Heilsuvernd - 01.03.1950, Qupperneq 11

HEILSUVERND
3
Þegar snurða hleypur á þráðinn, flýja menn jafnan á
náðir læknanna sem kunnáttumanna. Kunnátta þeirra er
áunnin með langvinnum lærdómi og rannsóknum. En því
undarlegra er það, að þar sem læknisþekkingin er 'engst
komin, þar er heilsufarið lakast, að því er hrörnunarkviila
snertir, og fer versnandi. Þannig er það meðal vestrænna
menningarþjóða.
Hinar svokölluðu Peckham rannsóknir, sem gerðar voru
af vísindalegri nákvæmni og þekkingu, til þess að kanna
heilsufar almennings,sýndu,að 90% manna voru raunveru-
lega vanheilir eða sjúkir. Hjá mörgum voru sjúkdómar
í undirbúningi, án áberandi sjúkdómseinkenna. Varnir lík-
amans voru að störfum, án vitundar þeirra. Því að í hverjum
manni býr innri vitund, eins og árvökull varðmaður, sem
ver hann gegn aðvífandi hættum. Þetta er innri varðmað-
ur lífsins, lífsins inngróna forsjón, sem vér verðum ekki
vör við, meðan allt leikur í lyndi.
Læknisfræðinni hefir verið borið það á brýn, að hún
væri efnishyggjukennd vísindi, sem ekki viti af því, að
lífið er umfram allt andlegs eðlis, ósýnileg orka, sem tek-
ur efnið í þjónustu sína, líkt og maður, sem gerir sér t. d.
hreimfagurt hljóðfæri. Því hefir verið haldið fram, að þetta
væri ein orsök þess, hve oft og hraparlega læknisfræðinni
yfirsést og að heilsufar er lakara en efni standa til og að
svo líti út, sem sjúkdómar væru ræktaðir eins og jurt í potti.
Náttúrulækningastefnan svokallaða lítur hins vegar á
mannlífið sem eilífðarblóm í jurtagarði allífsins, þar sem
sjálf náttúi’an eða forsjón lífsins er garðyrkjumaðurinn.
Starf hans megum vér ekki vanmeta. Hvei’S eðlis er það
starf, er sár grær og barn vex og þroskast? Er það and-
laust eða vélrænt starf? Er það ekki öllu fremur andlegt
starf, sem bendir mannlífinu upp á við til æðri vaxandi
þroska og heilbrigði? Náttúrulækningastefnan lítur á
heilbrigðina sem samræmt starf í þágu allífsins, hins mikla
anda, sem hefir allt í hendi sér og ræður jafnvægi hnatta
himingeimsins, sem snúast hver um annan, svo ekki skeik-