að
hafa þig. Líf mitt varð dásam-
legra við það að hafa þig í því.
Þín besta að eilífu,
Ellen Alma Tryggvadóttir.
Elsku Bengta. Í dag er 11.
júní; dagurinn sem þú hafðir
planað fyrir okkur. Við ætluðum
allar að mæta, njóta lífsins sam-
an, hlæja saman, tala um allt
sem okkur lægi á hjarta og búa
til enn eina frábæra minningu í
bankann. En svo breyttist allt
og í dag er dagurinn sem við
fylgjum þér til grafar. Hversu
sárt er það? Hversu ömurlegt
er það að þú verðir ekki með
okkur í dag og að héðan í frá
verðirðu aldrei aftur með okk-
ur. Þú kemur aldrei með okkur í
sumarbústað aftur, en þær ferð-
ir elskaðir þú jafnvel meira en
við hinar. Þú kemur aldrei til
okkar aftur hlaðin snyrtivörum
frá útlöndum og kennir okkur á
öll heimsins krem og maska, að
ógleymdum naglalökkunum
sem þú áttir örugglega í þús-
undatali. Við eigum aldrei eftir
að heyra þig hlæja aftur þínum
dillandi, smitandi, lífsbætandi
hlátri. Maður minn hvað hlát-
ursköstin gátu varað lengi.
Elsku Bengta. Ekkert skipti
þig meira máli í lífinu en fólkið
þitt. Fjölskyldan þín og vinir
þínir. Við fengum allar að finna
fyrir því hversu miklu máli það
skipti þig að við ættum fastan
stað í lífi hver annarrar. Þú
skipulagðir saumaklúbbinn
okkar, þú áttir frumkvæðið að
sumarbústaðaferðunum okkar,
þú bjóst til facebookhópinn okk-
ar. Þú hélst utan um okkur,
sennilega án þess að þú hafir
gert þér grein fyrir því. Þú
varst dugleg að segja okkur
hvað þér þætti vænt um okkur.
Vonandi höfum við sagt það
nógu oft til baka.
Elsku Bengta. Að þurfa að
kveðja þig í dag svíður og sting-
ur. Það er sárt. Það er óskilj-
anlegt. Það er óréttlátt. Við
munum sakna þín elsku glimm-
ergleðibomban okkar. Meira en
orð fá lýst. En kvöldinu í kvöld
munum við eyða saman eins og
þín plön gerðu ráð fyrir og við
munum gráta saman og hlæja
saman og í kvöld munum við
minnast þess hversu heppnar
við erum að hafa haft þig í lífi
okkar, elsku Bengta.
Anna, Ellen, Dísella,
Dóra, Íris, Lára, Olga
og Ólöf.
Bengta María
Ólafsdóttir