Huginn - 01.04.1953, Síða 4

4 H U □ I N N
Ferð á Ólympíuleikana 1952
Ólympíuleikarnir eru upprunnir í Grikk-
landi og voru aðalhátíð landsmanna. Má með-
al annars sjá, hve miklar mætur Grikkir
höfðu á þeim á því, að þeir miðuðu tímatal
sitt við þá. Þeir féllu síðan niður um aldarað-
ir, en voru endurreistir árið 1896 af frönsk-
um barón, Pierri de Coubertin, sem barðist
fyrir hugmyndinni, gerði hana að raunveru-
leika, og að launum var hjarta þessa hug-
sjónamanns grafið innan um forn mann-
virki horfinna Ólympíuleika i Ólympíu í
Grikklandi. Hann brúaði nær 16 alda bil for-
tíðar og nútiðar með huga, hjarta og í verki.
Fyrstu leikarnir voru haldnir í Aþenu, en
síðan hafa þeir verið haldnir 15 sinnum. Þeir
hafa yfirleitt farið fram í stórborgum og ver-
ið mestu íþróttahátíðir, sem haldnar eru. Við
íslendingar tókum fyrst þátt í Ólympíuleikj -
um 1912 í Stokkhólmi og síðan hefur alltaf
verið einhver þátttaka af okkar hálfu.
Hinir 15. Ólympíuleikar fóru fram í Helsinki
í Finnlandi nú í sumar. Finnar fóru þess á
leit við íslenzku Ólympíunefndina, að sendir
yrðu glímumenn til þess að sýna glímu með-
an á leikunum stæði, en sem kunnugt er, eru
ávallt einhverjar slíkar sýningaríþróttir í sam-
bandi við leikana. íslendingar fóru fram á að
sýna glímu í sambandi við leikana í London
1948, en var þá synjað, því Bretinn taldi hina
glæsilegu erfðaíþrótt fornnorrænna víkinga
ekki taka fram hundakeppnum og boltaleikj-
um.
ÁKveðið var, að 12 glímumenn skyldu fara
undir stjórn hins snjalla glímumanns og
íþróttakennara Þorgils Guðmundssonar frá
Reykholti. Ég var svo lánssamur að vera einn
af þeim útvöldu.
þess, sem er að koma. Þó að efnalegur arfur
fyrri alda sé lítill, er hinn andlegi arfur mik-
ill. Ekkert verðmæti má glatast, ef unnt er að
bjarga því. Og það nýja þarf að samhæfast.
Nýjar skyldur koma. Hér þarf að vera lög-
regla til að halda friði í landinu og vopnað-
ur liðsafli íslenzkra manna, ef her þarf til að
verja frelsið. Það þarf að byggja traust heim-
ili, þar sem börn njóta skjóls, og veita skjól
að sínu leyti. Skólakerfið má ekki ofbjóða eða
Við leggjum af stað flugleiðis að kvöldi hins
16. júlí, og eftir 6 tíma flug lendum við á
Stavanger-vellinum í Noregi. Þar stönzum við
í hálfan tíma, en síðan er feröinni haldið á-
fram til Helsingfors. Þangað komum við að
morgni þess 17. júlí. Á móti okkur tekur hinn
góðkunin íslandsvinur Erik Jurantto, ræðis-
maður íslands í Helsinki. Með okkur glímu-
mennina^sr farið í gríðar stóran nýtízku skóla,
sem mun vera sá stærsti sinnar tegundar á
Norðurlöndum. Skólinn stendur á hæð í út-
jaðri borgarinnar. Umhverfi hans er mjög
fallegt, þar er sundlaug og glæsilegt íþrótta-
svæði til afnota fyrir nemendur.
Fyrstu tveim dögunum eyðum við í að skoða
borgina, sem er mjög snyrtileg og falleg og
ber greinilega vott um gott skipulag og stjórn-
semi.
Hin mikla stund nálgast. Laugardagurinn
19. júlí rennur upp. Veður er milt, en drunga-
legt. Um klukkan 12 falla fyrstu droparnir
úr lofti, en hálftíma seinna er komið þrumu-
veður. Klukkan 12,45 er hvert sæti við hinn
glæsilega leikvang setið, en þau eru 70 þús-
und að tölu. Fyrir utan standa þúsundir
manna, sem reynt hafa frá því snemma um
morguninn að ná í miða og jafnvel gengið svo
langt að bjóða margfalt verð fyrir þá.
Klukkan 1 byrja þjóðirnar að ganga inn
á völlinn, eftir stafrófsröð, þó með þeirri und-
antekningu, að Grikkir ganga fyrstir, en
Finnar síðastir. Þegar þjóðirnar voru allar
komnar inn á völlinn, mynduðu fánaberarn-
ir hálfhring fyrir framan ræðustólinn. Gekk
nú fram hinn aldraði forseti Finna, Paasikivi,
og lýsti þessa 15. Ólympíuleika setta og um
leið var Ólympíufáninn dreginn að hún. í
þreyta þjóðina. Æska hverrar kynslóðar þarf
að halda áfram að vera fróðleiksfús, og þrá
að lesa bækur og dást að öllu, sem fagurt er
í náttúrunni, listum og bókmenntum, sam-
fara því, að menn vinna fyrir daglegu brauði.
Alexander tárfelldi af því að hann hélt að
faðir hans hefði unnið alla hugsanlega sigra.
Æskan frá 1950 getur gengið glöð út í bar-
áttuna, fullviss um, að hún muni vinna
marga glæsilega sigra. J. J.