Heilsuvernd - 01.04.1953, Side 26

22
HEILSUVERND
að til sá tími er kominn, að kýrnar fá að éta nýtt gróandi
gras. Svo eiga stúlkurnar að drekka mjólkina úr kúnum
í nokkra mánuði, áður en þær gifta sig.
Hjá sumum íbúum Kyrrahafseyjanna er það siður, að
þegar einhver kona verður þunguð, þá er höfðingja ætt-
bálksins tilkynnt það tafarlaust, en hann útnefnir tvo
unga menn til þess að annast um það, að hin væntanlega
móðir fái daglega skammt af ætum þörungum (söl), sem
hún þarfnast, til þess að ófætt barn hennar fái næringu,
sem dugar.
Allsstaðar þar sem Dr. Weston dvaldist í þágu mann-
eldisfræðinnar — hvort sem það var hjá dvergþjóðunum
í skógunum við Amazonfljótið eða meðal Eskimóa nyrzt
á jörðinni — þá sá hann, að það var ekki tilviljun sem réði,
heldur var það arfgeng þekking í tilliti til mataræðis, sem
var undirrótin að líkamshreysti þeirra.
Þessi arfgenga þekking hjá frumstæðu fólki er afar
merkilegt fyrirbrigði. Það veit til dæmis, hvernig það
getur haldið tönnunum fallegum og óskemmdum og líkam-
anum stæltum og heilbrigðum. Og stundum býr það yfir
þekkingu, sem gerir því fært að komast hjá sérstökum
sjúkdómum. — Nútíma læknavísindi eru hreykin af því
að hafa uppgötvað, hve áríðandi það er, að joð sé í fæð-
unni til þess að forðast skjaldkirtilbólgu. En það er stað-
reynd, að hjá mörgum þjóðflokkum í Afríku er það siður
að safna saman joðríkum jurtum, sem þeir brenna og nota
öskuna til viðbótar daglegum mat, til þess að komast hjá
því, sem þeir kalla „stóran háls“ (skjaldkirtilbólgu).
Við vitum nú, hvernig á að komast hjá skyrbjúgi. En
Indíánarnir vissu það, löngu áður en hvítir menn uppgötv-
uðu leyndardóminn. Það er rétt, að Indíánar kölluðu skyr-
bjúg „sjúkdóm hvíta mannsins". Við þykjumst af því að
geta bent á orsök veikinnar, en hún er vöntun á C-fjörefn-
um. Indíánarnir í Norður-Ameríku, sem borða að mestu
leyti kjöt af villidýrum, voru vanir að neyta nýrnahett-
anna úr elg í þeim tilgangi að forðast skyrbjúg. Nútíma