Heilsuvernd - 01.04.1953, Page 17

HEILSUVERND
13
mestu um tíma, en ekki ieið á löngu, unz sama sagan
endurtók sig.
Fyrir kom, að einn stakur dagur rann upp svo dýrðlegur,
að ég gat haldið út allt til kvölds að pæla upp beð í kál-
garðinum, eða rakað dreif á túninu. En sá dagur varð dýr-
keyptur, með mörgum þjáningarfullum dögum og nóttum
á eftir í rúminu.
Og þannig liðu árin, að engin leið fannst til þess að
tryggja heilsunni varanlega bót.
Einhver velviljuð manneskja hvatti mig til að reyna
hinar mjög umtöluðu andalækningar, og fór ég erfiða ferð
í þeim tilgangi, þó meir fyrir annarra orð en löngun eftir
aðstoð framliðinna, þar sem ég sjálf átti frelsi, vald og
vilja til, því að „Svo er án bænar sálin snauð“. Enda barst
mér aldrei nein mér vitandi hjálp frá dauðra heimi.
Mörg ár liðu. Ég frétti af nýjum nuddlækni, og fór ég
til hans og naut þar um tíma heitra vatns- ljós- og raf-
magnsbaða. Að þeim tíma liðnum frískaðist ég svo vel
á heilsu, að ég gat unnið létt störf dag hvern.
Að fjórum mánuðum liðnum var þeirri sælu lokið, og
ég lagðist í rúmið og lá meiri hluta vetrar. Sótti enn í sama
horfið sem fyrr með heilsuna, að veturnir færðu mig í
rúmliggjandi fjötra, en hækkandi sól veitti mér þrek til
fótavistar og lítið meir. Þá voru engar öryrkjatekjur komn-
ar til sögu.
Enn leið árabil, unz loks komu sjúkratryggingarnar. Varð
mér nú greiður vegur til að leita lækninga á ný. Leitaði ég
til alveg nýs sérfræðings í Reykjavík.
Fékk ég þá, eftir vísindalega rannsókn, þann úrskurð
uppkveðinn, að ég kæmi of seint, og útilokað væri, að nein
bót fengist á heilsunni, aðeins yrði hægt að halda því við,
sem eftir væri. Upp frá því varð það svo að segja reglu-
bundin endurtekning ár hvert að sækja viðhaldsskammt
minn til tveggja lækna, nokkurra vikna nudd, díatermí eða
pillur og sprautur.
Þetta mátti heita gott og blessað, úr því sem komið var.