Dagrenning - 01.12.1939, Page 10
428
DAGRENNING
þá kemur það á hlut ráð-
deildarinnar, að finna hvaða
aðferð hentar bezt, og þar
verður góður vilji sigursæll
og reynslan er góður kenn-
ari.
Lindsey segir, að það
hafi verið ómetanleg frœðs-
la, sem hann hafi fengið af
þessutn óhreinu og riínu
götudrengjum. Þeir vita
sumt, sem háskólakennari
veit ekki, og stundum hafa
þeir þann skilning á dreng-
skap og réttvísi, að ráðsett-
ur sómamaður má blygðast
sín fyrir þeim. Mikki, hinn
fyrnefndi, kendi Lindsey
nokkuð í þeirri grein, sem
hann áleit mikilsvert fyrir
sig og barnadómana yfir
höfuð, og segir hér sögu til
þess:
- Drengir brutu rúðu
í giug'ga °g sa lögreglan
það. Greip hann Mikka, er
nær var staddur, og spurði
hann hverhefði unnið þetta
spellverk.Mikki svaraði um
hæl, að hann vissi það ekki.
Barði þá lögregluþjónninn
hann. Málið kom svo fyrir
Lindsey og spurði hann lög-
regluþjóninn hvers vegna
hann hefði barið Mikkisak
lausann, Svaraði þá þjónn-
inn: '‘Haldið þér, að ég
láti strákinn ljúga upp í
opið ginið á mér? Hann sá
þegar rúðan var brotin, en
segist samt ekkert vita um
það, hver gerði það.” Vék
Lindsey sér nú að Mikki og
spurði: “Skrökvar þú að
lögregluþjóni, Mikki?” Þá
svaraði drengurinn og leit
hvast í augu dómarans um
leið: “Viljið þér láta segja
eftir félögum sínum?” Tók
Lindsey þetta nærri sér því
hann fann, að hérvardygð,
sem ætti að rækta, en ekki
ódygð, sem berja ætti burt,
“Hér var ábyrgðatilfinning
svo sterk gagnvart lags-
bræðrunum,'’ sagði Lind-
sey, “að vesalings dreng-
urinn þoldi höggin SStHhlni.