Skólablaðið - 01.04.1976, Blaðsíða 3

Um miðjan marsmánuð leit 4.tbl. Skólablaðsins
dagsins ljós. Það sem einkennir blaðið eru
greinar um skólamál og einstaka nefndir innan
skólans, en greinar þessar eru yfirleitt vel
skrifaðar og verður vonandi framhald á slíkum
skrifum. Hins vegar létu skáld og rithöfundar
skólans lítt til sín heyra; hafa vafalaust beint
öllum sínum andlegheitum að ritsmiðasamkeppni
Skólablaðsins.
Forsiðumynd Guðjóns er ein sú besta í vetur, þc
að gegnsær pappír síðunnar spilli nokkuð. Pá eru
myndir Gunnars Arnasona: einnig mjög athyglisverð-
ar, en Gunnar er besti teiknari skólans um
þessar mundir.
Quid novi dálkurinn er samkvæmt venju fremur
leiðinlegur. Dandimenn eru þó enn leiðinlegri,
þrátt fyrir örvæntingarfullar tilvitnanir i gríska
byggingarlist. Teikningar Kristjáns eru eini
ljósi punkturinn, afburðagóðar.
nEg var og er hægfara" er fyrirsögn að viðtali
við Vilmund Gylfason. Vilmundi verður ekki orð-
vant fremur en venjulega. 1 þessu viðtali fer
hann á kostum, er allt í senn kennari, þjóðfélags-
gagnrýnandi, pólitíkus, skáld og blaðamaður. Það
verður að segjast eins og er,að viðtal þetta er
fyllilega virði þeirra fjögurra blaðsiðna, sem þaf
spannar. Þeim félögum, Gunnari B. Kvaran og Har-
aldi Johannessen, tekst mjög vel upp við samningu
spurninga, en þær eru flestar hnitmiðaðar og mark-
visst uppbyggðar. Þá hafa þeir lært það (af Vil-
mundi?), að vera ágengir í spurningum og hætta
ekki fyrr en að fengnu ákveðnu svari. Svör Vil-
mundar eru í samræmi við spumingamar mjög góð
og koma skoðanir hans í einstökum málum glögglega
í ljós.
Gunnar B. Kvaran skrifar ritdóm um 3- tbl.
Skólablaðsins, og má mikið vera ef þetta er ekki
besti ritdómur, sem birst hefur í vetur. Rit-
dómurinn er allítarlegur, einkum sá hluti, sem
fjallar um ljóðagerð nemenda. Kemur höfundur þar
m.a. fram með þá ábendingu til ákveðins hóps
skálda innan skólans, að stunda heldur lestur
ljóða en gerð. Erum við að mörgu leyti sammála
honum i þeim efnum.
Jón Finnbjömsson skrifar grein um Herranótt
og gagnrýnir innihaldslausar skrautsýningar, sem
hafi verið gegnumgangandi undanfarin ár. Hann
bendir á leiðir i leikritavali, sem myndu höfða
meira til nútímamannsins og setja "fangamark sitt
i félagsvitund áhorfenda um ókomna tíð".
Abending Jóns um að menntaskólaleikurinn myndi
öðlast nýtt gildi ef merkilegri verk en nokkur
fyrri ár yrðu færð upp er vissulega rétt, en hann
setur sér þröng takmörk er hann vill einskorða
sig við leikrit úr nútímanum og fjárhagégrund-
völlur slíkra sýninga yrði eflaust vafasamur.
Um Editor dicit er fátt að segja nema við erum
höfundi sammála i öllum atriðum. Anægjulegt er
að vita að MR-ingar séu gáfaðri en aðrir mennta-
skólanemendur(
Haraldur Johannessen skrifar "athyglisverða"
grein er hann nefnir Að mála yfir ryðið. Hann
víkur fyrst að aðgerðaleysi hinnar svokölluðu
fimm manna nefndar, en markmið hennar var að
koma með tillögur um breytingar á skólakerfinu.
Astæður fyrir því að hún lagði upp laupana segir
hann vera "egóisma" nefndarmanna (óvægin sjálfs-
lýsing) og áhugaleysi nemenda, þ.e.a.s. nemendur
hafi ekki haft nægan skilning á hinum raunveru-
lega vandamálum sem við blasi og nefndin því ekki
fengið hljómgrunn.
Síðan fjallar Haraldur um menntamál í
almennara og víðara samhengi og fram kemur ádeila
á staðnað skólakerfi og spillingu á æðri stöðum.
I heild er greinin fremur samhengislaus. Höf-
undur virðist hafa átt í pólitískri togstreitu
meðan á samningu greinarinnar stóð, því hægt er
að finna í henni ruglingslegar mótsagnir eins og
sjá má af eftirfarandi málsgreinum:
Urn SKÖLABLAÐIÐ.
4.tbl.
Harldur Johannessen virðist sjá mikla galla á
kerfinu, en bendir á fátt til úrbóta.
Menningarkorn. Ekki var laust við að nemendur
yrðu undrandi er þeir lásu um þessa gjöf frá
Menningarstofnun Bandaríkjanna. Óvist er að
nokkuð hefði spurst til hennar ef Skólablaðið
hefði ekki gert myndunum skil á síðum sínum.
Vonandi er að þetta framtak verði til þess, að
myndirnar verði settar upp sem samtæð sýning
á næsta skólaári, nemendum eflaust til mikillar
ánægju, því myndirnar eru stórgóðar.
Aukið stolt er svarið. I opnu blaðsins er
grein eftir Guðna Guðmundsson rektor, er nefnist
Aukið stolt er svarið. Greinin fjallar annars
vegar um húsnæðismál skólans og rakin er saga
þeirra, en hins vegar gerir rektor i,ræktaðan náms-
standard" að umtalsefni og telur fram skýringar á
því. Rektor hvetur nemendur réttilega til dáða,
bendir á að þá vanti stolt og vinnugleði. Þörf
grein, og opnan vel til þess fallin að setja upp
sem „plakat" á veggjum i komandi prófum.
Ljóðasíða Guðna Bragasonar. Enn eitt ljóða-
skáldið hefur bæst í þann fríða hóp sem fyrir er.
Ljóð Guðna eru yfirleitt vel ort og myndræn, t.d.
„Að lokum" og „1 barka brunnsins". Myndskreyt-
ingar eru þokkalegar og í samrssmi við efni ljóð-
anna. Af öðrum ljóðum sem bitastæð eru í blað-
inu mætti nefna ljóð Arna Hallgrímssonar „Ljóð ár?
myndar" og „Gunnar og Kolskeggur" eftirSigurð
Thoroddsen, og mikið er lokaniðurstaða ljóðs Þór-
oddar Sigtryggs, H.I.F., í aðdáunarverðu samhengi
við það sem á undan er farið.
Bréf að vestan er ákaflega fróðleg lesning,
þar sem lýst er lífinu i Menntaskólanum á Isa-
firði. Svipaðar greinar hafa birst frá öðrum
menntaskólum í fyrri blöðum, og gaman væri ef
þetta yrði til að samskipti nemenda í þessum skól
um ykjust, á sviði menningar- og félagsmála.
Greinin Víkingaferðir 20. aldar eftir óskar
Einarsson er fyllilega réttmæt ádeila á utanlands
ferðir menntskælinga. Ekki erum við þó sammála
honum um að leggja beri ferðir þessar niður, en
hins vegar er orðið tímabært að taka fyrirkomulag
þeirra til rækilegrar endurskoðunar.
Fullkomnun ömurleikans nefnist grein eftir
Sigurð Sverrisson. Þar ræðst hann harkalega á
efnisval Skolablaðsins í vetur, og tekur 3. tbl.
blaðsins sem dæmi. Sigurður virðist hafa furðu-
legan smekk hvað lesefni snertir, því hann deilir
einna mest á þær greinar sem innihalda hvað menn-
ingarlegast efni, en lýkur mestum lofsyrðum á
innihaldslausar greinar eins og Quid Novi og
Dandimenn. Að öðru leyti vísum við á grein Jóns
Finnbjömssonar, en henni erum við í flestu
sammála.
Grein Ingu Láru Baldvinsdóttur „Stúdentar eiga
bara að vera stúdentar" er athyglisverð úttekt á
áhrifum Stúdentahreyfingarinnar á Skólablaðið.
Greinin er mjög vel unnin, eins og flest sem Inga
Lára lætur frá sér fara.
Jón Norland ritar grein í Skólablaðið, þar sem
hann kemur með ábendingu til íþróttanefndar.
Segir hann að leynimakki og pukri verði að útrýma
úr störfum íþróttafélagsins. Hann gagnrýnir
klíkustarfsemi við val skólaliða og bendir á
leiðir til úrbóta. Það verður að segjast eins og
er, að Jón hefur mikið til síns máls, og verður
gaman að fylgjast með honum í inspectorembættinu
næsta vetur.
Blaðið er að mörgu leyti mjög gott; án efa
eitt af betri blöðum þessa vetrar. Ritnefnd hefur
fylgt þeirri stefnu í vetur að virkja myndlistar-
menn innan skólans til uppsetningar og skreyt-
ingar á blaðinu. Hefur þessi samvinna tekist í
alla staði vel, og óskandi að haldið verði áfram
á þeirri braut.
Reykjavík, 3- apríl.
Þórir Óskarsson, 5-D.
Gunnar Hrafnsson, 5.D.
Tilefni þessarar greinar er tillaga, sem bera
átti upp á skólafundi þann 26. marz síðastliðinn,
um að gjaldkerar nefnda og ráða Skólafélagsins
skuli setja bókhald sitt í löggilta endurskoðun.
Mér skilst að hér sé um tilmæli frá menntamála-
ráðuneyti að ræða.
Það er í sjálfu sér ánægjulegt að um fjármál
Skólafélagsins sé rætt, og breytingar gerðar, en
mér virðast aðrar breytingar tímabærar, en ekki
þessi
Félagslífið er í eðli sínu andsvar við hinni
óvirku mötun skólakerfisins. I félagslífinu eru
það nemendur sem skipuleggja og taka ákvarðanir,
óháðir fjarstýringu skólayfirvalda. Þess vegna
er nauðsynlegt að félagslífið geti staðið á eigin
fótum. Nú eru emtsettismenn, þar á meðal gjald-
kerar, ábyrgir gagnvart nemendum. Það er ónauð-
synlegt að gera ábyrgt gagnvart utanaðkomandi
aðilum, það er einungis uppgjöf fyrir þeirri
hættu, sem ávallt er fyrir hendi, að félagslífið
verði svo mikið bákn, að nemendur ráði ekki við
það. Sé svo komið, þarf að takast á við vandann,
en ekki flýja með hann í löggilta endurskoðun.
Þessi tillaga er táknræn fyrir þann aumingjaskap,
sem einkennt hefur stjórn Skólafélagsins í vetur.
Hún lýsir á skýran hátt þeim vanmætti gagnvart
eigin hlutverki, sem um of hefur verið ríkjandi
í vetur. Það er einnig athyglisvert að nýkjörinn
inspector skuli vera meðflutningsmaður að þessari
tillögu, e.t.v. er hann þegar búinn að gefast
upp. Sé svo ætti hann að vinna bráðan^bug að
þvi að leggja embættið niður.' Félagslífið styrk-
ist ekki við að þenjast út, styrkur þess felsti
því að vera sjálfu sér nægt um sem flesta hluti.
Eins og ég minntist á í greinarstúf í síðasta
Skólablaði og fráfarandi formaður leiknefndar
áréttar enn frekar á öðrum stað í þessu blaði, er
rekstur Herranætur nú ekki eins mikið fjárhættu-
spil og fyrir nokkrum árum síðan. Nú í ár var
t.d. tæplega 200 þús. króna gróði á Herranótt.
Var þetta að þakka ströngu aðhaldi í fjármálum
og ofboðslegum gróða á dansleik (24ý þús.).
Þessi gróði rennur nú í skólasjóð, sem einhvers
konar endurgreiðsla á tapi undangenginna ára, og
kemur félagslifinu að engu gagni. Þetta gerist á
sama tíma og Listafélagið berst í bökkum fjár-
hagslega, Skólablaðið rétt skrimtir og svipaða
sögu mætti eflaust segja af fleiri félögum. Það
verður að hætta þessum viðskiptum við skólasjóð,
þau eru engum til góðs. Þess í stað ætti Herra-
nótt, eða Skólafélagið, að byggja upp varasjóð,
sem auðvelt væri að verðtryggja. Af þessum
sjóði væri hægt að taka ef stóráföll yrðu, en
Skólafélagið væri ábyrgt væri um minni háttar
skakkaföll að ræða. Þannig yrðu nemendur sjálfum
sér nægir, og þyrftu ekki að leita út fyrir
félag sitt að fjárhagslegum bakhjarli. Félags-
lifið verður að vera sjálfstætt, annars er hætt
við að það þurrkist út þegar harðnar á dalnum.
Jón Finnbjörnsson, 5.D.
83