Morgunblaðið - 11.06.2021, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. JÚNÍ 2021
✝
Sigrún Lovísa
Grímsdóttir
fæddist 18. febr.
1927 í Vík á Flat-
eyjardal, S-Þing.
og flutti þaðan árs-
gömul á Jökulsá á
Flateyjardal þar
sem hún ólst upp.
Hún lést á dvalar-
og hjúkrunarheim-
ilinu Grund 2. júní
2021.
Faðir: Grímur Sveinbjörn
Sigurðsson, bóndi á Jökulsá á
Flateyjardal, S-Þing., síðar
smiður og verslunarmaður á
Akureyri, f. 26.6. 1896 í Kross-
húsum í Flatey, S-Þing., d. 7.10.
1981. Föðurfor.: Sigurður
Hrólfsson, skipstjóri og bóndi á
Jökulsá, f. 28.6. 1866, d. 14.11.
1951, og k.h. Kristín Lovísa
Guðmundsdóttir húsfreyja, f.
24.5. 1861, d. 16.11. 1929.
Móðir: Hulda Tryggvadóttir,
bóndakona á Jökulsá og síðar
húsfreyja á Akureyri, f. 7.4.
1900 á Brettingsstöðum á Flat-
eyjardal, d. 5.5. 1984. Móðurfor.:
Helgi Tryggvi Jónsson, bóndi og
smiður á Brettingsstöðum á
Flateyjardal, f. 9.10. 1863, d.
1956. Maki: Skúli Ottesen
Kristjánsson, f. 13.7. 1948. f)
Sigurður, f. 25.5. 1958. Maki:
Liv Marit Solheim Sigurðsson, f.
27.6. 1959. g) Sigrún Lovísa, f.
23.7. 1968. Maki: Sigurður Jó-
hannesson, f. 14.1. 1967. Þau
skildu. Barnabörnin eru 13 og
barnabarnabörnin 19.
Sigrún Lovísa gekk í skóla í
Flatey á Skjálfanda og Lauga-
skóla og síðar lá leiðin í Hús-
mæðraskóla Akureyrar 1946-
1947. Hún var fyrst og fremst
húsfreyja og uppalandi á Ak-
ureyri 1949-1999 en vann auk
þess ýmis störf til lengri eða
skemmri tíma. Má þar nefna
störf við sauma á saumastofu
Margrétar Steingrímsdóttur
1944-1946 og 1947-1949, á
saumastofunni Kjólnum í
Reykjavík 1946 og á prjóna- og
saumastofunni Heklu 1987-
1993, auk starfa við þrif.
Sigrún Lovísa og Sigurður
bjuggu í Þórunnarstræti 121 á
Akureyri allt þar til þau fluttu á
eftir börnum sínum til Reykja-
víkur 1999. Þau bjuggu þar
lengst af á Aflagranda 40.
Útförin fer fram kl. 10 í dag,
11. júní 2021. Í ljósi aðstæðna
verða einungis nánustu aðstand-
endur viðstaddir.
Athöfninni verður streymt á:
https://youtu.be/fkldZsVAwuI.
Virkan hlekk á streymið má
finna á:
https://www.mbl.is/andlat/
2.10. 1938, og k.h.
Friðbjörg Elísa
Guðmundsdóttir
húsfreyja, f. 2.9.
1859, d. 9.2. 1939.
Systkini Sigrún-
ar Lovísu voru
Gunnar Sveinbjörn,
f. 1925, Blængur, f.
1928, Elsa, f. 1929,
og Ólafur Helgi, f.
1931, sem lifir
systkini sín.
Þann 30.11. 1949 giftist hún
Sigurði Freysteinssyni, bifreið-
arstjóra og verslunarmanni, f.
30.11. 1921, d. 17.4. 2011. For.:
Freysteinn Sigtryggur Sigurðs-
son, iðnverkamaður á Akureyri,
f. 16.8. 1886, d. 14.2. 1967, og
k.h. Guðlaug Dagbjört Péturs-
dóttir húsfreyja, f. 5.5. 1893, d.
13.3. 1964.
Börn þeirra: a) Drengur, f.
27.1. 1948, d. 7.2. 1948. b) Grím-
ur Sveinbjörn, f. 18.7. 1949.
Maki: Sigríður Valgerður Finns-
dóttir, f. 4.4. 1951. c) Freysteinn,
f. 12.12. 1950. Maki: Kolbrún
Sigurpálsdóttir, f. 24.4. 1950. d)
Hulda Guðlaug, f. 22.9. 1952.
Maki: Brynjar Þórarinsson, f.
18.2. 1957. e) Guðbjörg, f. 29.4.
Móðir mín lést 2. júní 2021 og
hafði þá náð 94 ára aldri. Hún var
okkur aðstandendum frábær fyr-
irmynd hvernig sem á er litið.
Umhyggjusöm, hjartahlý, heiðar-
leg, dugleg, nægjusöm og elskaði
okkur fjölskyldu sína eins heitt og
við hana. Við aðstandendur henn-
ar verðum eilíflega þakklát fyrir
að fá að njóta hennar frábæru
nærveru svona lengi. Fyrir örfá-
um dögum gátum við enn leitað í
hennar minningarbrunn til að fá
skýrari mynd af okkar rótum,
fólkinu okkar og sögum af æsku-
slóðum hennar á Flateyjardal. Ég
sé núna í huga mér móður mína á
túninu á Jökulsá, þriggja ára árið
1930. Hún er flutt í nýja steinhús-
ið sem foreldrar hennar Grímur
Sigurðsson og Hulda Tryggva-
dóttir byggðu af myndarskap á
Jökulsá. Hún sér yndislega dalinn
sinn, stórfengleg fjöllin, Víkur-
vatnið, Víkurhöfðann og Flatey
úti á Skjálfandaflóanum. Þangað
lá leiðin við 11 ára aldurinn, skóli
og ýmiskonar vinna hjá og með
dásamlegu fólki í Neðribæ. Þarna
kynntist hún pabba, Sigurði Frey-
steinssyni, og áttu þau framundan
farsælt hjónband. Stofnuðu heim-
ili í Þórunnarstrætinu á Akureyri
og eignuðust 7 börn en 6 þeirra
eru á lífi í dag. Mig langar að
nefna sérstaklega nokkur atriði
hér. Takk mamma og pabbi fyrir
að vekja hjá mér áhuga á náttúru
Íslands, sundi, íþróttum og heilsu-
vernd, matargerð, alls konar veiði
og ekki síst tónlist. Dæmi þar um
er lúðrasveit barnaskólans. Við
bræður fengum að æfa rokk-
hljómsveit heima í Þórunnar-
strætinu sem þætti ekki alls stað-
ar sjálfsagt. Takk fyrir að senda
mig í sveit til föðursystur þinnar
Bjargar á Björgum í Köldukinn í
sjö sumur. Þvílík náttúra sem er
þar og úti í Náttfaravíkum.
Mamma sagði oft frá draumum
sínum þar sem vettvangurinn var
gjarnan „Dalurinn“. Við fjölskyld-
an höfum sótt þangað mikið yfir
sumartímann þegar fært er orðið
og átt góðar stundir, veitt silung,
tínt ber og fjallagrös, farið í fjall-
göngur og ekki skemmir ef við
hittum á frændfólkið okkar sem á
sama hátt sækir í Brettingsstaði
og Vík. Ég vil trúa því mamma að
þú hafir núna hitt þitt fólk sem fór
á undan þér í ferðalag og ég sé
fyrir mér mikla fagnaðarfundi
eins og áður er þið mættust. Kær-
ar kveðjur til þeirra allra.
Þinn sonur,
Freysteinn.
Í dag kveð ég hjartkæra móð-
ur. Þú varst mér og afkomendum
þínum einkar góð fyrirmynd,
sterk, sjálfstæð, þrautseig og
dugmikil. Hjá þér heyrði maður
aldrei uppgjöf gagnvart verkefn-
um lífsins, alltaf fundust út-
gönguleiðir ef einhverjar lokuð-
ust, það þurfti aðeins að stoppa
við, leita og finna þær saman. Þú
kenndir okkur börnum þínum að
vera sjálfstæð og axla ábyrgð
enda hafðir þú aðeins 11 ára
gömul lært að taka ábyrgðina á
þér og þínu er þú kornung
hleyptir heimdraganum. Þú
gerðir allt til að efla samstöðu og
samheldni innan fjölskyldunnar
og varst dugleg að hafa samband
við okkur öll börnin þín og fylgj-
ast þá einnig með barna- og
barnabörnunum. Þú barst mikla
virðingu fyrir heilbrigðu líferni
og hollustu og þreyttist ekki á að
gefa góð ráð um hollt mataræði
og aðra góða lifnaðarhætti enda
má með sanni undrast hvernig
þú komst í gegnum og lifðir það
af að fá tvisvar á ævinni alvarlegt
krabbamein.
Þú kvaddir þakklát fyrir allt
sem lífið gaf þér og þú talaðir um
að þér fyndist það mikið.
Brynjar tengdasonur þinn og
barnabörnin Sigrún Lovísa og
Þórður Freyr þakka fyrir alla
hlýjuna og ástúðina sem þau
fengu frá þér.
Einlægar þakkir vil ég færa
starfsfólkinu á Grund fyrir góða
umönnun sem tekið var eftir.
Þín dóttir,
Hulda Guðlaug
Sigurðardóttir.
Elskuleg tengdamóðir, móðir
og amma hefur kvatt okkur.
Okkur langar til að minnast
hennar eins og við sáum hana og
kynntumst.
Fyrir mér tengdadótturinni
reyndist hún sem móðir. Ég
hafði misst móður mína frekar
ung og þá fannst mér á einhvern
hátt eins og hún fyllti upp í það
skarð sem myndaðist við þann
missi. Hún var yndisleg kona og
tók vel á móti mér þegar ég kom
fyrst inn á heimili þeirra við Þór-
unnarstrætið á Akureyri. Seinna
þegar við hjónin keyptum kjall-
araíbúðina í sama húsi og byrj-
uðum okkar búskap var nú gott
að geta hlaupið upp á efri hæðina
ef eitthvað vantaði hvort sem það
var barnapössun eða eitthvað
annað. Sigrún var einstaklega
greiðvikin og vildi allt fyrir alla
gera. Hún bar með sér mikla
mildi og hlýju og þótti einstak-
lega vænt um alla sem henni
stóðu næst og fengu bæði börn,
barnabörn og barnabarnabörn
að njóta þess.
Hún var fædd í Vík á Flateyj-
ardal og uppalin á Jökulsá í sama
fagra dal. Margar góðar minning-
ar átti hún frá þessum stað og
einnig frá Flatey, en þangað var
hún send í skóla tæplega 11 ára
gömul og kom lítið í heimahagana
eftir það, því á sumrin vann hún
þar einnig við ýmis störf fram eft-
ir aldri. Þar hitti hún líka drauma-
prinsinn sinn Sigurð Freysteins-
son sem síðan varð lífsförunautur
hennar alla tíð. Margar sögur hef-
ur hún sagt um líf og aðbúnað
fólks á þessum tíma og mikið hef-
ur erfiðið verið í þá daga. En hún
kvartaði ekki, heldur sagði frá
þessu eins og hverju öðru ævin-
týri og hafði greinilega haft
ánægju af þó svo að vinnan hafi
líka tekið sinn toll. Hún minntist
þó stundum á það að þrátt fyrir
ánægjulega dvöl þar hafi söknuð-
ur til fjölskyldunnar verið mikill
og hún hafi oft setið við gluggann
og horft yfir sundið heim að Jök-
ulsá.
Arfleifð hennar og systkina
hennar er Jökulsá þar sem hún
naut þess að dvelja á árum áður
með eiginmanni sínum. Þar áttu
þau margar yndisstundir og
fannst hvergi betra að vera á
sumrin en þangað fóru þau um
leið og fært var yfir heiðina. Af-
komendur þeirra njóta þessara
forréttinda núna, og alltaf er beð-
ið eftir því að komast á Dalinn.
Það ríkir mikill friður og kyrrð í
þessari einstöku paradís.
Sigrún var alltaf jákvæð og
með svo mikið jafnaðargeð að eft-
ir var tekið. Hún kom alltaf bros-
andi til dyra og fylgdist vel með
hópnum sínum sem stækkaði með
árunum, spurði frétta og bað svo
fyrir kveðju til allra.
Farin er yndisleg ættmóðir
sem við eigum margt að þakka.
Við kveðjum þig með söknuði og
þökkum fyrir allt sem þú gafst
okkur.
Farðu í Guðs friði.
Lokið er nú stríði ströngu.
Starfi skilað æði löngu.
Giftudrjúgri lífsins göngu
gæfukonú á enda er.
Hún nú sínum Herra mætir.
Hennar sálu vel hann gætir.
Bágindin öll burt hann ætir.
Böl og þjáning út hann ber.
Æðrast ei er Kristur kallar.
Hvíldin læknar þrautir allar.
Ævidegi allra hallar.
Enginn máttur því fær breytt.
Minningarnar mörgu glóa.
Mun þær aldrei yfir snjóa.
Sorgir gleymast, sárin gróa.
Svefninn líknar, kvöl fær eytt.
Komin er nú kveðjustundin.
Kunnugleg og þung er lundin.
Eins og þegar út á sundin
áður sigldi fleyta smá.
Ei þig lengur þrautir þjaka.
Þinn nú hittir mæta maka.
Okkur yfir æ munt vaka
uns við mætumst himni á.
(Grímur S. Sigurðsson)
Sigríður, Grímur, Hulda
Björk og Ragnheiður Sara.
Í byrjun júní kvaddi Sigrún
Lovísa amma okkar þetta jarðlíf
eftir skammvinn veikindi. Hún
lést södd lífdaga enda hafði hún
skilað drjúgu dagsverki og rúm-
lega það í hartnær heila öld.
Fyrstu minningar okkar um
hana eru úr Þórunnarstrætinu á
Akureyri. Gula húsið var griða-
staður og bækistöð stórfjölskyld-
unnar í meira en hálfa öld. Stund-
um er sagt að það þurfi þorp til að
ala upp barn. Þetta hús var slíkt
þorp. Það hýsti löngum fjórar
kynslóðir sem hjálpuðust að í
blíðu og stríðu. Eldhúsið var
hjartað í þessu yndislega húsi, oft-
ast erill og margt um manninn.
Þar var skrafað, hlegið og grátið.
Amma var þar á heimavelli, um-
hyggjusama ættmóðirin sem sá til
þess að öllum liði vel og væru vel
nærðir, bæði af mat og drykk, en
ekki síður af athygli, ást og vænt-
umþykju.
Minningar okkar frá Akureyri
kalla fram sterkar tilfinningar um
hlýju, kærleik og öryggi. Eftir að
við fluttum til Reykjavíkur vörðum
við drjúgum hlutum sumars og
öðrum skólafríum þar. Það var allt-
af mikið tilhlökkunarefni að fara
norður, eiga þar vissu um að vera
tekið með opnum örmum af skil-
yrðislausri ást og umhyggju.
Uppvaxtarár ömmu á fyrri hluta
tuttugustu aldar voru frábrugðin
þeirri velmegun sem afkomendur
hennar búa við í dag. Hún fæddist í
torfbæ á Flateyjardal og lífsbarátt-
an var hörð. Norður á Akureyri
fylgdum við ömmu hvert fótmál,
sátum á eldhúsbekknum á meðan
hún stússaðist í eldhúsinu, fengum
að fljóta með í vinnuna og hjálpa í
hinum ýmsu smáverkum. Með
henni fengum við innsýn í dugnað
og eljusemi hennar kynslóðar og
skynjuðum gildi þeirra heiðarlegu
handtaka sem ávallt þurfti að
vinna, dag eftir dag, til að lífið
gengi upp. Eitt verkið leiddi af
öðru frá morgni til kvölds. Allt var
unnið án nokkurrar streitu, kvíða
eða asa þótt engin fyrirheit væru
um að eitthvað gengi á lista óunn-
inna verka. Starfsgleði og lífs-
ánægja fóru saman.
Amma og afi eignuðust sjö börn
og komust sex þeirra á legg. Af-
komendurnir eru margir. Tilgang
lífsins finnum við í afkomendum
okkar og tilgangur ömmu vorum
við og okkar tilvera, velferð og
hamingja, sem gekk ávallt framar
hennar eigin þörfum. Aldrei heyrð-
um við hana segja styggðaryrði um
nokkurn mann og hún reyndi frek-
ar að finna hið jákvæða í öllu og öll-
um, en þagði annars. Öllu mótlæti
mætti hún með auðmýkt, æðru-
leysi og af stillingu. Amma beit á
jaxlinn, hélt áfram, gafst aldrei
upp.
Á þessari stundu leitar hugur-
inn til þeirra beggja ömmu og Sig-
urðar afa. Okkur líður eins og Álf-
grími í lokaorðum
Brekkukotsannáls. Hann
skyggndist upp á bryggjuna í leit
að afa sínum og ömmu og sá hvern-
ig aðrir menn viku fyrir þeim. Að
lokum sá hann engan nema þau.
Það var eins og annað fólk leystist
upp í kringum þau, yrði að þoku og
hyrfi. Í minningunni bera afi og
amma höfuð og herðar yfir aðra og
mun líf þeirra verða okkur sem eft-
ir stöndum ævivarandi uppspretta
hugrekkis, æðruleysis og heiðar-
leika. Lífsgildi þeirra munu lifa
áfram í uppeldi afkomenda þeirra.
Far þú í friði, amma, Guð blessi
þig, við þökkum þér allt og allt.
Andri og Teitur.
Sigrún Lovísa
Grímsdóttir
✝
Guðmundur Al-
freð Aðal-
steinsson (Brói
Alla) fæddist á
Húsavík 19. janúar
1957. Hann varð
bráðkvaddur 9. maí
2021 á heimili sínu
að Kjarnagötu 35 á
Akureyri.
Foreldrar Guð-
mundar eru Að-
alsteinn Guð-
mundsson, f. 5.9. 1929, d. 30.3.
1975 og Guðrún Alfreðsdóttir, f.
22.9. 1935. Systkini Guðmundar
eru: Svavar, albróðir. Sam-
mæðra: Sigmar, Árni, Sigrún og
Aðalbjörg Katrín. Samfeðra:
Guðlaugur, Arnar og Jóhanna.
Eftirlifandi eiginkona Guð-
mundar er Sigríður
Jónsdóttir, f. 25.11.
1958 í Löndum 1
við Stöðvarfjörð.
Synir þeirra eru: 1)
Aðalsteinn, f. 8.9.
1978. Giftur Katr-
ínu Jóhannesdóttur
og börn þeirra eru:
Viktor Dagur, Axel
Orri, Dagný Rós,
Viktor Freyr og
Guðmundur Alfreð.
Barnabörnin eru tvö: Emilía Ýr
og Jóhannes Björn. 2) Hilmar
Þór, f. 19.7. 1981. Hann er í sam-
búð með Ólöfu Kristjönu Daða-
dóttur og börn þeirra eru:
Hilma Dís og Daðey Sigga.
Útför Guðmundar fór fram
21. maí 2021.
Elsku besti pabbi minn. Það er
svo erfitt að trúa því að þú sért
farinn frá okkur og það alltof
snemma. Eftir sitjum við fjöl-
skyldan brotin af sorg og átta-
villt. Þú varst okkur svo mikið, þú
varst kletturinn okkar og sá sem
við öll leituðum alltaf til ef eitt-
hvað var að hjá okkur og okkur
vantaði lausnir eða hreinlega
bara einhvern til að tala við. Þú
varst svo einstaklega ljúfur og
góður í samskiptum og með
mesta jafnaðargeð sem ég hef
nokkru sinni kynnst.
Það verður skrítið að geta ekki
tekið upp símann og hringt í þig
eða rölt til þín til að hitta þig og
ræða málin yfir kaffibolla.
Ég minnist þín með mikilli
hlýju og væntumþykju, þú varst
mér ekki bara faðir þú varst svo
mikill vinur og félagi líka. Þær
eru óteljandi veiðiferðirnar sem
við vorum búnir að fara saman í,
hvort sem það var í stangveiði
eða skotveiði. Oftar en ekki fór-
um við í Skjálfandafljótið í lax-
veiði og þá kom ekkert annað til
greina hjá þér en Barnafell sem
veiðistaður. Skotveiðiferðunum
hef ég ekki tölu á en þær voru
margar hvort sem farið var í
rjúpur, gæsir eða hreindýr.
Rjúpnaferðirnar okkar saman
voru samt örugglega flestar og
standa upp úr. Þú varst alltaf
klár að fara og þá hvert sem var
og þrautseigjan í þér að keyra
mig frá morgni til kvölds og þá
stundum dag eftir dag var ótrú-
leg. Og skipti það engu máli hvert
maður fór til fjalla og hvar maður
kom niður, alltaf varst þú mættur
til að sækja mig.
Stundum hélt maður hreinlega
að þú værir ósigrandi þar sem þú
hélst alltaf áfram þó sjúkdómur-
inn sem herjaði á þig síðastliðin
21 ár, sykursýkin, væri þér oft
erfið. En aldrei heyrði ég þig
nokkurn tímann kvarta yfir þín-
um veikindum. Við eyddum mikl-
um tíma saman þegar þú fékkst
loks insúlíndælu og í gegnum það
ferli fórum við saman frá a til ö.
Þar kom loks að því að ég gat að-
stoðað þig með eitthvað og mikið
sem þetta var dýrmætur tími fyr-
ir mig og þig. Þú varst hörkutól,
það er á hreinu.
Það fengu fleiri að njóta góð-
mennsku þinnar, þar á meðal
barnabörnin og þá ekki síst dæt-
ur mínar Hilma Dís og Daðey
Sigga. Þær voru alltaf með lausn-
ir á því þegar eitthvað vantaði og
foreldrarnir voru þeim ekki sam-
mála. Þá var best að hringja í afa
Bróa og fá hann til að redda hlut-
unum. Þegar þú og mamma
bjugguð enn á Húsavík var heit-
asta óskin hjá stelpunum mínum
að fara helst allar helgar til
Húsavíkur til afa Bróa og ömmu
Siggu því þar var alltaf svo gam-
an að vera og nóg að gera.
Einnig nutu þær systur þess
mikið að fara með afa að veiða
hornsíli uppi á Botnsvatni, gull-
fiska í Gullfiskatjörninni sunnan
Húsavíkur eða bara með veiði-
stöngina niður á bryggju. Þar
voru bæði þær og þú á heimavelli
og nutuð ykkar í botn. Ekki var
það nú síðra þegar þær fóru á
fjórhjólið með þér.
Það eru skrítnir og erfiðir
tímar framundan án þín og veit
ég ekki hvernig fara skal að en
vonandi kemst maður áfram veg-
inn með góðum minningum og
hlýjum hugsunum til þín, elsku
pabbi. Við áttum alltaf hvor ann-
an að og það alveg til lokadags.
Minning þín er ljós í lífi okkar.
Kær kveðja, þinn sonur,
Hilmar Bróa
Guðmundur Alfreð
Aðalsteinsson
Ástkær eiginkona mín,
KRISTÍN RAGNHILDUR
DANÍELSDÓTTIR
frá Tirðilmýri,
lést á Sjúkrahúsinu á Ísafirði
þriðjudaginn 8. júní.
Engilbert Ingvarsson
börn, tengdabörn og barnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ESTHER EYGLÓ ÞÓRÐARDÓTTIR,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
laugardaginn 5. júní. Útför hennar fer fram
frá Keflavíkurkirkju þriðjudaginn 15. júní
klukkan 13.
Þórður M. Kjartansson Eiríka G. Árnadóttir
Guðmundur Kjartansson
barnabörn og barnabarnabörn