Heilsuvernd - 01.03.1950, Qupperneq 21

HEILSUVERND
Vafasöm heilbrigðisfræðsla
Læknum er stundum legið á hálsi fyrir það, hve lítið
þeir geri að því að fræða almenning um heilbrigðismál. Að
undanförnu hefir talsverð breyting orðið í þessum efnum.
Nokkrar bækur hafa komið út, þýddar eða frumsamdar af
læknum, og læknar hafa ritað í blöð og tímarit og flutt
erindi í útvarp. Lesendur og áheyrendur verða margs vísari
um líkamann og lífsstörfin, um sjúkdóma og einkenni
þeirra, um bakteríur og ýmiskonar lyf og ýmsar nýjungar í
rannsóknum og tækni. En tiltölulega iítið er gert að því
að segja almenningi, af hverju algengustu sjúkdómar stafi
og hvernig fólk eigi að lifa til þess að forðast þá.
Og þegar svo bregður við, að læknar fara út í þessa
sálma, sem ætti að vera efst á blaði í heilbrigðisfræðslu
þeirra, eru þeim oft svo hraparlega mislagðar hendur, að
furðu gegnir. Hefir verið bent á dæmi þess hér í ritinu,
og mun svo verða gert eftirleiðis, enda er það eitt verk-
efni þessa rits að benda lesendum á mistök af þessu tagi,
ekki sízt, ef þau koma frá læknum, sem almenningur tek-
ur að vonum mikið mark á.
Síðustu dæmin eru úr Fréttabréfi um heilbrigðismál, sem
próf. Níels Dungal semur. Er þar skýrt frá því, að í hafra-
mjöli og í hýði korntegunda, svo sem rúgs og hveitis, sé
„tiltölulega mikið af fytinsýru‘% sem eyði kalki úr næring-
unni og stuðli þannig að beinkröm, ,,Af þessum sökum ráða
margir frá því að halda hafragraut að börnum“. Og „svip-
um að færa lífnaðarhættina í betra horf, til þess í senn að
forðast sjúkdóma og lækna þá. Slíkar kenningar eiga aldrei
að geta valdið ótta. Og í næsta hefti verður bent á leiðirnar
til þess að verjast þessum alvarlega sjúkdómi.