Skólablaðið - 01.04.1976, Blaðsíða 7

ölafur haríhaus stafar njiÁkri dimiu
á hugi vílanna, sem stóíu í Skugga
af náBarljósi hitis roóðgaða Skraparots.
Siðan Vilmundur Gylfason var og hét ritstjóri
og reit bókmenntasögu sína hefur vist ekki verið
gert mikið af þvi að svara quid novi greinum.
En, af minni alkunnu mannvonzku, illgirni og
-kvittni, rætni, ódrenglyndi, skepnuskap, rudda-
mennsku og öðru, sem mér er til lista lagt, bregf
ég hér útaf þeirri venju.
Mér er skemmtT í fyrravetur var það mér and-
leg upplyfting i skammdeginu að lesa leiðara
Ingu Láru Baldvinsdóttur i Skólablaðinu. Voru
þeir í senn rökfastir og ákveðnir, minna einna
helzt á skrif í Stúdentablaðinu upp á síðkastið.
En nú er öldin önnur. Bróðurkærleikur og um-
hyggja fyrir sér yngri systkinum hefur vikið
fyrir quid novi stíl slefberans. Eg minntist
orða Gunnars B. Kvaran: »Það er alveg ónauðsyn-
legt að skrifa undir nafni í quid novi." Enda
hefur það aldrei tíðkazt, eins og Inga Lára ætti
að vita bezt sjálf, eftir að hafa lesið fjöl-
marga árganga Skólablaðsins fram og aftur.
Inga Lára segir timana vera breytta, rekstur
Herranætur sé allt annar nú en fyrir sex árum.
Það segir líka í greiharstúf mínum í 4.tbl.
Annars ræði ég nánar um fjármál Skólafélagsins
í annari grein í þessu blaði. I greinarstúf
mínum i síðasta Skólablaði notaði ég tilvitnanir
til þess að fjallað væri um lengra tímabil, þvi
það er útí hött að taka eina sýningu útúr, það
verður að fjalla um hlutina i víðara samhengi.
Þar sem ég sá ekki sýningarnar á Jónsmessunætur-
draumi og Lýsisströtu vitnaði ég í mann, sem ég
tel trúverðugan, Pál Baldvin Baldvinsson. (ég
vona að Páll hafi ekki móðgazt eða séð eftir
þessum orðum sínum, Inga mín) Einnig vil ég
geta þess, að greinar þessar las ég fyrst fyrir
rúmu ári síðan, en ekki rétt fyrir kosningar
eins og Inga Lára þykist vita. Hún þykist einnig
vita að ég hafi ekki verið óánægður með verkefna-
val, þegar ég tók þátt í sýningu Járnhaussins
"af lifi og sál". Eins og Inga Lára mán þá bað
hún mig að mæta á æfingu, enda höfðu áhugamenn
um leiklist ekki flykkzt i fríðum flokkum á
fyrstu æfinguna. Og ég, af minni lítt kunnu.
manngæsku, varð við bón hennar og mætti á æfing-
una. Og fyrst ég var kominn í þetta á annað
borð, þá hélt ég áfram "af lífi og sál", en lét
lítið bera á'áliti mínu á verkefninu.
Inga Lára minnist á mörg og merkileg markmið
í grein sinni: Að leiknefnd sniði sér stakk
eftir vexti, að gefa þeim sem áhuga hafa tæki-
færi tll að reyna getu sína. Þetta tvennt vil
ég flokka undir framkvæmdaratriði. Það að starf
hóps manna hafi það markmið að þeir virki hver
annan er fáránlegt, þeir virkja hver annan með
eitthvað annað að markmiði. Auk þess eru næg
verkefni til fyrir þá fáu sem taka virkan þátt i
félagslífinu, og við þurfum ekki að láta 65
manns taka þátt í uppfærslu leikrits, sem i raun
er fremur ómerkilegt. Það er staðreynd, að
margir komu óbeðnir á opna leikæfingu, en þeir
voru ófáir sem voru beðnir um að mæta.
Inga Lára lætur í það skína að ég og fleiri
frambjóðendur í leiknefnd höfum tekið "hennar"
hugmynd um nóvembersýningu og gert að okkar.
Allt er reynt að tína til, ég segi bara eins og
Sigurður húmoristi Sverrisson: nFyrr má nú rota
en dauðrota." Eg segi fyrir mig að ég tók það
fram í öllum bekkjum sem ég gekk í að í vetur
hafi í fyrsta sinn verið reynt að hafa Herra-
nótt í nóvember. En aftur á móti er lítið sem
mælir með nóvembersýningu ef leiknefnd leggst í
dvala eftir jól og segir það vera í annara verka-
hring að framkvæma hlutina. Slíkt er einungis
fátækleg afsökun fyrir eigin aumingjaskap.
A 7HUQA
S€MD
Vegna skrifa Ingu Láru Baldvinsdóttur,
(Sigurðar Halldórssonar og Vilhelmínu).
Inga Lára talar um kosningabrögð. Hún ætti að
líta í eigin barm, lesa viðtöl við mótframbjóð-
endur sína í Kosningablaðinu í fyrra, athuga hvaðe
brögðum hún beitti, þegar gengið var í stofur,
hefja síðan upp sína vandlætingarraust. En ég
býst við að þá muni lítiil fugl hvísla, samkvæmt
sínu eðli.
Svartsýn hefur Inga Lára alltaf verið, eins og
Grétar segir: nÞetta er bara í eðlinu, eitthvað
óskilgreint". Þessi svartsýni lýsir i gegnum
flest það sem Inga Lára hefur gert í félagslífinu
þau fjögur ár,sem hún hefur verið hér i skólanum.
Að vísu, er ekki við því að búast að Herranótt
verði menningarviðburður í þorpinu, ef valin eru
til sýningar útjöskuð islenzk leikrit. En hins
vegar, ef valin eru erlend verk, sem ekki hafa
sést á fjölum hér á landi áður, eða ný íslenzk
leikrit, þá mun verða tekið eftir Herranótt og
menningarvitar þorpsins hætta að glotta, en setja
upp menningarlegan svip og 80.000 þorpsbúar munu
glenna upp svefnþrungnar glymur og stara á
allsnægtaborð Skraparots. Leikdómur ritstjóra
Johannessen er skýrt dæmi um þá staðreynd, að það
bítur ekki hvað sem er á íslenzku borgarastétt-
inni, og sjálfumglöð getur hún réttilega haldið
því fram að leikurinn hafi ekki náð upprunalegum
tilgangi sínum. Og vona ég að Inga Lára og fleiri
fari að vakna af sínum Herranæturdraumi, mér virð-
ist hann vera að breytast í martröð á róluvelli
hugans.
Af minu ókunna eðallyndi og húmanisma vil ég
halda þvi fram að Inga Lára hafi ekki verið
slsemur Skugga-Sveinn.
Jón Finnbjörnsson, 5.D.
MÍD (jbitt Á d,ít*íii40**.
Rektor, kennarar, ágætu skólafélagar.'
Loks er sáningunni lokið. Nú er komið að
okkur sjöttubekkingum að standa skil á uppskeru
fjögurra ára náms. A slíkum merkisdegi sem þess-
um þykir tilhýðilegt að staldra ögn við, líta
til baka og spyrja hvort gengin hafi verið til
góðs, gatan fram eftir veg. Vafalaust eru flest-
ir reynslunni rikari og einhvers fróðari eftir
þessi ár, en ég vil samt svara neitandi og
fullyrða, að mörg okkar eru verr á sig komin
en þau voru fyrir fjórum árum. Og hvers vegna?
Hvemig má slíkt vera. Hvernig get ég leyft mér
að fullyrða slíkt?
Undanfarin ár hafa áhugasamir nemendur tekið
sig til og barist hetjulegri baráttu fyrir
betra kennsluhúsnæði, bættum kennsluháttum og
betrivnámsbókum. En slík barátta lagar ekki
stærstu gallana í þessu litla samfélagi okkar.
Hvemig væri^að fjarlægja fyrst bjálkann úr
eigin augum áður en við tökum flísina úr auga
náungans? Meinið er að finnna hjá okkur sjálfum.
Það er spilling hugarfars okkar nemendanna.
Tvöfeldni, hræsni og hroki eru vort daglegt
brauð og lygamar ljúffengt áleggið. Og þar
tala ég ekki einungis til einstakra nemenda
heldur alls fjöldans. 1 skólanum virðist hafa
gengið skæð farsótt, sem lagt hefur fjöldann
að velli. Hún hefur veikt siðgæðisvitund okkar
og gert okkur að nauðaómerkilegum samfélags-
verum, þar sem lygarnar mega sín meira en sann-
leikurinn og hroki^og uppskafningsháttur er tal-
inn manninum til sóma. Vinur þinn í dag er
manna ötulastur við að baktala þig að morgni
næsta dags, og trúna'Óur, traust og hreinskilni
eru hæpnar dyggðir með fáa fylgjendur. Og fremst
í fylkingunni standa sjálfskipuðu gáfumennin,
embættismennirnir, sem hreykja sér á skýjum
sjálfsblekkingarinnar, talandi framandi tungum
og kallandi fjöldann heimskan lýð. Þeir þakka
líklega atkvæðin sín bezt á þann hátt, án
hverra hroki þeirra hefði aldrdi komizt á prent.
Ef ekki á sigla blint að feigðarósi siðspill-
ingarinnar berður að koma til hugarfarsbreyting
hjá þorra nemenda. Þá fyrst getum við snúið
okkur að því að lagfæra galla umhverfisins er
við höfum gert hreint fyrir eigin dyrum.
Að síðustu^vildi ég nota þetta tækifæri og
þakka þeim skólafélögum mínum, sem staðið hafa
með mér eða móti af heilum hug. Eg tel það
mikilsverðara að eiga falslausan óvin, en
falskan vin.
En á ég þó eftir aö þakka þeim samfylgdina,
sem sýnt hafa mér og mínu vafstri hvað mestan
skilning og þolinmæði, en það eru Guðni Guðmunds
son rektor og Inga Guðmundsdóttir húsvörður.
Megi þeim farnast vel á komandi árum. Og skóla-
félögum mínum óska ég alls hins bezta í barátt-
unni, sem framundari er.
Lifið heil.'
Skafti Harðarson.
GÍRÓMÚMER:J
EINKUMNARORÐ:ÆR OG KÝR, ARSGJÖLDIN ÓDÝR.
PeUG:DREIFBtT.ISPÉLAG MENNTASKÖLANS í REYKJAVÍR.
Arshátíð Dreifbýlisfélagsins var haldin föstu-
daginn 19.03. 1970, síðast liðinn í húsakynnum
Menntaskólans í Reykjavík og voru 8Jff félags-
manna mættir. Arshátíðin hófst með ræðu Ráðsa.
Var hún sköruglega flutt og hið mesta þing sem
von var. Ræddi Ráðsi um gildi uppeldis undanelda
í dreifbýlinu og einnig sýndi hann það og sannaði
að fylgni er mikil milli þéttbýlismyndunar og
aukinnar streitu (stress). Næstur á mælendaskrá
var Markari Dreifbýlisfélagsins,sem flutti
skýrslu um störf félagsins á liðnu ári. Bar hæst
nýárskveðjur Dreifbýlisfélagsins, sem fengu að
þessu sinni að fara óritskoðaðar í gegnum skrif-
stofubákn Ríkisútvarpsins, Hljóðvarps. Gústi
Smali bryddaði á þeirri nýjung að sýna kvikmyndir
eftir ösvald Knudsen um forna og nýja búskapar-
hætti á Islandi. Einnig var sýnd mynd þar sem
fylgst var með starfi bandarísks auðvaldsbónda og
fjölskyldu hans enn dag.
Er kvikmyndasýningin var hálfnuð reyndur nokkr-
ir sameignarsinnar (kommar) að ryðjast inn í
fundarsalinn og hleypa upp fundinum en það tókst
ekki frekar en við var að búast sökum þess að
Kaupamaður og Lausamaður voru báðir staddir á
fundinum og fleygðu þeir þessum aumu vesalingum
á dyr.
Að lokinni kvikmyndasýningunni buðu styrktar-
félagar Dreifbýlisfélagsins fundarmönnum upp á
mjólk og meðlæti. Vakti meðlætið mikla hrifningu
fundarmanna (þó mest tröllasúrumaukið).
Eftir að menn höfðu innbyrgt um 30 lítra af
mjólk og mestallt meðlætið var fundi framhaldið.
Næsta mál á dagskrá var kosning miðstjómar.
Hófust nú miklar og harðar umræður, óafturtæk
gifuryrði flugu á víxl og flokkadrættir voru
miklir. Sýnt þótti að ýmsir miður æskilegir
þrýstihópar hefðu undirbúið valdatöku sina innan
Dreifbýlisfélagsins, stóð þá Ráðsi upp og hvatti
menn til að fylkja sér um einingu Dreifbýlisfél-
agjsins og láta ekki fámenna hagsmunahópa kljúfa
félagið.
Því næst sagði Ráðsi: „Að þessu sinni verður
skipað í stjórn félagsins og verður einungis skip
að þrjú æðstu emtættin, en þeir menn sem verða
skipaðir í þau munu síðan velja sér samstarfsmenn
næsta haust. Þeir sem ég hef valið í miðstjóm^
Dreifbýlisfélagsins næsta vetur eru þessir: Agúst
Gunnar Gylfason Ráðsmaður, Egill Pétursson Mark-
ari og Skúli Sigurðsson Smali."
Kunnum vér þá ekki fleira markvert að segja af
þessari árshátíð Dreifbýlisfélagsins.
F.h. DBF.
Markari.
87