Rit Landbúnaðardeildar : A-flokkur - 01.10.1954, Qupperneq 9

7
Séu teknar til athugunar uppskerutölur töflu 2, sést, að verulegur
munur varð á uppskeru afbrigðanna innbyrðis og sömuleiðis hinna
mismunandi ára, sem aðallega orsakast af flutningi tilraunanna milli
stöðva, sem og mismunandi jarðvegi og veðurfari. Meðaluppskera fyrstu
97 afbrigðanna fyrir hvert ár, sem birt er neðst í töflu 2, sýnir einnig
gjörla, að uppskeran var breytileg frá ári til árs. Þrjú fyrstu árin var
uppskeran minnst árið 1948, sem er í fullu samræmi við töflu um meðal-
hita hér að framan. Árið 1949 var meðaluppskeran nær helmingi meiri
og batnaði enn árið 1950. Síðan komu tvö ár með fádæma lítilli sprettu.
OIli henni lágt hitastig aðalsprettutímans og óvenjumiklir þurrkar, en
þar við bættist, að haustfrost komu snemma og felldu allt gras. Var jarð-
vegurinn, sem notaður var, illa fallinn til kartöfluræktunar í slíku ár-
ferði, og kemur þetta allt fram á uppskerunni. Sumarið 1953 var afar gott
til kartöfluræktunar um allt land og gaf góða uppskeru, sbr. töflu 2, þótt
hvergi sé þar um metuppskeru að ræða, enda var garðurinn ungur og
áburður aðeins í meðallagi.
Enda þótt uppskera mismunandi ára væri þannig allmisjöfn, hafa út-
reikningar á einstökum samanburðartilraunum hvers árs sýnt, að skekkja
tilraunarinnar var hvergi það mikil, að ekki væri þess vegna unnt að
leggja þær tölur til grundvallar frekari útreikningum.
Árið 1948 reyndist aðeins eitt afbrigði (Ostbote) betra en Eyvindur,
en munurinn var ekki það mikill, að hann gæti talizt raunhæfur. Skýrir
Áskell Löve (1950) frá þessu í skýrslu sinni til deildarinnar. Árið eftir
reyndist aðeins afbrigðið Green Mountain uppskerumeira en Eyvindur,
en sá munur var ekki heldur raunhæfur. Árið 1950 bættust í tilraunirnar
nokkur góð afbrigði. Það ár urðu 42 afbrigði uppskerumeiri en Ey-
vindur, en munurinn varð aðeins raunhæfur á 8 þeirra í 95% tilfella.
Árið 1951 gaf Eyvindur hlutfallslega litla uppskeru, enda er afbrigðið
fremur seinþroska. Þetta ár gáfu 49 afbrigði meiri uppskeru en Eyvindur,
og var uppskerumunurinn raunhæfur á 24 þeirra. Árið 1952 gaf Ey-
vindur hins vegar hlutfallslega meiri uppslteru með aðeins 18 afbrigði
uppskerumeiri og 6 þeirra með raunhæfan mun. Síðasta árið reyndust
40 afbrigði aftur á móti uppskerumeiri, og var munurinn það mikill á 8
þeirra, að hann reyndist raunhæfur í 95% tilfella.
Öll afbrigði, sem eitthvert ár hafa gefið svo mildu meiri uppskeru en
Eyvindur, að munurinn sé raunhæfur, eru til aðgreiningar prentuð með
skáletri í töflu 2, og af meðaluppskerudálki afbrigðanna sést, að þau eru 30
talsins. í dálknum sést einnig, að mörg þessara afbrigða hafa minni meðal-
uppskeru en Eyvindur, þótt í eitt eða fleiri ár hafi uppskera þeirra verið
raunverulega meiri, sem orsakast af því, að árferði hefur mismunandi
áhrif á uppskerumagn einstakra afbrigða. Nokkur önnur afbrigði gáfu
meiri meðaluppskeru en Eyvindur, þótt munurinn reyndist óraunhæfur öll
árin. Til þess að rannsaka, hvaða afbrigði væru raunverulega uppskeru-
meiri en Eyvindur ákveðinn árafjölda, voru teknar uppskerutölur þeirra
afbrigða, sem prentaðar eru með skráletri í töflu 2, og reiknað með sveiflu-